Morgunblaðið - 22.05.1997, Blaðsíða 50

50 FIMMTUDAGUR 22. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
r
i
r
;
r

ÞORA ANNA KARLS-
DÓTTIR KANTOLA
Þóra Anna Karls-
dóttir Kantola
fæddist í Reykja-
vík 18. febrúar
1942. Hún lést í
Reykjavík 22. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sólveig
Sveinsdóttir og
Karl Þórarinn
Guðmundsson.
Systkini Þóru voru
Jóhanna Sigríður,
búsett í Svíþjóð,
Bjarney Halldóra,
býr í Kaliforníu,
Steinunn, búsett í Reykjavík,
Sveinn, býr í Reykjavík, Jón
Þór, búsettur í Svíþjóð, Viðar,
lést 1981, og Hilmar, býr í
Svíþjóð.
Eiginmaður Þóru Onnu var
Wesley John Kantola og áttu
þau þiýú börn, Brynju, John
og Sóleyju.
Utför Þóru Onnu fór fram
í Bakersfield 26. febrúar.
Þegar ég sest niður og skrifa
þessi síðbúnu minningarorð um
hana systurdóttir mína finnst mér
andlát hennar alls ekki raunveru-
leiki. Hún sem var svo hraust og
dugleg, glaðlynd og jákvæð og
full af góðum eiginleikum, sem hún
gaf svo ríkulega af öllum sínum
nánustu, frændfólki og vinum og
reyndar öllum sem urðu á leið
hennar og þurftu á aðstoð að halda.
Okkur sem hún ólst upp með frá
fyrstu árum ævi sinnar fannst hún
alveg yndislegt barn og það fannst
reyndar öllum öðrum.
Hún frænka mín fæddist föður-
laus, faðir hennar Karl Þórarinn
Guðmundsson lést af völdum
stríðsins sjö mánuðum áður en hún
fæddist. En Sólborg systir mín var
svo lánsöm að eiga góða foreldra
sem voru þau Sveinn Pálsson og
Anna Guðmundsdóttir Kjerulf, sem
tóku þessari litlu stúlku opnum
örmum og var systir mín þeim
mikil og góð hjálparhella, þar sem
bæði var símstöð og verslun á
heimilinu og alltaf nóg að gera,
reyndar var enn þá búskapur líka.
Svo ekki vantaði fjölbreytnina í
mannlífið. Oft var margt fólk á
heimilinu og mikið um gesti og þá
var Þóra þó lítil væri upptekin við
að hafa ofan af fyrir gestum þegar
amma var að koma veitingum á
borð. Þóra kunni á plötuspilara og
bauð fólki að spila fyrir það og var
þannig þátttakandi í heimilislífinu
og nokkurskonar skemmtikraftur
og þessvegna mjög vinsæl af öllum.
Þóra dafnaði vel að visku og vexti
og var fijálsleg og glöð, og alsæl
Erfidrykkjur
HÓTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38
Upplýsingar í síma 568 9000
með sín einföldu leik-
föng.
Þóra átti margt
frændfólk sem kom í
heimsókn, þar á meðal
Hörð og Eddu sem eru
börn systur okkar
Þuríðar, þau eru fjór-
um og tveim árum
eldri, einnig Stína sem
var yngst þeirra
systkina og urðu þau
hennar vinir ásamt
öllum þeim sem á eftir
komu. Einar pabbi
þessara frændsystk-
ina hennar var svo
góður við Þóru og hafði gaman
af að tala við hana, því ýmislegt
skemmtilegt hafði hún að segja.
En hún Þóra mín var ekki lengi
föðurlaus, ungur maður norðan
úr Fljótum, Viðar Þorláksson að
nafni, kom heim með bróður okk-
ar frá námi í Reykholtsskóla og
ekki leið langur tími þar til hann
og systir mín urðu ástfangin og
þar með var Þóra búin að eignast
þann besta pabba sem hægt var
að hugsa sér, vináttan og hlýjan
þeirra á milli var alveg einstök.
Þóra var ekki lengi eina barnið,
hún eignaðist sjö systkin, þtjár
systur og fjóra bræður. Tvær syst-
ur hennar fæddust í Vogunum en
eftir það fluttu foreldrar hennar
til Ytri-Njarðvíkur og bjuggu þar
um tíma og fluttu síðan til Kefla-
víkur. Viðar pabbi Þóru fór í nám
í rafvirkjun sem hefur verið hans
starf síðan. Lífið var ekki alltaf
auðvelt hjá foreldrum Þóru, mikill
erill og vinna að sinna öllum hópn-
um. Viðar mágur minn var og er
enginn meðalmaður til vinnu, reg-
lusamur, hraustur og duglegur og
ákveðinn að standa sig vel sem
heimilisfaðir. Systir mín til allrar
hamingju hraust og dugleg, góð
móðir og húsmóðir. Viðar byggði
hús yfir fjölskyldu sína í Keflavík.
Ekki var nú ríkidæminu fyrir að
fara, en allt blessaðist þetta með
mikilli vinnu og góðri aðstoð
bræðra og annarra góðra manna.
Þóra gekk í barnaskóla, fyrst í
Njarðvík og svo í Keflavík og lauk
síðan landsprófi frá Gagnfræða-
skóla Keflavíkur. Fór síðan í Sam-
vinnuskólann og lauk þaðan prófi.
Þaðan átti hún góðar endurminn-
ingar. Hún vann á símstöðinni í
Keflavík um tíma og seinna skrif-
stofustörf á Keflavíkurflugvelli.
Þóra kynntist amerískum hjónum
sem fluttu síðan til baka til heim-
kynna sinna í Michigan og fór
Þóra til þessara vina sinna um
stundarsakir til að vinna. En
tíminn lengdist og þarna kynntist
hún tilvonandi eiginmanni sínum,
Wesley John Kantola af finnskum
ættum. En hugur Þóru stefndi
heim til íslands og gengu þau í
hjónaband í mars 1966 og var
brúðkaupsveislan haldin hér í húsi
Rafmagnsveitu Reykjavíkur í
Fossvogsdal. Þau voru hamingju-
söm ung hjón, lífsglöð og bjartsýn.
Skömmu eftir giftinguna fóru þau
aftur til Ameríku, enda ekki ætlun-
in þá að setjast hér að, því miður.
Við sáum öll svo mikið eftir Þóru.
Til allrar hamingju komu þau aftur
árið 1968 staðráðin í að setjast
hér að. í ágústmánuði 1968 eign-
uðust þau dóttur sem nefnd var
Brynja Jennifer og son eignuðust
GUÆSILEG KAFFIHLAÐBofcÐ
FALLÉGIR SALIfi
OG MJÖG GÓÐ ÞJONÚSTA
„ UPPLÝSINGAR í SÍMUM
562 7575 & 5050 925
HOTEL LOF n LIQIR
þau árið 1971, John Steinar. Mað-
ur Þóru vann sem bifvélavirki en
bæði var vinnutími langur og laun-
in lág og svo fór að þau fluttu til
baka árið 1972 og settust að í
fyrri heimkynnum Wesleys í borg-
inni Marquette í Michigan. Þau
byggðu sér hús fyrir utan borgina
á friðsælum stað í skógarijóðri. Á
næsta bæ, eins og við köllum það,
bjuggu bróðir og mágkona Wesleys
með dætrum sínum og urðu þær
góðar vinkonur Judy og Þóra, svo
mörg spor lágu á milli Þórukots
og Sjónarhóls. Þóra gaf húsunum
þessi íslensku nöfn. Þarna fæddist
yngri dóttir Þóru, Sóley Ann. Mað-
ur Þóru vann sem smiður og hafði
góð laun og ekki veitti af því hús-
ið kostaði sitt þó að hann ynni
mikið að því sjálfur. En lán þurfti
að greiða og það kostar allstaðar
að lifa og gekk það allvel þangað
til Wesley fékk hjartaáfall og var
óvinnufær í marga mánuði, en sem
betur fór batnaði heilsa hans og
var hann orðinn vinnufær í ágúst-
mánuði 1978. Systir Þóru, Bjarney
og fjölskylda, var þá búsett í borg-
inni Moseslake í Washington-fylki
og fluttu þá Þóra og Wesley þang-
að og settust að í nágrenni þeirra.
Þarna leið þeim vel, undu hag sín-
um enda þær systur eins góðar
vinkonur og hugsast gat og studdu
hvor aðra alla tíð.
Foreldrar Þóru voru eitt ár
þarna hjá þeim ásamt tveim sonum
sínum svo þarna varð stór fjöld-
skylda og mannlífið gott. Þarna I
Moseslake og nágrenni er mjög
fallegt og eignuðust þau þarna vini
og kunningja. En allt er í heiminum
hverfult, eldfjallið St. Helens, sem
var ekki fjarri, fór að gjósa og
varð heilmikið öskufall sem leiddi
til atvinnuleysis hjá mörgum. En
um þessar mundir dundi það reið-
arslag yfir fjölskylduna að næst-
yngsti bróðir Þóru, Viðar, veiktist
af hastarlegu hvítblæði og lést
skömmu síðar aðeins tuttugu og
þriggja ára gamall. Þetta var mik-
ið áfall en þetta var sami sjúkdóm-
ur sem leiddi til dauða Þóru systur
hans.
Bjarney systir Þóru og fjölskylda
fluttu til Kaliforníu og skömmu
síðar Þóra og Wesley og bjuggu
báðar fjölskyldur eftir það í borg-
inni Bakersfield. Eg átti þess kost
að heimsækja Þóru í ágústmánuði
1978 ásamt foreldrum Þóru og
bróður á meðan þau bjuggu enn í
Michigan.
Þetta var yndislegur tími með
þeim og ferðuðumst við meðal
annars til Kanada og fleiri staða.
Tíminn leið allt of fljótt en margar
góðar og skemmtilegar minningar
eru frá þessari ferð, það segir dag-
bókin sem ég hélt. Þóra var ein-
staklega trygglynd og góð öllu sínu
fólki og hafði eins mikið samband
og mögulegt var og kærkomin
voru bréfin hennar til ömmu og
afa í Hábæ því hún lá ekki á
væntumþykju sinni í þeirra garð
og launaði þeim ríkulega þeirra
umhyggju sem þau höfðu veitt
henni þegar hún var barn og alltaf
eftir það svo lengi sem þau lifðu.
Þegar Þóra var bam og oft eftir
það var farið norður í Fljót til afa
og ömmu á Gautlandi og tóku þau
henni með mikilli ást og umhyggju
eins og öllum börnum Sollu og
Viðars. Bræður og systur Viðars
áttu heima í Fljótum og á Siglu-
firði og öll voru þau vinir Þóru svo
og nágrannar þeirra á Syðsta-Mói
og þau sem enn em á lífi sakna
Þóru.
Sumarið 1992 komu Þóra og
Badda systir hennar í heimsókn,
Þóra með yngri dóttur sína Sóley
Ann og Badda með yngri son sinn
Róbert Allen (Bobby). Þá var farin
hópferð í Þórsmörk með rútubíl frá
Ferðafélagi Islands. Við vorum tíu
saman í hóp, frænkur og vinkona
Þóru, Áslaug. Þetta var einhvert
skemmtilegasta ferðalag sem ég
hef farið og nutu allir ferðarinnar
í ríkum mæli, enda veðrið gott og
allir í góðu skapi. Hver mínúta var
notuð eins og hægt var enda lita-
dýrð Þórsmerkur ólýsanleg og
landslagið eins fjölbreytt og hægt
er að hugsa sér. Margar myndir
voru teknar í þessari ferð og hafa
oft verið skoðaðar til að rifja upp
þessa góðu ferð. Fleiri ferðir fóru
þær systur og tíminn notaður vel
með foreldrum og vinum. Svo
héldu þau aftur til Kaliforníu og
voru þau kvödd með söknuði. En
sem betur fór hittumst við aftur
fyrr en varði. I október þetta sama
ár var ferðinni heitið til Ameríku.
Tilefnið var að dóttir Þóru og
Wesleys hún Brynja ætlaði að gift-
ast og var foreldrum Þóru og okk-
ur Stefáni á Gautlandi boðið í veisl-
una. Þetta var mikil ævintýraferð,
sérstaklega fyrir okkur Stefán.
Hann er bróðir Viðars mágs míns.
Áður en brúðkaupið fór fram var
farið til Las Vegas og voru Badda
systir Þóru og maður hennar Larry
fararstjórar. Las Vegas er hreint
ótrúleg borg en við vorum þar
skamman tíma.
Brúðkaup Brynju og mannsefnis
hennar, sem heitir Angel Castellon,
var haldið með mikilli rausn í garði
við hús systurdóttur Þóru, Onnu
Sigrúnar, og manns hennar. Var
saman komið fjölmenni og var
glatt á hjalla og skemmti fólkið
sér vel. Þessi ungu hjón eignuðust
son 26. desember sl., hann heitir
Jakob. Þóra naut því miður ekki
þeirrar ánægju að vera með honum
nema örskamman tíma. Hún sagði
mér, að hann væri fallegasta barn
í heimi, „það er af því að ég er
amma hans“. Þetta var um miðjan
janúar, ég sé fyrir mér fallega
brosið hennar þegar hún talaði
þessi orð og þá var hún mjög bjart-
sýn að hún næði fullum bata og
allir hennar nánustu fylgdust með
baráttu hennar við sjúkdóminn og
studdu hana af öllum mætti.
Síðastliðið vor komu Þóra og Wes-
ley með einni dóttur sinni til ís-
lands, það voru miklir fagnaðar-
fundir. Einnig kom Badda systir
hennar, en skrapp til Svíþjóðar í
heimsókn til systur þeirra, Jó-
hönnu, sem þar býr. Steinunn syst-
ir Þóru og maður hennar Pétur
fóru með Þóru og Wesley austur
að Skaftafelli og var þar farin löng
gönguferð.
Þóra hitti margt af skyldfólki
sínu og var hún svo heppin að
vera gestur Harðar frænda og
konu hans Steinunnar, dóttir
þeirra Vilborg Helga var að út-
skrifast sem stúdent og gladdi það
Þóru, að hitta svo margt af sínu
fólki. Hörður frændi Þóru, en þau
eru systrabörn, og Þóra voru mjög
góðir vinir þegar þau voru ung.
Þau voru oft samtímis í Hábæ hjá
afa og ömmu ásamt fleiri börnum
og bamabörnum og var oft kátt í
kotinu á þeim árum og alltaf sama
hlýja vináttan á milli Þóru og Harð-
ar til hinstu stundar. Móðir Harðar
var veik á þessum tíma og var á
sjúkrahúsi og heimsótti Þóra hana
oftar á meðan þau dvöldu hér,
einnig fór maður Þóru og dóttir í
heimsókn til hennar, henni til mik-
illar gleði, hann talar íslensku
nokkuð vel og er í góðu sambandi
hvað tungumálið varðar og njótum
við þess vel að hitta hann. Von-
andi á hann eftir að hitta okkur
oftar hér á íslandi.
Þóra og hennar fjölskylda
dvöldu hér á landi í mánuð en
góðir tímar líða hratt og víða
þurftu þau að fara. Norður í Fljót
var farið því sá staður var á
æskuárum Þóru dvalarstaður
parta úr sumrum meðan foreldrar
Viðars bjuggu þar, en seinna fóru
þau á dvalarheimili aldraðra á
Siglufirði en eru nú látin fyrir
mörgum árum. Þóra og Wesley
voru nokkra daga á Gautlandi hjá
Stebba í góðu yfirlæti og Mikla-
vatn var mikið atriði, því veiðin í
vatninu er skemmtileg og spenn-
andi, enda nutu þau öll veru sinnar
þar. Þóra kunni vel að meta nátt-
úrufegurð í Fljótum og áttu þess-
ir staðir mikið í henni.
Þegar haldið var til Reykjavíkur
var farin önnur leið til baka. Farið
var yfir Laxárdalsheiði úr Hrúta-
firðinum og komið niður í Búðar-
dal. Veðrið og náttúrufegurð
Breiðafjarðar hreif ferðafólkið.
Síðan var haldið vestur Snæfells-
nes að norðanverðu og útsýnið
þaðan dásamað. Svo að þessi ferð
gat ekki betri verið. íslensk nátt-
úra og allt tengt íslandi var dásam-
legt í huga Þóru og möðurmálið
var hennar ástkæra, ylhýra, og
engu orði gleymdi hún enda syst-
umar iðnar að nota það mál þegar
þær hittust sem var þeim alveg
nauðsynlegt, slík var þeirra vin-
átta; þær áttu hvor aðra.
Tíminn eftir þessa norðurferð
var vel notaður enda liðið á tímann
sem þau höfðu. Badda, systir Þóru,
var komin aftur frá Svíþjóð, svo
samverustundir þeirra með okkur
frændfólkinu voru góður tími og
verður okkur til mikillar ánægju
að minnast.
Brottför þeirra Þóru, Wesleys
og Sóleyjar varð ekki frestað, fríið
var liðið og vinnan beið vestur í
hinni stóru Ameríku. Ég gæti trú-
að að næsta íslandsferð hafí þá
þegar verið til umræðu hjá Þóru.
Til allrar blessunar veit maður
ekki hvað framtíðinni líður. En
þetta var síðasta íslandsferð henn-
ar frænku minnar og er það mjög
dapurlegt, svo mikið sem ísland
og lífið togaði í hana, hún átti
mikið ógert.
Foreldrar Þóru fóru til Kalifor-
níu 20. desember og ætluðu að
dvelja þar í tvo mánuði eins og þau
höfðu gert undanfarin ár. Fréttin
um sjúkdóm hennar barst okkur
um miðjan janúar og að það væri
þessi skelfilegi sjúkdómur var öll-
um mikið áfall, eitt tilfelli í fjöl-
skyldunni var meira en nóg. Jó-
hanna, systir Þóru, fór eins fljótt
og hún gat til að vera hjá systur
sinni og ég veit að hún veitti þeim
ómetanlegan stuðning. Mamma og
pabbi Þóru bjuggu á heimili henn-
ar og systir Þóru, Badda, tók sér
frí úr vinnu til að annast systur
sína í hennar erfiðu veikindum.
Hún frænka mín vissi vel hvaða
sjúkdómur var að ógna lífi hennar
en hún lét þessa vitneskju ekki
bijóta sig niður og hughreysti fólk-
ið sitt því hún ætlaði að verða einn
af þeim sem sigraði með hjálp
Guðs og allrar þeirrar vitneskju
sem menn hafa yfir að ráða henni
til hjálpar.
Allt var gert til að nálgast þau
lyf sem gætu komið henni til hjálp-
ar. Systkini Þóru hérna megin
hafsins og í Svíþjóð hvöttu bar-
áttuvilja Þóru og allt frændfólkið
hennar bað og barðist með henni
og trúi ég því að ef bænir gætu
hjálpað í þessu tilfelli ásamt lækn-
um, lyfjum og hjúkrunarfólki sem
annaðist hana svo og öllum öðrum
sem styrktu hana með sinni vin-
áttu og hjálpsemi hefði þessi sjúk-
dómur horfið úr líkama Þóru. En
því miður, þessi skelfilegi sjúk-
dómur batt enda á líf hennar en
hún trúði á líf að þessu loknu í
nýjum heimi þar sem Guð myndi
þegar hans tími kemur, innleiða
frið og hamingju hér á jörð, eins
og bænin „Faðir vor“ gefur fögur
heit um. Verði henni að trú sinni
og detta mér þá í hug orð Jesú
Krists úr fjallræðunni, „Sælir eru
hjartahreinir, því að þeir munu
Guð sjá.“
Höggið er þungt þegar ástvinur
deyr, og það með svo stuttum fyrir-
vara. Mikil sorg og mikill söknuður
býr í hjörtum allra ástvina og vina
Þóru systurdóttur minnar, en hún
bjó sínum nánustu gott veganesti
og lifði lífi sínu þannig að eigin-
maður hennar og börn munu njóta
þess alla sína ævi. Um leið votta
ég öllum ástvinum og frændfólki
Þóru innilega samúð svo og vinum
hennar hérlendis, í Ameríku og í
Svíþjóð. Eg vona að minningarnar
um hana eigi eftir að lýsa okkur
í framtíðinni og að við getum
glaðst saman, það hefði hún Þóra
viljað að við gerðum.
Sofðu rótt, kæra frænka mín.
Guðríður.
Þóra var jarðsett í fallegum grafreit í
Bakersfield 26. febrúar.