Morgunblaðið - 22.05.1997, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 22. MAÍ 1997 53
+ Björg Ellingsen
fæddist í
Reykjavík 10. des-
ember 1916. Hún
lést í Svíþjóð 12. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Othar Ellingsen, f. í
Krókey í Naumdal í
Þrændalögum 1875,
og Marie, f. Berg,
f. 13.12. 1881.
Systkini Bjargar
eru: Erna Ástriður,
f. 26.7. 1903; Erling
Jóhannes, f. 20.7.
1905, d. 30.11. 1970;
Othar Edwin, f. 27.5. 1908; Liv
Ingibjörg, f. 5.1. 1910, d. 17.3.
1967; Mathilde Marie, f. 11.7.
1912, d. 1.8. 1980; Dagný Petr-
ine, f. 3.9. 1915, d. 19.8. 1937.
Björg ólst upp á Stýrimanna-
stig 10. Hún fór til London og
lærði snyrtifræði, sem hún
starfaði við hér heima um hríð.
Björg giftist Ragnari Jóns-
syni 30.7. 1938. Þau áttu þrjú
börn. Þau eru: 1) Erna Ragn-
arsdóttir, f. 2.4. 1941 í Reykja-
vík. Hún var gift Gesti Olafs-
syni. Þeirra synir eru Ragnar
Elskuleg móðursystir mín Björg
Ellingsen er látin.
Björg var glæsileg kona, stolt
og heilsteypt, ákveðin en sérstak-
lega einlæg. Örlát var hún og laus
við allt sem kennt er við græðgi.
Raunverulega var hún stórbrotin
manneskja. Hún lét heldur ekki
spillast af meðlæti í lífinu sem hún
fékk mikið af, né heldur lét hún
bilbug á sér finna er á móti blés.
Hún stóð eins og klettur við hlið-
ina á manninum sínum þegar hann
veiktist af parkinsonsjúkdómi,
hjúkraði honum í mörg ár á að-
dáunarverðan hátt.
Samband okkar Bjargar var á
margan hátt nokkuð sérstakt. Þeg-
ar ég var lítil dvaldi ég sjö sumur
í sumarbústað Bjargar og Ragnars
við Álftavatn sem ein dóttirin og
vinkona barnanna um leið og ég
gætti þeirra í leik og starfi. Það
var góður skóli. Af þessum sökum
stóð Björg mér næst, á eftir móður
minni Liv.
Síðustu ár vorum við Björg mik-
ið saman, fórum nokkrum sinnum
í sólarferðir og einnig fórum við í
ógleymanlega ferð til London þar
sem við eyddum tíma okkar í að
fara í leikhús og á hljómleika. Björg
var mjög listhneigð og tel ég hana
hafa haft mikið vit á tónlist og
annarri list eins og málaralist og
heiðarleiki einkenndi alla umfjöllun
hennar. Sunnudögum eyddum við
saman í nokkur ár við að fara á
málverkasýningar. Oft tók hún mig
með á sinfóníutónleikana í Há-
skólabíó en þar var hún fastagestur
frá upphafi.
Björg var alltaf efst á lista hjá
mér í boðum við allskonar tæki-
færi og svo var einnig hjá systkin-
um mínum. Þau vilja líka við þetta
tækifæri þakka þá ræktarsemi og
vináttu sem hún sýndi móður okkar
Liv Ellingsen í þeim erfiðleikum
sem hún mætti í lífinu.
Við Björg vorum vinkonur eins
og þær gerast bestar. Vinátta og
gagnkvæm virðing ríkti milli okk-
ar. Minninguna um hana mun ég
varðveita um aldur. Ég kveð þig
hinstu kveðju, elsku frænka.
Bergljót.
í fáum orðum langar mig að
minnast vinkonu minnar Bjargar.
Alltaf var hún glæsileg og vel
tilhöfð eins og drottning enda fyrsti
íslenski snyrtisérfræðingurinn.
Þær voru margar ferðir hennar í
samkvæmin, á málverkasýningar,
hljómleika, leikhús og í óperuna
með Ragnari og eftir lát hans með
mér eða öðrum, því hún átti ágæt-
is vinahóp. Hún hvatti börnin og
Kristján, f. 4.8.
1965, maki Hildur
Jónsdóttir, þeirra
dóttir Hrefna
Björg; og Ólafur
Hrólfur, maki Mar-
ía Björnsdóttir,
þeirra dóttir er
Erna Kristín. 2)
Auður Ragnars-
dóttir, f. 28.7. 1942
í sumarbústað við
Álftavatn, gift
Davíð Helgasyni.
Þeirra dætur eru
Dagný Björg,
hennar sonur Dav-
íð Kári, og Edda Ragna, maki
Kristján Magnússon. 3) Jón Ótt-
ar Ragnarsson, f. 10.8. 1945 í
sumarbústað við Álftavatn. Var
giftur Ingibjörgu Eddu Ed-
mundsdóttur, f. 7.1. 1945, d.
8.2. 1978. Þeirra dóttir er Sól-
veig Erna, maki Þorsteinn
Gunnarsson. Jón Ottar er giftur
Margréti Hrafnsdóttur, þeirra
sonur er Einar Ragnar.
Útför Bjargar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
unglingana til að njóta lista og
sagði; Ein ferð á málverkasýningu
eykur áhugann og svo ferðir á tón-
leika, óperur og leiksýningar og
alltaf fer áhuginn vaxandi. Það
munar um eitt skref og svo annað
og þetta kemur allt smám saman.
Það er eins og fjallið sem verið er
að klífa. Alltaf eitt skref upp í einu
þar til komið er á tindinn.
Eins tignarleg og hún var í öllu
þessu var hún svo mikið náttúru-
barn að það var eins og hún væri
samvaxin náttúrunni. Þegar ég
kom ung stelpa austur í sumarbú-
stað þar sem elsta systir mín var
í vist, lá Björg í sólinni í skóginum
sínum eins falleg og laufin á tiján-
um. Allt var svo eðlilegt, ekkert
pjatt eða prjál. Samfélagið í sveit-
inni við Álftavatn var alveg dásam-
legt. Alltaf var mikið af börnum
og andans mönnum í sveitinni hjá
Björgu og Ragnari.
Það var aðdáunarvert hve Björg
hugsaði vel um Ragnar eftir að
hann veiktist af parkinsonsveik-
inni. Allt var gert fyrir hann sem
í mannlegu valdi er hægt að gera.
Hún vék aldrei frá honum þar til
yfir lauk, og var hjá honum á
sjúkrahúsinu allan daginn, alla
daga.
Aldrei þreyttist Björg á að sýna
börnum sínum og annarra blómin
og trén og segja þeim hvað þau
heita. Hún leiddi þau um allt,
fræddi og kenndi þeim líka að tína
sveppi.
Éyjólfur, maðurinn minn, og
börnin mín öll kunnu svo sannar-
lega að meta Björgu, enda var hún
alltaf aufúsugestur á heimili okkar.
Borðuðum við saman á sunnudög-
um í mörg ár og sagði ein dóttir
mín: „Það voru svo mikiir sunnu-
dagar þegar Björg var í mat.“
Við kveðjum þessa góðu vinkonu
okkar með virðingu og vottum fjöl-
skyldunni dýpstu samúð okkar.
Bryndís Tómasdóttir,
frá Tómasarhaga.
Elsku amma, ég kveð þig nú
hinsta sinni og lít yfir farinn veg
með þig mér við hlið. Ég get ekki
varist tárum og smá söknuði þótt
ég viti að þú hafir verið södd líf-
daga og tilbúin að fara til fundar
við Drottin vorn, ástvini og for-
eldra. Þakka þér fyrir samfylgdina,
lífsreglurnar sem þú kenndir mér
og þakka þér fyrir að hafa alltaf
verið að benda mér á hversu sér-
stök ég væri, það er mér svo mikil-
vægt og styrkjandi í þessum harða
heimi. Brot úr minningunni eru
mörg og standa helst upp úr þegar
þú gekkst með mér út í Melaskóla
hnarreist, stórglæsileg og svo
viturleg að mér fannst, og hefur
alltaf fundist, og ætlaðir að kenna
„hrekkjusvínunum“ lexíu sem þeir
myndu ekki gleyma. Mér fannst
ég svo örugg og ætlaði að verða
alveg eins og þú. Svo var það sum-
arið okkar uppi í sumarbústaðnum
ykkar við Álftavatn þar sem við
söfnuðum einni plöntu af öllum
tegundunum í skóginum og settum
í bók og þú skrifaðir við hveija
nafnið á henni. Einnig ertu mér
minnisstæð í eldhúsinu á Reynimel
syngjandi glöð að búa til hádegis-
matinn, sem alltaf var heitur og
góður, útvarpið stíllt hátt til að
hlusta á fréttirnar og allt varð að
fara á sama tíma á borðið svo afi
kláraði ekki það sem fyrst. fór á
borðið, t.d. salatið, en brostir þó
+
Föðursystir mín,
SIGRÚN MARTA JÓNSDÓTTIR
(LÓA),
Suðurgötu 10,
Sauðárkróki,
andaðist á hjúkrunarheimili Sjúkrahúss Sauðárkróks þriðjudaginn
20. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björg Ragnarsdóttir.
t
Ástkær sonur okkar, bróðir og mágur,
SIGURÐUR SIGURMUNDSSON,
Búðarstíg 16A,
Eyrarbakka,
sem lést miðvikudaginn 14. maí, verður
jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju laugardaginn
24. maí kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á
björgunarsveitina Björg á Eyrarbakka.
Fyrir hönd okkar og annarra aðstandenda,
Hugborg Sigurðardóttir, Sigurmundur Arinbjörnsson,
Arnrún Sigurmundsdóttir, Guðmundur Marteinsson,
Ágúst Sigurmundsson,
Lena Sigurmundsdóttir.
BJORG
ELLINGSEN
að honum ef honum tókst það.
Núna hvet ég son minn til að lesa
blöðin og hlusta á fréttirnar eins
og þú kenndir mér þegar ég var
að byrja í skóla. Ég gæti haldið
áfram svona lengi en læt hér stað-
ar numið með því að þakka þér
fyrir yndislegu samverustundirnar
í eldhúsinu í Njörvasundinu þar sem
við ræddum um allt milli himins
og jarðar.
Far þú í friði amma mín, megi
Guð vera sálu þinni náðugur, takk
fyrir að hafa verið til.
Þín
Dagný Björg Davíðsdóttir.
Þegar íslensk náttúra var að
vakna eftir dvala vetrarins fékk ég
þær fréttir að tengdamóðir mín
fyrrverandi væri látin og fengi aldr-
ei aftur að líta þessa stórkostlegu
íslensku vorkomu. Síst grunaði mig
þetta þegar ég drakk hjá þér síð-
asta kaffibollann í vetur, áður en
þú hélst af landi brott til Svíþjóðar
og þú gerðir að gamni þínu og rifj-
aðir upp gamlar minningar.
En staðreyndir verða ekki um-
flúnar hvað svo sem við kunnum
annars að vilja. Þó við látum okkur
ef til vill dreyma um annan og
betri heim þá verðum við samt að
reyna að sætta okkur við þetta jarð-
líf og hlýða okkar hinsta kalli þeg-
ar það kemur. Samt finnst mér þú
hafa skilið eftir þig mikið tómarúm
sem ekki verður fyllt.
Ég minnist þín sem óvenju heil-
steyptrar manneskju sem alltaf
trúðir á það góða í manninum og
aldrei lagðir illt til nokkurs manns,
sama hvað á gekk. Mér fannst þú
eiga þínar mestu hamingjustundir
í sumarbústaðnum þínum við Álfta-
vatn þar sem þú tíndir bláber í
daglegan hafragraut og raulaðir
gamlar norskar vísur. Eflaust
spretta líka bláber þar sem þú ert
núna.
Ég þakka þér fyrir allan hafra-
grautinn sem ég borðaði hjá þér
um ævina, fyrir kaffið þitt sem
hvergi bragðaðist eins og fyrir að
hafa reynst sonum mínum tveimur
góð amma.
Gestur Olafsson.
Horfin er af sjónarsviði okkar
stórbrotin kona, Björg Ellingsen.
Björg var falleg, glæsileg og rögg-
söm kona. Ég átti því láni að fagna
að vera nær daglegur gestur á
heimili hennar og Ragnars frá
barnsaldri. Erna María, dóttir
þeirra, var ein mín besta vinkona,
auk þess sem við vorum af sama
ættlera, sem forðum hafði kúrt í
og við slóðir Eyrarbakka og
Stokkseyrar.
Eins og allir vita, sem til þekktu,
var heimili Bjargar og Ragnars lík-
ast töfrandi listasafni, þar sem tón-
ar klassískrar tónlistar léku um
undurfögur málverk og var sem
ótjúfandi þáttur af heimilishaldinu.
Að ég tali nú ekki um bókmenntirn-
ar. Þær voru jafn sjálfsagðar og
súrefnið er lungunum. Lagði Ragn-
ar ekki lítið til þeirra mála sem og
annarra, sem seint eða aldrei verð-
ur með orðum fullþakkað.
Mjög gestkvæmt var á heimili
þeirra og var Björg með eindæmum
gestrisin og geysilega dugleg. Allt-
af var allt gljáandj fínt og borð
hlaðin kræsingum. Ég skil það ekki
enn þann dag í dag, hvernig hún
komst yfir þetta allt saman ásamt
því að taka þátt í menningarfröm-
uðarstörfum eiginmanns síns. Allt-
af var rúm fyrir einn í viðbót við
gnægtaborð þeirra, hvort sem var
á heimili þeirra á Reynimel eða í
sumarhúsinu fagra við Álftayatn.
Já, sumarhúsið þeirra við Álfta-
vatn var sannkallaður sælureitur.
Dvaldi ég þar oft sem barn og á
unglingsárum með Ernu vinkonu.
Þar sat ég til borðs með Nóbels-
skáldi, miklum listmálurum og
tónlistarsnillingum á borð við Rud-
olf Serkin. Þetta þótti mér allt
sjálfsagt þá, - en veit betur nú,
orðin miðaldra kerling. - Þetta
voru forréttindi, sem fáum hlotn-
ast á lífsleiðinni. Þær mörgu un-
aðsstundir gleymast aldrei og eru
geymdar í því hólfi, sem ætlað er
dýrmætustu minningarperlum
mínum.
Vil ég hér, þó seint sé, þakka
Björgu fyrir umburðarlyndið og
Ragnari, sem gaf sér tíma frá
„garðyrkjulistarstörfum" sínum
austur í sveit, til að ræða við okk-
ur krakkana um lífsins gildi og
gjafir.
Elsku Erna mín, Auður og Jón
Ottar, ég bið Guð að styrkja ykkur
í móðurmissi ykkar og þakka ykk-
ur samfyigdina á lífsins bugðóttu
brautum. Ég væri mun fátækari,
ef ekki hefðu búið á Reynimel 49
fyrir margt löngu þau Björg og
Ragnar ásamt ykkur þrem, kæru
vinir.
Sigrún Ó. Marinósdóttir.
+
Bróðir okkar,
VALUR GÚSTAFSSON,
Grundarstíg 15b,
Reykjavík,
andaðist laugardaginn 10. maí.
Að ósk hins látna hefur jarðarförin farið fram í kyrrþey.
Inga Dóra Gústafsdóttir,
Agnar Gústafsson,
Þökkum hjartanlega öllum þeim, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts okkar
ástkæru dóttur, systur, mágkonu og frænku,
ÞÓRU ÖNNU KARLSDÓTTIR
KANTOLA.
Sólborg Sveinsdóttir, Viðar Þorláksson
og aðrir vandamenn.
Lokað
Verslunin verður lokuð frá kl. 10—12 í dag vegna jarðarfarar
BJARGAR ELLINGSEN.
Ellingsen ehf.