Morgunblaðið - 16.02.1996, Page 40

40 FÖSTUDAGUR 16. FEBRÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
f=á /vietei í.ú/z
\..8U/HN Æ&
FAGAÍBAÐ06
F/t A/ýJA &LE0CH
XFFFG Z&2/Srf>£
'V/f& XO/n/A/M
\T/m/ mm&r&l
T/L -
&O/-&/NSJ
Grettir
Ferdinand
Ég hef oft velt því fyrir mér... Auðvitað. Hvernig býstu við að Allir eiga litakassa og sína
er til hundahimnaríki? hundahimnaríki sé? eigin litabók...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
• Netfang:lauga@mbl.is
Hugrenningar
varðandi réttarstöðu
einstaklinga
Frá Eðvarð Hermannssyni:
Æ OFTAR les maður í fjölmiðlum
frá hinum og þessum dómum sem
eru kveðnir upp í Héraðsdómi eða
Hæstarétti þar sem dómar eru mis-
þungir allt eftir því hverskonar brot
er um að ræða. En það sem er slá-
andi við þessa dóma er að það er
ekki sama á hverjum er brotið þó
um svipað eða samskonar brot sé
að ræða. Sem dæmi nefni ég að í
Morgunblaðinu 2. febrúar sl. er skýrt
frá dómi sem einstaklingur fékk fyr-
ir að svíkja 2,5 m út úr tryggingarfé-
lagi og fékk hann 15 mánuði óskil-
orðsbundinn dóm. í öðru tilfelli þar
sem einstaklingur sveik frá öðrum
einstaklingum á fjórðu milljón fékk
hann 9 mánaða dóm og þar af voru
6 mánuðir skilorðsbundnir. Það má
nefna mýmörg dæmi sem dómar eru
þannig, að ef brotið er á stofnunum
eða ríkisfyrirtækjum virðast dómar
í þeim tilfellum vera miklu þyngri
en ef brotið er á einstaklingum.
Ekki ætla ég að leggja mat á hvor
dómurinn sé réttari en mér finnst
þurfa að vera samræmi í dómum,
fyrir samskonar eða svipuð brot,
hversu stuttir eða langir sem þeir
eru. Siðferðilega séð finnst mér lík-
amsmeiðingar mál hveiju nafni sem
þær nefnast, „nauðganir, ofbeldi á
heimilum, sifjaspjöll, barnaníð, bar-
smíðar, o.fl.“ vera miklu alvarlegri
glæpir en auðgunarbrot, en dómar
sem felldir eru sýna hið gagnstæða
sérstaklega ef brotið er gegn trygg-
ingafélögum, bönkunum eða ríki.
Ég hélt, að lög sem sett væru ættu
að tryggja að allir væru jafnir fyrir
þeim. Hér vil ég nefna hvernig búið
er að snúa út úr lögum sem voru
sett einstaklingum til hagsbóta og
áttu að tryggja þeim að ríki seildist
ekki of langt í skattheimtu þeirra,
sem lentu í slysi. I lögum nr. 75, 14.
september 1981, 28 gr. 2tl. er sagt
að eingreiðslur örorkubóta skulu ekki
vera tekjuskattskyldar, en dómstólar
og tryggingafélögin eru búin að snúa
þessu þannig, að við útreikninga og
uppgjör tryggingafélaga á slysabót-
um draga tryggingafélögin frá bót-
um skattalegt hagræði upp á allt að
35% af bótagreiðslu og hef ég kynnt
mér að tryggingafélögin skila þess-
ari upphæð ekki í ríkiskassann. Skýr-
ingarnar sem tryggingarfélögin gefa
eru að maður hefði hvort sem er
þurft að greiða skatta af tekjum sem
maður hefur unnið sér inn og að það
þyrfti að hækka tryggingaiðgjöldin
ef þetta væri ekki svona.
Eg er þess fullviss að löggjafinn
setti þessi lög til hagsbóta fyrir þá
einstaklinga sem verða fyrir því ól-
áni að lenda í slysum, en ekki fyrir
tryggingafélögin, en ég er líka þess
fullviss að þeir einstaklingar sem
lenda í þessu vilja miklu frekar að
þessir peningar renni til heilbrigðis-
mála, en að þeir verði innlyksa hjá
tryggingafélögunum. Rökin fyrir því
að þetta svokallaða skattahagræði
eingreiðslu lendi hjá ríki en ekki hjá
tryggingaféiögum eru þau, að ein-
staklingur sem verður fyrir skertri
starfsorku greiðir minna eða ekki
neitt í skatta eftir það slys sem hann
hefur lent í og að honum fyndist
hann ekki vera byrði á samfélaginu
ef hann vissi að allt að 35% af bótum
hans rynnu til heilbrigðismála.
Svo að endingu hef ég verið að
velta því fyrir mér hvort það þurfi
að skera svona niður í heilbrigðismál-
um ef þessir peningar rynnu þangað.
J2ÐVARÐ HERMANNSSON,
Dvergholti 16, Mosfellsbæ.
Flókin langavitleysa
Frá Val Óskarssyni:
LOKSINS þegar Ijós sést skína í
myrkrinu þá er það slökkt jafnóðum
af misvitrum löndum vorum. Þannig
var loks í augsýn farsæl lausn í Lang-
holti. Nýi organistinn kominn í fram-
boð og allt benti til þess að hann
myndi útvega síra Flóka embætti á
Bessastöðum.
Ryðst þá ekki fram hópur illgjamra
sálna sem fínnur organistanum flest
til foráttu. Hroðalegasta sagan sem
mér barst til eyrna var sú að hann
væri að fara af stað með happdrætti
til styrktar framboði sínu og aðalverð-
launin væru dýrindis flókaskór úr
Hagkaup. Meira að segja fylgdi sög-
unni að svo yrði sennilega aldrei dreg-
ið um flókaskóna.
Vér megum ekki láta slíkar lygar
festa rætur í hjörtum voram. Vér
skulum því, bræður og systur, skora
á organistann að hætta við að hætta
og þegar hann er sestur að á Bessa-
stöðum skulum vér sameinast og
fara með hið kunna ljóð þjóðskálds-
ins ástkæra:
Þjóðarsálin fapar enn og fagnar
nú finnst hér enginn liggjandi í móki,
því æðsti maður okkar heitir Ragnar
og einkabílstjórinn er séra Flóki.
HORFT til Bessastaða.
Nú heyrist Ólöf Kolbrún anda léttar,
á orgel leikur Jón og hrópar: HEYR!
Nú krossa menn sig innan kirkjustéttar,
svo kyssast biskupinn og séra Geir.
Já, úrslit málsins er víst best ég þakki
þeim almáttuga sem að ríkir hæst.
En áðan spurði ósköp saklaus krakki:
„Út af hveiju nfast þeir þá næst?“
VALUR ÓSKARSSON,
Leiðhömrum 15, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekkj fylgir fyrirvari hér að lútandi.