Morgunblaðið - 23.05.1997, Blaðsíða 42
42 FÖSTUDAGUR 23. MAÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
RÍKHARÐ ÓSKAR
JÓNSSON
+ Ríkarð Óskar
Jónsson fæddist
á Akureyri 28. októ-
ber 1924. Hann lést
á Landspítalanum
15. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Guðbjörg
Benediktsdóttir og
Jón Jónsson. Rik-
harð átti þíjú systk-
ini. Þau eru: Þor-
valdur, búsettur á
Akureyri; Sigríður,
búsett í Hafnarfirði;
og Halldóra sem er
látin.
Ríkharð kvæntist 1. desem-
ber 1951 Kristínu Guðmunds-
dóttur, d. 18. jan. 1974. Þau
eignuðust sex dætur. 1) Oddný,
maki Jakob Guðnason og eiga
þau þrjár dætur. 2) Guðbjörg,
maki Sigurgeir Friðriksson og
eiga þau þrjú börn. 3) Edda,
maki Magnús Brynjólfsson og
eiga þau þrjú börn. 4) Svandís
og á hún einn son. 5) Halldóra,
maki Gísli Björn Sigurðsson og
eiga þau þrjú börn. 6) Anna
María, maki Einar Kristjánsson
og á hún einn son.
Ríkharð átti einn
son, Pál Melsted,
maki Lone Ribsdorf
og eiga þau eina
dóttur. Eftirlifandi
kona Ríkharðs er
Anja Mirijam
Koskinen frá Finn-
landi.
Ríkharð starfaði
sem stýrimaður og
skipstjóri hjá Sam-
bandi ísl. samvinnu-
félaga þar til hann
varð framkvæmda-
stjóri Meitilsins hf.
í Þorlákshöfn og síðar Kirkju-
sands hf. í Reykjavík og nú síð-
ast hjá Utvegsfélagi samvinnu-
manna þar til hann lét af störf-
um sökum aldurs. Hann sat í
ýmsum nefndum fyrir þessi fyr-
irtæki auk þess sem hann var
virkur félagi í Kiwanishreyf-
ingunni og var fyrsti forseti
Kiwanisklúbbsins Olvers í Þor-
lákshöfn.
Útför Ríkharðs fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Okkar góði vinur og félagi Rík-
harð Jónsson er fallinn frá eftir
erfiða glímu við óvæginn andstæð-
ing, þar sem hann glímdi af því
æðruleysi og karlmennsku sem
jafnan voru svo ríkir þættir í dag-
fari hans. Fyrir rúmum tuttugu
árum var ákveðið að stofna Kiwan-
isklúbb í Þorlákshöfn. Þá var Rikki
eins og við kölluðum hann jafnan
í okkar hópi, einn af aðalhvata-
mönnunum að stofnun klúbbsins.
Það kom svo sem af sjálfu sér
að hann yrði fyrsti forseti klúbbsins
og á þeim tíma voru lagðar þær
línur sem vel hafa dugað okkur síð-
an. Starfið skyldi vera skemmtilegt
og ekki allt of formlegt en stefna
að því að efla félagsþroska félag-
anna ásamt því að vinna að verkefn-
um til gagns fyrir samfélagið.
Á þeim árum sem eftir fylgdu,
þá tók Rikki mikinn þátt í starfi
Kiwanishreyfingarinnar og gegndi
margvíslegum trúnaðarstörfum á
hennar vegum. Reyndist hann þar
sem annars staðar öflugur liðsmað-
ur og hlaut fyrir störf sín ýmsar
viðurkenningar, m.a. Hickson-orð-
una.
Ríkharð var að eðlisfari forystu-
maður. Honum voru ungum falin
mannaforráð og fóru þau störf vel
úr hendi. Hann hafði það lag að
MARGRÉT BETTÝ
JÓNSDÓTTIR
+■ Margrét Bettý
* Jónsdóttir
fæddist í Reykjavík
9. september 1930.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
að kvöldi 15. mai
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Björnsson mál-
arameistari, f. 30.7.
1903, d. 30.7. 1980,
og Gréta Björnsson
listmálari, f. 25.1.
1908, d. 14.10. 1985.
Systkini Bettýar
eru Karen, f. 24.7.
1933, gift Jóni Þorvarðarsyni,
f. 3.12. 1910, Margrét, f. 1.2.
1937, Sigurbjörg, f. 20.12. 1937,
gift Jóhannesi Ingibjartssyni,
f. 8.6. 1935, og Guttormur, f.
13.5. 1942, kvæntur Emilíu Pe-
treu Árnadóttur, f. 6.10. 1943.
Hinn 2. desember 1950 giftist
Bettý Braga Einarssyni prent-
ara, f. 11.6. 1930,
d. 9.12. 1994. Börn
þeirra eru: 1)
Sturla, f. 16.4. 1950,
kvæntur Hrafnhildi
Guðnadóttur, þau
eiga tvo syni, Snor-
ra og Guðna Orn.
2) Þór, kvæntur
Hafdisi Guðjóns-
dóttur, þau eiga
þrjú börn, Helgu
Sigríði, Nínu Björk
og Jón Grétar. 3)
Jón, ókvæntur, en á
eina dóttur, Mar-
gréti Bettý. 4) Ein-
ar Bragi, f. 11.8.1965, í sambúð
með Asu Kristínu Árnadóttur
og eiga þau þijú börn, Ásdísi
Birtu (látin), EÍmar Braga og
Elísu Björt. Bettý átti tvö
barnabarnabörn.
Útför Bettýar fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
í dag verður elsku tengdamóðir
mín, Margrét Bettý Jónsdóttir,
jarðsungin. Það er undarlegt að
kveðjustundin skuli runnin upp.
Ég hafði í einfeldni minni gert ráð
fyrir því að hún mundi verða miklu
lengur með okkur. Milli okkar var
mikill kærleikur, hún var bæði
tengdamóðir mín og vinkona.
Fyrstu kynni mín af Bettý, eins
og hún var alltaf kölluð, hófust
1971 erviðunnum samanásauma-
stofunni Klæði hf., þar sem hún
vann á þeim árum. Unnum við
saman í fjögur ár. Varð þá á milli
okkar mikill kærleikur og urðum
við miklar vinkonur. Bettý var ekki
að tala mikið um sín mál, en við
áttum trúnað hvor annarrar. Hún
var mikill náttúruunnandi, hafði
gaman af ferðalögum, sérstaklega
gönguferðum, og mikið yndi hafði
hún af garðinum sínum þar sem
hún eyddi mörgum stundum. Við
bjuggum úti á landi í 16 ár og kom
hún oft í heimsókn og dvaldi hjá
okkur um skemmri eða lengri tíma.
Oft urðu símtölin löng á milli þess
sem við hittumst.
Eftir að við komum aftur til
baka frá Blönduósi 1994, höfum
við haft samband hvor við aðra nær
daglega. Einnig tókum við Bettý
með okkur þegar farið var í bæjar-
stjórna sínu fólki mildri hendi.
Við Kiwanisfélagarnir í Ölver
þökkum Rikka samverustundirnar
á liðnum áratugum um leið og við
sendum Aniju, börnum hans og
barnabörnum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Bjarni Jónsson.
Ég farinn er í ferðalag
til fegri og sælli landa.
Ég fékk að líta dýrðardag,
já dýrð til beggja handa.
Nú Jesús fékk ég sjálfan séð
í sigurdýrð og engla með.
Nú sækir aldrei sorg í geð.
Ég sveif til furðustranda.
Ég fundið hef mitt föðurland,
þann flutning enginn grætur.
Því er mín burtför ekkert grand
en aðeins líkn og bætur.
Ég Frelsarann minn einan á
og allt með honum þiggja má.
Ég veit hann aldrei fer mér frá.
Því fagna mig hann lætur.
(Hugrún)
Um leið og við kveðjum þig með
þessum orðum, elsku pabbi, viljum
við þakka þér allar stundimar sem
við höfum fengið að njóta saman.
Megi minning þín lifa.
Oddný, Guðbjörg, Edda,
Svandís, Halldóra, Anna
María og Páll.
Elsku afi, ég sakna þín mjög
mikið. Ég man þegar ég var lítill
þegar við mamma og Róbert vorum
hjá ykkur á jólunum, hvað það var
gaman og á gamlárskvöld þegar
við vorum að skjóta upp rakettum.
Ég man líka þegar ég, þú og amma
fórum í göngutúr niður á höfn og
þú fræddir mig um skipin. Svo
varðstu veikur og mér brá mikið
þegar ég kom til þín á spítalann.
En núna ertu kominn til pabba
míns og Stínu ömmu og ég veit
að þér líður vel núna. Ég gekk upp
á Ásfjall með Rikka og við skrifuð-
um nafn þitt með steinum og rifjuð-
um upp margar minningar. Við
ferðir, hvort sem erindið var að
skoða einhverja vöru eða bara að
fá sér kaffi. Þá áttum við góðar
samverustundir á sunnudögum er
hún kom til okkar og borðaði með
okkur.
Með söknuði og hlýhug kveð ég
mína kæru vinkonu. Góður Guð
varðveiti þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Hrafnhildur Guðnadóttir.
Við kveðjum Bettý ömmu í dag
eða öinmu í Garðabæ eins og við
kölluðum hana alltaf. Þetta er
skrítið - amma sem alltaf barðist
af krafti gegn þeim veikindum sem
á hafa dunið, er skyndilega sigruð.
Okkur var brugðið, því ekki datt
okkur í hug að amma yrði tekin
frá okkur svona fljótt. Það eru
orðin nokkur ár síðan amma var
síðast alvarlega veik og það hefur
verið svo mikill kraftur í henni síð-
ustu ár.
Við vorum að reyna að finna orð
sem gætu lýst Bettý ömmu best.
Það fyrsta sem kom upp í huganum
var ósérhlífni. Svo lengi sem við
munum eftir okkur hugsaði hún
alltaf fyrst um alla aðra, hún óð
eld og brennistein til þess að hjálpa
börnum sínum og gekk stundum
svo langt að það var ekkert eftir
af henni sjálfri. En svona var amma
- ef hún hafði ekki barnabörnin í
nánd sótti hún í nágrannabörnin.
Næstu orð sem okkur fannst lýsa
ömmu voru sérstaklega félagslyndi
og listfengi, en hún var einstaklega
lagin. Það var sama hvaða pjötlu
hún hafði í höndunum, á endanum
var þetta annaðhvort orðin
söknum þín mjög mikið.
Þinn
Karl Óskar.
Elsku afi.
Við urðum mjög sorgmæddar að
frétta að þú værir dáinn, en nú vit-
um við að þér líður betur af því að
þú varst búinn að vera svo mikið
veikur. Okkur finnst mjög leiðinlegt
að geta aldrei fengið að sjá þig eða
heimsækja þig í Þorlákshöfn en við
ætlum alltaf að geyma minninguna
um þig í hjörtum okkar.
Ríkharð Óskar og Heimir.
í dag er til moldar borinn Rík-
harð Óskar Jónsson. Hann var um
langt árabil framkvæmdastjóri
nokkurra fyrirtækja sem tengjast
okkar starfsemi, Meitilsins hf.,
Kirkjusands hf. og Útvegsfélags
samvinnumanna hf., jafnframt því
að vera í stjórn fjölmargra annarra
tengdra fyrirtækja. Áður hafði
hann getið sér gott orð sem skip-
stjóri, meðal annars hafði_ hann
stjórnað stærsta skipi sem íslend-
ingar hafa eignast. Við munum
ekki rekja störf hans og æviferil
hér, þar sem við vitum að því verða
gerð skil í öðrum minningarorðum
hér í blaðinu.
Hins vegar viljum við þakka hon-
um fyrir langt og gott samstarf á
liðnum árum, um leið og við minn-
umst hans sem góðs drengs og vin-
ar. Jafnframt sendum við eiginkonu
hans og fjölskyldu okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Hermann Hansson,
Benedikt Sveinsson,
Sigurður Gils Björgvinsson.
Þegar Ríkharð kom í hóp frysti-
húsamanna átti hann að baki lang-
an feril á sjó. Aðeins rúmlega fer-
tugur að aldri hafði hann verið
stýrimaður og skipstjóri á farskip-
um um langt skeið, síðustu árin
skipstjóri á Hamrafellinu, stærsta
skipi sem íslendingar hafa nokkru
sinni átt. Þegar ljóst varð að ekki
skraddarasaumuð flík, útsaumað
eða hafði breyst í einhverja fígúru.
Við fengum til dæmis yfirleitt
heimatilbúnar jólagjafir sem hún
hafði annaðhvort málað, saumað
eða unnið á annan hátt.
Amma í Garðabæ heimsótti okk-
ur fjölskylduna alltaf á afmælis-
dögum okkar. Er okkur systkinum
sérstaklega minnisstætt að ef eitt-
hvert okkar átti afmæli fengum
við öll gjafir. Eins gleymum við
systurnar ekki grenjudúkkunum
sem við fengum eitt skiptið þegar
afi og amma komu frá Ítalíu. Önn-
ur dúkkan var látin heita Margrét
og hin Bettý í höfuðið á ömmu.
Jón Grétar sem er yngstur okkar
systkina var mest hjá ömmu. Hann
var ekki hár í loftinu þegar hann
skellti á eftir sér hurðinni á Urðar-
stígnum, er honum fannst að á
rétt sinn væri gengið. Stuttu
seinna hringdi amma innan úr
Garðabæ og sagði að lítill maður
hefði skotið upp kollinum þar. Þá
hafði hann hlaupið aleinn inn á
Melás úr Hafnarfirðinum. Þetta
var ekki í síðasta skipið sem Jón
Grétar leitaði hælis þar, hann fór
oft þangað og átti góða samleið
með afa og ömmu.
Síðasta árið passaði amma
Skottu, kisuna okkar, en Jón Grét-
ar bað hana að hugsa köttinn sinn
meðan hann væri í Bandaríkjunum.
Þrátt fyrir að vera með ofnæmi
fyrir kettinum tók amma hann að
sér. En svona var hún amma okk-
ar, fyrst og fremst hugsaði hún
um aðra.
Elsku amma, við höfum lítið
verið hjá þér undanfarið, enda oft-
ast stödd í útlöndum. Þú sagðir
alltaf: Ég hef ykkur öll úti í garði
hjá mér. En í hvert skipti sem
barnabarn fæddist gróðursettu
amma og afi tré. Hvert okkar átti
tré úti í garði sem var jafn gamalt
og nefnt í höfuðið á okkur.
Nú er komið að kveðjustund, það
er alltaf erfitt að kveðja. Elsku
yrði hjá þvi komist að selja Hamra-
fellið vegna tímabundinnar
lækkunar á farmgjöldum á heims-
markaði, kom það til tals að hann
yrði framkvæmdastjóri hjá Meitlin-
um hf. í Þorlákshöfn. Sú spurning
hlaut að koma upp hvort mikil og
góð reynsla hans við skipstjórn
væri fullnægjandi á öðrum vett-
vangi. Þeirri spurningu var endan-
lega svarað af Hirti Hjartar, fram-
kvæmdastjóra Skipadeildar og
samstarfsmanni Ríkharðs um langt
árabil. Hann sagði: „Ríkharð er
treystandi til hvers sem er.“
Það sannaðist fljótt að Ríkharð
var treystandi til hvers sem var.
Hann var undrafljótur að ná tökum
á nýjum viðfangsefnum og lengi
framan af gekk reksturinn vel.
Eins og annars staðar í sjávarút-
vegi komu upp erfiðleikar í rekstr-
inum, en það skrifast ekki á reikn-
ing einstakra manna. Eftir rúm-
lega tíu ár hjá Meitlinum hf. færði
hann sig um set og gerðist fram-
kvæmdastjóri Kirkjusands hf. í
Reykjavík. Því starfi gegndi hann
einnig í rúman áratug, uns ákveðið
var að leggja reksturinn niður og
breyta frystihúsi félagsins í skrif-
stofuhúsnæði, sem nú hýsir aðal-
stöðvar íslandsbanka. Ástæðan
fyrir því að rekstri Kirkjusands hf.
var hætt var að mjög þrengdi að
fiskvinnslu í Reykjavík þegar kom
fram á níunda áratuginn. Á fáum
árum fækkaði frystihúsum í borg-
inni úr sex í eitt til tvö.
Þegar rekstri Kirkjusands hf.
var hætt tók Ríkharð við rekstri
Útvegsfélags samvinnumanna hf.,
sem nú hefur skipt um nafn og
heitir Hlutabréfasjóðurinn íshaf
hf. Því starfi gegndi hann fram á
sjötugasta og fyrsta aldursár. Því
starfi fylgdi stjórnarseta í nokkrum
fyrirtækjum, meðal annars stjórn-
arformennska í Búlandstindi hf. á
Djúpavogi. Áður hafði hann setið
í stjórnum félaga og fyrirtækja,
þar á meðal um árabil í stjórn
Félags Sambands fiskframleið-
enda, en það félag rak Sjávaraf-
urðadeild Sambandsins að hálfu.
Eftir að Ríkharð hóf störf í landi
amma, minning þín lifir í hjörtum
okkar, þú varst alltaf svo ánægð
með lífið og tilveruna. Við kveðjum
þig með sálmi 91.11: „Því að þín
vegna býður hann út englum sín-
um, tii þess að gæta þín á öllum
vegum þínum.“ Guð blessi þig.
Helga Sigga, Nína Björk
og Jón Grétar.
Elsku besta amma mín, núna
ertu farin til hans afa og litlu Ás-
dísar Birtu. Ég veit að þau hafa
tekið vel á móti þér og núna pass-
ar þú litlu systur fyrir okkur með
honum afa mínum. Ég á eftir að
sakna þess að koma ekki í
Garðabæinn til þín til að spila og
teikna með þér. Ég man eftir því
hvað þú varst góð þegar þú passað-
ir mig og fórst með mér í göngu-
ferðir og sýndir mér og sagðir frá
öllum fuglunum.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín. Minning þín lifir.
Þinn,
Elmar Bragi.
Hún Bettý frænka mín hafði
þann heiðurssess í móðurfjölskyld-
unni minni að vera fyrsta barna-
barn ömmu og afa og um leið frum-
burður foreldra sinna. Það var þó
ekki sjálfgefið samkvæmt aldurs-
röðinni einni saman að hún yrði
fyrst okkar til að kveðja en þannig
fór það. Hún veiktist snögglega
og lést tíu dögum síðar án þess
að Jæmast til meðvitundar.
Á slíkum tímamótum rifjast upp
minningar frá æskuárunum þegar
grunnur var lagður að samheldni
frændsystkina og vináttu sem
haldist hefur þrátt fyrir að sam-
verustundir á fullorðinsárum hafi
orðið færri. Bettý ólst upp í glöðum
systkinahópi í Laugatungu við
Engjaveg í Laugardalnum þar sem
foreldrar hennar bjuggu um sig á
mjög persónulegan og listrænan
hátt í gróðursælu umhverfi. Heim-