Morgunblaðið - 22.09.1996, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 22. SEPTEMBER 1996 37
MINIMIIMGAR
i
I
1
i
!
I
í
i
i
i
i
i
i
l
<
i
i
<
(
lenskra knattspyrnumanna erlendis
til Berlínar árið 1935. Óli þjálfaði
síðar yngri flokkana í KR, átti sæti
í ýmsum nefndum á vegum félags-
ins og reyndist því á allan hátt mik-
il stoð.
Kaupmenn höfðu jafnan gaman
af heimsóknum Óla Hala þegar
hann flutti þeim kaffið á sínum
daglega rúnti um Stór-Reykjavíkur-
svæðið. Og létu þeir einhver misjöfn
orð falla um annaðhvort KR eða
Kaaber, gátu þær heimsóknir dreg-
ist á langinn, því Óli lét þeim aldrei
ósvarað. Ég hef heyrt að kaupmenn-
irnir hafi jafnvel farið í keppni sín
á milli um hver þeirra gæti tafið
Óla sem lengst í kappræðum um
þessi hjartans mál hans, en engar
spurnir hef ég þó af því hver hafi
farið með sigur af hólmi. Önnur
saga segir að einhver þeirra hafi
fengið konu til að hailmæla kaffinu
frá Kaaber og sagt það vera bland-
að með kaffibæti. Óla hafi þá verið
svo í mun að sanna fyrir henni að
svo væri ekki, að hann fékk konuna
með sér í bílinn, ók alla leið upp í
kaffibrennslu og sýndi henni allt
ferlið frá því að baunasekkir voru
tæmdir og þar til kaffið var komið
í umbúðir. Enginn kaffibætir þar,
takk fyrir!
Eiginkonu sína, Klöru, missti Óli
árið 1977. Þá var orðið tómlegt í
kotinu og þegar honum bauðst að
flytja í glæsilega íbúð Verslunar-
mannafélags Reykjavíkur í nýja
miðbænum, þáði hann það með
þökkum. Hann undi hag sínum þar
hið besta, var ávallt fyrstur manna
á fætur og fékk til umráða lykil að
leikfimisal íbúanna til að stunda sín-
ar daglegu æfingar klukkan sex
árdegis, meðan aðrir sváfu. Hann
gekk mikið og stundaði íþróttir eins
og frekast var kostur. Hann hafði
líka yndi af því að ferðast og lagði
oft land undir fót til að skoða heim-
inn, stundum í fylgd Ágústs bróður
síns, en stundum einn. Alltaf fann
hann nýjan og nýjan spennandi
áfangastað og eitt sinn fór hann
alla leið til Kína.
Undir það síðasta var heilsa Óla
farin að bila og fluttist hann þá á
hjúkrunarheimilið Eir þar sem hann
bjó fram á síðasta dag. Og fram á
síðustu stund var hann trúr sínum
félögum, bæði hjá KR og Ó. John-
son & Kaaber. Það er því með hlýju
og þakklæti sem við minnumst
þessa gamla vinar og samstarfs-
manns og þökkum honum árin öll
og minningarnar góðu.
Ólafur Ó. Johnson.
Kveðja frá KR
Látinn er í Reykjavík Ólafur Þ.
Guðmundsson 88 ára gamall. Kall-
aður Óli í Hala eftir heimili sínu sem
var á Bræðraborgarstígnum nálægt
Vesturgötu.
Óli gekk í KR ungur drengur og
lék knattspyrnu,_en alveg frá upp-
hafi snerist líf Óla um KR. Fyrst
sem keppnismaður, síðan dugmikill
KR-ingur sem vann að uppbyggingu
félagsins. Hann var féhirðir til
margra ára og í mótanefnd KRR í
marga áratugi.
Einstakt starf Óla í húsnefnd KR
hófst með kaupum á Bárunni í Von-
arstræti sem var fyrsta íþróttahús
félagsins. Þar er nú Ráðhús Reykja-
víkur. Hann var í byggingarnefnd
fyrsta skíðaskálans í Skálafelli og
var í hópi KR-inga sem báru eða
drógu á sleða byggingarefnið frá
Þingvallavegi. Seinna þegar KR
nam land í Frostaskjóli var Óli í að
þurrka landið og við að byggja
íþróttahús KR. Á efri árum var
hann líka með okkur að byggja
áhorfendastúkuna.
Aðeins lítið eitt liefur með þess-
ari upptalningu verið nefnt af störf-
um Óla í Hala. Vinnuþrek og um-
hyggja hans fyrir „gamla góða KR“
hefur skapað okkur góða aðstöðu.
Að leiðarlokum eru honum færðar
einlægar þakkir fyrir öll hans verk
sem þó verða aldrei fullþökkuð.
Knattspyrnufélag Reykjavíkur
sendir aðstandendum samúðar-
kveðjur.
Kristinn Jónsson,
formaður KR.
INGÓLFUR
PÉTURSSON
+ Ingólfur Pét-
ursson fæddist í
Reykjavík 6. júní
1915. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 24. júlí síðast-
liðinn. Móðir hans
var Herdís Guð-
mundsdóttir húsfrú
og faðir hans Pétur
Bjarnason, skip-
stjóri. Bæði dóu þau
frá ungum börnum,
Herdís úr spænsku
veikinni 19. nóvem-
ber 1918, skömmu
eftir barnsburð og
Pétur úr lungnabólgu 15. febr-
úar 1921.
Elsku Ingólfur minn.
Er einmana ég vaki
og allt er orðið hljótt
þá fínnst mér ég stundum heyra
þar fótatakið þitt
og fínn þar hjartasláttinn
við særða bijóstið mitt.
Ég hugsa oft um hversu lánsöm
ég var að kynnast þér og eiga með
Ingólfur átti níu
systkini og ólst upp í
Péturshúsi við
Bræðraborgarstíg i
Reykjavík. Hinn 11.
september 1948
kvæntist Ingólfur
Svövu Sigurðardótt-
ur og eignuðust þau
þrjú börn, Rúdólf
Sævar, f. 18. desem-
ber 1939, Sigrúnu
Erlu, f. 31. janúar
1945, og Unni Her-
dísi, f. 20. október
1955.
Útför Ingólfs fór
fram frá Fossvogskapellu í
kyrrþey að hans ósk.
þér sextíu ár. Þetta var yndislegur
tími og þess vegna er söknuðurinn
líka mikill. Minningar streyma fram
í hugann og ég minnist þess er við
kynntumst árið 1936. Ég minnist
þess er þú last fyrir mig upphátt
uppi í rúmi á kvöldin, bækur Þór-
bergs, ljóðabækur og kynstrin öll
af fróðlegum og vel skrifuðum bók-
um. Þú varst vel gefinn og gáfaður
BÁRÐUR
JÓHANNESSON
+ Bárður Jóhann-
esson gull- og
silfursmiður fædd-
ist í Reykjavík 24.
júní 1926. Hann lést
á Landspítalanum
21. ágúst síðastlið-
inn sjötugur að
aldri. Foreldrar
hans voru hjónin
Jóhannes Bárðar-
son og Margrét
Jónsdóttir.
Eftirlifandi eigin-
kona Bárðar er Osk
Auðunsdóttir. Þijú
börn hans frá fyrra
hjónabandi eru Margrét Stein-
unn, Magnús Dan og Jóhannes.
Útför Bárðar fór fram í kyrr-
þey.
Þessar fáu línur langaði mig
strax til að setja á blað, er mér
barst fregn um lát Bárðar Jóhann-
essonar, en ég var þá nýkomin frá
ferð til annars lands.
Ég kynntist Bárði, og hans
ágætu konu og samstarfsmanni,
Ósk, að einhverju verulegu leyti
fyrst á síðari árum eftir heimkomu
mína frá langri dvöl erlendis. Auð-
vitað hafði ég alltaf vitað um og
þekkt til starfa Bárðar, þar sem
hann hafði um árabil skartgripa-
verslun í Hafnarstræti og svo síðar
á Flókagötu. Ég þurfti oft á þessum
árum mínum erlendis að finna gjaf-
ir fyrir erlenda vini, og var þá ætíð
farið beint í smiðju til Bárðar, því
þar vissi maður að fyrirfannst það
sem leitað var að, og hugurinn
girntist, og ávallt með sama góða
árangrinum.
Bárður vann alla ævi við gull-
og silfursmíð, enda átti sú iðja hug
hans allan. Hann hafði einstaka
ánægju af að skapa fagra hluti.
Hann var gæddur óvenju miklu
hugmyndaflugi og það var engu lík-
ara en að hann hefði ekkert fyrir
að skapa fagra og sérstæða gripi á
mjög skömmum tíma. Bárður var
um tíma við nám í Þýskalandi, við
handverksskóla þar og svo einnig
í Englandi, London.
Það tæki langan tíma að tíunda
alla þá mörgu listmuni, sem Bárður
skóp, enda engar skrár yfir slíkt,
þannig gripir fara um víðan veg.
Eitt er þó víst, að þeir sem urðu
svo lánsamir að eignast gripi, unna
af Bárði, munu finna fyrir þakk-
læti til listamannsins og minnast
hans lengi. Það er á engan hallað,
þó ég álíti, að með
Bárði Jóhannessyni sé
genginn einn af okkar
snjöllustu og hug-
myndaríkustu lista-
mönnum í sinni grein.
Að slíkum manni er
mikill missir.
Bárði var margsinnis
falið af opinberum
stjórnvöldum hér, að
hanna listsmíð til gjafa
til erlendra þjóðhöfð-
ingja. Sjáif hef ég séð
myndir af sumum þess-
ara smíða og voru þetta
hinir fegurstu munir.
Bárður Jóhannesson var sérstak-
ur og sterkur persónuleiki. Hann
var skapmaður, hafði mjög ákveðn-
ar og mótaðar skoðanir á flestum
málum, sem upp komu í samræð-
unni. Ekki líkaði honum allt hér í
okkar góða landi frekar en mörgum
öðrum. Bárður var sérlega fróð-
leiksfús maður og viðaði að sér alls-
konar lestrarefni, fróðleik sem hann
kynnti sér af miklum áhuga. Öll
umræða og samtöl urðu því áhuga-
verð. Það má með sanni segja, að
Bárður hafi unnið fram á síðasta
dag. Endalokin urðu óvænt mjög
snögg, rúmir tveir sólarhringar þar
til yfir lauk. Ég vil svo að endingu
senda Ósk, konu Bárðar, mínar
dýpstu samúðarkveðjur, einnig
börnum Bárðar.
Ástríður H. Andersen.
Blfímastofa
Fríð/ums
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík * Sími 553 1099
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tílefní.
Gjafavörur.
-
maður. Mest langar mig að gráta
þegar ég les öli fallegu bréfin þín
og þegar ég skoða bók sem þú
gafst mér eitt sinn og áritaðir til
mín með þessum orðum: „Til Svövu
konunnar minnar, sem ég kynntist
árið 1936. Blessuð sé sú minning.“
Elsku Ingólfur minn, sem varst
orðinn svo veikur. Nú hefur Guð
kallað þig til sín og eftir sit ég inn-
an um allar minningarnar, sem eru
hver annarri- fallegri. Þú varst ynd-
islegur maður, hógvær og traustur.
Þú varst góður sjómaður í fjölda-
mörg ár, en þurftir að hætta sjó-
mennsku þegar þú slasaðist. Slysið
varð 1969 um borð í Ingólfi Arnar-
syni sem faðir þinn hafði verið skip-
stjóri á og þú varst skírður eftir. Á
þessum tíma vannst þú sem vél-
stjóri og þegar þú slasaðist vantaði
aðeins eitt ár í 40 ára starfsafmæli
þitt til sjós. í kjölfar slyssins varstu
í tvö ár á sjúkrahúsi og bönnuðu
læknar þér síðan að stunda sjó-
mennsku. Öll stríðsárin sigldir þú
og varst sannkölluð hetja, eins og
aðrir sjómenn sem sigldu á þessum
árum. Alltaf saknaði ég þín þegar
þú varst á sjónum. Ég hlakkaði líka
alltaf jafnmikið til að fá þig aftur
heim til mín og barnanna okkar
þriggja. Þegar þú náðir heilsu á ný
eftir slysið um borð í Ingólfi Arnar-
syni, fékkstu góða vinnu hjá Rarik,
þar sem þú vannst til sjötugs.
Við höfum víða verið saman og
stundum rölti ég á staði sem tengj-
ast minningu um þig, góðan, yndis-
legan, hógværan og vel gefinn
mann. Elsku besti Ingólfur. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt með þér
sextíu ár, þijú börn, öll barnabörnin
og barnabarnabörnin. Það var
ómetanlegt að fá að eiga jafn ljúfan
mann, heiðarlegan og traustan.
Margir hafa vottað mér samúð -
og sýnt mér hlýhug vegna andláts
þíns og ég er þeim afar þakklát.
Elsku Ingólfur minn. Takk fyrir
samveruna. Guð geymi þig vel og
varðveiti þar til við hittumst að
nýju.
Svo leggur þú á hðfin blá og breið
á burt frá mér og óskalöndum þínum
og stjama hver, sem lýsir þína leið,
er lítill neisti, er hrökk af strengjum minum.
Þú skilur eftir minningar hjá mér
um marga gleðistund frá liðnum árum
og alltaf mun ég fagna og þjást með þér
og þú skalt vera minn - í sðng og tárum.
Eitt orð, eitt ljóð, eitt kvein frá kvaldri sál
er kveðja mín, ég veit þú fyrirgefur.
En seinna gef ég minningunum mál,
á meðan allt á himni og jörðu sefur.
Þá flýg ég yfír djúpin draumablá,
í dimmum skógum sál mín spor þín rekur.
Þú gafst mér alla gleði sem ég á.
Þú gafst mér sorg, sem enginn frá mér tekur.
Svo kveð ég þig. En er þú minnist mín,
þá mundu að ég þakka liðna daga.
Við framtíð mína fléttast örlög þín.
Að fótum þínum krýpur öll mín saga.
Og leggðu svo á höfín blá og breið,
þó blási kalt og dagar verði að árum,
þá veit ég að þú villist rétta leið
og verður minn - í bæn, í söng og tárum. '
(Davíð Stefánsson)
Svava Sigurðardóttir.
----
STEFANSBLOM
Skipholti 50 b - Sími 561 0771
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - Reykjavik
simí: 587 1960 -fax: 587 1986
Móðir okkar,
ELÍSABET MAGNÚSDÓTTIR,
Sogavegi 112,
Reykjavík,
lést á vistheimilinu Kumbaravogi þann 18. september.
Útförin auglýst síðar.
Herdís Helgadóttir,
Skúli Helgason.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, fósturföður
og afa,
SVERRIS RUNÓLFSSONAR,
Safamýri 36,
Reykjavík,
Sérstakar þakkir til starfsfólks blóðskil-
unardeildar og 14G á Landspítalanum.
Andrea Þorleifsdóttir,
Hildur Sigurðardóttir,
Jennifer Runólfsson, Diane Holland
og barnabörn.