Morgunblaðið - 31.12.1995, Blaðsíða 16

16 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Síldarkóngurinn bætti sitt fyrra met
Norsk-íslenski stofninn
óvæntur glaðningur
HÁKON Magnússon í brúnni
á Húnaröstinni.
AÐ HEFUR gengið ágætlega
á þessu ári,“ segir Hákon
Magnússon, skipstjóri á Húnaröst-
inni RE-550, en heildarsíldarafli
skipsins var tæp 20 þúsund tonn.
Það er mesti afli sem Hákon hefur
fengið, en hann hóf síldveiðar árið
1958. Þar með hefur hann slegið
fyrra met, sem sett var 1994.
Hákon komst í fréttirnar í fyrra
þegar hann var krýndur síldar-
kóngur nútímans, ásamt Jóni Ey-
fjörð, skipstjóra Þórshamars GK.
Jakob Jakobsson, fiskifræðingur
og forstjóri Hafrannsóknastofnun-
arinnar, veitti þeim þetta sæmdar-
heiti.
Hákon hafði þá veitt um 14 þús-
und tonn af síld um haustið og sleg-
ið íslandsmet Eggerts Gíslasonar
skipstjóra sem veiddi 12.692 tonn
frá því í maí fram í desember 1966.
Jakob lét þau ummæli falla af því
tilefni að Hákon og Jón ættu sér-
stakan heiður skilinn fyrir að ein-
beita sér að veiðum á síld til mann-
eldis.
Það sem ber hæst á þessu ári
að mati Hákons er ágætis loðnuver-
tíð frá því í febrúar og út mars,
veiði úr norsk-íslenska síldarstofn-
inum „sem var óvæntur glaðning-
ur“, og síldarvertíðin í haust. Hann
segir að sjómannaverkfallið hafi
aftur á móti sett strik í reikninginn
vegna þess að þá hafí glatast hluti
af síldarkvóta sem skip hafi fengið
úthlutað.
„Síldveiði í desember hefur ekki
verið nógu góð vegna þess að við
höfum ekki haft rétt veiðarfæri,“
segir Hákon. „Við förum strax á
síldveiðar eftir áramót og munum
þá reyna að veiða þau 4 til 5 þús-
und tonn af síldarkvóta sem við
eigum eftir með trolli."
Hann segir að Húnaröstin hafi
fengið tæp 13 þúsund tonn af síld
á haustvertíðinni, rúm 5 þúsund
tonn úr norsk-íslenska síldarstofn-
inum og tæp 1.800 tonn af síld í
ársbyrjun eða samtals tæp 20 þús-
und tonn.
Aflinn aldrei verið meiri
„Aflinn hefur aldrei verið meiri,“
segir hann. „Norsk-íslenska síldin
var óvænt og kom sér vel. Því mið-
ur var hún ekki vinnsluhæf og fór
í bræðslu. Ástæðan var sú að hún
var full af átu þegar við veiddum
hana og of langt var á miðin.“
En víkjum okkur að
öðru. Er ekki kærkomin
hvíld að vera í landi yfir
jólin? „Jú, það er gott og
notalegt að vera heima hjá
sér um jól og áramót,“ seg-
ir Hákon. Hann segir að
þau hjónin séu svo heppin
að vera boðin árlega í
skötuveislu til bróður
hennar og mágkonu á Þor-
láksmessu. Á aðfangadag
hafi hann fengið svínas-
teik, en um áramótin muni
fjölskyldan gæða sér á
kalkún „að ógleymdu
blessuðu hangikjötinu sem
er á boðstólum í millitíð-
inni“. Um kvöldið verði svo
horft á skaupið og skotið
upp flugeldum.
Hákon segir að áhöfnin
hittist ekki mikið þegar
hún sé í landi. „Hún er
svolítið dreifð," segir hann.
„Áhöfnin kemur frá Þórs-
höfn, Hornafirði, austan
úr sveitum, Suðurnesjum,
Akranesi og Reykjavík. Við komum
víða að og það er ekki mikið um
að við hittumst, nema þegar við
höldum okkar árlegu árshátíð, sem
er eftir loðnuvertíðina á vorin."
Búið eð vera
skemmtilegt ár
SÖNGKONAN Emilíana Torrini
vakti fyrst athygli árið 1994
þegar hún vann söngvakeppni
framhaldsskólanna og söng með
hljómsveitinni Spoon. Nú hefur
þessi unga stúlka bætt um betur.
Fyrir jólin gaf hún út plötuna Cro-
ucie d’ou la, sem virðist ætla að
verða söluhæsta plata ársins.
Emilíana stundar nám við Söng-
skólann í Reykjavík og hefur lokið
fjórða stigi í söng. Hún segir að
árið 1995 hafi verið mjög skemmti-
legt og að útgáfa plötunnar standi
upp úr. „Hugmyndin að plötunni
kviknaði í hálfgerðu hugsunarleysi.
Mig langaði svo að syngja inn á
plötu eitt lag sem kærastann minn
samdi. Svo gerðist þetta eiginlega
bara óvart, eins og allt hjá mér.
Ég er vön að stökkva út í hlutina
án þess að hugsa um afleiðingarnar
fyrr en eftir á!
Tveimur vikum eftir að hug-
myndin kviknaði völdum við lögin
og bjuggum til þessa plötu. Ég var
auðvitað að taka vissa áhættu, en
ég hefði alveg verið tilbúin að vinna
fyrir þessari plötu í mörg ár. Ég
átti ekki von á að hún myndi selj-
ast svona vel og pantaði fyrst þijú
þúsund eintök. Svo seldist platan
upp og við urðum að panta meira.
Salan er allavega komin yfir sex
þúsund eintök núna.“
Súkkulaði í brauði
Emilíana ætlar ekki að sitja auð-
um höndum á næsta ári. „Eg ætla
að gera fjögurra laga plötu í jan-
úar eða febrúar með skemmtilegum
lögum. En svo langar mig að kom-
ast til útlanda, það er efst á listan-
um hjá mér núna. Mig langar mest
til Þýskalands að hitta vini mína
og liggja eins og skata og borða
súkkulaði á brauði! En það er ekk-
ert víst að þessi draumur rætist
því það er erfitt að hætta því sem
ég er að gera hérna heima. Ef plat-
an manns er búin að ganga vei þá
verður maður að fylgja því eftir.
Svo ég verð bara að sjá til, ég
geri allt í hugsunarleysi og þannig
gengur mér best!“
Morgunbladið/Arni Sæberg
EMILÍANA Torrini í jólaskapi.
HAFSTEINN veit ekki nákvæmlega hvar hann kleif hamravegginn
en eins og sést eru klettarnir hrikalegir.
Hafsteinn iónsson bjargaðist
af eigin rammleik á ótrúlegan hátt
Eg ýti þessum hugsunum frá mér
HAFSTEINN Jónsson, fimm-
tugur sjómaður frá Stokks-
eyri, komst í hann krappan aðfara-
nótt 1. september sl. þegar hann
yfirgaf vélarvana, sökkvandi bát
sinn í þreifandi myrkri og vitlausu
veðri og komst lífs af með því að
klífa af eigin rammleik upp þver-
hnípt hamrabjarg, nokkuð sem eng-
an óraði fyrir að væri mögulegt.
Blautur, kaldur og úrvinda lagði
hann sig um stund, en gekk síðan
af stað í átt að Þorlákshöfn og gaf
sig fram rúmlega þijú um nóttina.
Sex tonna plastbátur Hafsteins
strandaði undan klettunum við
Hafnarnes rétt vestan Þorlákshafn-
ar og brotnaði í spón. Hann átti
eftir hálfa sjómílu ófarna í höfn
þegar færi úr netadræsu festist í
skrúfu bátsins. Hann náði að losa
úr skrúfunni en vélin vildi ekki í
gang aftur. Hann fór því niður í
vélarrúm og var þar staddur þegar
mikið högg kom á bátinn. Hann fór
upp og hringdi í eiginkonu sína og
bað hana að kalla eftir aðstoð. Mín-
útu síðar rofnaði símasambandið. Á
meðan riðu brot yfir bátinn og sjór-
inn náði Hafsteini orðið í mitti þeg-
ar hann kastaði sér útbyrðis.
Hafsteinn sagði í samtali við
Morgunblaðið skömmu eftir að hafa
bjargast að hann hefði stokkið út-
byrðis á hárréttu augnabliki. Hann
er enn sömu skoðunar því báturinn
hefði horfið sjónum hans strax. „Ég
stekk bara beint í bergið, mér skol-
ar svo út aftur, en ég geri mér
enga grein fyrir neinum tímasetn-
ingum. Ég var örugglega lengi að
komast upp bergið og var kominn
að niðurlotum hvað eftir annað.
Stundum hékk ég bara á annarri
hendinni. Svo þegar ég var kominn
upp, missti ég hreinlega meðvitund.
Það skilur enginn hvers konar
kraftur hefur verið þarna að verki.
Ég ekki heldur, í svartamyrkri, vit-
lausri brælu og syngjandi slagviðri.
Ég sá aldrei handa minna skil.“
Hefur ekki
farið á sjó
Hafsteinn segist ekki hafa farið
á sjó frá því þetta gerðist enda
hafi hann verið sjúklingur síðan og
ekkert getað unnið. „Ég er samt
að vonast til þess að ég sleppi við
öryrkjastimpilinn enda alltaf í þjálf-
un og mér eru gefnar ágætar vonir
um einhvern bata. Þetta á að koma
með tímanum, en læknarnir segja
mér að þetta sé svo slitið allt sam-
an, bæði liðamót og vöðvar, og svo
brotnuðu í mér tennur og annað.
Þeir segja mér að ég hafi verið
kominn langt umfram mannlega
getu. Svona er þetta. Lífsbaráttan
er ekki alltaf dans á rósum, en
þetta er held ég það versta sem
einstaklingur getur komist í. Að
standa andspænis dauðanum hrein-
lega og eiga ekkert val.“
Hann segist ýta þessari lífs-
reynslu frá sér sem kostur er og
varla fara niður á bryggju. Hún
væri ekki til neins annars en að
bijóta mann niður, algjört ógeð.
„Maður var kominn þarna á fremsta
hlunn, átti engan annan kost en
að reyna að bjarga sér. Maður var
bara að drepast. Ég varð bara að
klífa upp bergið ellegar drepast.“
Hann segist ekki hafa hugleitt
það hvort hann færi aftur á sjóinn
ef hann endurheimti heilsuna.
„Maður á aldrei að segja aldrei því
enginn veit sína ævina fyrr en öll
er. Þetta er erfið spurning og í raun
er ekki hægt að svara henni. Lífið
er ekki búið fyrst ég komst upp.“
Hafsteinn hefur meira eða minna
stundað sjóinn frá unglingsárum
og segist aldrei hafa hræðst Ægi,
hvorki fyrr né síðar, þrátt fyrir for-
áttubrim. Það hafi ekkert breyst
nú. „Það er bara ein hugsun sem
kemst að við svona aðstæður og
það er að lifa af,“ segir Hafsteinn
og bætir því við að hann sé farinn
að hallast að því að örlögin ráði
ferðinni, eitthvað sem við mennirnir
ráðum ekki við. „Maður stendur
nefnilega alltaf í þeirri trú að svona
lagað geti ekki hent sjálfan mann,
heldur einhvern allt annan, jafnvel
nágranna manns eða kunningja."
Metsölusöngkonan
Emilíana Torrini