Morgunblaðið - 26.07.1996, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 26. JÚLÍ1996 29
MINNINGAR
igar gönguferðir fjölskyldnanna.
ins sú fyrsta var Viðeyjarferð sem
irin var fyrir nokkrum áratugum,
ður en farið var að gera Viðeyjar-
tað nokkuð til góða og Sundahöfn-
i varð til. Það var mikil ævintýra-
srð fyrir börnin, farið var með bátn-
m Gísla J. Johnsen og farþegarnir
eijaðir í land með gúmmíbát.
Fyrir rúmlega hálfu ári greindist
ón með þann sjúkdóm sem nú hef-
r lagt hann að velli. Lengst af hef-
r hann verið heima og notið þar
rábærrar umönnunar Helgu, konu
innar, sem sagði upp starfi sínu til
ess að geta verið heima hjá honum
g hjúkrað honum.
Nú að ieiðarlokum viljum við, ég
g börnin mín, þakka vináttuna við
jölskylduna handan götunnar og
llar þær góðu stundir, sem við höf-
im átt saman. Helgu og afkomend-
im þeirra Jóns sendum við innilegar
amúðarkveðjur og biðjum þeim allr-
.r blessunar.
J.B.
Það er 20. júlí og hásumar. Hægt
.ndvarp, hógvært bros og sálin
;vaddi þennan hásumardag sjúk-
lómi hijáðan líkama Jóns vinar okk-
.r Ferdinands. í lygnu morgunhúm-
nu glömpuðu sundin blá og reisu-
3ga Esjuna bar hátt við himinn. Þér
lótti vænt um sundin blá og Esjuna,
ón. Avallt blöstu þau við þér úr
ldhúsglugga ykkar Helgu, oft sleg-
n fögrum litum en yggld og grettin
i stundum. Aðeins andaði um blöð
ijánna og blómanna í garðinum
'kkar, þar sem þú undir mörgum
tundum og hlúðir ástríkum höndum
ið blómum og gróðri.
Hin mikla hlýja og hógværð, sem
if þér geislaði, vann þér marga vini.
>ú varst haldinn lifandi forvitni -
'íðlesinn og fróður. Við Inger erum
lakklát því að geta talið okkur með-
il vina þinna. Vinátta þín göfgaði
ig gaf. Hún veitti okkur stundir er
ildrei gleymast.
Ég minnist er við gengum saman
im Heiðmörk á einum fögrum síð-
lUmardegi. Þú stoppaðir við og við,
>entir mér á fallegt tré, nefndir
íafn þess og dásamaðir margþætta
eyndardóma náttúrunnar. Öll ör-
íefni þekktir þú, sagðir frá atburð-
im úr æsku þinni og frá ferðum
>ínum á erlendum grundum. Sér-
taklega voru þér minnisstæðar
'erðir ykkar Helgu til Noregs og
lorgmundarhólma. Þú varst mikil-
íæfur listamaður, Jón, og vel látinn
tennari. Ekkert máttir þú aumt sjá,
ivallt varstu til hjálpar reiðubúinn.
Sannur skáti reyndist þú í orði og
eði. Allir sem einn þakka félagar
)ínir í St. Georgs gildi skáta í
ieykjavík þér störf þín, vináttu þína
)g stuðning. Þú lætur eftir þig fleira
m gott lífsverk, marga góða vini
>g ljúfar minningar, vinur okkar
ión. Þú tætur eftir þig fjögur vel
nenntuð, góð og gjörvileg börn.
Skki má heldur gleyma barnabörn-
inum þínum góðu og fallegu öllum,
>em þú unnir svo heitt og gafst svo
nikið. í málverkum þínum, börnum,
larnabörnum og afkomendum
Jeirra, muntu til eilífðar lifa.
Helga, vinurinn kæri, það er sárt
ið missa eiginmann sinn, ennþá
ingan. Maður verður sleginn ótta,
/anmætti og öryggisleysi. Sorgin
jnístir fjötrum sínum um hjartað,
'áðfæð ræður, orð skortir. Mundu
ívalt að Jesús sagði: „Örvæntu eigi
jví að svo elskaði Guð heiminn að
aann gaf son sinn eingetinn svo að
jú mættir öðlast eilíft líf.“ Af kaleik
sorgarinnar verða allir þeir sem líf-
inu lifa einhvern tíma að bergja. Án
lauða er ekki líf. Ég minni á að Guð
3r með okkur öllum í gleði sem í
sorg. Þá sorgin nístir sem mest
reyndu að muna þennan sannleik.
Hallgrímur Pétursson kvað í Passíu-
iálmunum um kaleik sorgarinnar:
Kvöl sína Jesús kallar
kaleik áskenktan sér.
Kross þinn og eymdir allar
eins máttu nefna hér,
því Drottinn drakk þér til,
fyrir þig þá hann píndist,
svo þú, mín sál, ei týndist.
Gjör honum gjaman skil.
Þú mátt þig þar við hugga,
hann þekkir veikleik manns.
Um þarftu ekki að ugga
SOFFÍA
S TEINSDÓTTIR
ádrykkjuskammtinn hans,
vel þín vankvæði sér.
Hið súrasta drakk hann sjálfur,
sætari og minni en hálfur
skenktur er skerfur þér.
Inger, Einar Tjörvi og Karel.
í uppvexti er hugur okkar að
nema ný lönd. Á leið til þroska hitt-
um við stundum fyrir einstaklinga
sem með orði eða æði verða okkar
leiðsögumenn; þeir í senn vísa okk-
ur veginn og hvetja til frekara
landnáms. Við kynni af slíkum
mönnum stækkar veröldin og tilver-
an öll.
Það er mín gæfa að hafa kynnst
Jóni Ferdinandssyni. Vinátta okkar
Eiríks, sonar hans, leiddi okkur Jón
saman í fyrsta sinn fyrir réttum
tveimur áratugum. Ég var sextán
ára menntaskólastrákur í leit að
einhverum tilgangi með þessu
amstri sem við köllum líf. Jón var
þá fjöiskyldufaðir sem var kominn
vel á fimmtugsaldur og mér til
undrunar enn leitandi með opnum
hug að leyndamálum lífsins. Ég
átti ekki öðru að venjast en að um
tvítugsaldurinn hefðu menn fundið
öll þau svör sem skiptu máli.
Jón var fyrsti maðurinn sem ég
kynntist sem hafð: meiri áhuga á
spurningum en svörum; kaus frekar
að leita en finna. Ég minnist varla
nokkurs fundar með Jóni þar sem
við leiddum ekki hugann að ein-
hveiju óræðu eða í það minnsta
margræðu. Sjaldnast urðum við
nokkurs vísari en við höfðum alltént
velt vöngum og veröld mín hafði
stækkað.
Jón var því leiðsögumaður í mín-
um uppvexti. Hann vísaði mér á
ýmsar lendur hugans sem ég hafði
ekki hugmynd um. Allt til hins síð-
asta var hann mér örvun og hvatn-
ing til að láta ekki blekkjast af al-
gildum svörum samtímans. Og svo
var hann fordómalaus og umfram
allt góður maður. Hans er saknað.
Með þessum fátæklegu kveðju-
orðum vil ég þakka Jóni Ferdin-
andssyni leiðsögnina. Fyrir sam-
fylgdina er ekki tímabært að þakka
því að á meðan ég hugsa nýt ég
fylgdar hans.
Helgu, börnum og öðrum að-
standendum sendi ég einlægar sam-
úðarkveðjur.
Ásgeir Friðgeirsson.
Vinur deyr.
Minningar lifna.
Loftið leiftrar:
Litir, myndir, tónar, orð.
Fjölskyldu- og vinafundir.
Gleðistundir.
List og önnur menning
ávallt efst á baugi.
Einstök húsfreyja kann
bragðlaukana vel að kæta.
Ferðasögur. Fjarlæg lönd þrædd.
Aætlanir.
Hamingja í hvetju homi.
Allt í einu er leiknum lokið.
Tjaldið fellur... en
það sem listamaðurinn
málaði á það
máist ei.
Elsku Helga og fjölskylda. Við
Guðmundur þökkum áratuga vin-
áttu, sem aldrei bar skugga á, og
sendum ykkur öllum okkar dýpstu
samúðarkveðjur.
Ingibjörg Þorbergs.
Oft verður manni illa brugðið,
þegar maður fréttir lát vinar og
fyrrverandi starfsfélaga. Þrátt fyrir
alvarleg veikindi Jóns bjuggumst
við ekki við svo sviplegu fráfalli,
en enginn deilir við dómarann.
Við áttum því láni að fagna að
starfa með Jóni J. Ferdinandssyni
á Veðurstofu íslands á Keflavíkur-
flugvelli, en hann réðst þangað í
mars 1954 og starfaði þar um tíu
ára skeið. Óhætt er að fullyrða að
vandfundnir eru þeir menn, sem
hafa þá mannkosti er prýddu Jón.
Hann var prúðmenni og hógvær í
framkomu og hvers manns hugljúfi.
I erilsömu starfi var gott að finna
rólyndi og skapfestu Jóns, sem
ætíð átti léttar athugasemdir, sem
hlýjuðu í önn dagsins. Að setjast
niður með Jóni yfir kaffibolla og
ræða nýjustu stefnurnar í málara-
listinni eða önnur fagurfræðileg
sjónarmið, var upplifun sem ekki
gleymdist. Þá þegar var hann byrj-
aður að stunda listnám því að hug-
ur hans hneigðist snemma í þá átt.
Góðir menn skilja eftir sig minn-
ingar, sem ekki gleymast.
Helgu, eiginkonu Jóns, börnum
og vandamönnum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd fyrrverandi sam-
starfsmanna á Veðurstofunni.
Ingólfur Aðalsteinsson,
Borgþór H. Jónsson.
+ Soffía Steinsdóttir var fædd
í Stórholti í Fljótum 26.
nóvember 1913. Hún lést á
Landspitalanum 4. júlí síðast-
liðinn og fór útförin fram frá
Neskirkju 12. júlí.
Okkur langar að minnast með
fáum orðum ástkærrar systur,
mágkonu og frænku, Soffíu
Steinsdóttur. Föðurætt sína á hún
að rekja í Fljótin en móðurættina
í Svarfaðardal og út í Fjörður.
Eftir bamakennslu, á farskóla
þess tíma, fór Soffía á Kvenna-
skólann á Blönduósi. Var foreldr-
unum umhugað að börnin nytu
bestu alþýðumenntunar sem þá
var í boði. Var sá skóli henni gott
veganesti á lífsbrautinni.
Lolla, eins og hinir nánustu
nefndu hana, vandist öllum al-
mennum sveitastörfum, jafnt úti
sem inni og þótti snemma liðtæk
til allra verka og atorkusöm. Hug-
ur hennar leitaði löngum norður
og heim að Ási. Hún naut þess
að koma heim á bernskustöðvarn-
ar, sem hún nokkuð oft gerði.
Hafði hún mikla ánægju af að
taka þátt í sveitastörfunum. Oftar
en ekki kom hún við hjá okkur á
Hólaveginum og var þá mikið tal-
að og oft hlegið dátt.
Alltaf lá leiðin á Hjarðarhagann
til Lollu og Sigga þegar farið var
suður, þar sem hennar hlýi og stóri
faðmur stóð ætíð opinn. Hún
fylgdist mjög grannt með öllum
sínum systkinabömum og spurði
óspart frétta af skyldfólkinu fyrir
norðan. Okkur systkinunum á
Hólaveginum var hún alveg ein-
stök. Það var eins og hún ætti í
okkur hvert bein. Alltaf voru kræs-
ingar á borðum og gestrisnin ein-
stök. Okkur þótti gott að koma
til þeirra Sigga á þetta fallega
heimili og í hugum okkar geymum
við virðingu og lotningu fyrir þess-
ari konu sem sýndi okkur svo
mikla væntumþykju. Það var
ánægjulegt að eiga með henni
ógleymanlega stund á Fjalli í Kol-
beinsdal í fyrrasumar, í hennar
síðustu ferð norður, eftir göngu-
ferð skyldfólksins yfír Heljardals-
heiði.
Við kveðjum Lollu með þakk-
læti í huga fyrir allt sem hún gaf
okkur og veitti. Samúðarkveðjur
til ástvina. Guð blessi minningu
hennar.
Kári, Dagmar og börn.
Allt hefur sinn vitjunartíma og
ekkert stöðvar tímans þunga nið.
Á sólbjörtum sumardegi rann upp
skapadægur föðursystur minnar
Soffíu Steinsdóttur Frá Neðri-Ási
í Hjaltadal. Sú staðreynd og vissa
að lífsgöngunni lýkur aðeins á einn
hátt, breytir því ekki að hinsti við-
skilnaður ástvinar er sár og skilur
eftir tóm hjá þeim sem eftir
standa. En áfram lifir í huganum
hugljúf minning um þá konu sem
nú er gengin á vit feðra sinna.
Soffía var meðalkona á hæð,
dökkhærð á yngri árum, augun
brún og stafaði frá hlýja. Hún var
létt í fasi, kvik í hreyfingum, hýr-
eyg, jafnvel glettin og þó dagf-
arsprúð. Það mátti heita árvisst
að Soffía vitjaði æskustöðva sinna
heima í Neðra-Ási og hafði oft á
þeim ferðum einhveija viðdvöl á
æskuheimili mínu á Sauðárkróki.
Síðar, þegar ég hvarf úr for-
eldrahúsum, vart af barnsaldri, tii
náms syðra stóð snyrtilegt heimili
þeirra hjóna Soffíu og Sigurðar
Sveinssonar, við Hjarðarhaga mér
opið fyrir allri þjónustu. Þar voru
bornar fram veitingar af rausn,
smekkvísi og myndarskap. Soffía
frænka mín kunni sannarlega þá
list að veita, og af fádæma snilld
þær veigar sem ylja um hjartaræt-
ur. Henni var mjög umhugað um
velferð síns fólks, að allir stæðu
sig vel og kæmu sér áfram í lífinu
með mannlegri reisn. Það er lán
sem ber að þakka að hafa fengið
um skeið að vera samferðamaður
konu sem hafði slíkt að leiðar-
ljósi. I mínum huga átti Soffía
Steinsdóttir þessa mannlegu reisn.
Steinn Kárason.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐMUNDA JÓNASDÓTTIR,
Setbergi,
Sandgerði,
andaðist þriðjudaginn 23. júlí.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTA FRÍMANNSDÓTTIR,
Baughóli 11,
Húsavík,
lést í Sjúkrahúsi Húsavíkur 23. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Húsavíkurkirkju mánudaginn 29. júlí
kl. 14.00.
Valborg Aðalgeirsdóttir, Gretar Berg Hallsson,
Þorgrfmur Aðalgeirsson, Dagmar Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Minningarathöfn um okkar ástkæru
KETTÝ RÓESEN ELÍASSON,
fyrrverandiyfirhjúkrunarkonu
í Fjórðungssjúkrahúsinu
á Isafirði,
sem andaðist 3. júní sl., fer fram frá ísafjarðarkirkju laugardaginn
27. júlí kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti Minningarsjóð Fjórðungs-
sjúkrahússins á ísafirði njóta þess.
Vinir og vandamenn.
t
Elskulegur sonur okkar og bróðir,
NIKULÁS HALLDÓRSSON,
lést þann 21. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Sauðaneskirkju
laugardaginn 27. júlí kl. 14.
Ásta Hermannsdóttir,
Halldór Halldórsson,
Tinna K. Halldórsdóttir,
Henný Lind Halldórsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRDtS JÓELSDÓTTIR
frá Sælundi,
Heiðarvegi 13,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum laugardaginn 27. júlí
kl. 14.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim,
sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Októvía Andersen, Borgþór E. Pálsson,
Jóhanna Emilía Andersen, Kristján Bogason,
Júlfa Petra Andersen, Hjalti Elíasson,
Jóel Þór Andersen, Þurfður Jónsdóttir,
Mardís Malla Andersen, Sigurður K. Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.