Morgunblaðið - 22.09.1996, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 22. SEPTEMBER 1996
MIIMNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
STEFÁNR.
GUNNARSSON
+ Stefán Ragnar
Gunnarsson
fæddist á Sauðár-
króki 28. febrúar
1945. Hann lést í
sjúkrahúsi í Brussel
15. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru sr. Gunnar
Gíslason í Glaumbæ
í Skagafirði, f. 5.4.
1914, og kona hans,
Ragnheiður Mar-
grét Óiafsdóttir, f.
13.4. 1915. Stefán
var elstur sex
systkina, en þau
eru Gunnar, f. 27.6. 1946, Ólaf-
ur, f. 18.4. 1950, Arnór, f. 19.7.
1951, Margrét, f. 17.7. 1952, og
Gísli, f. 5.1. 1957.
Fyrri kona Stefáns var Jón-
ina Bjarnadóttir, f. 8.6. 1944.
Þau skildu. Börn þeirra voru
tvö, 1) Gunnar, verkfræðingur,
f. 20.4. 1963, kvæntur Helgu
Agústu Sigurj ónsdóttur, lækni,
f. 20.1. 1964 og eiga þau eitt
barn, írisi Björk, fjögurra ára.
2) Gunnlaug Margrét, f. 10.8.
1965, d. 10.1. 1969.
Seinni kona Stefáns er Gréta
María Bjarnadóttir, f. 29.3.
1941. Synir þeirra eru 1) Stef-
Þetta var eitt af þessum fögru
skagfirsku sumarkvöldum. Við sát-
um á Flæðunum sunnan sundlaug-
arinnar á Króknum nokkrir peyjar
og spjölluðum. Jeppabíll stoppaði
skammt frá okkur og út steig piltur
á okkar reki, hár, grannur, svart-
hærður, og kallaði til eins okkar.
Meðan þeir ræddust við spurði einn
okkar sem eftir sátum: Hver er
þetta? Einhver svaraði: Þetta er
Stebbi í Glaumbæ.
Um haustið kynntumst við betur
þegar hann hóf nám í gagnfræða-
skólanum á Króknum. Sfðan þá
höfum við verið vinir og aidrei
skugga borið á þá vináttu.
En nú er Stebbi vinur minn lát-
inn. Á besta aldri, hrifinn á brott
frá fjölskyldu og ástvinum. Ósann-
gjarnt, óskiljanlegt, óbærilegt.
Fullu nafni hét hann Stefán
Ragnar. Elstur sex barna séra
Gunnars Gíslasonar, fyrrverandi
prests og alþingismanns í Glaumbæ
í Skagafirði, og konu hans Ragn-
heiðar Ólafsdóttur, sem bæði lifa
son sinn.
Þrátt fyrir að áhugamálin okkar
Stebba færu ekki alltaf saman á
okkar yngri árum, þá var ætíð eitt-
hvað sem varð þess valdandi að við
áttum samleið.
Stebbi var tæknisinnaður og nam
vélsmíði að loknu gagnfræðaprófi.
Hugur hans stóð til frekara náms
og hóf hann nám við Tækniskólann
í Reykjavík en um það leyti stóð
honum til boða nám í flugvirkjun í
Bandaríkjunum að frumkvæði Loft-
leiða, sem hann þáði og lauk prófi
í. Á þessum vettvangi naut Stebbi
sín, flugið og tæknin heilluðu hann.
LAUGAVEGS
APÓTEK
Laugavegi 16
HOLTS
APÓTEK
Álfheimum 74
eru opin til kl. 22
"A"
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugavegs Apótek
án, nemi, f. 8.9.
1977 og 2) Davíð,
nenii, f. 23.5. 1980.
Stefán lauk
gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla
Sauðárkróks 1961
og sveinsprófi í vél-
smíði 1964. Á árun-
um 1965 til 1967
stundaði hann nám
í flugvirkjun í
Tulsa, Oklahoma,
Bandaríkubum.
Stefán starfaði sem
flugvirki hjá Loft-
leiðum árin 1968 til
1972, fyrst á íslandi og síðan í
Lúxemborg. Árið 1972 hóf
hann störf sem flugvélstjóri hjá
Cargolux í Lúxemborg og starf-
aði þar nær samfellt síðan.
Hann varð þjálfunarflugvél-
stjóri hjá Cargolux árið 1993
og yfirflugvélstjóri 1995. Stef-
án átti sæti í stjórn flugmanna-
félags Cargolux 1987 til 1995
og var fulltrúi félagsins hjá
Alþjóðasamtökum flugvélstjóra
1987-1996.
Útför Stefáns fer fram frá
Fossvogkirkju á morgun,
mánudaginn 23. september, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Fyrst eftir heimkomu starfaði hann
hjá Loftleiðum, en síðar hjá Cargo-
Iux í Lúxemborg að mestu til dánar-
dags. Fyrst í stað sem flugvirki,
síðar sem flugvélstjóri og nú síð-
asta ár sem yfirflugvélstjóri. Hann
var frábær fagmaður að sögn sam-
starfsmanna hans, honum var
treyst, til hans leitað og snyrti-
mennska hans og vandvirkni var
annáluð.
Stebbi var góður vinur og félagi.
Það fengu allir að reyna sem kynnt-
ust honum. Þægilegur, hógvær í
dómum, vinsæll. Þetta sýndi hinn
mikli fjöldi vina og samstarfsmanna
íslenskra og erlendra sem vottuðu
honum virðingu sína við hinstu för
hans frá Lúxemborg til íslands.
Stebbi var alltaf tilbúinn að hjálpa
til og leggja lið og stundum var
greiðinn gerður áður en um hann
var beðið. Við Svala og íris Lana
þökkum þér, Stebbi minn, fyrir vin-
semdina, alla greiðana og ekki síður
allar þær ánægjustundir sem við
höfum átt með ykkur Grétu og son-
unum í gegnum árin. Ekkert af
þessu gleymist.
í febrúar síðastliðinn kenndi
Stebbi sér lasleika. Við rannsókn
kom í ljós að um alvarlegan sjúk-
dóm var að ræða. Þó var talið að
með réttri og markvissri læknis-
meðferð mætti vænta bata. í fyrstu
gekk vel og virtist um tíma sem
sigur hefði unnist, en í sumarbyrjun
kom í ljós að sjúkdómurinn hafði
tekið sig upp aftur. Hófst nú hörð
barátta að nýju, en að lokum varð
ekki við neitt ráðið.
Horfinn er einn af bestu sonum
Skagafjarðar. Þar dvaldi hugur
hans svo oft. Þar ætlaði hann síðar
að njóta útsýnisins yfir Hólminn,
Kvíslina og Glóðafeyki. Þar hafði
hann eignast landskika, sem hann
og Gréta ætluðu að reisa sér bústað
á þegar fram liðu stundir. Horfinn
er einnig einn af þeim ungu djörfu
Islendingum sem námu land á er-
lendri grund og hafa skapað landi
sínu og þjóð virðingu um heim allan.
í veikindum Stebba var aðdáun-
arvert æðruleysi og hugrekki Grétu
konu hans og sona í þessu harða
stríði, alit til hinstu stundar.
Kæra Gréta, Gunnar, Stefán,
Davíð og ástvinir allir, ég geri síð-
ustu orð vinar míns að mínum: Guð
blessi ykkur öll.
Leifur.
Við kynntumst Stefáni fyrst fyrir
rúmum 20 árum er hann giftist
Grétu en vissum ekki í raun hvern
mann hann hafði að geyma fyrr en
við fluttumst til Lúxemborgar 1988.
Þá kom í Ijós það sem við vissum
ekki fyrr af eigin raun, að hjálpsemi
hans og greiðvikni voru lítil tak-
mörk sett. Hann var alltaf boðinn
og búinn að rétta okkur hjálparhönd
og bjóða aðstoð sína við hvaðeina
sem upp kom. Fyrir okkur sem
vorum að koma í framandi um-
hverfi var ómetanlegt að geta leitað
til hans við ýmsar kringumstæður
sem við vissum ekki hvemig átti
að ráða fram úr. Við hjónin höfum
notið mikillar velvildar þeirra Stef-
áns og Grétu sem við fáum seint
fullþakkað, og það varð okkur mik-
ið áfall þegar við fréttum andlát
Stefáns þrátt fyrir að við hefðum
fylgst með sjúkdómi hans frá því
að hans varð vart snemma á þessu
ári. Við höfðum vonað að fullkomin
læknis- og sjúkrahúsþjónusta svo
og líkamlegt atgervi hans myndu
vinna bug á þessum illvíga sjúk-
dómi, eins og fjöldi dæma er um,
en það átti ekki að verða og við
stöndum eftir hnípin og sorgmædd
yfir þessum dapurlegu örlögum.
Við eigum samt í hugskotinu
dýrmætar minningar um góðan
dreng sem á Iífsleiðinni yfirvann
ýmsa örðugleika og ávann sér
traust og virðingu samstarfsmanna
og yfirboðara í starfi og mér er
kunnugt um það að hann sóttist
ekki eftir frama né vegtyllum en
vékst ekki undan að taka að sér
sífellt meiri ábyrgð í starfi sínu sem
flugvélstjóri þegar til hans var leit-
að til þess að taka að sér þjálfun
og kennslu flugmanna og þegar
honum var boðin staða yfirflugvél-
stjóra.
Okkar síðustu fundir voru
snemma árs 1995 þegar við hjónin
fluttum heim til íslands og Stefán
sá um að safna liði til að hlaða
gáminn með búslóðinni og stjórnaði
hleðslu og skipulagði verkið eins
og best varð á kosið.
Síðast höfðum við símasamband
við Stefán fyrir nokkrum vikum á
spítalann í Brussel og mátti þá
glöggt heyra að sjúkdómurinn hafði
fengið mjög á hann en hann var
samt vongóður um að hafa betur í
þessari baráttu. Síðan þróuðust
málin á verri veg og endalokin urðu
óumflýjanleg.
Við vottum Grétu og sonum okk-
ar dýpstu samúð og biðjum guð að
styrkja þau og hugga í sorginni.
Kristján og Hrönn.
Að hryggjast og gleðjast hér um
fáa daga. Að heilsast og kveðjast
það er lífsins saga.
Þegar við kveðjum góðan vin
okkar, Stefán Gunnarsson, kemur
að sjálfsögðu margt upp í hugann.
Við kynntumst fyrir 25 árum er við
unnum öll hjá Loftleiðum á Kefla-
víkurflugvelli. Þessi jafnlyndi
geðprúði maður varð strax vinur
okkar og hefur sú vinátta haldist
síðan.
Hann og Gréta vinkona okkar
fluttu til Lúxemborgar árið 1971
þar sem hann tók þátt í uppbygg-
ingu Cargolux og starfaði þar síðan
sem flugvélstjóri. Margar ferðir
voru farnar til Lúx og oftast gist
hjá Grétu og Stebba. Ætíð voru
allir hjartanlega velkomnir og þau
óþreytandi við að aðstoða og aka
um til að fínna það sem landinn
varð að kaupa áður en haldið var
heim.
Þegar við fréttum í sl. febrúar-
mánuði að Stebbi væri orðinn veik-
ur var það sem reiðarslag, það var
aldeilis alveg ótrúlegt að hann, að-
eins 51 árs og svo hraustur, gæti
verið svona veikur. Baráttan varð
ekki löng og því miður vann krabba-
meinið þennan slag eins og oftast
áður.
Það er erfítt að kveðja góðan
vin, en við huggum okkur við það
að nú er Stefán kominn norður í
sveitina sína, Skagafjörðinn.
Við kveðjum Stefán með þakk-
læti fyrir allt sem hann var okkur
í lifanda lífi. Grétu, Stefáni, Davíð
og Gunnari og öðrum aðstandend-
um vottum við okkar dýpstu samúð
og vonum að guð veiti þeim styrk
til að takast á við sorgina.
Nína, Jón og María.
FINNBOGI
INGÓLFSSON
+ Finnbogi Ing-
ólfsson fæddist
á Bjargshóli í Mið-
firði 9. júlí 1906.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
13. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ingólfur
Þorkelsson, f. 18.10.
1884, d. 13.12. 1963,
verkamaður í Hafn-
arfirði, og kona
hans Guðrún Bene-
diktsdóttir, f. 3.9.
1884, d. 22.11. 1975.
Systkini Finnboga
voru Ingvar Þorkell, f. 30.11.
1914, d. 20.1. 1917, Benedikt,
f. 16.1. 1917, og Aðalbjörg, f.
2.9. 1921, d. 20.3. 1980.
Hinn 2.11. 1929 kvæntist
Finnbogi Guðrúnu Jakobsdótt-
ur, f. 9.4. 1910, d. 28.2. 1974,
dóttur Jakobs Þórðarsonar,
bónda á Urriðaá í Miðfirði og
Helgu Guðmundsdóttur. Börn
Finnboga og Guðrúnar eru: 1)
Aðalsteinn, f. 3.7. 1930, kvænt-
ur Huldu G. Sigurðardóttur.
Börn þeirra eru Hafsteinn,
Finnbogi, Sigurður, Guðrún
Halldóra og Olöf. 2) Karl, f.
25.9.1931, ekkill eftir Önnu ídu
Nikulásdóttur. Núverandi sam-
býliskona hans er Bryndís Jóns-
dóttjr. Dóttir Karls
og Önnu ídu er El-
ísabet og fóstur-
sonur þeirra er
Magnús. 3) Helga,
f. 23.12. 1932,
ekkja eftir Steinar
Þorfinnsson. Börn
þeirra eru Þorfinn-
ur, Guðrún, Finn-
bogi, Steinunn og
Hrefna. 4) Rúnar,
f. 6.7. 1937, kvænt-
ur Elínbjörgu Jónu
Ágústsdóttur. Börn
þeirra eru Ágúst
og Ester. 5) Bragi,
f. 8.4. 1953, kvæntur Margréti
Svavarsdóttur. Börn þeirra eru
Ásrún, Svava, Grétar Bragi og
Aðalsteinn.
Finnbogi stundaði fiskvinnu
hjá Einari Þorgilssyni, var á
togurum á árunum 1925-40 og
stundaði almenna vinnu hjá
Hafnarfjarðarbæ, m.a. við
hafnargerð. Hann var um skeið
verkstjóri hjá Bæjarútgerð
Hafnarfjarðar og starfaði hjá
Olíustöðinni við Hvaleyrar-
braut í sextán ár.
Utför Finnboga fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju á morgun,
mánudaginn 23. september, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Látinn er afí okkar Finnbogi Ing-
ólfsson eftir langa og farsæla ævi-
göngu. Afi okkar tilheyrði þeirri
kynslóð á íslandi, sem gekk í gegn-
um meiri breytingar en nokkur önn-
ur fyrr og síðar. Þeirri kynslóð sem
háði harða lífsbaráttu, gekk í gegn-
um kreppuna miklu og byggði upp
þá velsæld, sem síðari kynslóðir
nutu góðs af.
Hann var einn af þeim hvers-
dagshetjum, sem ekki er hampað í
sögubókum eða birtast á síðum
tímarita, en vann sín afrek í lífsbar-
áttu til sjós og lands án þess að
hreykja sér af. Afi okkar kom fímm
börnum til manns á erfiðum tímum
kreppuáranna.
Við systkinin í Skipholtinu fund-
um aldrei til þess að eiga aðeins
einn afa, því við áttum góðan afa.
Afa sem alltaf var tilbúinn að hjálpa
og styðja á einn eða annan hátt
hvort sem um var að ræða að skjót-
ast með okkur bæjarleið eða að lána
okkur bílinn sinn þótt við værum
nýkomin með bílpróf.
Elsku afi, það er skrýtið til þess
að hugsa að eiga ekki eftir að heim-
sækja þig oftar á Hrafnistu. Þú
varst alltaf svo sterkur og óbug-
andi þó áföllin dyndu yfír og heils-
unni hrakaði. Þú eltist, við það fær
enginn ráðið, en þú vildir aldrei
verða gamall. Þú varst lífsglaður
og félagslyndur og sast aldrei auð-
um höndum; föndraðir, spilaðir,
dansaðir og gantaðist.
Alltaf fylgdistu vel með þínum
afkomendum og spurðir ætíð um
barnabörnin og börnin þeirra af
einlægum áhuga.
Elsku afi okkar. Þakka þér fyrir
árin sem þú gafst okkur og þá
umhyggju sem þú ætíð sýndir. Þín
minning verður ávallt ljós í huga
okkar.
Þín hlýtur að bíða bjartur og
fallegur staður.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifír
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Þorfinnur, Guðrún, Finnbogi
og Hrefna Steinarsböm.
Elsku afi minn.
Mig langar að þakka þér fyrir
samfylgdina í þessu lífi. Nú er þínu
hlutverki á jörðinni lokið og þú ert
farinn yfír í hinn andlega heim,
laus við allan hrörleika og sjúk-
dóma. Þar tekur amma á móti þér
og allir ástvinir sem á undan hafa
farið. Mikið held ég að þið verðið
ánægð að hittast á ný. Eg veit að
þú kvaddir sáttur og þráðir hvíld.
Þú sagðir mér eitt sinn að þú vær-
ir ekki hræddur við að deyja og
trúðir á annað líf.
Minningarbrot úr æsku streyma
um hugann. Það er mér minnis-
stætt þegar ég fékk að gista hjá
ykkur ömmu á Hlíðarbraut 1. Þegar
ég fékk að greiða síða fallega hárið
hennar ömmu og æfa mig að flétta
það. Amma var alltaf svo ljúf og
góð og þú hress og kátur, sast oft
með litlu forvitnu hnátuna í kjöltu
þér og hlustaðir og talaðir við hana.
Mér þótti svo gaman að skoða í
kommóðuna þar sem amma geymdi
allar hannyrðirnar sínar og bað
hana stundum að sýna mér hvað
hún væri nú búin að sauma, pijóna
eða hekla. Mér fannst margt svo
fallegt. Ofáar minningar á ég frá
fjölskylduboðunum sem voru alltaf
hjá ykkur á jóladag. Þið áttuð stóra
fjölskyldu og vilduð halda henni
saman. Það sem einkenndi ykkur
bæði var samheldni, hlýja, um-
hyggjusemi og hjálpsemi í garð
barna ykkar, barnabarna og ann-
arra samferðamanna. Þú varst fé-
lagslyndur maður og eftir að hafa
búið einn á Hlíðarbraut 1 í átta ár
eftir lát ömmu ákvaðstu að flytja á
Hrafnistu 76 ára gamall. Þá varst
þú við góða heilsu og undir þér vel
þar. Tókst virkan þátt í öllu félags-
starfí sem fram fór á Hrafnistu,
m.a. spilamennsku, dansi, útsaumi
og margvíslegu föndri. Einnig
keyrðir þú bíl ennþá og varst dug-
legur að heimsækja börnin þín og
önnur skyldmenni. Þú tókst alltaf
svo vel á móti mér og minni fjöl-
skyldu og alltaf áttirðu eitthvert
góðgæti til að gefa okkur.
Kæri afi, minningarnar sem ég
á um þig eru bjartar og góðar og
þær mun ég varðveita. Þú varst
mér góður afi. Vertu sæll, elsku
afi minn, og takk fyrir allt. Við eig-
um eftir að hittast aftur. Ég bið
þér guðs blessunar í nýjum heim-
kynnum.
Far nú sæll í friðarlandið bjarta,
farsæll þar, munt gleyma allri þraut,
og göfug sál'þín guð í kærleik skarta
hans gjöful hönd þig leiði rósabraut.
(Þorfinnur Jónsson)
Þín
Steinunn.