Morgunblaðið - 02.12.1995, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 2. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐJÓN
KRIS TJÁNSSON
+ Guðjón Krist-
jánsson, kennari
og bóndi fæddist á
Eldjárnsstöðum á
Langanesi 16. októ-
ber 1903. Hann lést
á heimili sínu að
Nausti á Þórshöfn
25. nóvember síð-
astliðinn. Guðjón
var eldri sonur
hjónanna Kristjáns
Jónssonar, bónda
frá Hóli á Langa-
nesi, f. 8. apríl 1874,
og konu hans, Matt-
hildar Jóhannes-
dóttur frá Eldjárnsstöðum, f.
5. mars 1880. Yngri sonur
þeirra hjóna, Sigmar, fæddist
17. maí 1912 og lést hinn 9. jan-
úar 1993. Guðjón var ókvæntur
og barnlaus. Hann stundaði
nám í Alþýðuskólanum á Eiðum
1925 til 1927. Hann var kennari
í Sauðanesskólahéraði frá 1930
til 1936 og heimiliskennari á
Þórshöfn 1936 til
1941. Auk þess
stundaði Guðjón
tímakennslu og
nutu margir ungl-
ingar tilsagnar
hans. Hann var rit-
ari ungmennafé-
lagsins 1938 til
1950, ritstjóri Ein-
herja á árunum
1938 til 1948 og var
stjómarmaður
lestrarfélagsins.
Hann sat í hrepps-
nefnd Sauðanes-
hrepps, var safnað-
arfulltrúi, formaður sóknar-
nefndar, var meðhjálpari og sat
í skattanefnd og fasteignamats-
nefnd um skeið. Eftir að Guðjón
fluttist til Þórshafnar hafði
hann mikil afskipti af verka-
lýðsmálum.
Útför Guðjóns fer fram frá
Sauðaneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
MINN góði vinur, Guðjón Kristjáns-
son, lést síðastliðinn laugardag og
fékk hægt andlát. Hann kvaddi
þennan heim saddur lífdaga og ég
er nokkuð viss um að hann hefur
verið hvíldinni feginn. Þó kunni
hann vel að meta það sem fyrir
hann var gert á Nausti og sagði
mér síðast þegar ég kom til hans
að þar vildu allir allt fyrir hann
gera. En tilfínning mín var sú að
honum þætti alltof mikið fyrir sér
haft, enda Guðjón einstaklejga hóg-
vær og lítillátur maður. Eg fann
að hann saknaði Sigmars bróður
síns mikið, enda voru þeir bræður
samferðamenn í gegnum lífíð og
höfðu mikinn stuðning hvor af öðr-
um.
Þegar þeir brugðu búi á Eldjárns-
stöðum og fluttust niður á Þórshöfn
héldu þeir heimili með móður sinni
þar þangað til hún lést og bjuggu
þar síðan einir allt þar til að þeir
fluttust á dvalarheimilið Naust sem
varð heimili þeirra eftir það. Á
meðan þeir höfðu heilsu til fóru
þeir margar ferðir upp að Eldjárns-
stöðum og yljuðu sér þar við gaml-
ar minningar enda af mörgu að
taka. Þegar ég heimsótti Guðjón
síðast, árið 1994, treysti hann sér
því miður ekki til að koma með
okkur á æskustöðvarnar og fannst
mér það mjög miður. Við bræður,
Ámundi, Oddur og ég, ásamt kon-
um okkar, fórum hins vegar upp
að Eldjámsstöðum og með í för var
faðir okkar, Þórður Oddsson, sem
var héraðslæknir á Þórshöfn á árun-
um 1942 til 1950. Leiðsögumaður
okkar í þessari eftirminnilegu ferð
var Sigfús vinur okkar Jóhannsson
frá Gunnarsstöðum.
Það er skemmst frá að segja að
þama helltust yfír mig kærar minn-
ingar frá dvöl minni með því góða
fólki sem bjó á Eldjárnsstöðum árið
1949, en þá höfðu foreldrar mínir
beðið Guðjón og heimilisfólk hans
að taka mig í fóstur á meðan faðir
minn stundaði framhaldsnám úti í
London. Og ein fyrsta minning mín
frá þessari dvöl var sú að ég sá
skip sigla í átt frá Þórshöfn, og
hvort sem foreldrar mínir vom um
borð í því eða ekki, ímyndaði ég
mér að minnsta kosti að svo væri
og horfði saknaðaraugum á eftir
því þar til það hvarf á haffletinum.
Leiðindin viku fljótlega í faðmi
þessa indæla fólks sem hreinlega
. t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
GUÐMUNDAR JÓNASSONAR,
Álftamýri 4.
Sérstakar þakkir til heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins og starfsfólks
A-3, Borgarspítala.
Svava Jónsdóttir,
Skúii Guðmundsson, Jóhanna Guðbjörnsdóttir,
Sonja Guðmundsdóttir, Jón Hjaitalín Magnússon,
t-iija Guðmundsdóttir, Reynir Kristinsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda slTmúð
og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
ÞÓRDÍSAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Digranesvegi 80,
Kópavogi.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks Hrafnistu
í Reykjavík.
Unnur Jakobsdóttir, Bjarni Bentsson,
Kristmundur Jakobsson, Ástdfs Gisladóttir,
Kristin Kristinsdóttir,
Bent Bjarnason, Anna Þ. Bjarnadóttir, Jakob Bjarnason,
Þórdís Kristmundsdóttir, Auður Kristmundsdóttir,
Kristín Kristmundsdóttir, Guðbjörg Jakobsdóttir,
Þórður Jakobsson, Jón K. Jakobsson
og barnabarnabörn.
“1
(
MINNINGAR
bar mig á höndum sér og við tók
mikill þroskatími fyrir þennan litla
patta frá Þórshöfn. Heyannir, sil-
ungsveiði, mótekja og annað amst-
ur fullorðna fólksins varð hluti af
tilverunni og þar á milli nægur tími
til leikja með legg, skel og fleira.
Og án þess að á nokkurn sé hallað
reyndist Guðjón mér hinn besti fé-
lagi og kennari og fékk mig til að
hugsa um ýmsa hluti sem fjarri
höfðu verið mér fyrr. Ég hlustaði
með mikilli athygli á hvert orð sem
út úr gamla rafhlöðuútvarpstækinu
kom og útvarpsmenn þess tíma
urðu góðkunningjar mínir. Meira
að segja veðurfréttirnar, sem auð-
vitað gegndu miklu hlutverki í sveit-
inni, urðu mér svo hjartfólgnar að
ég kunni utanað veðurathugunar-
staði og annað það sem fram kom
í veðurfregnum.
Allt þetta rifjaðist upp sumar-
daginn góða árið 1994 þegar við
gengum um gamla bæinn á Eld-
jámsstöðum. Eg tók myndir í tuga-
tali í þessu fallega yfírgefna húsi
og við hveija mynd bættist önnur
í huganum frá því árið 1949.
Með miklum söknuði kveð ég
minn kæra vin Guðjón frá Eldjáms-
stöðum. Það verður öðm vísi að
koma á Langanesið næst, fegurðin
verður væntanlega sú sama, en síð-
asti lífshlekkurinn frá bænum góða
á Eldjámsstöðum er kvaddur í dag.
Ég veit að minning hans lifír og
hún er björt hjá öllum þeim sem
kynntust mannkostum hans og
KRISTJÁN
KRISTJÁNSSON
+ Kristján Kristjánsson var
fæddur í Reykjavík 15. júní
1939. Hann lést í Reykjavík 28.
september síðastliðinn og fór
útförin fram 13. október.
KRISTJÁN Kristjánsson fæddist í
Reykjavík og bjó þar alla sína ævi.
Hann gekk í Málleysingjaskólann á
ámnum 1944-1957. Við Kristján
vomm ekki á sama tíma í skólanum
því það vom 20 ár á milli okkar,
en við kynntumst á vinnustað okkar
í Gamla kompaníinu árið 1981.
Þangað kom Kristján í nýja vinnu
með góðri hjálp sr. Miyako Þórðar-
son, prests heymarlausra. Fyrir
vomm við þrír heymarlausir starfs-
menn, ég, Gunnar og Fúsi, og hjálp-
uðum við Kristjáni að komast inn
4 vinnuna og héldum hver öðrum
félagsskap í matar- og kaffitímum.
Kristján vann við samsetningu í
hópi Gústa verkstjóra, en við hinir
voram í vélasalnum.
Kristján vann sem ungur maður
á bílaþvottastöð og lærði þar að
þrífa bíla, og sást það vel á hjólinu
hans, sem var alltaf hreint og vel
með farið- Kristján var duglegur
að hjóla, hann hjólaði alltaf milli
heimilis og vinnustaðar, hress og
kátur. Hann hjólaði líka í bæinn,
m.a. til að heimsækja starfsfólk
Félags heymarlausra og fá sér
sterkt svart kaffí og spjalla við
skólasystkini sín og þá sem yngri
vom. Ef ég kom heim til hans og
hann var ekki heima, mátti oft fínna
hann í Múlakaffi, þar sem hann sat
með heyrandi gestum, leigu- og
flutningabflstjómm. Síðustu árin
bjó hann þar skammt frá, hjá Vemd
á Laugateigi 19.
Þar sem ég var liðsmaður Krist-
jáns á vegum Félagsmálastofnunar
Reykjavíkur, fylgdi ég honum á
ýmsa staði og viðburði, t.d. á bingó,
spilakvöld og fræðslukvöld í félags-
heimili Félags heymarlausra. Hon-
um fannst gaman að spila bingó
og vann oft. Við tókum líka þátt í
fundum heyrnarlausra á aldrinum
30-70 ára, t.d. var haldið lokahóf
í Fjömkránni í Hafnarfírði sl. vor.
Við fórum saman í verslunarferðir
í bæinn, fómm á kaffihús, í Kola-
portið, í messu fyrir heymarlausa,
heimsóttum elliheimili heyrnar-
lausra og heimsóttum skólasystkini
hans, fómm í bfltúra og gönguferð-
ir, fómm að Reynisvatni að fylgjast
með veiðiskap og sóttum bæna-
stundir fyrir atvinnulausa heyrnar-
lausa. Við sóttum líka íþróttavið-
burði og í byijun september sl. fór-
um við i hópferð heyrnarlausra í
FJÓLA
AÐALS TEINSDÓTTIR
+ Fjóla Aðalsteinsdóttir var
fædd í Hafnarfirði 4. apríl
1945. Hún fórst í snjóflóðinu á
Flateyri 26. október síðastlið-
inn og fór útför hennar fram
frá Víðistaðakirkju 6. nóvem-
ber síðastliðinn.
OKKUR langar að minnast elsku-
legrar vinkonu okkar sem fórst í
snjóflóðinu á Flateyri 26. október
sl. ásamt manni sínum og dóttur.
Þvílíkar hörmungar sem dynja yfir
þjóðina skilur enginn og megi guð
almáttugur styrkja alla aðstandend-
ur. Okkar setti hljóða að hún skyldi
fara á svona hörmulegan hátt eins
og hún var hrædd við skriður og
snjóflóð eftir að hún flutti á Seyðis-
fjörð. Oft spurði hún, stelpur er
engin hætta á snjóflóði núna þegar
kominn var nokkuð mikill snjór.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um Fjólu. Hún var alltaf hress
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfí í númer
691181. Það em vinsamleg tilmæli blaðsins að lengd greinanna fari
ekki yfír eina og hálfa örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd. — eða 3600-4000 slög. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar em birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá em ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
hjartahlýju. Fánastöngin fagur-
skreytta sem þeir bræður gerðu og
gáfu mér fyrir mörgum ámm gefur
ekki færi á að flagga í hálfa stöng.
íslenski fáninn skartar þar sínu
fegursta í dag jafnt sem aðra daga
og kassinn góði sem fylgdi er ekki
fullur af skartgripum, en í hvert
skipti sem ég sé hann og fer um
hann höndum minnist ég bræðr-
anna góðu og þær minningar eru
skartgripum æðri. Ég sendi sér-
stakar kveðjur til sambýlisfólks
Guðjóns á Nausti og er viss um að
mér er óhætt að þakka því í hans
nafni fyrir vináttu og hjálpsemi alla
á kyrrlátu ævikvöldi hans. Blessuð
sé minning Guðjóns Kristjánssonar.
Óli H. Þórðarson.
Þórsmörk. Við gengum mikið þessa
helgi og Kristján var mjög duglegur
og hress og sagðist hafa gaman
af því að ganga á fjöll og njóta
'útsýnisins. Við heimsóttum einnig
systur Kristjáns og mann hennar
og svona mætti lengi telja.
Helgina 22.-24. september var
haldið upp á dag heyrnarlausra með
listsýningu, opnu húsi og messu og
tókum við Kristján þátt í dag-
skránni. Að kvöldi sunnudagsins
24. september heimsóttum við svo
dvalarheimili aldraðra heyrnar-
lausra. Það var síðasti vinnutíminn
hjá mér, ég sá Kristján ekki aftur
því ævi hans lauk 28. september,
allt of snemma.
Ég hef starfað með Kristjáni
undanfarin tvö ár og mér fannst
oft eins og hann væri pabbi minn.
Ég kveð nú starfsmenn Verndar
og mennina sem búa á Laugateign-
um. Ég vil þakka Kristjönu, ráð-
gjafa hjá Félagi heyrnarlausra, fyr-
ir gott samstarf og aðstoð, einnig
Ellenu Júlíusdóttur hjá Félagsmála-
stofnun Reykjavíkur og sr. Miyako
Þórðarson. Kristján átti góðan vin
í Halldóri Garðarssyni, sem aðstoð-
aði hann og studdi af heilum hug.
Ekki má gleyma Magnúsi Sverris-
syni, sem var liðsmaður Kristjáns
á undan mér, og gerði margt gott
með honum. Ég votta systkinum
Kristjáns og öllum ættingjum mína
dýpstu samúð og bið Guð að blessa
minningu Kristjáns.
Jónas Jóhannsson.
og kát sama hvað gekk á, aldrei lét
hún bugast. Við unnum allar með
henni í Fiskvinnslunni á Seyðisfirði
þegar þau Maggi bjuggu hér. Margt
var nú brallað og oft var fjörugt í
kringum Fjólu. Fjóla gat búið til
vísur og var hún oft fengin til að
semja fyrir árshátíð Fiskvinnslunn-
ar. Við spurðum hana einhvern tím-
ann hvort hún héldi ekki vísunum
sínum til haga. Jú, hún sagðist
gera það. Þegar einhver vinkona
átti afmæli var oft vísa látin fylgja
með í kortinu.
Síðast kom Fjóla til Seyðisfjarðar
í fyrrasumar og þá hittum við hana
flestar. Enga okkar grunaði þá að
við ættum ekki eftir að sjá hana
aftur. Við minnumst Iíka Magga
og Lindu en öll voru þau svo sam-
rýnd og vildu helst vera nálgæt
hvort öðru. Elsku Fjóla vinkona,
Maggi og Linda, við kveðjum ykkur
í þeirri von að ykkur líði vel þar
sem þið eruð. Ykkar er sárt saknað
en minningin um ykkur lifír í hjört-
um okkar allra. Elsku Kalli, Toni,
Magga og fjölskyldur. Við vottum
ykkur dýpstu samúð okkár á erfið-
um stundum. Einnig viljum við
senda innilegar samúðarkveðjur til
allra þeirra sem eiga um sárt að
binda vegna hamfaranna á Flateyri.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Ingibjörg, Elsa og
Dagbjört, Seyðisfirði.
c!
v,:
I
I
c
c
í
i
'
i
(
i
i
(
i
(
I
I
I
I
I
I
I
I