Morgunblaðið - 14.04.1996, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 14. APRÍL 1996
MORGUNBLAÐIÐ
4
MINIMINGAR
HJALTI
GUÐJÓNSSON
+ Hjalti Guðjóns-
son fæddist í
Vestmannaeyjum
11. desember 1974.
Hann lést af slys-
förum 31. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Guðjón Sigurbergs-
son rennismiður og
iðntæknifræðingur
[Bogasonar tré-
smiðs frá Flatey á
Breiðafirði og konu
hans, Kristínar
Guðmundsdóttur]
og Dagmar Svala
Runólfsdóttir gjaldkeri [Dag- Þegar okkur var sagt að Hjalta
bjartssonar múrara í Vest- væri saknað voru fyrstu viðbrögðin
mannaeyjum og konu hans, þau að hann myndi skila sér; ungt
Svölu Jónsdóttur]. fólk lendir í ævintýrum og hittir
Hjalti stundaði fyrst nám í vini og á það til að gleyma tíman-
Barnaskóla Vestmannaeyja en um. En þegar dagarnir liðu varð
síðar í Breiðholtsskóla. Bræður ljóst að hér hafði eitthvað alvarlegt
Hjalta eru Rúnar Ingi, f. 14. gerst, eitthvað sem enginn vildi við-
júní 1969, og Ómar, f. 28. ágúst urkenna innra með sér heldur von-
1977. aði að væri óþarfur uggur. Vonin
Útför Hjalta fer fram frá um kraftaverkið blundaði með okk-
Bústaðakirkju á morgun, ur; að hann myndi skila sér og ótt-
mánudaginn 15. apríl, og hefst inn hefði verið ástæðulaus. Sú von
athöfnin klukkan 15. dofnaði og innst inni varð sú ósk
---------- ein eftir að hann myndi þó finnast;
Þær stundir koma að manni verð- að foreldrar og vinir gætu þó kvatt
ur á að velta fyrir sér réttlæti þessa hann. Það má takast á við sorgina
heims; spyr sjálfan sig hvað valdi og vinna úr henni, en óvissan er
því að óskiljanlegir hlutir gerast, skelfileg.
eitthvað sem er svo órafjarri skiln- Það var því á vissan hátt léttir
ingi, svo tilgangslaust, svo órétt- þegar lík Hjalta fannst í Reykjavík-
látt. Það eru þannig vangaveltur urhöfn. Hann hafði bersýnilega
sem sveima um hugann þegar ung- labbað niður að höfn eftir dansleik,
ur maður, sem rétt er að heíja lífs- eins og þeir vinirnir gerðu svo
ferðina fyrir alvöru, er hrifínn á gjarnan til að sitja á bryggjupollun-
brott á örskotsstund, fyrirvaralaust. um og spjalla saman um lífið og
Við sem höfum fylgst með Hjalta tilveruna. í þetta sinn hafði hann
Guðjónssyni frá fæðingu í Vest- hins vegar orðið viðskila við vinina
mannaeyjum höfum séð hann breyt- og því einn á ferð. Slys átt sér stað,
ast úr tápmiklum strák í fjörugan óhapp sem við fáum aldrei að vita
og lífsglaðan ungling. Fylgdumst hvemig varð.
með því þegar fótboltinn átti hug Þegar við kveðjum í dag elskuleg-
hans allan eftir að hann fór að kjaga an dreng sendum við Gutta og
um á tveimur fótum. Sáum hann Döggu og Ómari og Rúnari Inga
klæðast grænum félagsbúningi okkar einlægustu smúðarkveðjur.
Týrara með stolti og það var eins Orð mega sín ekki mikils á stundu
og boltinn væri gróinn við tasrnar sem þessari, en við vitum að með
á honum þegar hann lék listir sín- sér geyma þau og afamir og amm-
ar. Hann yrði einhvern tíman magn- an og ættingjarnir allir minningar
aður knattspymumaður. um ljúfan og skemmtilegan son og
Þó var lengst af vík milli vina. bróður. Þær minningar lifa.
Hann í Vestmannaeyjum með for- Haukur Már Haraldsson
eldrum sínum og bræðrum og við og Erla Sigurbergsdóttir.
í Reykjavík, en alltaf hélst sam-
bandið. Þegar fjölskyldan flutti al-
komin til Reykjavíkur fyrir nokkr- Hann Hjalti minn er dáinn, svo
um ámm breyttist stopult samband ungur og átti alla framtíð fyrir sér.
t
Innilegar þakkir færum við þeim sem
sýndu okkur samúð og vináttu við and-
lát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
GUÐRÚNAR DÓRU ÚLFARSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrun-
ardeildar Vífilsstaðaspítala fyrir góða
umönnun.
Anna Margrét Björnsdóttir, Guðni Sigfússon,
Brynjólfur Björnsson, Ragna Lára Ragnarsdóttir
og barnabörn.
Óskast í Fossvogi - raðhús
Höfum góðan kaupanda að góðu raðhúsi í Fossvogi.
Fyrir rétta eign er mjög góð útborgun í boði.
Óskast í Fossvogi
Höfum góðan kaupanda að góðri ca 100 fm íb. í Foss-
voginum með eða án bílskúrs. Mjög góð útborgun fyrir
rétta eign.
Seljendur athugið!
Okkur vantar aliar gerðir fasteigna á söluskrá. Það
er góð sala þessa dagana og mikið um fyrirspurnir.
EIGNASALAN, Ingólfsstræti 12,
s. 551 9540 og 551 9191.
í dagleg samskipti með
þeirri vináttu sem
skapast af nánu sam-
bandi systkina og
tengdafólks. Kynnin
urðu betri og við fylgd-
umst með unglingi
breytast í ungan mann
sem liðlega tvítugur
stóð á þröskuldi lífsins,
fullur af þrótti og lífs-
gleði, tilbúinn að tak-
ast á við þá framtíð
sem enginn veit hver
er. Þá, skyndilega og
fyrirvaralaust, var
skorið á lífsstrenginn.
Þeir deyja víst ungir sem guðimir
elska, stendur einhver staðar, og
því verðum við að trúa.
Það var mánudaginn 1. apríl að
hringt var í mig og sagt að Hjalti
væri týndur. Það var eins og ís-
köldu vatni væri skvett framan í
mig. Við biðum og vonuðum svo
heitt að hann fýndist heill á húfi,
en raunin varð allt önnur. Á skírdag
fannst hann látinn, á þeim stað þar
sem hann kom svo oft og átti róleg-
ar stundir með vinum sínum, enda
vanur sjónum úr Vestmannaeyjum
þar sem hann fæddist og ólst upp
fyrstu árin sín. Desémber 1974
gleymi ég aldrei. Dagga systir var
að eignast annan dreng, svo yndis-
legan og pínulítinn glókoll. Alltaf
fylgdist ég með þér, Hjalti minn,
og passaði þig þegar þú varst lítill
(enda varstu nú alltaf Stínustrák-
ur). Þú varst nú ekki hár í lofti
þegar áhuginn beindist að fótbolt-
anum. Dáleiddur af Maradona, og
leiknin með boltann hjá svona litlum
dreng var með ólíkindum.
Kæri frændi, ég minnist þín sem
brosandi glaðværs barns, svo ungl-
ings og til ungs myndarlegs manns.
Alltaf léttur í skapi og blíður mjög.
Það eru góðir mannkostir að elska
bæði menn og dýr eins og þú gerð-
ir og sést á stórum vinahóp sem
kveður góðan og traustan vin. Rak-
el litla frænka þín segist vita hvar
þú sért og að hún ætli að heim-
sækja þig eins og ömmu.
Elsku frændi, ég kveð þig hinstu
kveðju, þegar þú verður lagður við
hlið Svölu ömmu sem vefur þig
örmum sínum. Ég þakka fyrir sam-
fýlgdina hér þótt stutt hafi stoppið
verið og veit að þar sem þú ert
núna munt þú halda áfram að brosa
og gleðjast með þeim sem famir
eru á annað tilverustig. Góður Guð
geymi þig og varðveiti. Öll höfum
við misst mikið en mestur er þó
missir ykkar, elsku Dagga og Gutti,
og Ómar minn og Rúnar, að missa
bróður ykkar svo skyndilega. Guð
veri með ykkur öllum og styrki.
Elsku pabbi minn, Gógó og Beggi,
þið sem sjáið á eftir bamabami, ég
bið góðan Guð að hugga ykkur og
okkur öll í sorginni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og ailt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hinsta kveðja, elsku vinur,
Kristín móðursystir.
Kæri Hjalti frændi, við þökkum
þér fyrir allar góðu stundirnar sem
við áttum saman. Elsku stóri
frændi, við munum ætíð og alltaf
hugsa til þín og biðja fyrir þér.
Hjalti, hér kemur ein lítil bæn til
þín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson)
Guð geymi þig,
Rakel og Berglind.
Hjalti minn, núna ertu dáinn
aðeins 21 árs gamall. Þetta gerðist
svo snöggt. Fyrst vorum við látin
vita að þú værir týndur og var það
mjög erfitt fýrir alla. Ég hélt alltaf
í vonina um að þú værir á lífi ein-
hvers staðar. Svo þegar mamma
kom til mín og sagði mér að þú
værir dáinn vildi ég ekki trúa því.
Ég var búin að gera mér svo mikl-
ar vonir um að þú kæmir aftur.
Allir muna eftir þér brosandi eða
hlæjandi. Þú varst alltaf svo kátur
og hress. Þú varst þannig frændi
sem allir litu upp til, öll litlu bömin
í fjölskyldunni, og ábyggilega fleiri
líka, dýrkuðu þig, því þú varst svo
góður. Það verður skrítið að horfa
á myndbandið sem var tekið hér
hjá okkur um síðustu jól. Ég veit
að þér líður vel þarna eins og héma
og hugsar til okkar. Hjalti minn,
ég á mjög góðar minningar um þig
sem ég ætla að geyma vel.
„Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég er
svo nærri að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur. En þegar þið
hlæið og syngið með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóss-
ins. Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur, og ég, þótt látinn
sé, tek þátt í gleði ykkar yfir líf-
inu.“ (Höf. ók.)
Hinsta kveðja. Þín,
Heiða Dröfn.
Látinn ljúfi afadrengur,
liðinn ævidagur þinn.
í sálu minni brostinn strengur,
sorg og tregi flæðir inn.
Ég kveð þig, elsku ljúfurinn,
bljúg mér verður minningin
um yndislega drenginn minn,
sem genginn er í himininn.
Runólfur Dagbjartsson.
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á
eftir sér
og ekki fæ ég miklu ráðið um það hvert
hann fer
en ég vona bara hann hugsi soldið hlýlega
til mín
og leiði mig á endanum aftur til þín.
(Megas)
Elsku Hjalti.
Það er mér ofur erfitt að kveðja
þig í síðasta sinn. Þú varst einn af
þessum föstu punktum í tilverunni
sem mér fannst að yrðu alltaf til
staðar. Það er mikið áfall að þú
skulir hafa yfirgefið okkur svona
snögglega. En þá reyni ég að hugsa
um björtu hliðamar og allt það
góða sem þú hefur gefið mér og
öðrum. Það verður aldrei tekið frá
okkur.
Ég kynntist þér fyrst þegar ég
var 15 og þú 17 nýkominn með
bflpróf, töffari á Mözdunni hans
Rúnars. En fljótlega fór töffara-
skapurinn fyrir lítið og við kynnt-
umst þinni réttu persónu. Þú varst
alltaf svo hress og skemmtilegur.
Ég og Linda vorum alveg dolfallnar
yfir ykkur félögum, Jonna og þér,
og sáum bara stjörnur í kringum
ykkur. Á þeim tíma var ýmislegt
brallað, enda svo margt sem þið
Jonni þurftuð að sýna og sanna
fyrir okkur. Minningarnar fylla
heilu bækurnar og þær eru alls
staðar. Þegar þú og Jonni elduðuð
fyrir okkur og blúsuðuð á Bergþóru-
götunni. Þegar þið fóruð með okkur
í keilu og snóker eða út í körfu.
Þegar þú reyndir að kenna mér á
gítar. Þegar þið fóruð með okkur á
Þjóðhátíð, stoltir af uppmnanum,
sannir Eyjamenn sem pínduð okkur
til að borða lunda. Eða þegar þið
spiluðuð fýrir okkur niðrí æfinga-
húsnæði og við gátum horft á ykk-
ur spila lengur en flestir aðrir. Það
var endalaust hægt að tala við þig
um allt og ekkert og hálfu kvöldin
fóru oft í símtöl. Þú dekraðir við
mig og Lindu og varst ávallt tilbú-
inn að gera hvað sem var fyrir
okkur. Ef eitthvað bjátaði á eða
einhvern vantaði greiða þá varst
þú mættur tilbúinn að hjálpa við
hvað sem var.
Prestarnir kenndu mér þegar ég
var barn að eitthvað væri fyrir
handan, þar ætti hver og einn sinn
sess í ríki Guðs. Ég veit að þú ert
þar nú og bíður eftir okkur, tilbúinn
að bjóða okkur velkomin þegar við
hittumst aftur. Hjalti, sannir vinir
gleymast aldrei og þú munt aldrei
deyja, í huga mínum og hjarta lifir
minningin um þig.
Þín,
Hanna Björk.
Af hveiju er lífið svona ósann-
gjarnt að taka góðan vin frá okk-
ur? Það er mikill söknuður að þú
skulir vera farinn. Það er ekki
hægt að lýsa tilfinningum sínum
þegar maður missir vin eins og þig.
Við áttum margar góðar stundir
saman. Við kynntumst fyrir fimm
árum, þegar ég kom fyrst í Hátún.
Urðum við strax góðir vinir.
Þú kynntir mig fyrir besta vini
þínum, Jonna, og í dag eigum við
Jonni son saman, Óla Kristin, sem
var í miklu uppáhaldi hjá þér.
Ég man þegar ég, Jonni, Hanna
og þú vorum alltaf saman og gerð-
um við ýmislegt saman. T.d. rúntað-
ir þú með okkur í músinni og reynd-
ir að kenna mér á trommurnar þín-
ar en ég hafði meiri áhuga á bassan-
um.
Sumarið ’95 lágu leiðir okkar til
Danmerkur. Við fórum saman á
Hróarskelduhátíðina. Við leigðum
okkur hjól og hafðir þú mjög gam-
an af því að hjóla. Ég mun aldrei
gleyma þessari ferð.
Þú varst alltaf til staðar þegar
ég þurfti á þér að halda. Þú komst
á hveijum morgni til mín og keyrð-
ir mig í vinnuna, líka þótt þú værir
í fríi.
Þú varst góður trúnaðarvinur
minn og við áttum okkar leyndar-
mál. Ég sakna þín rosalega mikið
og það er erfitt að kveðja þig.
Þú varst alltaf svo hress og glað-
ur. En við verðum víst að sleppa
þér, Hjalti minn. Ég mun alltaf eiga
góðar minningar um þig í hjarta
mínu.
Þín,
Linda Björk.
Við vorum bara um fímm ára
gamlir þegar við kynntumst, en það
var þegar ég flutti í Búhamarinn í
Vestmannaeyjum.
Það tók okkur engan tíma að
kynnast og fljótlega var ég búinn
að finna besta vin minn. Éftir að
við lærðum að hjóla saman var
ekkert sem gat stöðvað okkur,
fannst mér.
Næstum því alltaf þegar ég kom
heim heyrðist: „Vitið þið hvað ég
t
Þökkum samúð og hlýhug vegna fráfalls
ÁSMUNDAR ÓLASONAR.
Hanna Ingvarsdóttir og börn.
Þökkum af alúð öllum sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR M. JÓHANNESDÓTTUR,
áðurtil heimilis
í Álftröð 5,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Grensásdeildar Borgarspítalans.
Sverrir Jónsson, Rannveig Guðmundsdóttir,
Jóhannes G. Jónsson, Sigrún Sigurðardóttir,
Jóna E. Jónsdóttir,
Önundur Jónsson, Gróa Stefánsdóttir,
Guðrún H. Jónsdóttir, Baldvin J. Erlingsson,
Sigrún Sigurðardóttir,
Halldóra Jónsdóttir, Edvard Sverrisson,
Kristín Jónsdóttir, Jón S. Ólason.
«
«
«
I
4
í
i
t
Í
í
i
(
(
(
I
(
I
i
I