Morgunblaðið - 17.11.1996, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 17. NÓVEMBER 1996 B 11
Bjarni Arason komst í sviðs-
i JARNI Arason vann sér sess sem
einn af helstu söngvurum þjóðarinn-
ar þegar á unga aldri, sextán ára
var hann kominn í sviðsljósið sem
ungi pilturinn með fullorðnu röddina. Meðal
annars fyrir þá sök tók það hann dijúgan tíma
að finna sjálfan sig í tónlistinni og það var
ekki fyrr en hann hafði náð áttum í einkalíf-
inu að hann náði tökum á tónlistinni. í síð-
ustu viku kom út nýr diskur frá Bjarna Ara-
syni, Milli mín og þín, þar sem hann syngur
ýmis ný lög.
Bjarni Arason segist hafa gengið með plöt-
una nýju í maganum í tvö ár, honum hafi
fundist vera kominn tími tii eftir alllangt hlé.
„Grétar Örvarsson varð síðan til að stappa í
mig stálinu, en hann hef ég þekkt síðan við
unnum saman á Hótel Sögu 1987. Hann hafði
mikinn áhuga á að ég gæfi út plötu, ætti
mitt „comeback“, og á endanum fór svo að
hann gefur plötuna út og leggur mikið í hana
til að hún heppnist sem best,“ segir Bjami
og bætir við að Jón Kjell Seljeseth hafi einnig
lagt honum lið og meðal annars séð um útsetn-
ingar.
Bjarni segist hafa byijað á að leita til ís-
lenskra höfunda eftir lögum en útkoman
hafi ekki verið nógu góð og því hafi þeir
Grétar farið að svipast um eftir lögum í
Skandinavíu og víðar. Þar komust þeir í ágæt
lagasöfn og ákváðu að taka upp eitt franskt
lag, eitt finnskt, eitt bandarískt og tvö norsk
lög. „íslensku höfundarnir áttu ekki mikið
af lögum á lager og það sem kom passaði
ekki við þá heild sem við sáum fyrir okkur,“
segir Bjarni. „Það eru þó íslensk lög á diskn-
um, Karen Karen eftir Jóhann Helgason læt
ég fljóta með vegna óska fölmargra, Friðrik
Karlsson á eitt lag og Grétar á sjálfur eitt lag.
Það eru líka gestir á plötunni, Björgvin
Halldórsson syngur með mér í einu lagi, titil-
laginu, Sigríður Beinteinsdóttir í öðru lagi,
jólalaginu á plötunni, Sigrún Eðvaldsdóttir
leikur á fiðlu í einu lagi, sérstaklega fallegu
lagi. Friðrik Karlsson kom líka hingað til lands
til að spila á gítar og félagar hans úr Mezzo-
forte, Jóhann og Gulli, spila ryþmann."
Viðloðandi tónlist í níu ár
SJALFUH
Bjarni Arason hefur verið viðloð-
andi tónlist í níu ár, þó ekki sé hann
nema 25 ára, og í raun merkilegt
hvað hann hefur lítið gefið út, því
platan nýja er önnur sólóplata hans.
Hann hefur þó sungið inn á band fjöl-
mörg lög fyrir aðra og inn á safnplöt-
ur. Bjami segir að skýra megi það
hve lítið hann hafi gefið út að hann
hafi byijað of snemma sem söngstjarna.
„Ég er þekktastur fyrir að syngja þessi
gömlu lög og ég held að það búist allir við
svoleiðis plötu, en að þessu sinni hljómar mín
rödd og tími til kominn að ég verði ég sjálfur.
Á plötunni Þessi eini þarna, sem kom út 1988,
var ég sextán ára gamall og vissi vitanlega
ekkert hvað ég vildi. Ég var með góðan mann
með mér, Jakob Magnússon, en hann spurði
mig lítið hvað ég vildi gera, sagði mér frekar
hvaða Ieið ég ætti að fara.“
Bjarni segist allt of fljótt hafa komist í
sviðsljósið, „sextán ára er ekki beint aldur til
að fara að standa í sviðsljósinu, þetta gerðist
allt of fljótt, kom eins og þruma úr heiðskíru
lofti. Annan daginn var ég óþekktur og þann
næsta orðinn heimsfrægur á íslandi. Það er
stór biti að kyngja og stóð líka í mér.
Þó þessi heimur sé lítill er hann harður og
það er margt að varast, það gerist ekkert af
sjálfu sér, enginn velgjörðarmaður tók mig
undir sinn verndarvæng og sagði mér til, ég
varð bara að taka ábyrgð á mér sjálfur og
var of ungur til þess.“
Bjarni segir að eftir á að hyggja hafi hann
gert allt of mikið af því að syngja annarra
lög, „ég var til í að syngja hvað sem er. Það
horfir öðruvísi við í dag, ég hugsa málið mjög
vandlega hvað ég syng, syng ekki lag bara
til að syngja það, og segi oft nei. Á sínum
tíma leið mér eins og mér væru allir vegir
færir.
Söngvari er mjög lengi að mótast, röddin
er lengi að þroskast, og segja má að ég sé að
ná tökum á röddinni fyrst í dag. Ég fínn sjálf-
ur miklar framfarir, en þó ég hafi aldrei lært
að syngja lærði ég öndun á sínum tíma þegar
ég lærði á trompet sem er góður grunnur.“
Með kollinn i lagi
Bjarni var mjög áberandi framan af ferlin-
um, en síðan var eins og hann héldi sig til
hlés. Hann segir það bæði hafa verið beina
ákvörðun en líka hafi aðstæður spilað inní,
brennivínið hafi tekið völdin að miklu leyti.
„Ég fór að drekka mikið og það var ansi
mikið vesen á mér. Ég þurfti að rasa út held
ég, en fyrir tveimur árum tók ég mér tak,
endurskoðaði líf mitt og tók á málinu. Hluti
af því að taka mér tak var líka að taka tón-
listarmanninn Bjarna Arason fastari tökum.
Maður þarf að ver^ með kollinn í lagi til að
geta helgað sig tónlistinni.
Ég fór hratt af stað í söngferlinum og svo
missti ég einfaldlega tökin. Mér hefur tekist
að halda mér frá brennivíninu í tvö og hálft
ár og er að gera góða hluti í dag, horfi bjart-
sýnn fram á veginn.“
í beinu sambandi við fólkið
Þó ekki hafi borið mikið á söngvaranum
Bjarna Arasyni undanfarin ár hefur rödd hans
heyrst reglulega í útvarpi, því hann hefur ver-
ið með vinsælan þátt á Aðalstöðinni. Hann
segir það þannig til komið að Ólafur Laufdal
hafí fengið hann til þess á sínum tíma að vera
með þátt á Aðalstöðinni og fyrir þremur árum
hafi hann tekið upp þráðinn að nýju.
„Ég kann því vel að vera á útvarpsstöð,
kann því vel að vera í beinu sambandi við
fólkið sem er að hlusta og fá að heyra það
óþvegið ef ég er að segja einhveija vitleysu
eða spila leiðinleg lög. Núna er ég á daginn
og það er ferlega skrýtið að vera í beinu sam-
bandi. Stundum þarf maður að vera í sálgæslu-
hlutverki, það er allskonar fólk sem hringir,
heilbrigt fólk og geðveikt, fyllibyttur sem
hringja á miðjum degi og detta í það með
útvarpinu af því þær hafa engan annan til
að drekka með. Stundum verður maður að
sýna ansi mikla þolinmæði.
Mér þykir vænt um að fólk skuli hringja
þó tíminn til að spjalla sé misjafn. Góður út-
varpsmaður þarf að vera hann sjálfur, að vera
ekki að leika einhvern annan. Sumir vilja vera
með allskyns stæla, tala íslensku eins og séu
þeir bandarískir útvarpsmenn, en það gengur
ekki hér, maður á að vera maður sjálfur og
Morgunblaðið/Asdís
spila góða tónlist og velja hana saman eins
og ég sé að hlusta sjálfur. Ég spila melódíska
tónlist en ekki þessa músík sem gengur í dag
og ég kalla ekki músík fyrir fimm aura. Það
má segja að ég sé að spila mína uppáhaldstónl-
ist að mestu leyti. Annars er ég alæta á tón-
list þó ég kaupi lítið af nýjum plötum. Ég
hlusta samt mikið og horfi á MTV, og vissu-
lega er margt sem ég hef gaman af, það er
fullt af góðum listamönnum til, fantagóðum
söngvurum."
Elvis-lögin komin í minnihluta
Eins og rakið er er Bjarni að fínna sína
eigin rödd á nýútkominni plötu, en hann seg-
ir að það sé hægara sagt en gert að losna
við allt kvabbið um að syngja gamla slagara.
„Það er erfitt að hætta að syngja þessi
gömlu lög og á örugglega eftir að taka sinn
tíma áður en menn hætta að kynna mig sem
Elvis hitt og Elvis þetta. Ég kom mér auðvitað
í þetta sjálfur og Elvis var minn fyrsti og
helsti söngkennari, og þó Elvis-lögin séu kom-
in í minnihluta, á ég varla eftir að losna við
þau alveg.
Víst eru þetta góð lög, en maður á alltaf
að reyna að rækta eigin garð, að vera maður
sjálfur áður en maður fer að syngja aðra,“
segir Bjami ákveðinn en bætir svo við eftir smá
þögn: „Samt langar mig til að taka upp plötu
þar sem ég syng öll uppáhaldslögin, gamla slag-
ara, en það á ekki að byija á því, það verður
kannski næsta plata eða þamæsta."
ljósið sextán ára gamall, of
ungur að eigin sögn. Arni
Matthíasson komst að því að
á nýútkominni plötu Bjama er
hann að leita að sinni eigin
rödd.