Morgunblaðið - 19.11.1996, Blaðsíða 14

14 ÞRIÐJUDAGUR 19. NÓVEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
ÚRVERINU
Saltað með
gamla laginu
á Vopnafirði
Síldarsöltun og frysting stendur nú yfír af
fullum krafti víða um land og eins og jafnan
áður ríkir sérstök stemmning í þeim sjávar-
plássum þar sem slík vinnsla fer fram. Krist-
ján Kristjánsson heimsótti Þórshöfn og
Vopnafjörð og komst að því að þar snerist
lífið um síld nánast allan sólarhringinn.
HJÁ Hraðfrystistöð Þórs-
hafnar hf. er reyndar
unnið jöfnum höndum
við síldar- og loðnu-
frystingu og má með sanni segja
að fjölþjóðlegt starfslið komi að
vinnslunni. Um 30 útlendingar
starfa hjá Hraðfrystistöðinni og
koma þeir frá átta þjóðlöndum. Á
Þórshöfn er líka talað um ,já-
kvætt byggðavandamál“, þ.e. að
þar sé of mikil vinna fyrir of fátt
fólk.
Hjá Tanga hf. á Vopnafirði er
unnið við síldarfrystingu og hjá
Bakkasíld ehf. er síldin söltuð í
tunnur með gamla laginu. Þótt
nokkuð erfiðlega hafi gengið að
manna allar stöður á helstu álags-
tímum, hefur það þó tekist með
heimafólki. Aðalsteinn Sigurðsson
hjá Bakkasíld segir að allt útlit
sé fyrir að þetta verði í síðasta
sinn sem síldin er söltuð með
gamla laginu.
Elstu krakkarnir í grunnskólan-
um á Vopnafirði hafa unnið hörð-
um höndum í síldarsöltun hjá
Bakkasíld. Aðalsteinn segir að í
raun sé vinnslunni haldið uppi af
skólakrökkunum, ásamt eldra og
reyndara starfsfólki.
TVIBURARNIR Aðalsteinn t.v. og Sveinn Sigurðssynir hjá Bakkasíld fyrir framan stæðu af síldartunnum.
„Ég hef sagt við krakkana að
geyma launakvittanir sínar úr sölt-
uninni vel, því ef fer sem horfir
að þetta verði í síðasta sinn sem
saltað verður með gamla laginu,
geta þetta orðið merkilegir pappír-
ar í framtíðinni,*1 segir Aðalsteinn.
Sigríður Róbertsdóttir hefur
unnið við síldarsöltun til fjölda
ára, bæði á Vopnafirði og í Grinda-
vík og mátti sjá á handtökum
hennar að hún hefur komið nálægt
þessu áður.
„Það er æðislega gaman að
vinna við síldarsöltun en getur
verið ansi lýjandi þegar tarnirnar
eru langar. Við missum mikið ef
þessi aðferð leggst af, enda ríkir
alveg sérstök stemmning í kring-
um vinnsluna. Söltunin byggist
.mikið á skólakrökkunum og okk-
ur, þessum fáu konum, en það er
gaman að hafa krakkana með í
þessu.“
Sigríður segir að þó tarnirnar
séu ekki eins langar í dag og á
árum áður, sé hægt að ná ágætis
tekjum í síldarsöltuninni. „Maður
getur saltað í á fjórðu tunnu á
klukkustund þegar vel gengur en
við erum tvær saman að salta í
þetta 6-7 tunnur á klukkustund.
Þá gengur líka mikið á og það er
varla að við náum að anda í öllum
látunum," segir Sigríður.
Saltað á Vopnafirði frá 1956
Unnið hefur verið við síldarsölt-
un á Vopnafirði frá árinu 1956 í
húsnæði sem Ásbræður sf. eiga.
Félagið er í eigu Aðalsteins Sig-
urðssonar, Sveins tvíburabróður
hans og fjölskyldna þeirra. Fyrstu
árin leigðu bræðurnir Aðalsteinn
og Kristinn Jónssynir á Eskifirði
og fleiri húsnæði og bryggju Ás-
bræðra og ráku þar Síldarsöltun-
arstöðina Auðbjörgu. Síðar tók