Morgunblaðið - 21.03.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 21. MARZ 1996 43
í
j
l
I
I
I
I
I
I
I
!
I
I
I
I
I
í
I
I
I
I
;
i
i
í
i'
MINNINGAR
HREFNA S.
* *
MAGNUSDOTTIR
KJÆRNESTED
+ Hrefna
1 Magnúsdóttir
Kjærnested fæddist
28. mars 1926 í
Hafnarfirði. Hún
lést á öldrunar-
lækningadeild
Landspítalans 15.
mars síðastliðinn.
Foreldrar Hrefnu
voru Emelía Lárus-
dóttir, f. 7. júlí 1894,
d. 17. júní 1957, og
Magnús Kjær-
nested, skipstjóri, f.
4. júní 1890, d. 8.
apríl 1944. Þau
eignuðust 6 börn, Málfríði, dó
barn, Ragnar, fórst með Goða-
fossi, Lárus, Jóhönnu, Hrefnu
og Erlu. Hrefna giftist 8. júní
1944 Guðmundi Ásmundssyni
hæstaréttarlögmanni, f. 8. júní
1924, d. 15. ágúst 1965. Þau
eignuðust þrjú börn: Þau eru
Steinunn, f. 25.10.
1944, læknaritari,
gift Þengli Odds-
syni, heilsugæslu-
lækni, og eiga þau
fimm dætur, Magn-
ús, f. 25.5. 1951,
svæfingalæknir,
hans kona er Frið-
rikka Guðmunds-
dóttir, hjúkrunar-
fræðingur, og eiga
þau eina dóttur. As-
mundur, f. 18.3.
1956, starfar hjá
Olíufélaginu hf.,
ókvæntur og barn-
laus. Arið 1971 giftist Hrefna
Pétri Péturssyni, stórkaup-
manni, f. 1.10. 1918. Hann á
þrjá syni, Pétur, Einar og Stein-
dór.
Utför Hrefnu verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Kvæðið Skógarhind er ein fegursta
perlan í seinni tíma skáldskap Davíðs
Stefánssonar frá Fagraskógi. Mér
verður hugsað til þessarar perlu er
ég minnist mágkonu minnar, Hrefnu
Sigurlaugar Magnúsdóttur Kjær-
nested - Ebbu - sem andaðist 15.
þ.m. „Svo flarar lífíð út...“
Margar myndir og minningar koma
upp í hugann. Meðal þeirra fyrstu er
mynd hennar við hlið þáverandi eigin-
manns slns, glæsimennisins Guð-
mundar Ásmundssonar, hæstaréttar-
lögmanns, tvímælalaust eins snjall-
asta lögmanns sinnar tíðar. Veit ég,
að margir minnast þeirra hjóna sakir
glæsileiks þeirra og jafnræðis í hví-
vetna. Guðmundur lést langt um ald-
ur fram 15. ágúst 1965, öllum harm-
dauði. Sár harmur er nú kveðinn að
börnum þeirra, Steinunni, Magnúsi
og Ásmundi. Voru þau við dánarbeð
móður sinnar er kallið kom sem og
tvær frænkur, systurdætur, sem unnu
Ebbu svo mjög.
Seinni myndir og minningar, sem
ég geymi um Ebbu eru svo tengdar
því er leiðir okkar Erlu, systur henn-
ar, lágu saman. Mun ég seint gleyma
velvild hennar og hlýju í minn garð.
Kynntist ég þá vel hennar miklu og
góðu kostum, því sannarlega var
Ebba vel af guði gerð eins og hún
átti ætt til, gædd góðum gáfum og
annáluð fyrir fegurð og yndisþokka.
Stór var hún í ást sinni og kærleika,
örlæti og ljúfmennsku. Nærvera
hennar var góð. Kærleikur hennar til
skyldmenna sinna og venslafólks var
alla tíð með einstökum hætti.
Oft nutum við Erla frábærrar gest-
risni Ebbu og eftirlifandi eiginmanns
hennar, Péturs Péturssonar, stór-
kaupmanns. Sjálfur hefur Pétur nú
um hríð Jegið á sjúkrabeði á Landspít-
alanum. Innilegar samúðarkveðjur
eru nú sendar Pétri sem og fjölskyldu
og ættmennum þeirra öllum.
En senn fer að vora.
Er fuglar hefja flug og morgunsöng
og fagna því, að Ijómar dagur nýr,
þá koma öll hin ungu, þyrstu dýr
að uppsprettunnar silfurtæru lind
öll, nema þessi eina, hvíta hind.
En minningin um Ebbu mun lifa.
Veri hún guði falin.
Hallvarður Einvarðsson.
Þitt haust var komið, en þá von vér ólum,
Að enn þín nytum fleiri lífsins ár;
Það brást - og stöðvun stunda þinna hjólum
Vann stríðust hel og beisk oss vekur tár.
Þú gjörðir löngum bjart á vegum vorum,
Þú varst i kvennahópnum prýði sönn;
Sem liljur greri’ hið góða í þínum sporum
Af göfgi, tign og þýðri kærleiks önn.
Svo vertu kvödd með hryggðarblöndnu
hrósi;
Vér hermum drottni lof, sem tók og gaf,
Öll lífsins straumvötn hverfa að einum ósi,
í undrasæinn, guðlegt kærleiks-haf.
(Steingrimur Thorsteinsson.)
Móðursystir okkar, Hrefna Magn-
úsdóttir, lést í Reykjavík síðla kvölds
15. mars, nokkrum dögum fyrir sjö-
tugasta afmælisdaginn sinn. Við frá-
fall Ebbu hvarf stór hluti úr lífi okk-
ar systranna. Eftir lifa skærar minn-
ingar. Á einu augnabliki rennur allt
hjá í ótal myndum, litbrigðum og
skuggum, angan af liðnum tíma nær
og fjær, heiðríkju minninganna og
löngu hljóðnuðum hlátrum.
Móðir okkar var yngst sinna systk-
ina. Hún og Ebba vora mjög nánar.
Þær voru ungar þegar foreldrar þeirra
féllu frá. Elsta bróður sinn missa þær
í stríðinu og elsta systirin flyst til
útlanda og býr ytra, meginhluta
ævinnar. En þær höfðu hvor aðra.
Á uppvaxtaráram okkar var sam-
gangur milli fjölskyldna þeirra systra
mikill og daglegur. Á heimili Ebbu
og Guðmundar á Hraunteignum átt-
um við systkinin okkar annað heim-
ili. Láras bróðir þeirra systra bjó einn-
ig í sömu götu og var samgangur við
hans böm töluverður. Þegar farið var
í ferðalög var það sjálfsagður hlutur
að systurnar héldu heimili hvor fyrir
aðra. Er faðir okkar hafði lokið námi
og var að koma undir sig fótunum,
kom það í hlut eldri systurinnar að
rétta þeirri yngri hjálparhönd. Einu
sinni í viku var farið á Hraunteiginn
þar sem Ebba bjó mestan hluta
ævinnar og þvottur þveginn í stórri
Westinghouse-þvottavél. Á meðan
lékum við börnin okkur saman. Þegar
rigndi hnýttu systumar á sig slæður
og örkuðu út, okkur krökkunum til
mikillar furðu. „Það er svo gott fyrir
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför
KRISTÍNAR RUTAR JÓNSDÓTTUR
deildarstjóra
á Skattstofunni í Reykjavík,
Drekavogi 6.
Ragnhildur Aðalsteinsdóttir,
Jón Sigurðsson,
Guðlaug Guðjónsdóttir, Ólafur Hafsteinsson,
Guðjón Ármann Guðjónsson,
Hafsteinn og Arnar Freyr Ólafssynir.
húðina,“ sögðu systumar og gengu
hönd í hönd austur Laugardalinn.
Ebba giftist Guðmundi Ásmunds-
syni ung að aldri og átti með honum
mörg hamingjurík ár og þrjú mann-
vænleg böm. Á besta aldri fórst Guð-
mundur í sviplegu slysi. Við fráfall
hans fór kjölfestan úr lífi Ebbu. Ekk-
ert var sem fyrr. Ebba syrgði Guð-
mund lengi og sárt. Hún giftist síðar
Pétri Péturssyni sem lifir konu sína.
Ebba var höfðingleg kona í lund
og örlát. Hún var undurfríð sem ung
stúlka og á þroskaáram sínum glæsi-
leg kona. Hún var ávallt tígulega
búin og hafði til þess bæði efni og
smekk. Hún var fagurkeri og lagði
mikið upp úr því sem fagurt var. Oft
spurði hún fyrst þegar barn kom í
fjölskylduna hvort það væri frítt og
hátt til hnésins. Reynslan kenndi þó
okkur systram snemma að hún var
glöggskyggn á innræti manna og mat
það ofar öðrum kostum. Glögg-
skyggni hennar mátti ráða af hrein-
skilni sem hún hafði nóg af. Henni
var gefíð hugrekki til að láta álit sitt
í ljós þó það félli í grýttan jarðveg.
Skoðunum sínum fann hún orð sem
vora afdráttarlaus. Orðaval hennar
var einstakt og hljómur óvenjulegur.
Rík kímnigáfa og skemmtilegur frá-
sagnamáti Ebbu, gerði návist við
hana ætíð ánægjulega og eftirsókn-
arverða.
í samskiptum við okkur systur var
Ebba mjög gefandi. Hún var óspör á
hrósið. Sjálfstraust manns reis í háar
hæðir og allt var mögulegt þegar
komið var frá Ebbu.
Við kveðjum með þeim orðum sem
Ebba kvaddi jafnan þá sem henni
þótti vænt um: Vertu sæl, ástarkær-
leikur.
Anna Sigurveig og
Ragna Olafsdætur.
Ég var bara sex ára þegar Ebba
frænka bauð mér í fyrsta skipti með
sér á kaffíhús, en það átti hún eftir
að gera oftar er ég stækkaði. Það sem
einkenndi þessar ferðir á Lækjar-
brekkuna, og líka þegar ég heimsótti
hana á Hraunteiginn, var höfðings-
skapur og rausn og hinn einstaki eig-
inleiki hennar að koma alltaf fram
við mig eins og ég væri fullorðin.
Ekki var hægt að segja um Ebbu
að hún gerði ekki mannamun, því að
hún hafði ákveðnar skoðanir á mönn-
um og málefnum og dró ekki dul á
þær. Ebba hafði næmt fegurðarskyn
og hafði sérstakt lag á að auka sjálfs-
traust manns með jákvæðum og
skemmtilegum ummælum og stóðu
fáir henni á sporði hvað varðaði orð-
heppni og hnyttni og þá var það ekki
síður tónninn sem vakti hlátur.
Þannig voru okkar kynni, hún veit-
andi, hlý og umhyggjusöm, en ég
þiggjandi. Mun ég ætíð vera þakklát
fyrir allar þær góðu og skemmtilegu
stundir, sem við áttum saman nöfn-
umar.
Vigdís Hrefna Pálsdóttir.
Vorið er skammt undan, maður
fínnur ilminn af nývakinni jörðinni
og bíður þess og hlakkar til að fyrstu
farfuglarnir snúi heim. Á þessum síð-
ustu dögum vetrar kveðjum við elsku-
ERFIDRYKKJUR
*
Happdrætti
Slysavarnafélags íslands
Dregiö hefur veriö í öðrum
útdrætti happdrættisins.
Aðeins dregið úr greiddum miðum.
Eftirtaldir aðilar hiutu vinning:
1. Ferð fyrir tvo í þrjár vikur
til Mallorka eða Benidorm
nafn: Guðbjörg Á Guömundsd.
miði nr: 051563
2. Ferð fyrir tvo til Dublin,
nafn: Lausasölumiðii
miði nr: 140816
3. Ferð fyrir tvo til Dublin,
nafn: Sigurbjörn Fanndal
miði nr: Ú86791

lega ömmu okkar Ebbu. Hún bjó yfír
meðfæddum þokka, svo falleg og
kvenleg sem hún var - þó hún væri
orðin mikið veik hvarf hann henni
ekki. Við vorum alltaf svolítið montn-
ar af því að eiga svona fallega ömmu.
Meðan ömmur vinkvenna okkar sátu
með fléttur, pijónuðu sokka og elduðu
grauta - þá sveif amma um klædd
nýjustu Parísartísku, með ilmvatns-
angan og gull... Hún sagði mjög
skemmtilega frá, hafði létta lund og
góðan húmor. Hún bar ríka um-
hyggju fyrir okkur stelpunum og lagði
á það áherslu að vert væri að njóta
augnabliksins - fara út að dansa og
teyga af lífsins bikar. Hún elskaði
allt sem var fallegt, og oft sá hún
fegurð í hlutum og fólki sem enginn
hafði gefíð sér tíma til að taka eftir.
Líf ömrnu var ekki alltaf dans á
rósum, en hún varð ung fyrir þeirri
þungbæra sorg að missa mann sinn
Guðmund, afa okkar. Við kynntumst
honum aldrei en þó fínnst okkur við
þekkja hann í gegnum ömmu og
mömmu. Amma giftist síðar Pétri,
en í honum eignuðumst við góðan
afa. Hann hefur á þessum síðustu
mánuðum staðið eins og klettur henni
við hlið þrátt fyrir eigin veikindi. Við
biðjum guð að styrkja hann.
„... þá nær til jarðar himnaeldsins
ylur er andinn fínnur til og hjartað
skilur..."
Elsku amma, við kveðjum með
hjartans_ þökk, þínar
Ása, Eva, Hrefna
og Ragnheiður.
Margar eru minningarnar sem
koma upp í hugann þegar frétt um
andlát berst. Þó að maður vissi að
hveiju stefndi, er alltaf erfítt að horf-
ast í augu við dauðann. Ebba föður-
systir, eins og við systkinin kölluðum
hana, var yndisleg og falleg kona.
Hún skilur eftir sig margar og dýr-
mætar minningar, frá því að við vor-
um börn og líka þegar við urðum eldri.
Hún bjó alltaf í sömu götu og pabbi.
Það vora ekki fáar heimsóknimar sem
hún kom í, og alltaf færandi hendi,
til pabba, hún vissi hvað honum þótti
gott að fá vindil og súkkulaði. Og
þegar við pabbi fórum út að ganga
var komið við á Hraunteigi 11 og þar
var alltaf tekið vel á móti okkur. Hún
bar mikla umhyggju fyrir bróður sín-
um, hún vissi að hann var mikið veik-
ur og hann dvaldi oft á sjúkrahúsi,
en svo missti hún heilsuna, og lenti
með bróður sínum á sama sjúkrahúsi
og á sömu deild í Hátúni lOb. Þá sá
maður hvað þeim þótti vænt hvora
um annað, og það var yndislegt að
hlusta á þau tala saman, þau skildu
hvort annað svo vel. Fyrir hönd pabba,
sem nú dvelur á Hrafnistu, og getur
ekki fylgt henni í dag, vil ég þakka
þér, elsku Ebba, allt sem þú gerðir
fyrir hann og okkur. Ég sendi Pétri
og börnum hennar og flölskyldum
þeirra hjartans samúðarkveðjur og
bið guð að styrkja þau í þeirra miklu
sorg.
Blessuð sé minning hennar.
Eniilia Kjærnested.
Elskuleg föðursystir mín, Hrefna
S. Magnúsdóttir, er látin. Mikil eft-
irsjá og söknuður fyllir huga minn
er ég hugsa aftur tii bernskuáranna
á Hraunteignum.
Stutt var á milli heimila foreldra
minna og frænku og mörg voru spor-
in okkar systkina til Ebbu, eins og
hún var kölluð, og Guðmundar á
Hraunteig 11. Má með sanni segja
að alltaf vorum við velkomin á glæsi-
legt heimili þeirra og líta má á það
sem forréttindi að hafa kynnst þessu
góða fólki.
Eitt var það á heimilinu sem hafði
sérstöðu og dró mig oft þangað en
það var að hjónin áttu sjónvarp. Ekki
spillti tjómaísinn heldur ánægjunni
og margar vora ferðimar í leikhús
eða í bíó. Allt var þetta veitt af hlýju
og án nokkurrar tilætlunar af þeirra
hálfu.
Ebba var á undan sinni samtíð
bæði í klæðaburði og í heimilishaldi
og hver hlutur valinn af þekkingu og
smekkvísi til að fylla inn í myndina.
Frænka var glæsileg kona er bjó
Guðmundi og bömum sínum gott
heimili og bera afkomendur þeirra
þess glöggt vitni.
En lífinu ej^sjaldnast lifað án sorg-
ar og erfiðleika og það fékk frænka
mín svo sannarlega að reyna. Guð-
mundur drakknaði í Leirvogsá 15.
ágúst 1965 aðeins 41 árs og varölluni
harmdauði, slíkur mannkostamaður
sem hann var. Þá var .eins og ský
drægi fyrir sólu þegar kjölfesta fjöl-
skyldunnar féll frá. En tíminn læknar
öll sár og frænka míp náði fótfestu
að nýju, studd af bömum sínum og
Pétri Péturssyni, síðari manni sínum.
Það var alltaf jafnánægjulegt að
heimsækja Ebbu eftir að ég fluttist
að heiman, en ferðimar vora ekki
eins tíðar og forðum daga. Alltaf
brosti hún sínu fallega brosi og göf-
ugt var hjarta hennar og enn var hún
gefandinn en ég þiggjandinn. Ebba
var sannarlega ljós í lífí okkar systkin-
anna.
Elsku Pétur, Steina, Maggi og
Addi, innilegar samúðarkveðjur frá
okkur hjónum.
Guð blessi minningu Hrefnu S.
Magnúsdóttur Kjærnested.
Magnús Kjærnested.
4 4
m
ÚFtVALS-FOLK
Ferðaklúbbur allra 60 ára og e/dri
r í i « a . í ir#H i r
Skemmtikvöld Úrvals-fólks í Hreyfilshúsinu
föstudagskvöldið 29. mars kl. 19.
Þetta verður eftirminnilegt Úrvals-
fólks kvöld með góðum mat, rífandi
stemmningu og skemmtilegu fólki.
• Þríréttuð sælkeramáltið
• Góð skemmtiatriði
• Sigurður Guðmundsson
- alltaf í sérflokki
• Happdrætti með veglegum vinningum
• Dansað fram á rauða nótt
Tryggðu þér miða i tíma!
Verð aðgöngumiða aðeins 1.950 kr.
Forsala aðgöngumiða á skrifstofu Úrvals-Útsýnar
Lágmúla 4, sími 569 9300.
^ÚRVAL-ÚTSÝN