Morgunblaðið - 16.02.1996, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1996 31
MARÍA M.
ÁSMUNDSDÓTTIR
+ María M. Ás-
mundsdóttir
myndlistakona var
fædd á Krossum i
Staðarsveit 27.
mars 1898. Hún lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur, deild
E-63, Heilsuvernd-
arstöðinni, 10.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar Mar-
íu voru Ásmundur
Jón Jónsson, f.
18.11. 1867, d. 25.8.
1949, sjálfseignar-
bóndi á Krossum,
og Kristín Stefánsdóttir, f.
24.11. 1857, d. 24.10. 1929.
Kristín var dóttir Stefáns, son-
ar Jóns eldri í Borgarholti í
Miklaholtshreppi og k.h., Helgu
Jónsdóttur. Systir Jóns eldri
var Kristín á Elliða Jónsdóttir
frá Svarfhóli. Maður hennar
var Sigurður. Sonur þeirra var
Kristján í Hraunhöfn. Kona
hans var Steinunn Jónsdóttir
en þau voru foreldrar Margrét-
ar Þorbjargar, konu Thors
Jensens. Ásmundur Jón var
sonur Jóns, b. í Lísudal í Staðar-
sveit, Magnússonar, b. þar
Magnússonar, b. þar, Jónsson-
ar. Systkini Maríu voru: Stefan-
ía, f. 4.9.1896, nú látin, húsmóð-
ir á Krossum, gift Páli Jóns-
syni, heild- og umboðssala í
Reykjavík, bróður Arnfinns
Jónssonar, skólastjóra í Austur-
bæjarskólanum.
Þau eignuðust 5
börn; og Guðjón, f.
6.4. 1901, sem lést
ungur. Dóttir Maríu
og séra Sigurðar
Einarssonar í Holti
er Áslaug Kristín,
f. 21.9.1924, fulltrúi
í Reylqavík. Börn
hennar og Baldurs
Gíslasonar skrif-
stofumanns, sonar
Gísla Bjarnasonar,
lögfræðings frá
Steinnesi, eru:
Björn lögfræðing-
ur, Hrafnhildur hjúkrunar-
fræðingur, Bergljót útvarps-
maður og Kolbrún sálfræðing-
ur. Dóttir Maríu og Karls Guð-
mundssonar Björnssonar,
sýsluskrifara í Borgarnesi og
iðnrekanda í Reylqavík, sem
lést fyrir aldur fram árið 1941,
sonur Guðmundar Björnssonar
sýslumanns í Borgarnesi er
Stefana Gunnlaug, f. 19.8.1931,
framkvæmdasljóri í Reykjavík,
gift Ólafi Jóni Ólafssyni Helga-
sonar læknis og eiga þau Ás-
mund Karl rekstrarfræðing;
Ólaf Kristin og Margréti
rekstrarfræðing. Barnabarna-
börn Maríu eru 18 og barna-
barnabarnabörn eru 2.
Útför Maríu M. Ásmunds-
dóttur fer fram frá Neskirkju
í dag og hefst athöfnin kl.
13.30.
HÚN fæddist að Krossum í Stað-
arsveit á sunnanverðu Snæfellsnes-
inu þar sem öldur Atlantshafsins
leika um gullinn fjörusandinn. Þar
ríkti friður og kærleikur til allra. I
þessu umhverfi ólst móðir mín upp
hjá ástríkum foreldrum, Kristínu
Stefánsdóttur og Ásmundi Jóni
Jónssyni, ásamt systur sinni, Stef-
aníu. Þetta umhverfi mótaði hennar
sjálfstæði og dugnað um langan
starfsaldur. Ævidegi er lokið og
hún Guði falin með þökk fyrir kær-
leika og umönnun fyrir mér og
mínum börnum.
Mjallar blæja moldu
mjúkum örmum vefur.
Húmið sveipar hlýtt og vært
hvern, sem í Guði sefur.
Mamma mín, - amma mín,
sem elskaðir mig.
Góða nótt, - gleðstu rótt!
Guð blessi þig.
MIIVIIMINGAR
Gott er að gengnum degi
Guðs í faðmi að sofa
þeim, sem aldrei öðrum brást
og efna meira en lofa.
Mamma mín, - amma mín
sem elskaðir mig.
Góða nótt, - gleðstu rótt!
Guð blessi þig.
(Sig. Einarsson.)
Áslaug Sigurðardóttir.
Amma mín María Ásmundsdóttir
er dáin tæplega 98 ára að aldri.
Það má segja að amma María hafi
verið minn annar uppeldisaðili þvi
það kom í hennar hlut að ala önn
fyrir barnabarni sínu að deginum
til á meðan dóttir hennar Áslaug
vann úti. Amma María vann hins
vegar heima við að sauma karl-
mannsbuxur. Mér er hún minnis-
stæð þar sem hún sat við saumavél-
ina daglangt milli þess sem hún
pressaði buxurnar jafnóðum og hún
framleiddi þær. Af og til stormuðum
við svo niður í bæ og skiluðum af-
rakstrinum til klæðskerans. Amma
María var ósérhlífin og hörð af sér
líkamlega jafnt sem andlega. Aldrei
man ég hana vorkenna sér eða bera
sig illa á nokkurn hátt. Hún einfald-
lega tók því sem að höndum bar
með ákveðnu æðruleysi og gerði
úr því það besta sem hún gat.
Stuðning og hvatningu átti maður
vís hjá ömmu Maríu en ekki fékkst
hún til að velta sér upp úr ein-
hveiju volæði. Eftir á að hyggja
vissi líklega enginn hvernig henni
sjálfri leið enda bar hún tilfmningar
sínar aldrei á torg. Skoðun hafði
hún hins vegar á öllu og var óspar
að láta vita ef henni mislíkaði hegð-
un manns. Þrátt fyrir miklar annir
við saumaskapinn gaf amma María
sér stundum tíma til að spila „Mar-
ías“ en það var oft spilað á hennar
æskuslóðum. Var þá setið löngum
stundum og oft erfitt að hætta.
Elsku amma, í síðustu heimsókn
minni til þín þar sem þú lást í móki,
kvalin, reyndi ég að sannfæra þig
um að þessu færi nú brátt að ljúka
og þú svaraðir full efasemdar: „Og
er það nú alveg víst?“ Nú hefur
draumur þinn ræst og þú ert komin
á betri stað, laus við slæma sjón
og lélega heyt'iií
Hvíl þú í friði.
Kolbrún Baldursdóttir.
María amma mín er fædd og
uppalin á Krossum í Staðarsveit.
Eftir að móðir hennar féll frá stóð
hún fyrir búi á Krossum ásamt föð-
ur sínum og systur þar til hún flutt-
ist til Reykjavíkur með dætur sínar
1944. Hún fékk snemma áhuga á
ljósmyndun, útsaumi og listmálun
sem hún stundaði með bústörfum.
Hún var í ýmsu hannyrðanámi,
m.a. baldýringu og kúnstbróder-
ingu hjá Elísabetu Valdimarsdóttur
og Unni Ólafsdóttur kirkjulistakonu
auk orgeináms hjá Sigríði Helga-
dóttur og matreiðslunáms hjá
Hólmfríði Rósinkranz. María hélt
sýningu á kúnstbróderuðum mynd-
um í glugga Marteins Einarssonar
1930. Eftir að hún fluttist til
Reykjavíkur starfaði hún lengst af
við saumaskap hjá klæðskera og
síðan við fataviðgerðir á eigin veg-
um fram yfir áttrætt og alla tíð var
hún afkastamikill frístundamálari.
Hún hélt málverkasýningu 1992 og
í janúar síðastliðnum hélt hún sýn-
ingu á 30 kúnstbróderuðum mynd-
um og öðrum hannyrðum. Reyndar
málaði hún sína síðustu mynd 96
ára gömul með styrkri hendi þó
sjónin væri farin að gefa sig.
Amma mín hefur á vissan hátt
markað djúp spor í líf mitt þar sem
ég bjó heima hjá henni fyrstu æviár-
in. Hún passaði mig, lék við mig,
gaf mér tvinnakefli til að leika mér
með og kenndi mér að bera virðingu
fyrir blómunum, dýrunum og öðru
sem tilheyrir náttúrunni. Ibúðin
hennar ömmu var á við heilt ævin-
týri fyrir barn því þar var svo mik-
ið að skoða. Litlir fingur höfðu
gaman af því að stijúka flosið,
renna fingrum í gegnum heklið og
búa til ævintýri í kringum myndirn-
ar sem þöktu alla veggi. Hlutirnir
hennar ömmu voru svo litríkir og
spennandi.
Hún ól upp og menntaði dætur
sínar en metnaðurinn fyrir barna-
börnin var síst minni þar sem henni
var það mikið kappsmál að þau
fengju góða menntun. Námsárang-
ur okkar og velgengni í leik og starfi
gaf henni mikla lífsfyllingu. Sífellt
studdi hún okkur með ráðum og
dáð því hún var kletturinn í hafinu
og hin raungóða manneskja handa
hvetjum þeim sem til hennar leit-
aði. Þegar ég sjálfur eignaðist börn
bar hún alltaf minn hag og minna
bama fyrir bijósti, hafði brennandi
áhuga á velferð okkar allra og
fylgdist með af mikilli umhyggju
en án allrar afskiptasemi.
Amma var alltaf mjög nútímaleg,
fylgdist vel með því sem gerðist
bæði hér heima og erlendis, nýjung-
um og framförum, svo alltaf var
hægt að ræða við hana um hvað
sem var. Hún var mjög trúrækin,
enda sagði hún mér að Passíusálm-
arnir hefðu verið sungnir á hveiju
kvöldi alla föstuna á sínu æsku-
heimili. Minni hennar var ótrúlegt
þar sem hún nú á síðustu vikum
gat þulið upp kvæði Einars Bene-
diktssonar úr skólaljóðunum og það
sem hún lærði í kverinu fyrir ferm-
inguna kunni hún ennþá reiprenn-
andi;
„Ég hef aldrei iðjulaus verið,“
sagði amma fyrir mánuði síðan og
eru það orð að sönnu því hún var
sívinnandi og afköstin voru mikil.
Hún málaði og vann af ástríðu en
þegar hún gat ekki lengur unnið
að hugðarefnum sínum, var eins
og lífið missti gildi sitt. Útvarpið
var að lokum hennar eina dægra-
dvöl svo hún gat alltaf rætt um
fólk og málefni. Kveðjustundin er
ekki svo sár því góðu minningarnar
um hana ömmu mína er hluti af
mér og ég veit að núna líður henni
vel. Blessuð sé minning hennar.
Ásmundur Karl Olafsson.
Örfá minningarorð um mína
kæru langömmu.
Nú loks ertu hjá Guði þínum,
amma mín. Það er undarleg tilfinn-
ing að fá ekki að sjá þig aftur. Þú
varst alltaf dugleg og ætíð var gott
að hlusta á það sem þú hafðir að
segja. Ég er mjög stolt af þér,
amma mín, og að bera nafn þitt.
Ég er þakklát fyrir að hafa þekkt
þig svo lengi og vel. Minningin um
þig og reisn þína mun ávallt vera
til staðar í huga mér.
'Að síðustu er hér hluti ljóðs úr
handskrifaðri bók þar sem hún rit-
aði sín uppáhaldsljóð á unga aldri
og gaf mér.
Gef þú mjer drottinn þolgóð að þrejja
þar til mjer ljðmar sú fapaðar stund,
gef þú mjer síðan glaðvær að deyja
gef þú mjer væran síðasta blund.
(úr 5. versi eftir B.J.)
María Ásmundsdóttir.
MARTA
DANÍELSDÓTTIR
+ Marta Daníels-
dóttir fæddist í
Reykjavík 28. febr-
úar 1906. Hún lést
á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 6.
febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar
Mörtu voru Daníel
Þorsteinsson,
skipasmiður og for-
stjóri, f. 4.6. 1874,
d. 20.7. 1959 og
kona hans Guðrún
Egilsdóttir, f. 5.11.
1875, d. 8.1. 1969.
Systkini Mörtu
voru Egill fulltrúi, f. 30.5. 1902,
d. 2.3. 1973, Þorsteinn skipa-
smiður og kennari, f. 18.4.
1903, d. 21.8. 1967, Ingibjörg,
f. 20.9. 1910, d. 13.11. 1965, og
eftirlifandi systir, Þórdís, f.
4.10. 1904.
Marta giftist Lárusi Ást-
björnssyni símafræðingi, 18.
mai 1929. Lárus, f. 29.9. 1904,
var sonur Ástbjörns Eyjólfs-
sonar skipasmiðs, og konu
hans Kristínar Þórðardóttur,
hann lést 26. ágúst síðastliðinn.
Börn Mörtu og Lárusar eru
Gunnar Daníel verkfræðingur,
f. 6.5. 1930, kvæntur Önnu
Þrúði Þorkelsdóttur forstöðu-
manni í öldrunar-
þjónustu á vegum
Reykjavíkurborg-
ar, Björn Kristján
skipasmiður, f.
13.11. 1931, og
Ragnar Baldur
námsmaður, f. 26.2.
1933, sem lést af
slysförum 14.8.
1949. Barnabörn
eru Ragnar Lárus
Gunnarsson, f. 6.7.
1962, verkfræðing-
ur, kvæntur Ingi-
björgu Sveinsdótt-
ur sálfræðinema í
H.Í., Ragnhildur Anna Guð-
mundsdóttir, f. 31.12. 1964,
flugfreyja, dóttir hennar er
Anna Þrúður Guðbjörnsdóttir,
Þorkell Máni Gunnarsson, f.
19.7. 1969, kerfisfræðingur,
sambýliskona hans er Sigrún
Erla Blöndal hjúkrunarnemi í
H.í. Að loknu barna- og ungl-
ingaskólanámi lærði Marta
hárgreiðslu og snyrtingu hjá
Kristólínu Kragh, sem rak
virta hárgreiðslustofu í miðbæ
Reykjavíkur, þar sem Marta
starfaði nokkur ár.
Útför Mörtu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
LANGRI lífsgöngu er lokið, lífs-
göngu þungra áfalla og gæfuríkra
tíma í bland. Skörp skil milli skins
og skúra einkenndu lífshlaup
tengdamóður minnar, Mörtu Dan-
íelsdóttur.
Marta var Reykvíkingur í húð
og hár. Hún ól allan sinn aldur í
vesturbæ Reykjavíkur og var síðast
til heimilis á Vesturgötu 7.
Foreldrar Mörtu voru Guðrún
Egilsdóttir og Daníel Þorsteinsson,
skipasmiður sem kom á fót og rak
Daníelsslipp ásamt syni sínum og
tengdasyni um árabil. Marta ólst
upp á myndar- og menningarheim-
ili foreldra sinna ásamt systkinun-
um fjórum þeim, Þorsteini, Agli,
Þórdísi og Ingibjörgu og átti bjarta
æskudaga. Þórdís lifir nú ein systk-
ini sín, farin að heilsu.
Skólagangan var ekki löng en
ung að árum hóf Marta starf og
nám í hárgreiðslu hjá Kristólínu
Kragh hárgreiðslumeistara sem rak
þekkta hárgreiðslustofu hér í borg
um árabil.
Marta giftist Lárusi Ásbjörns-
syni, fulltrúa hjá Landsíma íslands,
18. maí 1929. Hann lést 26. ágúst
sl. tæplega 91 árs að aldri. Við gift-
inguna hætti Marta hárgreiðslu-
starfinu og sneri sér að húsmóður-
hlutverkinu eins og þá var títt.
Lárus og Marta eignuðust þrjá
syni. Mjög kært var ætíð með þeim
hjónum Mörtu og Lárusi og má segja
að Lárus hafi borið konu sína á
höndum sér í þau tæp 66 ár sem
þau áttu saman. Því var missirinn
mikill við fráfall hans í ágúst sl. er
Marta var sjálf orðin háöldruð og
alvarlega veik af krabbameini.
Marta lét sér mjög annt um heimili
sitt og fjölskyldu og lífið virtist bjart
framan af hjá samhentri fjölskyldu.
En sorgin gleymir engum. Ragn-
ar, yngsti sonurinn og augasteinn-
inn, lést í hörmulegu slysi aðeins
16 ára að aldri og Björn Kristján
missti heilsuna fyrir 14 árum og
hefur verið bundinn við hjólastól
síðan.
Sorgin var sár yfir örlögum son-
anna og reyndu þau sífellt að létta
Birni Kristjáni lífið eftir föngum í
veikindum hans og minningin um
Ragnar var ætíð bundin miklum
trega.
Börn okkar Gunnars, þau Ragn-
ar, Ragnhildur og Þorkell Máni,
voru einu barnabörnin þeirra Lárus-
ar og Mörtu og vörpuðu þau birtu
á líf þeirra og nutu í staðinn um-
hyggju og hlýju þeirra beggja.
Marta var ekki venjuleg amma,
lítil og nett, klædd eins og ung
stúlka, gjarnan í bleikt eða rautt.
Hún sat ekki heima og pijónaði á
efri árum, heldur spilaði hún brids,
fór á málverkasýningar og kaffihús
með manni sínum og hafði mikla
ánægju af ferðalögum.
í áföllum lífsins var Marta ótrú-
lega sterk og veitti manni sínum
stuðning og styrk enda máttu þau
vart hvort af öðru sjá. Það kom
því ekki á óvart að stutt yrði milli
brottfarar þeirra úr þessu lífi enda
nær óhugsandi að hugsa um þau
öðruvísi en saman. Á kveðjustund
er þakklæti efst í huga til tengda-
foreldra minna beggja. Þakklæti
fyrir langa samveru, umhyggju og
hlýju sem við fjölskyldan nutum
og minnumst. Að baki er þjáning
síðustu vikna og hvíldin var kær,
trú á endurfundi ástvina einlæg.
Blessuð sé minning Mörtu Daníels-
dóttur.
Anna Þrúður Þorkelsdóttir.
t
Konan mín,
KARÍTAS ÁSGEIRSDÓTTIR,
lést á Sólvangi í Hafnarfirði 12. febrúar.
Daníel J. Hörðdal.
t
Ástkær bróðir okkar,
HRANNAR ERNIS SIGVALDASON,
Malmö,
Svfþjóð,
lést í sjúkrahúsi í Malmö.
Helgi Friðþjófsson,
Hilmar Friðþjófsson,
Logi Ernis Sigvaldason,
Óðinn Ernis Sigvaldason,
Fjölnir Ernis Sigvaldason.