Morgunblaðið - 26.03.1995, Blaðsíða 16

Morgunblaðið - 26.03.1995, Blaðsíða 16
16 SUNNUDAGUR 26. MARZ 1995 MORGUNBLAÐIÐ • Kjartan Gunnarsson, sem þá var starfandi formaður bankaráðs Landsbankans, taldi í athugasemdum, í september 1992, að tryggingar vantaði fyrir 2,7 millörðum króna, sem var mun hærri upphæð en bankaráðið hafði áður fengið vitneskju um. EIGNAYFIRTAKA EINA LEIÐIN Þríeykið úr Landsbankanum setti upp leynimiðstöð sína í húsakynn- um Sambandsins við Kirkjusand sumarið 1992. Agnes Bragadótt- ir lýsir því hér í annarri grein sinni um endalok Sambandsins, hvemig þremenningamir greindu stöðu SÍS fyrir eignayfírtöku Landsbankans á þann veg, að þeir töldu sig í lokin vita mun meira um stöðu Sambandsins og vanda, en helstu ráðamenn þess. ENDALOK SAMBANDSINS OIMIMUR GREIIM ÆR VORU ekki efnis- lega jákvæðar eða lof- andi fyrir Samband ís- lenskra samvinnufé- laga, niðurstöður Landsbankaklíkunnar, þeirra Jak- obs Bjamasonar, Hermanns Ey- jólfssonar og Birgis Magnússonar, haustið 1992, á stöðu Sambands- ins, gagnvart Landsbanka íslands, þegar eignayfirtaka Landsbankans á eignum SIS var í undirbúningi. Þeir töldu Sambandið eiga fyrir skuldum, en að það væri í sjálfu sér greiðsluþrota. Takmarkaður árangur hafði náðst á árunúm á undan við eigna- sölu hjá Sambandinu og þar með hafði lítið gerst sem bætti stöðu SÍS gagnvart Landsbankanum. Rekstrartap Sambandsins árið 1991 nam 480 milljónum króna, og hlutdeild þess í tapi tengdra félaga nam 640 milljónum króna. Eigið fé Sambandsins í árslok 1991 nam rúmlega 1,5 milljörðum króna. Heildarvanskil Sambandsins við Landsbankann í ágúst 1992 námu 500 milljónum króna. Horfur voru á að erlendir lánardrottnar myndu gjaldfella lán í byijun vetrar, vegna vanskila. Elstu vanskil í Lands- bankanum voru orðin meira en 12 mánaða, sem þýddi í raun, sam- kvæmt vinnureglum bankans, að við blasti, að vaxtafrysta hluta út- lána til Sambandsins. Þremenningamir töldu að skoðun þeirra í þrjá mánuði á málefnum Sambandsins, hefði ótvírætt leitt í Ijós, að fjármunamyndun í rekstri Sambandsins væri aðeins brot af því sem hún þyrfti að vera, vegna þess að eignir þess væru að mestu leyti bundnar í eignarhlutum, viðskip- takröfum og fasteignum, sem lítinn arð gáfu. Rekstrarkostnaður væri allt of hár miðað við umsvif og fjár- magnskostnaður fyrirtækisins væri svo hár, að eigið fé rýmaði jafnt og þétt. 'Sambandsmenn voru og eru þessu mati þríeykisins sammála. Þar að auki kom á daginn, við skoðun þeirra félaga, að Sambandið hafði ekki skorið á fjárhagsleg tengsl við samstarfsfyrirtæki, held- ur hafði Sambandið fjármagnað rekstraríjárþörf samstarfsfyrir- tækjanna með lántökum erlendis í gegnum Lundúnaskrifstofu sína og var auk þess í umtalsverðum ábyrgðum vegna samstarfsfyrir- tækjanna. 900 milljónir í Miklagarð á þremur árum Sambandsmenn segja að það hafí alls ekki verið auðframkvæm- anleg aðgerð að skera á fjárhagsleg tengsl við samstarfsfyrirtæki, eða að hætta að gangast í ábyrgðir fyrir þau. Iðulega hafi slíkar ákvarðanir verið teknar, vegna þrýstings frá lánastofnunum og þá ekki síst frá Landsbankanum. Þeir telja þó, að Sambandið hafi gert alltof mikið af því að gangast í ábyrgðir fyrir tengd fyrirtæki. Þegar málefni Miklágarðs voru skoðuð sérstaklega, haustið 1992, varð niðurstaða Landsbankavinnu- hópsins, að staða hans væri mun verri en búist hafði verið við. í byrj- un september 1992 töldu þeir félag- ið vera greiðsluþrota. • 100 milljónir 1990 • 400 milljónir 1991 • 400 milljónir 1992 Sambandsmenn segja að þrátt fyrir gífurlegan fjáraustur í Mikla- garð frá Sambandinu, á þremur árum, hafi það ekki dugað til. Árið 1990 lét Sambandið 100 milljónir króna af hendi rakna til Mikla- garðs, árið 1991 var upphæðin 400 milljónir króna og árið 1992 var hún aftur 400 milljónir króna. Þeir benda á, að það sé fátítt í viðskipta- lífi hér á landi, að móðurfyrirtæki eða tengd fyrirtæki láti 900 milljón- ir króna af hendi rakna, til sam- starfsfyrirtækis. Telja raunar að um einsdæmi hafi verið að ræða, hvemig Sambandið gerði hvað það gat, til þess að forða yfirvofandi gjaldþroti Miklagarðs. Afraksturinn af starfi þremenn- inganna var ekki síst í því fólginn, að með þeirri geysilegu vinnu og sérhæfðu, sem lögð var í skoðunina á málefnum Sambandsins, tókst Landsbankanum að ná vissu frum- kvæði í aðdragandanum að eigin- legum samningaviðræðum við for- svarsmenn Sambandsins. Frum- kvæði sem nýttist þeim Lands- bankamönnum á leiðarenda. Þannig höfðu þremenningarnir þá mánuði sem þeir fluttu bæki- stöðvar sínar í Sambandshúsið við Kirkjusand þann háttinn á, að þeir reiknuðu út það sem reikna þurfti, og jafnóðum fengu forsvarsmenn Sambandsins útreikninga þeirra í hendur. Þannig má segja að á viss- an hátt hafi þessi starfshópur Landsbankans haft það verkefni með höndum, að uppfræða Sam- bandsmenn um stöðu fyrirtækisins. Ekki má skilja þessa lýsingu á þann veg, að Landsbankinn hafi notfært sér forskot sitt, til þess að níðast á Sambandinu í þeim samn- ingum sem tóku við í kjölfar starfs þremenninganna. Báðir aðilar lýsa samningalotunni sem við tók, sem hreinskiptinni og heiðarlegri, þar sem sanngjörn málamiðlun hafi iðu- lega ráðið niðurstöðu hvers máls fyrir sig, þótt vissulega hafi verið tekist á um einstök mál, áður en niðurstaða fékkst. Áður en fyrsti samningafundur- inn var haldinn, þann 13. október 1992, var þremenningaklíkan búin að stilla upp öllum dæmum, gera uppköst að öllum kaupsamningum, útbúa yfírlit um hvaða eignir væru veðsettar Landsbankanum, yfirlit yfir aðrar eignir og sameignarfélög. Skýrsla bankastjórnar Á grundvelli starfs þremenning- anna samdi svo bankastjóm Lands- banka íslands skýrslu til banka- ráðs, um málefni Sambandsins og tillögur um með hvaða hætti bank- inn ætti að bregðast við. Skýrslan var afhent bankaráði á fundi í sept- ember 1992. í þeirri skýrslu mun vera sundur- greind heildarstaða Sambandsins, staða þess gagnvart lánardrottnum og innbyrðis staða við fyrirtæki og félög tengd Sambandinu. Sam- kvæmt þeim upplýsingum sem aflað hefur verið, kemur fram í þeirri skýrslu að í lok ágústmánaðar, 1992 hafí heildarskuldbindingar Sambands íslenskra samvinnufé- laga og tengdra félaga við Lands- banka Islands numið 8,3 milljörðum króna. Þar af hafí verið 5,7 milljarð- ar í beinum útlánum og 760 milljón- ir í ábyrgðum vegna Sambandsfyr- irtækja. ESSO-bréfin að handveði Staða Sambandsins sjálfs var þá sú í Landsbankanum, að í beinum útlánum, heildarskuldbindingum, ábyrgðum og stuðningsyfirlýsing- um voru útistandandi rúmir 3,7 milljarðar króna. Laridsbankinn hafði tryggingar fyrir þessum skuldbindingum, sem voru nægjan- legar, því hann var með að hand- veði hlutabréf Sambandsins í Olíu- félaginu, Samskipum og fleiri fyrir- tækjum. í skýrslunni sést einnig, sam- kvæmt upplýsingum Morgunblaðs- ins, af rekstraryfirliti fyrir allt árið 1991 og fyrri hluta árs 1992, að Sambandið gengur hratt á eigið fé sitt. Þar kemur fram að árið 1991 hafði Sambandið um 33 milljónir króna í arð, af hlutabréfaeign upp á rúma 4,2 milljarða króna, sem samsvarar um 0,8% ávöxtun! Eigið fé Sambandsins var í júní- lok 1992 sagt vera tæpir 1,4 millj- arðar króna, en því fer fjarri að sú tala hafi þá gefíð rétta mynd af stöðu félagsins, af eftirfarandi ástæðum: Meðal veltufjármuna voru kröfur á tengd fyrirtæki, að íjárhæð 1,1 milljarður króna. Þar á meðal voru kröfur á hendur Miklagarði hf., að ijárhæð 568 milljónir króna og Jötni hf., að fjárhæð 255 milljónir króna eða samtals 822 milljónir króna. Þær kröfur voru tilkomnar vegna lána frá erlendum bönkum fyrir milli- göngu Lundúnaskrifstofu Sam- bandsins. Eins og mál stóðu haustið 1992 stefndu bæði þessi félög hrað- byri í gjaldþrot og því blasti við að hluti þessara krafna myndi tapast. • ESSO 245 milljóna ofmat • Skinnin 133 milljóna ofmat • Jötunn 127 milljóna ofmat • Goði 83 milljóna ofmat • Stakksvík 42 millj. ofmat Auk þess voru fasteignir í eigu félagsins bókfærðar á um 700 millj- ónir króna og stærsta eignin, Kirkjusandur, var bókfærð á 475 milljónir króna, sem var um 105 milljóna króna ofmat á eigninni, miðað við að Samvinnulífeyrissjóð- urinn keypti eignina sumarið 1992 á 370 milljónir króna. Þriðja ástæðan sem rétt er að tíunda hér, fyrir því að staða félags- ins hafi verið önnur, en tölurnar um eigið fé gáfu til kynna að hún væri, er sú staðreynd að þótt eign- arhlutar í tengdum fyrirtækjum væru skráðir á tæpa 4,3 milljarða króna, var eigið fé í sumum þess- ara fyrirtækja uppurið og markaðs- virði hlutabréfa í nokkrum öðrum félögum var verulega lægra en bók- fært verð. Bankinn mun hafa metið það svo í skýrslu sinni, að eignarhlutar væru ofmetnir um allt að 700 millj- ónir króna. Bankinn taldi að hlutur Sambandsins í Olíufélaginu væri pfmetinn um 245 milljónir króna, í Islenskum skinnaiðnaði um 133 milljónir króna, í Jötni um 127 millj- ónir króna, í Stakksvík um 42 millj- ónir króna og í Goða um 83 milljón- ir króna. Samtals var Sambandið í ábyrgð- um fyrir samstarfsfyrirtæki Sam- bandsins upp á 960 milljónir króna, haustið 1992. Engarþeirra ábyrgða voru færðar til skuldar í ársreikn- ingi Sambandsins, heldur var þeirra getið, sem liðar utan efnahags- reiknings. 434 milljónir króna af þessari upphæð voru í ábyrgðum vegna Goða, Miklagarðs og Jötuns, og var bent á það í skýrslu bankastjórnar að þær gætu komið til greiðslu við gjaldþrot þessara fyrirtækja. Tap- hætta Landsbankans af Miklagarði einum var talin nema 200 til 250 milljónum króna. Vanskil Miklagarðs af skamm- tímaskuldum í ágúst 1992 námu samtals rúmum 630 milljónum króna. Mest voru þau við Lundúna- skrifstofu Sambandsins, eða 409 milljónir króna, og í Landsbanka voru þau 193 milljónir króna. Auk þess þurfti Mikligarður að greiða birgjum 113 milljónir króna fyrir lok ágústmánaðar, þannig að bráðafjárhagsvandi fyrirtækisins nam þá yfir 700 milljónum króna. Því lá fyrir, að rekstrarstöðvun blasti við Miklagarði, nema félaginu væri tryggð rekstrarfjármögnun. í skýrslunni var gert ráð fyrir 600 milljóna króna hlutafjáraukningu, sem þá var talið að gæti dregið úr taprekstri ársins 1992 og skilað hagnaði af rekstri árið 1993. Reginn skuldaði 1,8 miiyarða króna Bankastjórn gerði í skýrslu sinni sérstaka grein fyrir stöðu Regins við Landsbankann. Heildarskuld- bindingar félagsins voru í ágúst 1,8 milljarðar króna og í beinum útlán- um námu skuldbindingamar 1,7 milljörðum króna. Þær tryggingar sem bankinn hafði fyrir þessum lánum voru í fasteignum félagsins. Fj ármagnskostnaður Regins árið 1991 nam 279 milljónum króna og tapaði félagið á því ári 243 milljón- um króna, þar sem tekjur ársins námu 73,5 milljónum króna en gjöld 37,3 milljónum króna. Meðal veltufjármuna Regins var krafa á hendur Sambandinu, að fjárhæð 480 milljónir króna árið 1991, sem í ágústlok 1992 var kom- in upp í 610 milljónir króna. Meðal fastafjármuna var í reikningum Regins fasteignin Holtagarðar og var hún bókfærð á 1.440 milljónir króna, en bankastjórn Landsbank- ans taldi í skýrslu sinni að þar væri um ofmat að ræða upp á 200 til 440 milljónir króna. Raunar var tilgreint að miðað við þann arð sem fyrirtækið hefði af fasteigninni, væri hún ekki nema um 700 milljóna króna virði,

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.