Morgunblaðið - 28.02.1995, Side 61

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 1995 61
UNGLINGAR
Hvernig eru
strákar/stelpur
Gulla, 14 ára.
Æðislega misjafnir, geta verið
skemmtilegir eða leiðinlegir,
sumir eru lúðar.
Jón, 15 ára.
Þær eru gelgjur. Þær eru ekki
eins og þær voru í gamla daga,
hugsa of mikið um megrun. Þær
eiga að drekka meira kók og
sleppa vatninu.
Læknir eða
leikari
FLESTIR sem horfa á Dags-
ljós í sjónvarpinu þekkja
Radíusbræður. Annar
þeirra er Steinn Ármann Magnús-
son leikari. Hann hefur ásamt
Davíð Þór Jónssyni verið að spauga
fyrir landsmenn síðustu fjögur ár,
auk þess er hann að leika í Kirsu-
beijagarðinum með Frú Emelíu.
Eg er náttúrulega ekki stór í
dag, en ég var lítill sem unglingur
svona framan
af allavega og
svolítið sein-
þroska líkam-
lega, minnstur
á fermingar-
myndinni og
svoleiðis. Ég held ég hafi verið lít-
ill á öllum sviðum og stelpurnar
voru orðnar fullorðnar bæði líkam-
lega og í hugsun miðað við mig,
ég var voða barnalegur í hugsun
fram eftir öllu, en ég sé ekkert
eftir því. Ég hlakkaði ekki mikið
til að verða fullorðinn, ég var svo-
lítill Pétur pan í mér að því leyti.
Mér fannst mjög gaman að vera
unglingur, ég er alinn upp í Hafn-
arfirðinum en var alltaf í sveit
austur í Borgarfírði á sumrin, for-
eldrar mínir eru bæði þaðan, og
ég átti heima þar fyrstu þrjú ár
ævi minnar. Ég var í Víðistaða-
skóla í Hafnarfirði og síðan lá leið-
in í Flensborg, þar var ég í bekk
með Halli Helgasyni, Stefáni Hjör-
leifssyni og fleira góðu fólki og
þ'essi tími var ofboðslegt ævintýri.
Við vorum að dunda okkur við að
gera átta millimetra myndir og
vorum í hljómsveit, það var og er
í tísku eins og allir vita. Við
teiknuðum líka svolítið og vorum
í allskyns vitleysisgangi, kölluðum
okkur gáfuðu klíkuna, en við vor-
um bara vitleysingar eins og geng-
STJÖRNUR G
ur og gerist og leyfðum okkur að
vera það.
Ég móðgaði einu sinni Hall
Helgason rosalega og hann var
mörg ár að fyrirgefa mér, en þetta
var bara vegna blaðurs í mér. Þeir
voru í hljómsveit saman hann og
Stebbi Hjörleifs, sem nú er í Ný
dönsk, og ég
var svolítið
taktlaus. Þeir
voru vinir og
höfðu verið
vinir frá því í
Lækjarskóla,
og ég tróð mér á milli þeirra
og sat meira að segja
á milli þeirra í Flens-
borg. Þeir höfðu fundið
texta af einhveiju
Chuck Berry-lagi sem
þeir ætluðu að taka með
hljómsveitinni, Hallur kom
með textann og var að
syngja lagið fyrir
Stebba. í
heimsku
minni hélt ég
að Hallur
hefði samið
lagið, mér fannst það ofsalega
asnalegt og sagði Halli það bara
fullum fetum og hann móðgaðist
alveg ofboðslega við mig. Ég
skammaðist mín gífurleg mikið
fyrir þetta eftir á.
Unglingurinn í dag
Vill bara vera
ég sjálfur
0
1

Nafn: Kristján Krist-
jánsson.
Heima: Reykjavík.
Aldur: 16 ára.
Skóli: Iðnskólinn í
Reykjavík.
Getur skólinn verið
betri en hann er?
Nei, ekki nema það að
félagslífíð mætti vera
betra.
Hverju myndir þú
vi\ja breyta í þjóðfé-
laginu?
Það mætti vera meiri
og fjölbreyttari vinna
fyrir unglinga. Eitt-
hvað annað en skógrækt til dæmis.
Er til unglingavandamál?
Já, drykkja og allt þetta vesen sem
fylgir henni, eiturlyf.
Er til foreldravandamál?
Já, það eru vandræði á heimilinu
þegar foreldrar eru ósáttir og ríf-
ast eins og hundar og kettir. Sum-
um foreldrum finnst betra að
lemja hvort annað og halda að
það leysi eitthvað en svo gerir það
það ekki.
Hvernig er fyrirmyndar-
unglingur?
Hann stendur sig vel í skóla, reykir
ekki og drekkur ekki, stundar ekki
eiturlyf. Er inni í hópnum á meðal
vina.
Það kom margt annað til greina
en að verða leikari, en svo var það
Berti vinur minn sem var alveg
harðákveðinn í að verða læknir og
hafði verið það alveg frá því við
vorum smástrákar, og mér datt
svosem ekkert gáfulegra í hug en
að verða læknir líka. Mig langaði
líka að vera góður við dýrin og
verða dýralæknir, og ég hélt því
alveg til streitu fr-
am á íjölbrautaskólaárin,
fór á náttúrufræðibraut og
hafði voðalega gaman af líf-
fræði. En svo kom í ljós að ég
hafði ekki þolinmæði í langskóla-
nám og ég var ekki duglegur eða
skipulegur námsmaður. Ég hafði
tekið þátt í einni uppsetningu í
skólanum og verið að gera þessar
átta millimetra myndir og leiklistin
lá ansi vel við mér og ég vissi að
ég ætti eitthvað í þetta. Þegar ijöl-
brautaskólanám mitt var komið út
í tóm vandræði ákvað ég bara að
slá til. Ég sá auglýsingu í Moggan-
um um að inntökupróf í Leiklistar-
skólann væru að hefjast og ákvað
að reyna. Frá því ég tók þessa
ákvörðun hef ég alltaf styrkst í
sannfæringu minni um að þetta
sé það rétta fyrir mig. ,
Ég held að það sé voða mikil-
vægt að reyna að vera jákvæður,
af því það getur verið svolítið erf-
itt að vera unglingur, maður held-.
ur að maður sé fullorðinn en samt
er komið fram við mann eins og
maður sé bam, og þó ekki. Ungl-
ingar lenda oft í tilvistarkreppu
og þá er ráðið að vera jákvæður
og líta á björtu hliðamar. Ég var
voða svartsýnn á tímabili sem
unglingur, svo þegar ég komst
yfír það stig sá ég hvað það var
kjánalegt, hvað þessi vandamál
vom lítils virði. Þetta vom ómerki-
legustu vandamál, eins og það að
þessi og þessi stelpa væri ekki
skotin í manni, svo fínnst manni
þetta bara hlægilegt í dag.
Hvemig em fyrir-
myndarf oreldrar ?
Þeir ala mann rétt
upp, eins og þeim
fínnst best og kenna
manni allt sem maður
þarf að kunna.
Hvað vilt þú ráð-
leggja þeim sem
umgangast ungl-
inga?
Að koma fram við
unglingana eins og
jafningja.
Hvað er það
skemmtilegasta
sem þú gerir?
Að hanga með vinum mínum.
Hvað er það leiðinlegasta sem
þú gerir?
Það er að hanga með liði sem er
í rugli.
Hvað ætlar þú að verða þegar
þú verður stór?
Eg ætla að vinna við einhveija
iðngrein.
Hver myndir þú vilja vera ef
þú værir ekki þú?
Ég vil bara vera ég sjálfur.
Hver er munurinn á rottu og
rúsínu?
Það er mikill munur, rottan er lif-
andi en rúsínan er dauð og svo
er hægt að borða rúsínuna en ekki
rottuna.