Morgunblaðið - 30.04.1995, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 30. APRÍL 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginmaður, bróðir, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓN ÁRNASON,
rafvirkjameistari,
lést á heimili sínu, 737 Piche Street, Windsor Ont. N9C3G6
Kanada, 26. apríl.
Ragnheiður B. Árnason,
Margrét Árnadóttir, Örn Árnason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og
sonarsonur,
GUNNAR ÖRN WILLIAMSSON,
Vfðilundi 1,
Garðabæ,
lést af slysförum 28. apríl.
Kristín Guðmundsdóttir, William þór Dison,
Eðvarð Þór Williamsson, Margrét Sigrún Þorsteinsdóttir,
Stefanía Sif Williamsdóttir,
Þórunn Ingimarsdóttir.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
ÁSGEIR GUÐJÓNSSON,
áður Logafold 15,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu, Laugarási, miðvikudag-
inn 26. apríl.
Magnús Ásgeirsson, Rósamunda Guðmundsdóttir,
Sigríður, Anna og Benedikt Kristján.
Móðir mín og amma okkr,
RANNVEIG SIGURÐARDÓTTIR
lést í Edinborg 20. apríl sl.
Minningarathöfn fer fram í Fossvogs-
kapellumiðvikudaginn 3. maíkl. 13.30.
Fyrir okkar hönd og annarra aðstand-
enda,
Reynir Haukur Hauksson,
Guðný Rannveig Reynisdóttir,
Haukur Reynisson.
t
Systir mín,
GUÐRÚN EIRÍKA MAGNÚSDÓTTIR,
Skerseyrarvegi 2,
Hafnarfirði,
sem andaðist 19. apríl síðastliðinn, verður jarðsungin frá Víði-
staðakirkju ( Hafnarfirði miðvikudaginn 3. maí kl. 13.30.
Fyrir hönd ættingja,
Guðlaug Magnúsdóttir.
t
Móðir mín og tengdamóðir,
GUÐFINNA ÞÓRLAUG
JÓHANNESDÓTTIR
frá Seljalandi
á Siglufirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju fimmtudaginn 4. maí kl. 13.30.
Dóróthea Stefánsdóttir,
Jónas Guðlaugsson.
Lokað
Vegna jarðarfarar ODDS SIGURÐSSONAR verða
skrifstofur og söiudeildir okkar lokaðar frá
kl. 12.00 á hádegi þriðjudaginn 2. maí.
Plastos hf.,
Krókhálsi 6.
VALGERÐUR
TR YGG VADÓTTIR
Valgerður
Tryggvadóttir
fæddist á Hesti í
Borgarfirði 21. jan-
úar 1916. Hún lést
í Landspítalanum
14. apríl síðastlið-
inn. Utför Valgerð-
ar fór fram frá
Dómkirlqunni 26.
apríl.
MEÐ Valgerði
Tryggvadóttur hverfur
einn seinasti tengiliður
og heimildarmaður um
fyrstu starfsár Ríkisút-
varpsins. Faðir hennar,
Tryggvi Þórhallsson forsætisráð-
herra, átti mikinn þátt í mótun
stofnunarinnar. Valgerður er komin
á fimmtánda ár þegar útvarpið tek-
ur til starfa. Sjálf ræðst hún þang-
að sem starfsmaður árið 1933 og
gengur þar til margra verka af alúð
og dugnaði. Lengst gegnir hún
starfi auglýsingastjóra. Við stjórn
þeirrar deildar tók hún árið 1942
af Ragnheiði Möller, móður Friðriks
Páls fréttamanns. «
Auglýsingastofan var til húsa.í
rúmgóðu herbergi á fjórðu hæð
Landsímahússins við Thorvaldsens-
stræti. Lyfta flutti gesti og heima-
menn milli hæða. Dyr auglýsinga-
stofunnar gegnt lyftunni. Stöðugur
straumur viðskiptamanna var á af-
greiðslutíma og eriil og arg fylgdi
starfi móttöku auglýsinga á stof-
unni, símaafgreiðslu og hverskyns
upplýsingum er leitað þar sem aug-
lýsingastofan var við þjóðbraut
þvera í húsinu. Ýmsum hefði þótt'
líklegt að Valgerður kvartaðj undan
annríki, en svo var ekki. „Ég þarf
að hafa mikið að gera og mér fellur
þetta að mörgu leyti vel,“ sagði hún
er ritstjóri Útvarpstíðinda spurði
hana um starf auglýsingastjóra.
Starfsfólki útvarpsins féll líka vel
við Valgerði. Hún naut vinsælda
og oft var gestkvæmt í hliðarher-
bergi þar sem starfsfólk hafði at-
hvarf. Þóra blessuð Halldórsdóttir,
sem enn lifir, háöldruð var hjálpar-
hella, verkfús og vinnusöm. Þar
gafst stundum tóm til viðræðna.
Margt er minnisstætt frá þeirri tíð.
Þórarinn Guðmunds-
son hljómsveitarstjóri,
Páll ísólfsson tón-
listarstjóri, Helgi
Hjörvar, skrifstofu-
stjóri. Allir komu þeir
öðru hveiju og iéttu
lund með gamanmál-
um eða kjarnyrtum
frásögnum. En Val-
gerður hafði samt
hugann fýrst og
fremst við starfið og
lét ekkert verða til
þess að hrekja sig af
beinni braut skyldu-
rækni og ábyrgðar.
Hernám og herseta
var þá og er raunar enn. Bretar
og Bandaríkjamenn höfðu mjög
strangt eftirlit með öllu útvarps-
efni, ekki síst auglýsingum. Voru
settar mjög strangar reglur um boð
og bönn. Samkvæmt bréfí útvarps-
stjóra voru þulir gerðir ábyrgir fyr-
ir öllum auglýsingum, sem lesnar
voru. Var því náið samstarf okkar,
sem þá gegndum þularstarfí og
auglýsingastofu. Aldrei kom til
ágreinings við Valgerði og var sam-
starf jafnan sem best verður á kos-
ið.
„Hugurinn verður að vera vak-
andi,“ sagði Valgerður um starf
sitt. Þetta er ekki vélrænt starf.
Samkvæmt reglum má ekki taka
auglýsingar sem eru hégómi eða
um hégóma. Þá þurfti oft að beita
lempni og lagni til þess að auglýs-
ingin félli að fastmótuðum reglum,
sem kváðu skýrt á um hlutleysi og
lögðu jafnframt margháttuð höft á
inntak og orðaval. Það reyndist
enginn hægðarleikur að sannfæra
skapmikla viðskiptavini um að aug-
lýsing, sem þeim fannst afbragðs-
snjöll og hlyti að vekja athygli al-
þjóðar samrýmdist ekki starfsregl-
um auglýsingastofunnar. Þá reyndi
á dómgreind Valgerðar, skapfestu
og sannfæringakraft. Það kom oft
í hennar hlut að endurrita auglýs-
ingar og orða með öðrum hætti.
Náið samstarf og gott var milli
auglýsingastofu og þula. Var okk-
ur, sem þá gegndum þar störfum
fullljóst hve mikla snerpu og vand-
virkni þurfti til þess að skila auglýs-
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN MAGNÚSSON
bifreiðastjóri,
Laufbrekku 27,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 3. maí kl. 13.30.
Jarðsett verður í Fossvogskirkjugarði.
Áslaug Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÍÐUR ÁRNÝ
ÞÓRARINSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Hjallavegi 1,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Áskirkju þriðju-
daginn 2. maí kl. 13.30.
Þórunn Klemensdóttir, Þröstur Ólafsson,
Þórarinn Klemensson, Ásdis Sigurgestsdóttir,
Ólöf Inga Klemensdóttir, Grétar Hjartarson
og barnabörn.
ingum, eins og þær hétu þótt að-
eins væru ætlaðar hlustendum,
skýrum og skilmerkilegum í hendur
þula. Arið 1944 voru t.d. skrásettar
20 þúsund auglýsingar til lestrar.
Sumar þeirra lesnar margsinnis.
Af því má sjá hve annasamt hefír
verið er Valgerður var við stjórn
stofunnar.
Auk forstöðu auglýsingastofu
var Valgerður bókavörður Ríkisút-
varpsins. Allar bækur, sem útvarp-
inu bárust til umsagnar voru bundn-
ar inn og komið fyrir í traustum
skápum. Starfsmenn áttu mörg
spor til Valgerðar þar sem hún sat
við gljáfægðar glerrúður bókaskáp-
anna. Bókfróð var hún og lét sér
annt um vörslu ritanna, svo sem
hvert það starf er hún gegndi. í tíð
hennar skiptu bækurnar þúsundum.
Valgerður var hávaxin kona.
Höfðingleg í fasi og framkomu.
Gerðarþokki er orð sem í hugann
kemur. Ríklunduð var hún og stóð
stundum af henni gustur geðs, en
góðvild og hjartahlýja hafði yfir-
hönd. Á góðri stund var Valgerður
glaðlynd og gat tekið þátt í glensi
og gamanmálum samstarfsmanna
sinna. En sumir gátu sér þess til
að hún geymdi harm í hjarta frá
þeim dögum pólitískra átaka og
upphlaupa er urðu þingrofsdagana
er faðir hennar var forsætisráð-
herra. Mikla sviptingar voru þá í
höfuðstaðnum. Farnar hópgöngur
að Ráðherrabústaðnum við Tjarnar-
götu og gerð hróp að íbúum húss-
ins, einkum Tryggva Þórhallssyni,
föður Valgerðar. Stóð svo dögum
saman að „kastað var gijóti og
hatað og hótað“. Þingmenn úr
flokki Tryggva dvöldust sumir dög-
um saman í Ráðherrabústaðnum til
trausts og halds fjölskyldunni. Ekki
orkar tvímælis að þessir atburðir
hafa greypst í minni Valgerðar og
lengi borið menjar um kulda þann
sem næðir um jökultind hefðarinn-
ar. „Það hið blíða blandað stríðu."
Valgerður, sem nú stóð við hlið
foreldra sinna og systkina, undr-
andi og kvíðin mundi einnig sól-
bjarta sumardaga þar sem allt lék
í lyndi á yfírborði og höfðingjar og
almúgi hittust á þjóðhátíð þeirri,
sem stóð með glæsibrag, Alþingis-
hátíðinni 1930 er faðir hennar gekk
öruggum skrefum í ræðustól er
reistur var á háum hamrasal um-
girtum klettabelti í Almannagjá.
Konunglegir gestir sátu á palli er
reistur var andspænis ræðustóln-
um. Lofsöngur Matthíasar Joch-
umssonar og Sveinbjarnar Svein-
björnssonar hljómaði í hvelfing-
unni. Tryggvi Þórhallsson steig í
ræðustól, bauð hátíðargesti vel-
komna með snjallri ræðu, en hátal-
ari uppi á gjábrún endurkastaði
ræðunni út til mannfjöldans svo að
allir gætu heyrt orð hins snjallróma
ræðumanns, sagði Jón biskup
Helgason um þátt Tryggva Þór-
hallssonar. Fannhvít tjaldborg upp-
lýst af sólarljóma sumarblíðu var
aðsetur 30 þúsund hátíðargesta.
Svona voru dagar leikandi lundar.
Valgerður bar sterkan svip af
föður sínum, en minnti jafnframt í
mörgu á móðurkyn. Stephan G.
Stephansson sagði um Tryggva
Þórhallsson að sér hafi virst hann
„festulegur, föngulegur. Fekk góð-
an þokka til hans“. Klettafjalla-
skáldið þakkar Tryggva Tímasend-
inguna (Tryggvi var þá ritstjóri
Tímans) og sagði „eins og var, að
mér fyndist hann opinskár, eins og
æskan og einlægnin og hefði samúð
með ýmsu sem hann flytti." „Mér
virðist hann vel og næstum hörku-
dugnaðarlegur, og varla líklegur til
að láta hlut sinn ljúflega í neinu,
væri því að skipta." Eftirminnileg
orð sem Tryggvi Þórhallsson lét
falla á Alþingi voru: „Vopnaður
friður er undanfari styijaldar."
Þegar Þórhallur biskup, afi Val-
gerðar, féll frá sagði Stephan G.
Stephansson: „Undarlega sakna ég
séra Þórhalls, þrátt fýrir mála-mun
nokkurn. Hann var svo líkur biskup-
um okkar hinum fornu, sem mestir
voru og bestir í mörgu, nokkurs
konar alþýðuhöfðingjar í öllum
greinum. Kristinn á sama hátt og
Þorgeir Ljósvetningagoði, og ekki
frekar.“