Morgunblaðið - 15.05.1996, Blaðsíða 33

I
iÍORGUNBLAÐIÐ
MIÐVÍKUDAGUR 15. MAÍ1996 33
i
.
I
J
i
I
i
i
<
<
<
<
<
j
(
MINNINGAR
góða, sem rekur á fjörur, alls þess
skemmtilega sem hægt er að njóta,
og alls þess, sem hægt er að gefa
og Jþiggja.
A ferðum okkar til erlendra stranda
með bömin okkar var hlátur í fyrir-
rúmi, hlátur okkar var sameiginlegur,
hann gat enst okkur í daga. Af hvetju
vorum við að hlæja, hvorug vissi svar-
ið.
Elskuleg vinkona mín, þrátt fyrir
hversu opin og jákvæð þú varst fyrir
öllu, steigstu varlega til jarðar, þú
varst svo hátt hafin yfir alla smá-
mennsku.
Virðing er ekki aðkeypt tilfinning,
virðing er viðkvæm tilfinning og virð-
ing er brothætt tilfinning, sem ekki
þolir hnjask. Virðingu mína áttirðu
frá okkar fyrstu fundum.
Við Palli sendum - gimsteinum
þínum - dætrunum tveim - Rut og
Rakel, eiginmanni og vini okkar
Gylfa, sem og elskulegum tengdasyni
Jóhannesi og öllum öðrum ástvinum
og vinum - okkar dýpstu samúð.
Allir standa saman í sorg.
Far í friði - þín vinkona
Marta María.
Mín elsku vinkona Gunna er dáin,
farin. Það er sárt að missa hana. Hún
var svo trygg og góð. Það er margs
að minnast um okkar vinskap í um
það bil 40 ár. Hún var alltaf eins og
klettur, svo góð og jákvæð og bjart-
sýn á allt hið góða í lífínu. Mér fannst
hún segja mér það með sínu æðru-
leysi að ávinna sér gleði sína, en hún
var þá orðin helsjúk, væri betri kost-
ur en að gefa sig sársaukanum á
vald. Hún var svo dugleg að standa
þetta af sér.
En svona var Gunna, kvartaði aldr-
ei, alltaf var trúin svo sterk. „Þetta
er allt að batna,“ sagði hún, alltaf
brosandi sínu fallega brosi. Alltaf
eins. Jákvæð.
Ég sakna hennar mikið. Nú koma
ekki framar fallegu jólakveðjumar,
en það voru alltaf jólakveðjumar frá
henni, Gylfa og dætrunum, sem komu
fyrstar, frá Cape Town eða Reykja-
vík, til okkar Magna og fjölskyldu.
Aldrei hefi ég heyrt eins mikið lof
á læknaþjónustu hér á landi eins og
frá Gunnu. Hún var svo þakkiát fyrir
allt sem fyrir hana var gert og svo
samtök sem hún komst í kynni við
fyrst í Hlíðardalsskóla 1995. Yndis-
iegar manneskjur, gott fóik, sagði hún
og ljómaði endurnærð. Hún var alltaf
svo þakklát fyrir allt. Þetta var og
er ómetanlegt að svona fólk er til í
dag að hjálpa og styrkja. Gefa öðrum
gleði og trú. Það er aldrei gefíst upp.
Þegar ég kom til þín í síðasta sinn,
var Gylfi að elda eitthvað gott handa
þér. Það ilmaði svo vel og hefur ör-
ugglega verið gott eftir því. Það var
dásamlegt að sjá hvað hann og dætur
ykkar hugsuðu vel um þig og ég er
svo þakklát þeim að fá að koma og
hitta þig.
En elskulega vinkona mín, nú ert
þú dáin, farin. Maður er svo eigin-
gjam, vill ekki missa þetta góða í líf-
inu, eins og þig sem varst alltaf svo
jákvæð og góð.
Veiztu, ef þú vin átt,
þann er þú vel trúir,
og vill þú af hánum gótt geta,
geði skaltu við þann blanda
ok gjöfum skipta,
fara at finna opt.
(Hávamál)
Elsku Gylfi, Rut, Rakel, Jóhannes,
Laufey, bræður og aðrir ástvinir.
Innileg samúð til ykkar allra frá
okkur Magna.
Þín vinkona,
Steinunn.
Vinkona okkar frú Guðrún Skarp-
héðinsdóttir lést aðfaranótt miðviku-
dagsins 8. maí sl. eftir erfið veikindi
og hetjulega baráttu við skæðan
sjúkdóm. Allt til hinstu stundar hélt
hún fullri reisn og ekki kom annað
til greina í huga hennar en að kom-
ast yfir þennan erfiða kafla og sigra.
Enginn flýr örlög sín en Guðrúnu
ber sigurlaunin fyrir lífskraft, von
og trú til hinstu stundar.
Guðrún var glæsileg kona og góð-
ur vinur vina sinna. Hún giftist ung
eftirlifandi eiginmanni sínum Gylfa
Snædahl Guðmundssyni matreiðslu-
meistara og eignuðust þau tvær
dætur, Rut og Rakel. Þær hafa stað-
ið við hlið móður sinnar í veikindum
hennar ásamt föður sínum. Fjöl-
skyldan hafði búið langdvölum í Suð-
ur-Afríku, kom Gylfi til landsins í
febrúar sí.
Þau hjónin kunnu vel að taka á
móti gestum og gerðu það með glæsi-
brag, það eru sannarlega eftirminni-
leg samkvæmi þeirra og gestrisni á
myndarlegu heimili sem lengst var á
Bárugötu 11.
Guðrún var ávallt sérlega vinsam-
leg í allri framkomu og laðaði að sér
fólk með jákvæðu viðmóti sínu enda
naut hún umönnunar vina og fjöl-
skyldu til hinstu stundar. Við fráfall
þessarar ágætu konu er skarð fyrir
skildi í vinahópnum og mikill harmur
kveðinn að fjölskyldu hennar. Við
sendum öllum aðstandendum hug-
heilar samúðarkveðjur. Við biðjum
algóðan Guð að vernda og styrkja
þau, Gylfa, Rut og Rakel.
Blessuð veri minning Guðrúnar
Skarphéðinsdóttur.
Þórdís og Haukur.
Nokkur kveðjuorð í minningu um
kæra frænku og æskuvinkonu, Guð-
rúnu Skarphéðinsdóttur.
Við frænkurnar áttum samleið frá
því að við tókum fyrstu skrefin,
mæður okkar voru systur og heimilin
sitt hvorum megin við Grundarbraut-
ina í Ólafsvík. Mikill samgangur og
vinátta var á milli heimilanna. Barn-
æskan leið við góða og glaða leiki.
Saman fórum við í bamaskólann og
þegar fyrst var haldið að heiman
fórum við saman í unglingaskólann,
Reykjaskóla í Hrútafirði, en þar
deildum við saman herbergi. Minn-
ingar frá þessum árum eru allar
góðar og aldrei bar skugga á.
Svo skilja leiðir eins og venja er
á lífsleiðinni, en sama vináttan hélst
áfram hvar sem frænka mín og vin-
kona var stödd í heiminum, því víða
fór hún. Það var sama hvar hún
var, alltaf var öruggt að fyrsta jóla-
kortið kom frá henni.
Fyrir alla hennar tryggð við mig
og fjölskyldu mína vil ég þakka og
kveð hana með broti úr ljóði eftir
móðurbróður okkar, Jón Þórðarson:
Hlaust þú í árdaga
af heilladísum
gjafir gulli dýrri:
Heiðbirtu hugans,
hjartamildi,
vilja til góðra verka.
Elsku Gylfi, Rakel, Ruth, Jóhann-
es og elsku Lúlla frænka. Guð styrki
ykkur í þessari miklu sorg.
Iialla Eyjólfsdóttir.
Okkur, sem þekktum til Guðrún-
ar, hefði ekki átt að koma andlát
hennar á óvart. Eigi að síður kveður
slíkt jafnan þungt til þagnar og set-
ur menn hljóða. Við vissum, að hún
þreytti fang við skæðan sjúkdóm.
Með fáeinum orðum viljum við
minnast þessa kæra vinar og félaga
- kveðja og þakka.
Það voni forréttindi okkar að fá
að kynnast henni og fjölskyldu henn-
ar. Fyrir það þökkum við.
Fyrstu kynni okkar urðu í ágúst
síðastliðið sumar; þegar Líknar- og
vinafélagið Bergmál efndi til orlofs-
viku fyrir krabbameinssjúklinga að
Hlíðardalsskóla, Ölfusi. Þar sáum við
milli 30 og 40 manns opnast bæði
inn og út á við og verða sem náinn
systkinahópur - þar á meðal var
Guðrún.
Kynnin við Guðrúnu urðu öll með
einum og sama hætti frá upphafi til
enda. Hér fór kostakona sem var
dagfarsprúð, glaðlynd, ósérhlífin,
hjartahlý, hæverzk, tillitssöm, kjark-
mikil og umfram allt sannur vinur.
Þessir eiginleikar urðu okkur æ
ljósari sem við kynntumst henni bet-
ur - og þá ekki hvað sízt, er að lok-
um leið.
Eftirfarandi atvik er dæmigert
fyrir hana: Þann fyrsta maí sl. efndi
Bergmál til sumarmálakvöldvöku
fyrir Bergmálsvinina okkar. Þá var
Guðrún rúmliggjandi heima, mjög
veikburða orðin og farin að þreki.
Því hugði enginn að hún kæmi á
umrædda kvöldvöku. Þvert á móti
voru gerðar ráðstafanir til að senda
henni sameiginlega kveðju frá vinum
hennar þar. Eigi að síður, rétt sem
kvöldvakan var hafin, var hringt og
tilkynnt, að hún ætlaði að drífa sig.
Við þá frétt fór fagnaðarómur um
salinn.
Þótt alls ekki væri hægt um vik,
varð ástkær fjölskylda hennar við
þessari djörfu ákvörðum - ef til vill
einnar síðustu bónanna, sem hún
bæði þau - og hér var hún komin.
Þar sat hún í kærum vinahópi, bros-
andi, og naut ríkulega þess, sem fram
fór - enda þótt mjög væri af henni
dregið. En þetta var eindregin ósk
hennar og ákvörðun, sem fjölskyldan
uppfyllti með gleði. Hér sáum við
staðfestingu á því sem hún hvíslaði
að okkur við annað tækifæri áður,
þegar á reyndi í sjónarmiðum. „Fjöl-
skyldan mín skilur mig, ég á heims-
ins beztu fjölskyldu."
Á settum tíma var hún sótt, og
leiðin lá heim á ný. Þar lá hún við
djúpnæma umhyggju og endaði ævi
sína í værum, þjáningalausum svefni.
Friðsæl og djúp ró hvíldi yfir henni,
er við kvöddum hana á dánarbeði.
Ástvinum hennar öllum, aldraðri
móður, eiginmanni, dætrum, tengda-
syni og öðrum aðstandendum send-
um við innilegar samúðarkveðjur frá
öllum Bergmálsfélögum. Hér höfum
við einnig misst mikils og söknum
með ykkur. En látum hina fögru
minningamynd hefja okkur yfii harm
og trega í vissunni um örugga endur-
fundi. Guð blessi ykkur öll og styrki.
Fyrir hönd Bergmáls,
Kolbrún Karlsdóttir,
Jón Hjörleifur Jónsson.
SIGURJÓN
ÞORBERGSSON
-4- Sigurjón Þor-
* bergsson, fyrr-
verandi fram-
kvæmdastjóri
fæddist á Fremra-
Nýpi í Vopnafirði
20. mars 1925.
Hann varð bráð-
kvaddur í Keflavík
5. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Þor-
bergur Tómasson,
bóndi í Saurbæ,
Gunnólfsvík og
Fremra-Nýpi í
Vopnafirði, f. 17.
nóvember 1878 á Ærlæk í
Öxarfirði, d. 28. febrúar 1928,
og Sigrún Siguijónsdóttir ljós-
móðir, f. 30. júlí 1895 í Gróf-
árseli í Jökulsárhlíð, d. 28.
febrúar 1988. Alsystir Sigur-
jóns er Svanhvít, f. 1920, d.
1924. Einnig átti Siguijón
fjögur systkini samfeðra, en
öll eru látin nema eitt, Magnús
Þorbergsson, fyrrum bóndi í
Víðinesi í Öxarfirði, nú búsett-
ur á Kópaskeri.
Árið 1957 kvæntist Siguijón
Ólafíu Dagnýsdóttur, f. á
Seyðisfirði 16. júlí 1926. Börn
þeirra eru 1) Björk, f. 8. júní
1949, gift Þorgils Sigurðssyni,
og eiga þau tvo syni. Fyrir
átti Björk tvö börn. 2) Ari, f.
31. desember 1951, ókvæntur.
Hann á fjögur börn. 3) Snorri,
Þegar mér barst sú fregn að
fyrrverandi fósturfaðir minn Sig-
uijón Þorbergsson hefði látist
sunnudaginn 5. maí var eins og
tíminn hefði staldrað við. I huga
mér komu fram ýmsar minningar
og myndir frá uppvaxtarárum mín-
um á Vopnafirði. Mér hefur oft
orðið hugsað til þessara ára og
hversu vel mér leið á Vopnafirði í
góðum félagsskap jafnaldra og
vina minna. Á þessum árum hafði
Sigurjón mikil áhrif á mig, bæði
sem einstaklingur sem að eðlisfari
var mikill framkvæmdamaður og
fullur metnaðar til að ná markmið-
um sínum og einnig sem fósturfað-
ir. Hann reyndist mér sú fyrirmynd
sem var á viðkæmum uppvaxtará-
rum unglings mjög mikilvæg.
f. 30. apríl 1960, .
vistmaður á End-
urhæfingarstöð
Landspítalans á
Kópavogshæli. 4)
Ásta, f. 5. apríl
1963, í sambúð
með Sævari Árna-
syni og eiga þau
einn son. Asta á
eina dóttur fyrir.
Siguijón og Ólafía
skildu 1972. Sigur-
jón kvæntist Guð-
rúnu Ámundadótt-
ur 1978. Þau skildu
1980.
Siguijón ólst upp á Hólmum
í Vopnafirði. Hann veiktist 17
ára af berklum og var í tvö
ár sjúklingur á Kristneshæli í
Eyjafirði. Eftir það varð hann
starfsmaður hjá Kaupfélagi
Vopnafjarðar, fyrst sem innan-
búðarmaður. Hann lauk prófi
frá Samvinnuskólanum 1947
og varð fulltrúi kaupfélags-
stjóra skömmu síðar. Hann
varð framkvæmdastjóri Síldar-
verksmiðju Vopnafjarðar 1959
og útgerðarfélagsins Tanga hf.
1967 og einnig sameinaðs fisk-
vinnslufyrirtækis sem bar nafn
Tanga hf. frá stofnun þess til
1985. Frá 1985 til dauðadags
starfaði hann sem bókari hjá
sama fyrirtæki.
Útför Siguijóns fór fram frá
Vopnafjai’ðarkirkju 11. maí.
Siguijón var ákveðinn og með
fastmótaðar skoðanir og lagði ríka-
áherslu á að horfa fram á veginn,
með skoðunum sínum og þeirri
miklu gjafmildi sem hann bjó að
tókst honum að víkka sjóndeildar-
hring minn og vekja mig til um-
hugsunar um ólík málefni.
Enda þótt leiðir okkar skildu
eftir fímm ár á Vopnafirði var
Siguijón alltaf áhugasamur um
minn hag.
Ég minnist Siguijóns og þess
tíma á stuttri ævi sem við áttum
saman með söknuði en miklu þakk-
læti fyrir þá festu sem hann gaf
mér.
Sigurður Þór Sigurðsson,
Frakklandi.
IÐNAÐARHURÐIR - BILSKURSHURÐIR
ÞAK- OG VEGGSTÁL
111 n
/ / m 1

oaooi
öoööll
ÍSYALrBORGA H/F
HÖFÐABAKKA9-112 REYKJAVÍK - SÍMI: 587 8750 - FAX: 587 8751
i
i
i
(
PIONEER
The Art of Entertainment
Þessi hljómtækjasamstæða fékk evrópsku „Audio" verðlaunin '95 -
DEH 425 Bíltæki m/geislaspilara
• 4x35w magnari • Útvarp/geislaspilari
• Laus framhlið-þjófavörn • Aðskilin bassi
og diskant • Loudness • BSM • 18 stöðva
minni • RCA útgangur Cð PIOIMEER
'fÞJM The Art of Entertalnment
Verð kr. Stgr.
KEH 1300 Bíltæki m/segulbandi
• 4x30w magnari • Útvarp/hljóðsnældutæki
• Laus framhlið-þjófavörn • Aðskilin bassi
og diskant • Loudness • BSM
• 24 stöðva minni öö PIOIMEER
The Art of Entertalnment
Verð kr. 1stgr.
SUPER MINI SYSTEM - Hljómtækjasamstæða
• Satellite hátalarara og superwoffer
■ 35W x 2 (RMS) Bassi 55W
1 CD spilari- slot in • „One Touch Play"
1 Aðskilið, bassi og disc.» FM/AM með RDS
og 36 minnum
Verð kr. /9.9UU,'
stgr.