Morgunblaðið - 25.11.1995, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ
VIKU
K
LAUGARDAGUR 25. NÓVEMBER 1995 29
Afhverju eru neglur ójafnar?
MAGNÚS JÓHANNSSON LÆKNIR SVARAR SPURNINGUM LESENDA
Spurning: Hvernig stendur á því
að neglurnar á mér eru ójafnar?
Þær eru með upphleyptum röndum,
langsum, og eru eitthvað svo harð-
ar. Þetta byrjaði skyndilega á þum-
alfingri annarrar handar og er nú
komið á allar neglur beggja handa.
Hver er skýringin?
Svar: Lýsingin bendh- einna helst
til sveppasýkingar. Sveppasýkingar
í nöglum eru algengai-, einkum á tá-
nöglum. Slíkar sýkingar eru ekki
hættulegar á neinn hátt, þeim fylgja
Bpp’su Svepp'asýking-
WgsjL ar algengar
yfirleitt engin eða einungis mjög
væg óþægindi en það sem fólk setur
einkum íyrir sig er að þessar neglur
eru ljótar. Þai- að auki má nefna að
þetta getur smitað aðra. Ef um
sveppasýkingu er að ræða, þá lækn-
ast hún ekki af sjálfu sér. Hægt er
að lækna þetta með lyfjum en sú
meðferð tekur langan tíma og er
dýr. Rétt er að fara til læknis til að
fá örugga sjúkdómsgreiningu og
ræða við hann möguleika á meðferð.
Hættan mest á fyrsta ári
Spurning: í framhaldi af spum-
ingu og svari læknisins í blaðinu um
daginn varðandi eyrnabólgu hjá
börnum langar mig til að spyrja
hvenær eðlilegt sé að börn vaxi upp
úr þessum kvilla?
Svar: Málið varðar lögun kokhlust-
arinnar, sem eru göngin er tengja
saman miðeyra og nefkok. í unga-
WBMM Hættan mest
á fyrsta ári
bömum eru þessi göng víð, stutt og
bein en með aldrinum lengjast þau,
þrengjast og fá á sig beygju. í unga-
börnum eiga þvi sýklar tiltölulega
greiðan aðgang úr nefkoki og út í
miðeyra en með áðurnefndri breyt-
ingu á lögun kokhlustarinnar með
aldri verður miðeyrað betur varið.
Þessi breyting gerist hægt og hægt
og ekki er unnt að draga mörk við
ákveðinn aldur; hættan á miðeyma-
bólgum er mest á fyrsta ári og full-
orðnir fá hana sjaldán. I flestum til-
vikum fer þetta að lagast um 3-4 ára
aldur, en stundum gerist það fyrr
og stundum síðar.
• Lesendur Morgunblaðsins geta
spurt lækninn um það sem þeim
liggur á hjarta og er tekið á móti
spurningum á virkum dögum á
milli klukkan 10 og 12 í síma
5691100.
BJOLLLJHLJOMUR
Hafa hinir sönnu Bítlar snúið aftur?
EINS OG flestum tónlistaráhugamönnum er kunnugt, hafa hinir
eftirlifandi Bítlar, George Harrison, Ringo Starr og Paul McGartney,
tekið upp undirleik og söng við gamlar upptökur Johns Lennons að
lögunum „Free as a Bird“ og „Real Love“. Þetta uppátæki þeirra
hefur verið umdeilt meðal bítlaaðdáenda um heim allan. Sumir vilja
meina að um hálfgert „guðlast“ sé að ræða og það sé svartur blett-
ur á annars óaðfinnanlegum ferli Bítlanna. Aðrir eru mjög ánægðir
með að Bítlarnir skuli hafa tekið upp samstarf á ný. Sumir halda
því jafnvel fram að nýtt bítlaæði sé skollið á. Við ræddum við fjóra
íslenska Bítlaaðdáendur, Ásmund Jónsson útgáfustjóra hjá Japis,
Óttar Felix Hauksson framkvæmdastjóra, Þorgeir Ástvaldsson
dagskrárgerðarmann og Sigurberg Sigsteinsson íþróttakennara,og
spurðum þá álits á tiltæki hinna eftirlifandi Bítla og hvernig þeir
hefðu upplifað bítlatímabilið.
Ásmundur
Bítlarnir höfðu sérstöðu um tvennt.
Annars vegar var það að sjálf-
sögðu tónlistin, en hins vegar voru
það persónurnar sjálfar. Þeir voru
skemmtilegir og það var alltaf spennandi að
fylgjast með þeim í fjölmiðlum. Það sem varð
til þess að þeir virkuðu sem leiðandi afl í
popptónlistinni á sjöunda áratugnum var
fyrst og fremst það að þeir tóku inn það sem
var að gerast í þjóðfélaginu og gerðu að sínu.
Fólk fylgdi þjóðfélagsstraumum í gegnum
Bítlana. Þeir voru mjög snjallir lagasmiðir og
einstakir að því leyti að þeir gátu hrist fram
úr erminni nýjan smell á þriggja mánaða
fresti svo árum skipti.
Eg var mjög ungur þegar þeir komu fyrst
fram. Manni fannst þetta mjög spennandi og
nýstárlegt, án þess að maður beint flyti með
straumnum. En plötukaupin byrjuðu að vissu
leyti þegar þeir komu fram á sjónarsviðið,
þrátt fyrir að ég hafi verið meiri Bítlamaður á
seinni hluta ferils þeirra, eftir 1965.
Fyrirfram var ég mjög ósáttur við þetta
uppátæki að spila og syngja ofan í gamlar
upptökur Lennons. Og eftir að hafa heyrt lag-
ið er ég enn sama sinnis. Mér finnst ferill þes-
sarar hljómsveitar vera einstakur og full-
kominn eins og hann var. Þeir hefðu getað
gert þessa þáttaröð og plötu án þessa lags.
Bítlatímabilið er liðið og það kemur aldrei aft-
ur. Hins vegar finnst mér þessi þriggja diska
útgáfa löngu tímabær og ég fagna henni.
Úttar Felix
Imínum huga voru Bítlarnir á hátindi fer-
ils síns frá ársbyrjun 1963 og til vors 1964.
Þá höfðu þeir mest áhrif á mig, en ég var
13 ára þegar ég heyrði íyrst í þeim. Eftir
1964 var akurinn í bresku músíklífi orðinn
mjög fjölskrúðugur og Bítlarnir léku ekki eins
stórt hlutverk í mínum huga. Þá var komið
annað uppáhaldsband, Rolling Stones.
Að vísu var alltaf stór viðburður þegar ný
plata kom frá Bítlunum, eins og Revolver
1966, Stg. Peppers 1967 og Hvíta albúmið
1968, svo eitthvað sé nefnt, sem skutust beint
á toppinn og höfðu mikil áhrif tónlistarlega.
Og Bítlarnir höfðu vissulega mikil áhrif á ltfs-
stíl, útlit og tísku unglinga allan þennan tíma.
- Þú varðst hálfgerð þjóðsagnarper-
sóna eftir að hafa séð fyrstu bítlamynd-
ina 30 sinnum?
„Þetta vgr létt auglýsingabrella af hálfu
Tónabíós. Ég sá myndina þrisvar eða fjórum
sinnum, eins og svo margir aðrir unglingar.
En þetta var gott trix og það virkaði. Sumarið
sem myndin var sýnd var ég í sveit og þegar
auglýsingabrellan var gerð var ég ekki búinn
að vera í bænum nema í viku eða tíu daga og
gat því elcki hafa séð myndina 30 sinnum.
Það er líka sniðug auglýsingabrella að
koma fram með þetta nýja bítlalag núna. Ég
er viss um að besti hluti tónlistar Bítlanna
mun lifa um ókomna framtíð, en þetta nýja lag
er ekki í þeim hópi að mínu mati. Langt í frá.
Ég er alveg sannfærður um, að ef John
Lennon væri á lífi hefði hann ekki valið þetta
lag á A-hlið á sinni plötu, það hefði kannski
fengið að fljóta með sem uppfylling á LP-
plötu.
Þurgeir
Tákn heillar kynslóðar, það voru þeir
vissulega. Bítlarnir voru í forsvari
fyrir nýja kynslóð, þeir breyttu
tíðarandanum, ruddu róttækri
félagslegri byltingu braut og menningai-áhrif
þeirra eru ótvíræð.
Áhrifin á mig urðu hin sömu og hjá mörgum
jafnöldrum mínum. Við skilgreindum okkur
sem einstaklinga í gegnum þá. Bítlaæðið mitt
lýsti sér í því að bjástra við bítlalögin í bíl-
skúrum í Álfheimunum. Spila í bflskúrs-
hljómsveit og fylgjast með því þegar bítla-
plötumar komu í Fálkann. Hlusta á lögin
mörg hundruð sinnum, nema hvern tón og
hvert orð. Þrotlausri leit að blöðum og
tímaritum þar sem fjallað var um Bítlana.
Myndir af þeim héngu á veggjunum í her-
berginu mínu. Bítlarnir urðu í mínum huga
partur af fjölskyldunni. Þeir tóku óbeint þátt í
minni gleði og sorgum.
Hvað varðar þetta uppátæki eftirlifandi
Bítla að spila og syngja inn á gamlar upptökur
með Lennon finnst mér það allt í lagi. Það
breytir nákvæmlega engu um afstöðu mína til
Bítlanna. Þeir vom eitthvað sem var og kem-
ur ekki aftur. Þetta er sjálfsagt ágætt sölu-
bragð og ég hrökk ekkert við þegar ég heyrði
lagið fyrst. Að mínu mati hefði þó mátt vera
meira „bítl“ í því. En helst vildi ég að ekki yrði
gert of mikið af þessu. Það er óþarfi því mikið
er til af góðum bítlalögum, sem ekki þarf að
breyta eða bæta á nokkurn hátt.
Sigurbergur
Loksins kom að því. Mér finnst þetta
mjög gott og þarft framtak, að koma
Bítlunum saman með þessum hætti.
Góð hugmynd og að mínu mati er allt
í lagi að gera svona nokkuð svo lengi sem fólk
hefur gaman af því.
í mínum huga var það tónlistin, númer eitt,
tvö og þrjú, sem gerði Bítlana alveg einstaka.
Þessar ljúfu melódíur. Imyndin var líka
sérstök, bæði hvað varðar klæðnað og hár-
greiðslu. Það er engin spurning að þeir höfðu
mikil áhrif á vestræna menningu. Til dæmis
fór hver hljómsveitin á eftir annarri að herma
eftir þeim og reyna að feta í fótspor þeirra.
Þeir sköpuðu tískuna, bæði hvað varðar föt
og lífsviðhorf. Ég var í Vogaskólanum þegar
Bítlaæðið skall á æskunni. Þá keypti maður
sér rúllukragapeysur og lakkrísbindi og fór
að safna hári. Svo má ekki gleyma
Bítlaskónum, þessum svörtu támjóu með
háum hælum."
- Getur einhver komið í stað Lennons
í Bítlunum?
Það kemur náttúrulega enginn í stað hans,
en maður hefur oft velt fyrir sér
möguleikanum á að Julian Lennon kæmi inn í
þetta. Maður hefur oft ruglast á honum og
föður hans, bæði hvað útlit og rödd varðar. En
ég get vel ímyndað mér að Bítlarnir hefðu
komið saman á ný ef Lennon væri á lífi.