Morgunblaðið - 27.06.1997, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 1997 37
SIGURÐUR ÖRN
ARNARSON
+ Sigurður Örn
Arnarson var
fæddur í Lúxem-
borg 12. ágúst
1973.
Hann lést af slys-
förum í Manchester
á Englandi 17. júní
siðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Karen Sigurðar-
dóttir flugfreyja, f.
14.12. 1949 í
Reykjavík, og Örn
Jóhannsson flug-
virki, f. 3.7. 1949 á
Akureyri. Karen er
dóttir Sigurðar Jónssonar og
Guðbjargar Siguijónsdóttur.
Öm er sonur Jóhanns Indriða-
sonar og Hugljúfar Jónsdóttur.
Systkini Sigurðar Arnar eru
Jóhann Már, f. 7.4 1978, og
Svanhvít f. 22.3 1985. Dóttir
Sigurðar Arnar er Kolbrún
Karen, f. 17.12. 1993. Barns-
móðir Sigurðar er Erla María
Skaptadóttir, f. 15.8. 1973.
Þau slitu samvist-
ir. Foreldrar Erlu
eru Kolbrún Sig-
urðardóttir og
Skapti Gíslason.
Sigurður Örn ólst
upp í Lúxemborg til
tólf ára aldurs en
þá flutti fjölskylda
hans til íslands og
hefur búið í
Garðabæ síðan.
Hann gekk í Garða-
skóla og eftir
grunnskólapróf
lagði hann stund á
rafeindavirkjun í
Iðnskólanum í Hafnarfirði. Sig-
urður Örn starfaði um skeið
hjá Ópal og íslensku sælgæti.
Arið 1993 hóf hann störf sem
flugþjónn hjá flugfélaginu Atl-
anta og starfaði á vegum þess
í Manchester er hann lést.
Útför Sigurðar Arnar fer
fram frá Vídalínskirkju í
Garðabæ, í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Yndislegur frændi er fallinn frá,
svo hræðilega snöggt. Alltaf svo ein-
lægur, kurteis og hlýr. Minningar
okkar um hann eru margar og yndis-
legar.
Siggi þorði að vera öðruvísi, að
hafa sínar eigin skoðanir, og það
gerði hann svo einstakan. Við minn-
umst skemmtilegra heimsókna til
Lúxemborgar, þar sem svo margt var
brallað. Hann var alltaf mikill grall-
ari og draumur hans sem lítill strákur
um að verða áhættuleikari, varð til
þess að uppátækin urðu mörg. Litrík-
ur og skemmtilegur persónuleiki hans
kom okkur ávallt í gott skap.
Þegar Siggi er tólf ára flyst fjöl-
skyldan heim til íslands. Þá taka
við ný áhugamál og á tónlistin hug
hans allan. Hann lærði á pfanó og
einbeitti sér að því að semja lög og
leika uppáhaldslögin sín eftir eyr-
anu. Siggi var fljótur að ná tökum
á tónlistinni og hljómborðið fylgdi
honum ævinlega hvert sem hann
fór. Seinna bættust við fleiri hijóð-
færi og nýiega hafði hann keypt sér
trompet sem hann hafði svo lengi
óskað sér að eignast. Hann hafði
mikið dálæti á Mozart og snemma
lagði hann sig fram við að leika
verk hans. Það þurfti aldrei að
ganga á eftir Sigga til að fá hann
til þess að spila. Hann var alltaf
reiðubúinn, hvort heldur sem var í
heimsóknum eða á jólaböllum.
Þar sem fjölskylda Sigga starfar
við flugið, urðu ferðalögin mörg.
Hann kynntist því mörgum spenn-
andi stöðum sem ýttu undir ævin-
týraþrá. Starfið sem hann fékk síð-
ar hjá flugfélaginu Atlanta átti því
svo vel við hann. Hann var góður
tungumálamaður og það kom hon-
um til góða í starfi hans sem flug-
þjónn. Sigga líkaði vel í starfinu því
hann naut þess að ferðast. Hann
dvaldist langdvölum í útlöndum, oft
marga mánuði í einu.
Nýlega hafði hann verið heima
þar sem hann gat verið með litlu
dóttur sinni, Kolbrúnu Karen, sem
var honum svo kær. Litli sólargeisl-
inn, sem er svo lík honum á allan
hátt. Það er svo sárt að þau fái
ekki að vera lengur saman.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Elsku Karen, Össi, Jóhann, Svan-
hvít, Kolbrún Karen og Erla. Megi
góður Guð styrkja ykkur á erfiðri
stundu og minningin um góðan
dreng lifa.
Marta, Gylfi, Þórunn
Heiða, Guðmundur, Edda,
Guðlaugur og synir.
Þú varst svo ungur og lífsglaður.
Ég var ekki búin að þekkja þig
í nema tæp sex ár, við kynntumst
þegar við vorum bæði 18 ára og
trúlofuðum okkur stuttu seinna. Það
var margt sem við brölluðum sam-
an, tvö eða með vinum okkar.
Við eignuðumst Kolbrúnu Karen
þegar við vorum búin að vera saman
í tvö ár, þú varst svo stoltur af
henni. Ég man þegar þú hélst á
henni pínu kríli faðmaðir hana að
þér og sagðir ég elska hana, þú
varst svo ánægður. Hálfu ári seinna
fluttum við inn í íbúð sem við vorum
búin að kaupa. Hún var svo lítil að
við komum ekki öllu dótinu okkar
inn í, en okkur leið samt vel.
Þú hafðir svo gaman af því að
spila á hljómborðið þitt, það var
gaman að hlusta á þig og sjá hvað
þú naust þín vel þegar þú varst að
spila, það var alveg sama á hvaða
hljóðfæri þú spilaðir, þú lærðir fljótt
á það. Þó fannst þér alltaf vænst
um píanóið, þú hafðir músíkina í þér.
Það er sárt að Kolbrún Karen
skuli ekki fá að njóta þín lengur og
við öll, þú varst alltaf svo góður við
hana enda var hún algjör pabba-
stelpa. Eftir að við hættum saman
þegar hún var um eins og hálfs árs
fannst henni svo gaman að koma
til þín og vera hjá þér og talaði
mikið um þig þegar þú varst í flug-
vélinni eins og hún sagði alltaf. Þér
fannst gaman að starfa sem flug-
þjónn, og varst ánægður að geta
ferðast um allan heim.
Ég man þegar þú komst síðast
heim og ég sagði Kolbrúnu Karen
það sama dag að pabbi væri að
koma heim. Þá hoppaði hún af gleði
og sagði: Pabbi minn, og tilkynnti
öllum það í leikskólanum að pabbi
hennar væri að koma. Þegar ég kom
að heimsækja ykkur og var að tala
við þig þá sagði hún: Mamma, ertu
ekki að fara heim? Hún vildi vera
viss um að fá að hafa þig ein í friði,
hún var svo stolt af þér.
Við munum sakna þín mikið. Ég
sagði við þig áður en þú fórst út
síðast: Þú hringir í mig áður en þú
kemur í ágúst og góða ferð. Já,
takk, sagðirðu. Ég vildi að ferðin
hefði verið eitthvert annað, en ég
veit að þú ert að gera einhverja
aðra hamingjusama og ég veit að
þér líður vel. Þótt við sættum okkur
ekki við þetta, eins og ég sagði við
mömmu þína: Af hvetju hann? Og
fyrsta sem ég hugsaði: Ég er búin
að missa vin minn og Kolbrún Kar-
en pabba sinn. Þú lifir í minning-
unni og góð minning er gulls ígildi,
guð geymi þig, Siggi minn.
Elsku Karen, Össi, Svanhvit, Jó-
hann og Kolbrún Karen, megi góður
guð styrkja ykkur í sorg ykkar.
Erla María.
Siggi minn, ég vildi að ég væri
ekki að kveðja þig. Aldrei hugsaði Þeir sem guðirnir elska, deyja
ég að svona myndi koma fyrir. ungir. Þessi orð komu í huga minn
þegar faðir þinn fiutti mér þessa
voðafrétt að þú hefðir látist af slys-
förum úti í Englandi. Við skiljum
illa og sættum okkur ekki alltaf við,
hve lífið getur verið hart og að okk-
ur fínnst miskunnarlaust.
Svo er nú þegar fjölskylda okkar
varð fyrir þessu höggi, svo skyndi-
lega og óvænt. En tilgangurinn hlýt-
ur að vera einhver. En það er ekki
ætlast til að við ráðum fram úr
þeirri gátu, hvers vegna ungir og
efnilegir unglingar eru sviptir lífinu,
sem þeir eru að byrja að lifa, en
örvasa gamalmenni, að mestu út
úr heiminum, eiga að heita lifandi.
Sigurður minn Örn, margar eru
þær minningarnar, sem við amma
þín eigum frá æskuárum þínum, hér
heima og úti í Lúxemborg í leik og
starfi. Allar eru þær bjartar og við
eigum öll þessar minningar saman.
A þessari stundu getum við ekki
gert mikið. En þó getum við frænd-
ur og vinir verið samtaka í að vera
hvert öðru góð og öllum öðrum, því
að sálarlíf okkar hefur ekki gott af
að fyllast heift og illsku út í fólk
eða tilveruna.
Amma þín og þú náðuð vel saman
í tónlistinni. Þið gátuð spilað sam-
an, þú á hljómborðið og hún á orgel-
ið og harmoníkuna. Þeim stundum
gleymum við ekki. Og einn lifandi
sólargeisla skildir þú eftir handa
okkur. Það er dóttir þín, Kolbrún
Karen, þriggja ára dúlla, sem var
þér svo kær og við munum öll ann-
ast hana okkur til ánægju og minn-
ingu þinni til sóma.
Við amma þín áttum í miklum
vanda, því að sólarhring eftir lát
þitt áttum við bókaða ferð með
Maxim Gorki í 12 daga á norður-
slóðir, ferð sem endar í Bremerhav-
en. En allir sem við töluðum við
ráðlögðu okkur að fara í ferðina og
á jarðarfarardaginn verðum við á
siglingu með vesturströnd Noregs.
Hugur okkar ömmu er hjá ykkur
öllum í dag og alla aðra daga og
ég veit að við komumst yfír þetta
áfall.
Ó guðir, þér sem okkur örlög vef
svo undarleg. (St.St.)
Innilegar samúðarkveðjur til for-
eldra og systkina með ósk um góða
heimkomu Sigurðar Amar til Guð-
anna.
Jóhann Indriðason, Hugljúf
Jónsdóttir, afi og amma.
Elsku Siggi.
Mig langar til þess að skrifa þér
nokkur kveðjuorð, elsku frændi
minn.
Þú varst alltaf svo yndislegur og
hlýr, þú varst algjör perla. Þú varst
svo góður við allt og alla. Og þú
varst ótrúlega blíður og ég veit að
það fór ekki fram hjá neinum sem
þekkti þig. Ég man eftir því þegar
við vorum lítil þá fannst mér þú svo
ótrúlega heiðarlegur, þú skrökvaðir
t.d. aldrei, ekki einu sinni þótt það
hefði komið sér vel fyrir þig og þú
hefðir komist upp með það. Mættu
fleiri vera eins og þú, elsku Siggi,
því þá væri heimurinn miklu betri.
Stundirnar sem við áttum saman í
þessu lífí voru ekki eins margar og
þær hefðu þurft að vera. Enda bjóst
þú hjá fjölskyldunni þinni úti í Lúx-
emborg til 12 ára aldurs þangað
heimsótti ég ykkur einu sinni. Það
var yfir jól 1980. Ég man ekki mik-
ið frá þessari ferð, en tvennt man
ég þó mjög vel. Það var þegar þú
fræddir mig á því hvað vespa var
og þegar þú sagðir að ég væri besta
frændsystir þín. Manstu, ég svaf á
mjög mjóum sólbekk í stofunni ykk-
ar? Samt ekki mjórri en það að við
kúrðum, lásum og spjölluðum öll
þijú, þú, ég og Jóhann sem var
ekki orðinn tveggja ára. Þið voruð
svo yndislegir báðir tveir. Mér
fannst ég eiga fallegustu frændur
í heimi. Eitt kvöldið var ég að lesa
fyrir ykkur bók, ekki neitt sorglegt
en samt var eitthvað sem minnti
mig á að ég ætti svakalega bágt
alein í útlandinu. Ég útskýrði tárin
þannig að vespa (sem ég hélt að
væri útlensk mýfluga) hefðu flogið
í augað á mér. Þú varst ekki sáttur
við þessa útskýringu og sagðir mér
að allar vespur væru sofandi á ve-
turna, og jafnvel þó ein væri vak-
andi þá mundi hún frekar vera að
leita að mér í stað þess að fljúga í
augun á fólki. Svo tókstu utan um
hálsinn á mér og kreistir mig, klapp-
aðir mér og kysstir á kinnina og
sagðir: Svona, svona, bráðum sérðu
pabba þinn og mömmu aftur. Svona
varstu alltaf góður og ég var hins
vegar ofsalega þakklát að vera ekki
með vespu í auganu. Kvöldið eftir
spurðir þú mig hvort ég vissi hvem-
ig við værum skyld. Auðvitað vissi
ég það, orðin tíu ára gömul. Ég
sagði þér að pabbi þinn og mamma
mín væm systkini og við þar af leið-
andi systkinabörn. Þú virtist vita
allt um það og sagðir dálítið pirrað-
ur, ég átti ekki við það, vissir þú
t.d. ekki að ég væri frændbróðir
þinn. Svo faðmaðirðu mig og sagðir
að ég væri besta frændsystir þín.
Mér þótti ofsalega vænt um að
heyra þetta þó ég viti núna að allir
eru bestir í þínum augum. Elsku
Siggi, ég man líka þegar ég hitti
þig og Erlu í bænum þegar litla
fallega stúlkan ykkar var nýfædd.
Það var í fyrsta sinn sem ég sá
hana, hún var svo falleg og þið svo
stolt og hamingjusöm. Þú varst allt-
af svo stoltur af öllum. Þú varst
stoltur af pabba þínum og mömmu
og Jóhanni og Svanhvíti og þér þótti
svo vænt um fjölskylduna þína og
litlu dóttur þína. Ég veit að ef eitt-
hvað hjálpar fjölskyldunni þinni á
þessum erfíða tíma þá ert það þú,
því minningin um þig lifir alltaf og
minningin um þig, elsku Siggi minn,
á eftir að hjálpa fólki að takast á
við lífið að nýju. Ég óska þér alls
hins besta á nýja staðnum, elsku
frændi minn.
Elsku Össi, Karen, Jóhann og
Svanhvít og Kolbrún Karen, ykkar
missir er mestur og ég bið allt hið
góða í þessum heimi að styrkja ykk-
ur og hjálpa á þessum sorgartíma.
Elsku amma og afí, mamma, Marta
og Gulla, þið eigið samúð mína alla.
Blessuð sé minning um yndisleg-
an dreng.
Þín
Hugljúf (Hulla) frændsystir.
Elsku frændi, okkur langar til að
minnast þín með nokkrum orðum.
Það er hart þegar ungt fólk er kall-
að burt í blóma lífsins, en ég veit
að þetta hefur tilgang. Við hjónin
erum svo glöð að þú komst heim
fyrir stuttu, til að vera með elsku
litlu dóttur þinni, og fara með hana
í sveitina að sjá dýrin. Við þökkum
þér fyrir píanóleikinn sem við feng-
um svo oft að njóta, og allar yndis-
legu samverustundimar sem við
áttum saman, bæði hér á íslandi
og erlendis þegar þú komst að heim-
sækja okkur. Að lokum, kæri
frændi, biðja Gulla og Árni þér
blessunar Guðs og þakka þér allt
frá liðinni tíð.
Elsku Kolbrún Karen litla, Karen,
Össi, Jóhann og Svanhvít, Guð veri
með ykkur og veiti ykkur styrk.
Innilegustu samúðarkveðjur til ykk-
ar allra. Megi guð vera með ykkur.
Þú ert sem bláa blómið,
svo blíð og hrein og skær.
Ég lít á þig, og lðngun
mér líður hjarta nær.
Mér er sem leggi ég lófann
á litla höfuðið þitt,
biðjandi Guð að geyma
gullfagra bamið mitt.
(Heine.)
Kveðja
Erna og Bergþór.
Elskulegi frændi.
Aðeins örfá orð til þín. Þær komu
eins og reiðarslag fréttimar um að
þú værir farinn frá okkur, svona
ungur og áttir allt lífið framundan.
Elsku Siggi, hjartans þökk fyrir
samvemstundirnar, gleðina, hlátur-
inn, tónlistina og allt sem þú gafst
okkur. í hjarta okkar lifír minningin
um þig, einlægan og skemmtilegan
frænda.
Elsku Karen, Össi, Jóhann, Svan-
hvít, Kolbrún Karen og aðrir að-
standendur, Guð gefi ykkur styrk í
þessari miklu sorg.
Ég fel í forsjá þina,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og Ijúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Þín frændsystkini.
Guðbjörg, Þóra, Einar
og Sigríður.
Elsku Siggi minn, hér er smá-
kveðja til þín.
Vemdi þig englar, elskan mín,
þá augun fógm lykjast þín.
Líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Ég bið góðan Guð að styrkja ást-
vini þína. Megi ljósið ætíð fylgja
þér, kæri frændi.
Harpa Másdóttir.
Siggi víkingur flaug um heiminn
með bros á vör. Hann var einlægnin
uppmáluð, sagði það sem hann
meinti og meinti það sem hann sagði.
Með sínu heilbrigða viðhorfí til lífsins
og því að viðhalda baminu í sér tókst
honum að lifa lífínu á þann hátt sem
flest okkar dreymir aðeins um.
Þar sem Siggi var, þar var tón-
list. Hann ferðaðist um allan heim
með Roland-hljómborðið sitt og
galdraði úr því hvem smellinn á
fætur öðmm. Ekkert hljóðfæri var
óhult þegar Siggi var annars vegar
og trompetinn sem hann var nýbúinn
að kaupa sér var næstur. Hann vildi
meina að tilraunir hans með hljóð-
færið hljómuðu eins og veikur fíll,
en hann var staðráðinn í að sigrast
á hljóðfærinu eins og hann gerði við
hljómborðið, bassann og gítarinn.
Siggi var með eindæmum úrræða-
góður, hvort sem hann festi gítar-
streng með bréfaklemmu eða tengdi
heilu hljóðkerfín með Leathermann-
inn að vopni.
Eitt var það sem átti hug hans
og hjarta, litla dóttir hans Kolbrún
Karen. Það mátti glöggt sjá þegar
hann var á leið heim til Islands í
byijun júní, eftirvæntingin var svo
mikil. Hægt var að lesa stoltið og
umhyggjuna úr svip hans.
Við þökkum fyrir þann tíma sem
við áttum með Sigga víkingi. Hans
er og verður sárt saknað úr hópnum.
Við biðjum góðan Guð að varðveita
og styrkja fjölskyldu hans. Blessuð
sé_ minning hans.
Asdís, Guðbjörg Inga og Karl.
Elsku hjartans vinur minn, nú er
komið að kveðjustund og allar góðu
minningamar sem ég á um þig
streyma um huga minn. Allar eru
þær tengdar góðum stundum, þó
sérstaklega úr Völu. Ég man þegar
ég mætti fyrst í Völu, hvað þú tókst
vel á móti mér. Upp frá því myndað-
ist innilegt vinasamband á milli okk-
ar og áttum við margar ógleyman-
legar stundir upp frá því.
Síðasta samtal okkar var þegar
þú hringdir í mig og sagðir að þú
værir að fara út til að vinna sem
flugþjónn, þú varst svo spenntur.
Ég á eftir að hugsa mikið um þig
og þú átt alltaf stað í hjarta mínu.
Ég þakka guði fyrir að hafa kynnst
þér í þennan stutta tíma en minning-
amar eru óteljandi, elsku vinur minn.
Ég þakka þér fyrir allt sem þú gafst
mér, elsku Siggi minn. Megir þú
hvíla í friði.
Ég sendi mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til Kolbrúnar, Erlu, Kar-
enar, Amars, Jóhanns, Svanhvítar,
Hugljúfar og Jóhanns Indriðasonar
og annarra aðstandenda.
Megi Guð vera með ykkur og
styrkja ykkur á þessari erfiðu stund
í lífínu.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín vinkona
Ásmunda.
• Fleiriminningargreinarum
Sigurð Öm Arnarson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.