Morgunblaðið - 22.05.1996, Síða 33

MÖRGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ1996 33
I
I
I
I
1
I
J
I
'
4
\
4
I
3
4
4
s
4
í
i
í
i
í
i
i
i
i
i
i
FJÓLA
STEINÞÓRSDÓTTIR
+ Fjóla Steinþórs-
dóttir fæddist í
Stykkishólmi 5.
mars 1920 og ólst
upp í Breiðafjarð-
areyjum. Hún lést í
Landspítalanum 12.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Steinþór Ein-
arsson bóndi og sjó-
maður úr Bjarneyj-
um á Breiðafirði, f.
27.9. 1895, d. 12.6.
1968, og kona hans
Jóhanna Stefáns-
dóttir, f. 24.7. 1897,
d. 21.10. 1987. Systkini Fjólu
voru: Jóhann Hergils, f. 12.10.
1923, d. 8.3. 1993, Ragnar
Fjeldsted, f. 20.10.1924, d. 19.6.
1945, Einar, f. 14.10. 1925,
María Stefanía, f. 9.8. 1928, og
Ólafur Ásgeir, f. 22.8. 1938.
Fjóla var gift Þorsteini Guð-
mundssyni, f. 10.2. 1926, d.
22.2. 1996. Foreldrar hans voru
Guðmundur Hermannsson
bóndi og kennari í Hjarðardal,
f. 25.3. 1881, d. 19.11. 1974, og
kona hans Guðrún Gísladóttir,
f. 2.10. 1886, d. 4.7. 1972. Fjóla
og Þorsteinn eign-
uðust tvo syni: 1)
Ragnar Steinþór,
aðstoðarskólastjóri
í Reykjavík, f. 27.1.
1951, kvæntur
Þóru Vignisdóttur,
skrifstofustjóra, f.
5.2. 1953. Börn
Ragnars og Þóru
eru Halldór Gunn-
ar, f. 24.5. 1972, d.
18.12. 1991, Þor-
steinn Theodór, f.
22.8. 1978, og Val-
geir Örn, f. 14.8.
1983. 2) Ilalldór
Gunnar, f. 17.5. 1954, d. 23.8.
1969. Þorsteinn átti áður
Huldu, húsfreyju í Eilífsdal í
Kjós, f. 19.12. 1946. Hún er
gift Aðalsteini Grímssyni
bónda í Eilífsdal, f. 7.7. 1941.
Börn Huldu og Aðalsteins eru
Erla, f. 28.2. 1969, Lilja, f. 7.6.
1973, og Heiða, f. 27.6. 1981.
Fjóla vann um árabil í veitinga-
húsinu Múlakaffi samhliða
húsmóðurstörfum.
Útför Fjólu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Erfiðri baráttu er lokið, baráttu
við sjúkdóm sem því miður fæstir
sigra. En er það víst að það sé svo
sárt að tapa? Þegar lífskrafturinn
er brostinn og þrekið er bilað en
fullvissa í sálinni um endurfundi
við látna ástvini þá hefur eilíft líf
sigrað.
Þú trúðir alltaf á eilíft líf,
mamma mín, og þess vegna fínnst
mér þú hafa haft sigur yfir erfið-
leikum þínum. Ég er þess fullviss
að pabbi, sem dó fyrir aðeins
tveimur og hálfum mánuði, hefur
tekið þér opnum örmum og í sorg-
inni er það huggun fyrir okkur sem
eftir lifum að vita það.
Mamma var borinn og bam-
fæddur Breiðfirðingur. Hún taldi
Bjarneyjar á Breiðafirði ætíð sína
heimabyggð, þótt hún byggi ásamt
foreldrum sínum og systkinum víð-
ar um Breiðafjörð. í þann tíma er
hún var að alast upp var blómlegt
mannlíf í Breiðafirði. í öllum
stærstu eyjunum var búið og lífið
snerist um að hafa nóg að bíta
og brenna. Lífsbaráttan var oft á
tíðum hörð og óvægin. Hún var
eilíf og þrotlaus barátta við sjóinn
sem hvort tveggja í senn var lífs-
björgin og á stundum hin vota
gröf. Ég hef þá trú að lífskraftur-
inn, dugnaðurinn og eljan sem ein-
kenndi hana, séu eiginleikar sem
fínna má hjá mörgum Breiðfirð-
ingum og rekja má til harðrar lífs-
baráttu. Margar sögur sagðir þú
mér, mamma mín, af lífinu í eyjun-
um og alltaf minntist þú æskuár-
anna með gleði og þakklæti.
Síðastliðið sumar, á aldaraf-
mæli Steinþórs heitins afa míns,
fórum við afkomendur hans út í
Bjarneyjar. Mamma hafði þá ekki
komið þangað í um fimmtíu ár.
Þrátt fyrir veikindi sín tók hún
ekki annað í mál en að koma
með. Æskustöðvarnar tóku svo
sannarlega vel á móti henni í logni
og blíðu. Fyrir okkur öll var það
mikils virði að fara í þessa ferð
og hlusta á hana segja frá liðnum
tímum.
Þegar mamma var ung fór hún
í vist eins og alkunna var í þá
daga. Hún var í vist í Flatey og
talaði oft með gleði um liðna tíð.
Seinna bjó hún þar ásamt foreldr-
um sínum. Það var í Flatey sem
þau kynntust mamma og pabbi.
Pabbi hafði þá nýlokið sveinsprófi
í jámsmiði og settust þau að í
Reykjavík. Þa.r bjuggu þau allan
sinn búskap. í mörg ár vann hún
í Múlakaffi og kunni því ákaflega
vel. Henni þótti alltaf gaman að
vera innan um glaðvært fólk og
vinna þar sem mikið var að gera.
Hún var að eðlisfari glaðlynd og
hafði gott skopskyn og naut sín
vel innan um hressa og káta vinnu-
félaga.
Fyrir allmörgum árum varð hún
að hætta að vinna utan heimilisins
vegna heilsuleysis. Hún sat samt
ekki auðum höndum og var aldrei
í rónni nema að hún hefði nóg að
gera. Mömmu þótti mjög vænt um
fjölskylduna sína og hafði mikið
samband við frænkur sínar og
frændur. Náið samband var á milli
þeirra systra, hennar og Maríu.
Ég vil færa Maríu og fjölskyldu
hugheilar þakkir fyrir allar stund-
irnar sem þau áttu með mömmu.
Marga dagana sat hún og passaði
ömmustrákana sína meðan við
Þóra vorum í vinnu. Hún var allt-
af boðin og búin að liðsinna þeim
og gera þeim lífið öruggara. Sein-
ustu árin kom hún tvisvar til þrisv-
ar í viku heim til okkar og sat hjá
Steina og Valla, gaf þeim að borða
og spjallaði við þá. Þessar stundir
getum við seint fullþakkað þér,
elsku mamma mín. Heilsuleysi
mömmu jókst eftir því sem árin
liðu. Hún stóð ekki ein í barátt-
unni, því pabbi hjúkraði henni og
umvafði hana kærleika og um-
hyggju allt þar til hann lést í febr-
úar síðastliðinn. Við andlát hans
varð okkur öllum ljóst hversu gíf-
urleg stoð og stytta hann var
henni. Mamma fann það best og
vanmáttur og öryggisleysi heltóku
hana. Hún var þá heppin að eiga
góða að og vil ég færa þeim fjöl-
mörgu sem heimsóttu hana á
sjúkrahúsið innilegar þakkir.
Hjúkrunarfólk og læknar á Land-
spítalanum og heimahjúkrun
Heilsugæslunnar í Breiðholti fá
kærar þakkir fyrir umönnunina.
Elsku mamma, ég vil við leiðar-
lok þakka þér fyrir allt sem þú
gafst mér í uppvextinum og
kenndir mér á lífsleiðinni. Mig
langar fyrir hönd okkar Þóru og
strákanna að þakka þér alla hjálp-
semina og ástúðina sem þú sýndir
okkur ávallt. Við kveðjum þig með
söknuði með ljóði eftir móðurbróð-
ur þinn, Ólaf Stefánsson.
Lífíð er skammvinnt, það líður svo skjótt,
eins og leiftur er rennur sitt skeið.
Það birtist og hverfur svo hratt en svo hljótt
sem hrapandi stjama um skammdegisnótt.
Sem regndropi er hnígur svo hrynjandi fljótt -
í hafið - og hverfur um leið.
Guð blessi þig, mamma mín.
Ragnar.
Elsku mágkona mín, hún Fjóla
Steinþórsdóttir, er dáin. Það kom
mér ekki á óvart, ég vissi að hún
myndi ekki lifa lengi eftir að hún
missti hann Steina sinn.
Margar eru þær minningar sem
koma upp í hugann þegar ég hugsa
um þig, Fjóla mín, og allar ljúfar.
Sú fyrsta er þegar þú komst eins
og sólargeisli inn á heimili foreldra
minna á Flatey á Breiðafirði.
Mamma mín gekk með fímmta
bamið sitt og varð að vera rúm-
föst. Pabbi var á Konráði sem var
í ferðum milli lands og eyja og því
sjaldan heima. Von var á stúlku
til hjálpar, en einhverra hluta vegna
varð dráttur á því. Og þá komst
þú. Móðir þín, hún Jóhanna Stef-
ánsdóttir, sendi þig til okkar, þegar
hún frétti um aðstæður allar. Það
var yndislegt að fá þig til okkar,
aftur ilmandi matarlyktin á móti
okkur þegar við komum úr skólan-
um og allt í röð og reglu. Því mið-
ur gastu ekki verið hjá okkur þar
til bróðir minn fæddist því þú varst
ráðin í vist, eins og það var kallað,
suður til Reykjavíkur. Fyrir nokkru
hitti ég konu frá því heimili sem
þú fórst á og sagðist hún aldrei
gleyma ljósa hárinu þínu og hversu
björt og falleg þú hefði verið. Síðan
áttu leiðir okkar eftir að liggja
saman meira og minna og það féll
aldrei skuggi á þá góðu mynd sem
greyptist í huga minn af þér þá
er ég var bam.
Nú er maí, bráðum er ár liðið
síðan við fómm út í Bjameyjar,
ferðina sem farin var til að minn-
ast þess að á því ári vom 100 ár
liðin frá fæðingu föður þíns, Stein-
þórs Einarssonar frá Bjameyjum á
Breiðafirði. Tvísýnt var hvort hægt
væri að fara þessa ferð vegna
heilsu ykkar Þorsteins, en þú varst
alltaf ákveðin í að komast. Þú
hlakkaðir svo til þessarar ferðar
og ég held að tilhlökkunin hafi
gefíð þér mikið. Sem betur fór var
ákveðið að láta guð og lukkuna
ráða, ef ekki yrði fært út í eyjar
myndi fólkið allavega hittast í
Hólminum. Ég er innilega þakklát
þeim sem ekki gáfust upp en
hrandu þessari ferð í framkvæmd.
Veðurútlitið var ekki glæsilegt
þann morgun þegar leggja átti af
stað út í eyjar. En um það leyti
sem við lentum í Bjameyjum var
komin blíða og þvílíkur dagur, því-
lík fegurð, Breiðafjörðurinn og ey-
jamar skörtuðu sínu fegursta. Þú
varst alsæl Fjóla mín, þú tókst þér
meira að segja orf í hönd og sýnd-
ir unga fólkinu hvernig ætti að
nota það. Þorsteinn hikaði ekki við
að vaða yfir í næstu eyju með
krökkunum og ræddi við þau um
allt sem fyrir augu bar í ijörunni
og um fuglana. Mikinn fögnuð
vakti það þegar þrír selir komu
syndandi á flóðinu næstum upp í
landsteinana. Þetta var okkur öll-
um ógleymanlegur dagur og mun
leiftra eins og perla í minninga-
sjóði okkar.
Elsku Fjóla mín, þegar ég hugsa
um ykkur Þorstein er mér efst í
huga þakklæti, þakklæti fyrir að
hafa ætíð tíma og nóg pláss fyrir
okkur í indæla húsinu ykkar við
Suðurlandsbrautina og alls staðar
þar sem þið vomð. Þakklæti fyrir
hversu góð og hjálpsöm þið vomð
bömunum mínum. Þið vomð sem
eitt í því.
Síðasta heimsókn okkar Einars
bróður þíns á þitt heimili var á af-
mælinu þínu 5. mars sl., daginn
eftir að Þorsteinn þinn var jarðað-
ur. Mér fannst við verða að fresta
heimför til að komast til þín. Þó
gmnaði mig ekki að það yrði mín
síðasta heimsókn á heimili þitt. Nú
er komið að leiðarlokum. Eg kveð
þig, elskulega, hreinlynda kona með
hlýja hjartað, sem hafðir rúm fyrir
svo marga. Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Elsku Ragnar, Þóra, Steini, Valli,
Hulda og ijölskylda, einnig allir
aðrir ættingjar og vinir, ég sendi
ykkur innilegar samúðarkveðjur frá
mér og fiölskyldu minni.
Gréta.
Kæra systir og mágkona, við
kveðjum þig í hinsta sinn með
þökk fyrir allar samvemstundirn-
ar. Guð blessi þig.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
María og Hannes.
Elsku Fjóla frænka, nú ert þú
búin að fá hvíldina. Andlát þitt
kom ekki óvænt, við vissum öll
um veikindi þín. En það er erfítt
að átta sig á því að þú ert ekki
lengur meðal okkar.
Otal minningar streyma fram.
Fyrsta minning okkar er þegar
þú baðaðir okkur systur í járnb-
ala í eldhúsinu á Suðurlands-
brautinni, en þú tókst okkur und-
ir þinn verndarvæng þegar
mamma veiktist. Jólaboðin á Suð-
urlandsbrautinni, bíltúrar á
sunnudögum og allar heimsókn-
irnar milli heimila ykkar systra,
mömmu og þín, eru ljóslifandi í
huga okkar.
Ekki fækkaði samverustundum
eftir að við systur stofnuðum okk-
ar eigin heimili. Þú fylgdist með
okkur af einlægum áhuga og vel-
vild og vildir okkar fjölskyldum
allt það besta.
Ein eftirminnilegasta samveru-
stund seinni ára er ferð okkar út
í Bjarneyjar sl. sumar. Mikil var
eftirvænting þín að komast á
æskustöðvarnar. Það er óhætt áð
segja að Breiðafjörðurinn hafi
tekið fagnandi á móti þér og okk-
ur með allri sinni fegurð.
Elsku Fjóla, þú þurftir að reyna
mikið í þínu lífi en mótlætið herti
þig og styrkti. En þú stóðst ekki
ein, við hlið þér var einstakur
maður, hann Þorsteinn. Blessuð
sé minning hans. Nöfn ykkar
beggja eru samofin hjá okkur, ef
þú varst nefnd var Þorsteinn oft-
ast nefndur um leið. Eftir andlát
hans í vetur kom í ljós hvað þ'jr~
hafðir misst mikið, en nú þremur
mánuðum síðar eruð þið aftur
saman. Það er huggun fyrir okkur
að vita að Þorsteinn og drengirn-
ir þínir, sonur og sonarsonur, taka
vel á móti þér.
Elsku frænka, nú kveðjum við
þig í hinsta sinn og þökkum þér
allar ljúfar stundir og umhyggj-
una í okkar garð. Megi góður Guð
varðveita þig og blessa minningu
þína.
Kæru Raggi, Þóra, Steini og
Valli, okkar innilegustu samúðar-
óskir. Megi góður Guð vera með
ykkur.
Þorbjörg og Jóhanna.
Hvar sem önd þín unir
ei mun vetur þjaka.
- Vor og sí-fellt sumar
sífellt hjá þér vaka.
- Ótal þúsund þakkir
þigg - frá vina heimi!
- Andvakan er enduð.
- Ár-roðinn þig geymi!
(Jakobína Johnson)
Bergþóra, Theodór og
Ingunn Valgerður.
Minningargreinar
og aðrar greinar
FRÁ áramótum til 15. febrúar sl.
birti Morgunblaðið 890 minning-
argreinar um 235 einstaklinga.
Ef miðað er við síðufiölda var hér
um að ræða 155_ síður í blaðinu
á þessum tíma. í janúar sl. var
pappírskostnaður Morgunblaðsins
rúmlega 50% hærri en á sama
tíma á árinu 1995. Er þetta í sam-
ræmi við gífurlega hækkun á dag-
blaðapappír um allan heim á und-
anfömum misseram. Dagblöð víða
um lönd hafa bmgðizt við miklum
verðhækkunum á pappír með
ýmsu móti m.a. með því að stytta
texta, minnka spássíur o.fl.
Af þessum sökum og vegna
mikillar fiölgunar aðsendra greina
og minningargreina er óhjá-
kvæmilegt fyrir Morgunblaðið að
takmarka nokkuð það rými í blað-
inu, sem gengur til birtingar bæði
á minningargreinum og almenn-
um aðsendum greinum. Ritstjórn
Morgunblaðsins væntir þess, að
lesendur sýni þessu skilning enda
er um hófsama takmörkun á lengd
greina að ræða.
Framvegis verður við það mið-
að, að um látinn einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd en lengd annarra greina um
sama einstakling er miðuð við
2.200 tölvuslög eða um 25
dálksentimetra í blaðinu.
I mörgum tilvikum er samráð
milli aðstandenda um skrif minn-
ingargreina og væntir Morgun-
blaðið þess, að þeir sjái sér fært
að haga því samráði á þann veg,
að blaðinu berist einungis ein
megingrein um hinn látna.
Jafnframt verður hámarks-
lengd almennra aðsendra greina
6.000 tölvuslög en hingað til hefur
verið miðað við 8.000 slög.
Ertidrykkjur
Glæsileg kafíi-
hlaðborð, fallegir
saiir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísíma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
IIÓTEL KIFTLEHIIH
LAUGARNES
APÓTEK
Kirkjuteigi 21
ÁRBÆJAR
APÓTEK
Hraunbæ 102 b
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugarnesapótek