Morgunblaðið - 15.05.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
iaganna í Kollsvík. í Kollsvík
Djuggu þau myndarbúi í ellefu ár
m fluttu þá til Patreksfjarðar og
{aupa þar fallegt og vandað hús
í Urðargötu 7. Á Patreksfirði
rndu þau hag sínum vel. Ólafur
/ann fyrst við smíðar hjá Páli
Guðfínnssyni, en setti síðan á stofn
;igið fyrirtæki í góðu húsnæði er
nann keypti. Hann smíðaði mikið
af innréttingum og hóf síðan að
byggja hús ásamt öðrum. Ólafur
var vinsæll á Patreksfirði. Hann
var mikill sjálfstæðismaður og hóf
fljótlega afskipti af hreppsmálum.
Hann var oddviti hreppsnefndar í
nokkur ár. Hann gegndi mörgum
trúnaðarstörfum og sat í stjórn
margra félaga. Hann var félags-
lyndur og þótti snjall ræðumaður.
Hann var vel lesinn og átti _um
tíma mikið og gott bókasafn. Árið
1980 flytja þau Sólrún til Reykja-
víkur. Kaupa sér fallegt og nota-
legt hús með fallegum garði að
Breiðagerði 15. Sutttu eftir að þau
flytja suður fór að bera á heilsu-
bresti hjá Sólrúnu og var það mik-
ið áfall fyrir Ólaf og alla fjölskyld-
una. Ólafur annaðist konu sína af
einstakri ástúð og nærgætni. Sólr-
ún lést 11. október 1992. Eftir lát
hennar bjó hann áfram einn í
Breiðagerðinu og sá algerlega um
sig sjálfur, hús og garð. Nú er
hann horfinn héðan, eftir sitja
minningarnar um allar ánægju-
stundirnar sem fjölskyldan átti
með þeim í stofunni í Breiðagerð-
inu.
Kær vinur og samferðamaður í
yfir 40 ár er fallinn frá. Blessuð
sé minning hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Jón Þ. Arason.
Lífið er margþætt, ofið úr atvik-
um, sem mismikið gára vitund
okkar. Mennirnir eru líkir lífinu
og áhrif hvers og eins eru marg-1
slungin og breytileg.
Þrátt fyrir að Ólafur tengdafað-
ir minn hafi verið búinn að skila
lífsverki sínu, kom fráfall hans
okkur öllum á óvart, því að heilsa
hans hafði verið með ágætum.
Ólafur var afar góður hand-
verksmaður og naut hin stóra fjöl-
skylda hans góðs af því. Hann kom
sér upp litlu smíðaverkstæði í bíl-
skúrnum og leysti þar margan
vandann fyrir fjölskyldumeðlim-
ina. Ólafur var ávallt reiðubúinn
að hjálpa, sérstaklega eftir að
hann hætti að vinna vegna aldurs.
Er við hjónin fluttum í nýja íbúð
fyrir tæpu ári, var Ólafur allt í
öllu við breytingar á henni, en
svona var Olafur, hann gladdist
mest, þegar hann gat hjálpað til.
Ólafur tók virkan þátt í stjórn-
málum, einkum þegar þau hjónin
bjuggu vestur á Patreksfirði. Þar
var hann í framkboði fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn og starfaði sem
sveitarstjóri í mörg ár. Árið 1980
komu þau hjónin, Ölafur og Sólrún
Anna, aftur til Reykjavíkur og
bjuggu til dánardægurs í Breiða-
gerði 15, en Sólrún Anna lést fyr-
ir tæpum fjórum árum. í Breiða-
gerðinu var miðpunktur hinnar
stóru fjölskyldu þeirra og þar voru
málin rædd, allt frá pólitík til
íþrótta. Ólafur hafði svo sannar-
lega skoðanir á hlutunum og oft-
ast leiddi hann líflegar umræður,
þegar fjölskyldan kom í sunnudag-
skaffið.
Ólafur var geysilega nákvæmur
og samviskusamur í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur. Ekki gat
hann kvatt þessa jarðvist, fyrr en
hann hafði lokið vorverkunum í
garðinum sínum, eins og hann var
vanur. Að því loknu lagðist hann
til hvílu, sæll og glaður með sitt
lífsverk. Eru þau nú sameinuð á
ný, Ólafur og Sólrún Anna.
Ég kveð tengdaföður minn með
mikilli virðingu og þakklæti, bless-
uð sé minning hans. Börnum hans
og öllum ástvinum sendi ég ein-
lægar samúðarkveðjur.
Guðmundur Haraldsson
Er sárasta sorg okkar mætir
og söknuður huga vorn grætir,
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Afi í Breiðó er dáinn og enginn
getur breytt því. Okkur langar
með þessum fátæklegu orðum að
minnast elskulega afa okkar. En
með orðum er engan veginn hægt
að lýsa honum afa, hann var ein-
stakur.
Þegar við hugsum til baka birt-
ast margar góðar minningar í
huga okkar, eins og þegar við
komum upp í Breiðó þá sagði afi
alltaf „það er kók í ísskápnum ef
þú vilt“ og þegar við fórum í fjöl-
skylduferð í Holtsdal í fyrrasum-
ar, vaknaði hann alltaf kl. 6 á
morgnana og fór að veiða og einn
morguninn birtist afi með stærsta
fiskinn sem veiddist í ferðinni.
Afi og amma hafa alltaf verið
miðpunktur fjölskyldunnar, fyrir 4
árum þegar amma dó var missir
okkar mikill, en nú þegar afi er
líka dáinn er missir okkar enn
meiri. Nú eru afi og amma saman
á ný og við vitum að þau eru ham-
ingjusöm.
Elsku afi, þú varst frábær og
við söknum þín mikið. Guð gefi
fjölskyldunni styrk til að vinna úr
sorginni.
Esther, Magnea Sigríður
og Ragnar Trausti.
Við systkinin viljum minnast afa
sem var okkur svo kær og var svo
stór hluti af lífi okkar.
Nú gengur hann um lönd himna
með ömmu sér við hlið.
En þegar sorgin og söknuðurinn
eru mikil verða orðin lítils megnug
og því látum við þetta litla ljóð tjá
huga okkar á kveðjustund.
Er kveð ég þig afi, í hinsta sinn,
svo þakklát er fyrir tímann þinn.
Tár ég felli niður kinn.
Tómarúm í hjartanu finn.
Tárast mín augu.
Tárast mín sál,
af saknaðartárum er tilveran hál.
Far þú í friði,
far þú í sátt,
far þú þar sem þrautir ei átt.
(K.M.)
Fjalar, Hilma og Esther.
Það heyrir tii undantekninga
þegar fólk tekur sig upp hér í
Reykjavík og flytur í afskekkta
sveit, en það gerðu þau hjónin
Sólrún og Ólafur Hafsteinn Guð-
björnsson, þegar þau vorið 1952
fluttu til Kollsvíkur í Rauðasands-
hreppi og bjuggu þar búi í 10 ár,
að þau fluttust til Patreksfjarðar
árið 1962. Þar áttu þau heima í
18 ár.
Ólafur var húsgangasmíða-
meistar að iðn en vann mikið við
almenn störf í byggingariðnaði
jafnframt því að hann var áhuga-
samur um hreppsmálin. Hann átti
m.a. sæti í hreppsnefnd Patreks-
fjarðarhrepps um nokkuð langt
árabil á þessu tímabili og var odd-
viti hreppsnefndar frá 1970 til
1974.
Ólafur var harðduglegur til allra
verka og hann var einnig mikill
áhugamaður um félagsmál, bar
hag og velferð síns byggðarlags
mjög fyrir bijósti og kom mörgu
góðu til vegar. Hins vegar var
hann, eins og ávallt er um ákveðna
dugnaðarmenn, ekki allra. Og eins
og gerist og gengur þá hlaut hann
einheija gagnrýni. Hann lét þó
slíkt aldrei á sig fá. Ef hann hafði
tekið ákvörðun um að vinna að
einhveiju máli og koma því fram,
þá gerði hann það, hvort sem allir
voru sammála í þeim efnum eða
ekki.
Ég kynntist Ólafi ekki fyrr en
á síðustu árum hans í Kollsvík, en
því betur eftir að þau hjón fluttust
til Patreksfjarðar. Þá urðu með
okkur mjög góð kynni sem þróuð-
ust upp í vináttu sem hefur staðið
til síðasta dags.
Við áttum margt sameiginlegt
en þó við værum ekki alltaf sam-
mála, en það varð aðeins til þess
að gera vináttu okkar öruggari og
betri. Ólafur var mikill áhugamað-
ur um stjórnmál. Hann var mjög
einarður sjálfstæðismaður hikaði
ekki við að gagnrýna sína eigin
flokksmenn, ekki síður en and-
stæðingana, þegar honum þótti
ástæða til.
En þegar allt kom til alls þá var
Ólafur mjög samningalipur maður
og skildi það mæta vel að oft þyrftu
menn að mætast á miðrileið og
sýna sjónarmiðum annarra sann-
girni og það gerði hann í ríkum
mæli. Kona hans var mikil fyrir-
myndar kona sem stóð með manni
sínum í blíðu og stríðu. Þau áttu
átta börn sem á lífi eru og fannst
mér þaðn mjög áberandi eftir að
Ólafur og Sólrún fluttu til Reykaj-
víkur árið 1980 hvað hugurinn
dvaldi mjög hjá börnum þeirra og
þeirra áhugi beindist fyrst og
fremst að þeim.
Þegar komið er á áttræðisaldur
verður maður að vera því viðbúin
að samferðarmennirnir hverfi, hver
á eftir öðrum. Þannig hefur það
verið síðustu árin að vinirnir og
velgjörðarmennirni hafa fallið í
valinn. Þessir atburðir hafa mikil
áhrif. Það er staðreynd að vinahóp-
urinn minnkar, samveru og skiln-
ingur þeirra sem ræktað hafa
sanna vináttu, vilja, hlýhug og
tryggð, hvert í annars garð, verður
á milli færri en eflaust verður hans
traustari, fastbundinn tryggð og
hollustu. Þrátt fyrir að breytingar
yrðu á samvinnu og umgengni á
milli okkar Ólafs H. Guðbjörnsson-
ar þá var sú taug, sem spunnin
var á milli okkar samstarfs og vin-
áttu, aldrei slitin. Þó að við hitt-
umst sjaldan, eftir að hann varð
einn eftir lát sinnar elskulegu
konu, þá héldum við báðir okkar
góðu venju að tala saman í síma.
Þá ræddum við allt milli himins
og jarðar. Hann var ávallt jákvæð-
ur í sínu tali og lét betur af sér
en hann hafði ástæðu til. Gang
stjórnmálanna bar oft á góma og
vorum við þá áberandi sammála.
Nokkrum dögum fyrir andlát
hans áttum við tal saman. Hann
talaði fyrst og fremst um aðra.
Spurði um heilsu mína og konu
minnar, bað fyrir innilegar kveðjur
til hennar og sagði mér að hann
myndi hringja innan tíðar. Sú
hringing varð því miður ekki. Jón
sonurhans bað konu mína fyrir
kveðju til mín og sagði að hann
væri mjög sjúkur og lítil eða engin
von væri um lengra líf. Það kom
á daginn.
Ólafur H. Guðbjömsson lauk
lífsferli sínum 6. maí sl. Þó hann
bæri sig alltaf vel bjó undir niðri
sár söknuður vegna missis konu
sinnar. Ólafur elskaði börn sín og
var tryggur vinur vina sinna. Hann
var starfsmaður til hinstu stundar
og var trúr og dyggur Vestfirðing-
ur og fannst mér og okkur fleirum
oft óvægilega á þá hallað.
Við hjónin sendum börnum
hans, tengdabörnum, barnabörn-
um og öllum öðrum vandamönnum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi miningu okkar góða
vinar, Ólafs H. Guðbjörnssonar.
Matthías Bjarnason.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ1996 35
HALLGRIMUR
HAFSTEINN
EGILSSON
+ Hallgrímur Haf-
steinn Egilsson,
garðyrkjubóndi í
Hveragerði fæddist
að Smjördalakoti í
Sandvíkurhreppi í
Flóa 13.
1919. Hann lést 7.
maí sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Svan-
borg Eyjólfsdóttir
og Egill Jónsson
bóndi. Er Hallgi ím-
ur var tæplega árs-
gamall fluttu for-
eldrar hans búferl-
um að Reykjahjá-
leigu í Ölfushreppi og þar óst
hann upp til ársins 1931.
Systkini Hallgríms eru: Jón-
ína Guðrún, f. 18.11.1920, Guð-
rún, f. 4.11.1922, Steinunn, f.
17. maí 1924, Eyjólfur, f.
6.08.1925 og Egill Svavar, f.
1.10.1929, d. 9.08.1989.
Árið 1950 kvæntist Hallgrím-
ur eftirlifandi eiginkonu sinni,
Sigurlaugu Guðmundsdóttur, f.
24.01.1919 frá Reykjavík. For-
eldrar hennar voru Hólmfríður
Jónsdóttir og Guðmundur Þor-
kelsson.
Börn Hallgríms og Sigurlaug-
ar eru: Egill, f. 11.06.1955, sókn-
arprestur á Skagaströnd. Eigin-
kona hans er Ólafía Sigurjóns-
dóttir hjúkrunarfræðingur.
Börn þeirra eru tvö, Sóley Linda
og Hallgrímur Davíð. Páll, f. 15.
júní 1958, starfsmaður í Hvera-
gerði. Hann er ókvæntur.
Áður átti Sigurlaug einn son,
Jón Hallgrímsson, f. 12.01.1944,
bifreiðasljóri í
Reykjavík og gekk
Hallgrímur honum í
föðurstað. Eigin-
kona hans er Herdís
Jónsdóttir og eiga
þau tvo syni, Garðar
og Arnfinn.
Hallgrímur missti
föður sinn 10 ára
gamall og fór fljót-
lega eftir það að
vinna fyrir sér. Árið
1931-1934 vann
hann á Reykjabúinu
í Ölfusi. Veturna
1934-1935 stundaði
hann nám við Hér-
aðsskólann á Laugarvatni og
lauk þaðan prófi.
Árin 1935-1939 starfaði hann
við Garðyrkjustöðina Fagra-
hvamm. Veturinn 1939-1941
stundaði hann nám við Garð-
yrkjuskóla ríkisins að Reykjum
í Ölfusi og lauk þaðan prófi.
Fljótlega eftir það stofnsetti
hann Garðyrkjustöðina Gríms-
staði í Hveragerði og rak hana
til ársins 1991 eða í um 50 ár.
Hallgrímur var einn af stofn-
endum Lionsklúbbs Hveragerð-
is. Hann starfaði einnig ötullega
í Sjálfstæðisfélaginu Ingólfi og
var formaður þess um skeið.
Hann var lengi formaður Raf-
veitunefndar Hveragerðis en
auk þess sinnti hann ýmsum
trúnaðarstörfum fyrir heima-
byggð sína, Hveragerði.
Utför Hallgríms fer fram frá
Hveragerðiskirkju £ dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Kæri Hallgrímur er látinn.
Mig langar til að minnast hans
með fáeinum orðum. Okkar kynni
hófust þegar ég byrjaði að vinna
hjá þeim hjónum í garðyrkjustöð
þeirra er ég var 13 ára. Þau reynd-
ust mér ákaflega vel enda vann ég
hjá þeim á sumrin í 12 ár.
Hallgrímur var vinnuþjarkur, en
oft var stutt í grínið hjá honum.
Hann hafði gott starfsfólk og sami
kjarninn vann hjá honum í mörg ár.
Hallgrímur var mikill mannvinur
og mátti aldrei neitt aumt sjá. Þeir
sem leituðu til hans fengu alltaf
góðar móttökur.
Ég hef mikið hugsað til Sillu og
Hallgríms núna seinni árin þótt
heimsóknirnar hefðu mátt vera
fleiri, en hugur minn var oft hjá
þeim.
Kæri Hallgrímur, ég mun hugsa
til þín með hlýhug og söknuði.
Élsku Silla, Nonni, Egill, Palli
og fjölskyldur, megi guð styrkja
ykkur í sorg ykkar.
Lilja Guðmundsdóttir.
INGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek