Morgunblaðið - 13.07.1996, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ1996 27
MINNINGAR
SIGURÐUR AGUST
STEFÁNSSON
+ Sigurður Ágúst
Stefánsson
fæddist að Fossi í
Grímsnesi 28. ágúst
1906. Hann lést í
Kaupmannahöfn 8.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigríður Guðmunds-
dóttir f.6/9
1873,Lýtingsstöðum
í Holtum d.1/5 1963,
og Stefán Þorsteins-
son, f.25/11 1864,
Þjóðólfshaga í Holt-
um, d.12/1 1920.
Systkinin voru ell-
efu. Guðmundur, f.
16/7 1898, d.12/5 1990, Þor-
steinn, f. 23/9 1899, d. 9/6 1986,
Stefán, f. 24/1 1902, Guðrún, f.
28/5 1903, d. 27/6 1982, Sigrún,
f. 23/12. 1904, Karl Óskar,
f.14/8 1907, d.11/10
1932, Jóhanna, f.
24/11 1908, Val-
gerður, f. 19/11
1910, d. 20/3 1989,
Garðar, f. 1/1 1912,
d. 1/6 1912, Þórunn,
f, 9/2 1915. Sigurð-
ur kvæntist danskri
konu, Ingrid, hún er
látin. Heimili þeirra
var síðari ár í
Kokkedal í Dan-
mörku. Þau eignuð-
ust þrjú börn, Hall-
dór, f.9/11 1950,
Edda f. 20/5 1952,
og Torstein, f. 9/8
1953. Áður eignaðist hann dótt-
urina Huldu, f. 19/7 1933, hún
er látin.
Utför Sigurðar fór fram i
Kaupmannahöfn 15. júní.
Sigurður Stefánsson - betur
þekktur sem Siggi, Pilevang 10,
Kokkedal, lést 8. júní, fáum klukku-
stundum áður en Þór með hamarinn
rauf himininn og sendi víkingnum
trausta, verðuga (hinstu) kveðju
(Þór með hamarinn = þrumuveður).
Siggi var fæddur á íslandi 28.
ágúst 1906. Tuttugu og fjögurra ára
að aldri fékk hann vinnu á Græn-
landi en hann hafði þá lokið námi í
búfræði og sauðfjárrækt. Síðustu
17 ár starfsævi sinnar vann hann
sem forstöðumaður á nýju sauðfjár-
ræktarstöðinni Körgut á Godthaab-
fjarðar svæðinu en stöðin er kennslu-
stöð fyrir Grænlendinga. En oft var
vinnuaflið á þessum einangraða stað
ungt fólk sem hafði gerst brotlegt
við lög og var komið fyrir hjá Sigga.
Hann skildi þessa „sakamenn" og
fann til með þeim og margir þeirra
undu sér svo vel að þeir komu aftur
í frí mörgum árum seinna. Eftir að
stöðin var aflögð árið 1966, yfirgaf
Siggi þessa paradís sína og settist
að eftir starfslok í Kokkedal, - en
aðeins að vetrinum.
Á vori hveiju fór hann að hætti
eskimóa til sumarstaðarins í Smaa-
landskóginum og skapaði sér þar
nýja Paradís. Litli bústaðurinn var
stækkaður með hverri viðbygging-
unni á fætur annarri og litlir skúrar,
vermireitir, gróðurhús og steinkjall-
ari skutu upp kollinum umhverfis
bústaðinn. Kóngur í ríki sínu,
skemmtilegur heim að sækja og oft
mjög þijóskur. Þijóskan gat verið
af hinu góða, svo sem þegar yfir-
læknirinn við Vaxö sjúkrahús vildi
senda hann, kominn á níræðisaldur,
fótbrotinn, tii framhaldsmeðferðar í
Danmörku. En nei! Hann vildi fara
aftur í sumarparadís sína og þangað
komst hann. Hvað annað? Glasa-
glaumurinn þagnaði um stund en
óperutónlistarinnar var notið sem
fyrr. í næsta sinn tók hinn gestrisni
húsráðandi á móti gestunum út á
vegi, „mimandi" við sterka rödd
Pavarotti sem barst frá hljómflutn-
ingstækjum.
Hann var eins og köttur Kum-
bels, sinn eiginn herra og nútíma-
barlómur og kröfur voru hönum
framandi. Hann bjargaði sér sjálfur
og naut lífsins, upptekinn af spurn-
ingum um allt milli himins og jarð-
ar, allt frá hinni horfnu byggð á
N-Grænlandi til nútíma- og framtíð-
arrannsókna á himingeimnum.
Hann var virkur og ern þar til
fyrir nokkrum vikum. Takk fyrir að
við fengum að kynnast þér, Siggi.
Þín verður saknað. Aldrei munum
við aftur heyra þína kunnuglegu
kveðju: „Takk fyrir innlitið". Blessuð
sé minning þín.
Guðrún Hulda og Viggo Block,
Kokkedal.
Okkur langar að minnast móður-
bróður okkar, Sigurðar Á. Stefáns-
sonar. Hann dvaldi mestan hluta
ævi sinnar á erlendri grund. 24 ára
gamall fór hann til Grænlands og
starfaði þar í 36 ár. Hann var ráð-
inn af dönsku ríkisstjórninni til að
leiðbeina Grænlendingum við sauð-
fjárrækt og héðan fór hann með
íslenskan fjárstofn. Síðustu 17 árin
bjó hann í Korgut-héraði við Godt-
haabfjörð. Þegar hann komst á eft-
irlaun og ævistarfi hans var lokið
flutti hann til Danmerkur og bjó þar
til dauðadags.
Hann bar alla tíð hlýhug til gamla
landsins og hafði ætið gott samband
við systkini sín og kom nokkuð oft
í heimsókn til þeirra.
í Smálöndum í Svíþjóð átti hann
skemmtilegan sumarbústað þar sem
hann dvaldi á hveiju ári frá vori til
hausts og hafði mikla unun af.
Í minningu okkar systra var ávallt
ævintýraljómi yfir þessum frænda
okkar. Hann var sjarmerandi, ungur
í anda og með skemmtilegri mönn-
um.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við elskulegan frænda okkar með
virðingu og þökk, og vottum börnum
hans, eftirlifandi systkinum og öðr-
um ættingjum innilegra samúð.
Blessuð sé minning hans.
Eftirfarandi ljóð er samið af syst-
ur hans, Þórunni Stefánsdóttur Sól-
hólm, sem búsett er í Noregi. Hún
yrkir þetta í hans orðastað, og lýsir
hug hans til landsins sem hann
dvaldi svo lengi í.
Ég á í fjarska mitt óskaland
með ís og jöklafjöld
þar báran raular við bleikan sand
um blikandi sumarkvöld.
Og kópurinn hýr með káta lund
mót kossum öldu hlær
þá Grænlandsbyggðar ég fer á fund
af fógnuði hjartað slær.
Það vaka fiskar í vötnum hér
og veður lax í á
í hafí bláhvalir bylta sér
og boðunum ýta frá.
Þar sjófuglinn iðar út um geim
og yst við sela grunn
þá menn á kæjökum kom heim
með kjötið í barnamunn.
Lif heil þú grænlenska gamla byggð
ég geymi þína mynd
við fólk og sögu ég fest hef tryggð
og fífil hjá tærri lind.
Þú gullfagra land hve gott ,er hér
að gista við þinn barm
þú friðinn hugljúfa færir mér
og felur minn leynda harm.
Dætur Sigrúnar
Stefánsdóttur.
KRISTJAN
ÞÓRARINN ÓLASON
+ Kristján Þórar-
inn piason
fæddist á Isafirði
15. október 1937.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 3.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Sveins-
ína Vigdís Jakobs-
dóttir og Óli Pét-
ursson á ísafirði,
sem bæði eru látin.
Albræður Kristjáns
eru Birgir, búsett-
ur í Kópavogi, og
Jakob, búsettur á
ísafirði. Hálfsystkini hans eru
Ásgeir, búsettur á ísafirði, Guð-
mundur, búsettur á ísafirði,
Elín, sem er látin, og Gunnar
Pétur, búsettur á ísafirði.
Útför Kristjáns fer fram frá
ísafjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Látinn er mágur minn, Kristján
Ólason, eða Diddi eins og við kölluð-
um hann alltaf. Það var aðeins viku
fyrr sem við fengum fregnir af því
að hann væri með alvarlegan sjúk-
dóm, og staðfesting þess barst okk-
ur morguninn sem hann dó.
Það leitar margt á hugann þegar
ég hugsa til baka. Við
Diddi kynntumst árið
1969, þegar ég giftist
Jakob bróður hans, og
síðan höfum við átt
margar góðar stundir,
en líka erfiðar, saman.
Oft dvaldi Diddi í lengri
eða skemmri tíma á
heimili okkar og frá
árinu 1981, eftir að við
fluttum til ísafjarðar,
bjó hann hjá okkur,
utan síðustu ár að hann
eignaðist sitt eigið
heimili í Hátúni 10 í
Reykjavík, sem hann
og við vorum stolt af.
Vegna fötlunar Didda gat hann
kannski ekki gert allt sem hann
langaði, en samt var hann ótrúlega
duglegur að vinna flest venjuleg
störf meðan heilsa var í lagi. Hann
hefur starfað bæði á sjó, við fisk-
vinnslu í landi, og í þijú ár nam
hann gullsmíði í Reykjavík. Hann
tók þátt í íþróttum, skátastarfí, og
afskaplega fannst honum gaman
að fara með stöng og renna fyrir
fisk.
Diddi var mjög barngóður, og
bæði krakkarnir okkar og önnur
frændsystkin kunnu vel að meta
það. Fátt gladdi hann meira en að
gleðja þessa litlu hnokka. Ég gleymi
seint hvað honum þótti gaman að
færa eldri börnum okkar gjafir þeg-
ar hann kom heim úr siglingu, þeg-
ar hann var á fragtskipum fyrir um
það bil 20 árum. Og ég veit að
hans á eftir að verða sárt saknað
þegar sest verður að jólaborðinu
næst, þar sem Diddi hefur næstum
alltaf verið með okkur.
Ég er þakklát fyrir að hafa feng-
ið að kynnast Didda og deila þessum
árum með honum. Við vorum góðir
vinir, og gátum auðveldlega rætt
saman um hin ýmsu mál. Hann leit-
aði til okkar Jakobs með sín vanda-
mál, og við reyndum í sameiningu
að leysa þau. Diddi var mjög þakk
látur fyrir það sem við gerðum fyr-
ir hann. Ég vil að lokum þakka
fyrir þá klukkustund sem ég sat
hjá honum síðasta kvöldið hans. Þá
kom ekki í huga minn að ég hitti
hann ekki aftur hér í þessum heimi.
Ég vissi að hann var alvarlega veik
ur, en hann var mun hressari en
dagana á undan, svo ég vonaði að
hann næði sér og gæti kannski átt
sæmilega daga með okkur í sumar.
Við ræddum ýmislegt þetta kvöld,
sem ég kem til með að geyma í
huga mér um ókomna tíð.
Diddi minn, ég veit að það hefur
verið tekið vel á móti þér og nú líð-
ur þér örugglega vel með þínum
elskulegu foreldrum. Hafðu þökk
frá okkur öllum. Blessuð sé minning
þín.
Þín mágkona,
Eygló.
KRISTJAN M.
JÓNSSON
+ Kris1ján M.
Jónsson fæddist
á Borgareyri í
Mjóafirði eystri 1.
mars 1926. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Suðurnesja 2. júlí
síðastliðinn. Krist-
ján var sonur Jóns
Kristjánssonar
bónda og sjómanns
og Jónínu Bjargar
Baldvinsdóttur.
Hann var elstur
fjögurra systkina.
Þau eru: Drengur,
óskírður, lést á
fyrsta ári; Sigurjón, bifreiða-
stjóri, f. 1930, d. 1975; Aðal-
heiður, húsmóðir, f. 1932, maki
Eiríkur Guðmundsson, útgerð-
armaður í Garði.
Krislján kvæntist Matthildi
Magnúsdóttur frá Uppsölum í
Eiðaþingá 18. júní 1949. Þeirra
böm eru: 1) Ásthildur Magna,
búsett í Grindavík. Hennar
maki Magnús Jónson, lyfsali,
eiga þau þijú börn: Kristján,
Jón Frey og Matthildi. 2) Jón,
vélvirki, búsettur í Njarðvík.
Kona hans er Elín
Yngvadóttir, hans
börn em: Dagný,
Stefán, Hildur og
Geir. 3) Jónína Mar-
ía, starfsm. BSH,
Hafnarfiðri. Henn-
ar börn em Matt-
hildur, Guðbjöm og
Elísabet Ann. 4)
Þröstur, húsasmið-
ur á ísafirði. Maki
hans er Þórlaug
Ásgeirsdóttir.
Þeirra börn eru
Helena og Ásgeir
Helgi. 5) Kristján
Lars, skrifstofumaður í Njarð-
vík. Maki hans er Erla Finns-
dóttir. Þeirra börn em Davíð
Jón, Ellen og Þórunn. 6) Frið-
leifur, iðnhönnuður í Hafn-
arfirði. Sambýliskona hans er
Stefanía Þórisdóttir. Þeirra
barn er Miijam Yrsa.
Kristján starfaði sem bif-
reiðastjóri, ökukennari og lög-
regluþjónn í Keflavík frá 1960.
Útför hans fer fram frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Kristján Maríus Jónsson
tengdafaðir minn er látinn eftir
langvarandi veikindi. Ég kynntist
honum fyrir rúmum tuttugu árum.
Ekki þurfti ég langan tíma til að
skilja að þarna fór maður sem
mikið var í spunnið. Bamgóður
var Kristján með afbrigðum en því
miður náðu yngri barnabörn hans
aldrei að verða barngæslu afa síns
aðnjótandi vegna veikinda hans.
Við urðum fljótlega mestu mátar
og góðir vinir. Gott fannst mér
að vera í nærveru Kristjáns, hann
var jákvæður og rökfastur og stóð
ávallt á sínu, en aldrei var hann
ósanngjarn. Kristján var mikill
fjölskyldumaður og ófáar ferðirnar
fór hann um landið ásamt Matt-
hildi og börnunum. Hann hafði
yndi af að róa til fiskjar enda alinn
upp við slíkt í Mjóafirði. Um tíma
fór hann austur á sumrum og
gerði út á trillunni sinni ásamt
sonum sínum. Þarna var hann á
heimavelli, þarna leið honum vel.
Kristján starfaði lengstum hjá
Lögreglunni á Kefiavíkurflugvelli
og þótti farsæll í starfi. Bestu
minningar mínar um tengdaföður
minn á ég þegar við fórum tveir
í veiðitúr í Hópið. Við höfðum bát
til umráða og sigldum um vatnið
og veiddum vel. Þetta var dásam-
legur tími. En óveðursský voru á
lofti og Kristján veiktist og varð
aldrei samur eftir það. Ef ég hef
einhvern tíma efast um dugnað
og umhyggjusemi tengdamóður
minnar, Matthildar, átti ég aldrei
eftir að gera það eftir að Kristján
veiktist. Hún var sem klettur við
hlið manns síns allan þennan tíma,
studdi hann og hjúkraði af ótrú-
legri elju og væntumþykju. Elsku
Matthildur mín, missir þinn er
mikill en þú ert sterk og ég veit
að góður guð mun styrkja þig.
Eg kveð góðan vin, hvíl þú í
friði.
Magnús.
Mig langar með þessum fátæk-
legu orðum að minnast og um leið
kveðja móðurbróður minn, hann
Kristján frænda.
Allar þær stundir sem ég átti
með Kristjáni voru góðar stundir.
Þegar ég kom með foreldrum mín-
um heirii til Kristjáns og Möttu,
eiginkonu hans eða þau komu til
foreldra minna, mætti manni
ávallt hlýtt viðmót. Kristján var
þeim góðu kostum gæddur að vera
einstaklega glaðlyndur og um-
hyggjusamur maður og í raun
elskulegur í alla staði. Alltaf var
stutt í brosið og dimman, hvellan
hláturinn, sem oftar en ekki kvað
við þegar Kristján var að stríða
manni og það gerðist ósjaldan. En
í mínum huga lýsir það best hversu
einstakur maður Kristján var,
hvernig hann kom fram við mig
og systkini mín. Alltaf var hann
reiðubúinn að setjast niður með
mér eða setja.mig á hnén, ræða
við mig um heima og geima og
útskýra alla þá hluti, sem forvitmr
barni lék hugur á að vita. Þó að
hann ætti sjálfur sex börn og síð-
ar barnabörn og barnabarnabörn,
átti hann ávallt næga föðurlega
umhyggju systurbörnum sínum sjö
og börnum þeirra til handa.
Elsku Kristján frændi, ég veit
að þú hefur fengið góðar móttökur
á þeim stað sem þú ert kominn á
nú og ég vona að þú hafir enn
tíma til að líta til mín og gefa
mér góð ráð, alveg eins og forðum.
Þín sál var öll hjá fögrum lit og línum,
og ljóðsins töfraglæsta dularheimi.
Þú leiðst í burt frá lágum jarðarseimi,
í ljóssins dýrð, á hugar-vængjum þínum.
(Steinn Steinarr.)
Elsku Matta, Jón, Ásta, Þröst-
ur, Jóna Mæja, Friðleifur og Krist-
ján Lars, enn og aftur vil ég votta
ykkur samúð mína.
Svanhildur Eiríksdóttir.
Elsku afi minn og nafni er bú-
inn að fá hvíldina eftir langt veik-
indastríð aðeins 70 ára gamall.
Mig langar að þakka þér fyrir svo
ótal margt og mun alltaf halda í
minninguna um þig.
Elsku amma Matthildur, ég
votta þér mína dýpstu samúð.
Tign er yfir tindum
og ró.
Angandi vindum
yfir skóg
andar svo hljótt.
Söngfugl í birkinu blundar.
Sjá, innan stundar
sefur þú rótt.
(J.E. Goéthe.)
Kristján Hilmarsson.
Mig langar í fáum orðum að
kveðja afa minn sem andaðist 2.
júlí. Elsku afi, ég þakka þér fyrir
þær stundir sem við áttum saman
og þær yndislegu minningar sem
ég mun eiga í hjarta mínu um
ókomin ár.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(P. Jónsson.) »4
Matthildur Sigþórsdóttir.