Morgunblaðið - 02.10.1997, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 2. OKTÓBER 1997 49
BRÉF TIL BLAÐSINS
Efri röð frá vinstri:
Elín Árnadóttir, Ólöf Jörgensen Devany, látin, Berta Engilbertsdóttir, Guðrún Halldórsdóttir, Guðrún
Magnúsd. Stephensen, Ásta Engilbertsdóttir, Rannveig Tryggvadóttir, Svala Kristjánsdóttir, látin, Aðal-
heiður Pálsdóttir, látin, Hrafnhildur Þorbergsdóttir, látin, Sjöfn Jóhannesdóttir, Asdís Jónsdóttir, látin.
Fremri röð frá vinstri:
Ragnhildur Jónsdóttir, látin, Ingunn Helgadóttir, María Dalberg, Anna Aðalsteinsdóttir, Unnur G. Proppé,
Þóra Þorvaldsdóttir, Svanhvít Skúladóttir.
Atli Heimir o g The
Rolling Stones
Frá Sigmundi Ó. Steinarssyni:
BESTU menn hafa oft fallið í þá
gryfju að gera sig að aðhlátursefni
er þeir reyna að vera fyndnir á
kostnað annarra. Því miður er „ís-
lenskur mórall“ oft á þeim nótum.
Atli Heimir Sveinsson, tónskáld,
féll heldur betur í þá gryfju í Morg-
unblaðinu þriðjudaginn 30.
september, þegar hann gaf sér
tíma til að vikja að nýjustu plötu
The Rolling Stones, „Bridges to
Babylon“, sem hefur fengið mjög
góða dóma hjá erlendum hljómlist-
argagnrýnendum, sem hafa flestir
gefið plötunni fjórar stjörnur í ein-
kunn. Atli Heimir, í nafni Morgun-
blaðsins, gaf plötunni núll! Lesend-
ur blaðsins eiga heimtingu á rök-
stuðningi.
Tónskáldið fjallar ekki um plöt-
una, einstök lög á henni, hljóðfæra-
leik eða söng, heldur lætur gamm-
inn geisa um allt og ekkert, segir
undir lokin: „Ég fíla ekki disk
Rolling Stones. Kannski hafði ég
græjurnar ekki í botni, og ekki var
ég fullur eða dópaður“ - bætir
síðan við: „Ég þarf ekki að
rökstyðja neitt, ég bara fíla diskinn
ekki.“
Það er vel sloppið, að þurfa ekki
að rökstyðja neitt. Man ég rétt -
hefur tónskáldið ekki lent í ritdeil-
um við gagnrýnanda, þar sem það
fór fram á rökstuðning fyrir dómi?
The Rolling Stones eiga mjög
stóran aðdáendahóp um víðan völl,
aðdáendahóp sem er ekki fullur
eða dópaður þegar hann leggur við
hlustir. Það væri kannski gott ráð
fyrir Atla Heimi að fá sér vel í nös
þegar hann sest næst niður við
tónsmíðar. Það gæti orðið til þess
að íslenskur almenningur legði við
hlustir þegar ískrið í „framúr-
stefnu“ hans nístir í gegnum merg
og bein. Nei, mætti ég frekar
hlusta á „You Better Move On“
með The Rolling Stones.
SIGMUNDUR Ó. STEINARSSON,
blaðamaður.
I
I
| }
I
I ;
>
)
)
>!
)
IUm.i k Hbu k í Hi.imsuk'-
».V.av.Úl.tVtM4K'
AU liUVKV

i i })íi kanpir aðra hvora Litlii Hafiiieyjtina oy Hiinyjaranii
frá Notre Dame, færðu Disney~yfas i kauphæti
Soro-systur
Bandaríkin
eða USA
Frá Pétri Péturssyni:
IÐNFYRIRTÆKI, verslanir og
ýmsar stofnanir hafa stundum
sameinast í sóknarbaráttu í nafni
átaks og framleiðsluaukningar ís-
lensks varnings. Um nokkurt skeið
hefir þess orðið vart að stór og
öflug fyrirtæki hafa leitað skjóls
undir stjörnufána Samúels frænda,
en snúa baki við feðratungu og
móðurmáli. Hagkaup og Sparisjóð-
ur Reykjavíkur afhenda viðskipta-
vinum í biðröð ameríska miða:
„Your Turn“. Vandalítið virtist
Sparisjóðnum að leita til íslenskrar
prentsmiðju. Þær hljóta að vera í
hópi viðskiptavina. Þá spyr Hag-
kaup: „Ert þú á leiðinni til USA?“
Magnús Óskarsson fv. borgar-
lögmaður hefði spurt Óskar son
sinn: Ert þú á leið til Bandaríkj-
anna?
PÉTUR PÉTURSSON
þulur.
Frá Jóhannesi Proppé:
ÞAÐ eru margir „klúbbar“ starf-
andi á íslandi, spilaklúbbar,
saumaklúbbar, drykkjuklúbbar
o.s.frv., en einn merkasti af öllum
þessum klúbbum er einn sem á 50
ára afmæli um þessar mundir,
þ.e.a.s., uppruni hans var fyrir um
50 árum og hann er enn starfandi
á fullu.
Það var vorið 1947 sem 19 ís-
lenzkar yngismeyjar settust á
skólabekk í þeim fræga húsmæðra-
skóla í Danmörku, Sora-husholdn-
ingsskole, sem var einn af þeim
frægustu á Norðurlöndum, höfðu
margar íslenzkar yngismeyjar sótt
þangað mikla fræðslu hvernig bezt
væri að hlú að væntanlegum eigin-
mönnum sínum, því skólastjóri
þessa skóla hafði það að kjörorði
að „leiðin að hjarta mannsins væri
í gegnum maga hans“.
Skólastjórinn, frk. Westergaard,
hafði verið hér á íslandi árið áður,
1946, og hafði forseti vor sæmt
hana fálkaorðunni fyrir vel unnin
störf í þágu íslenzkra kvenna og
að sjálfsögðu eiginmanna þeirra
sem nutu góðs af. Var frk. West-
ergaard því sérstaklega umhugað
um að þessar 19 yngismeyjar nytu
þess bezta sem Soro-skólinn gæti
boðið uppá.
Þessar 19 voru frá ýmsum stöð-
um á íslandi, þó flestar væru frá
Reykjavík. Er þær komu heim um
haustið 1947, sprenglærðar í allri
matargerð, tilbúnar að gæða vænt-
anlegum eiginmönnum á öllu því
bezta sem dönsk matargerðarlist
byði uppá, fóru þær að tala um
að gaman væri að halda hópinn,
því aldrei fyrr (né síðar) hafa jafn-
margar íslenskar stúlkur verið á
sama tíma í Soro husholdnings-
skole.
Var nú strax hafist handa um
að stofna „klúbb“, hóað í allar sem
til náðist og hinn 13. desember
1947 var fyrsta „klúbb“kvöldið
haldið. Var það heima hjá einni,
Ólöfu, því hún átti afmæli þennan
dag. Mæting var mjög góð, þó all-
ar gætu ekki mætt, enda dreifðar
um landið og jafnvel erlendis.
Síðan þá er 13. hvers mánaðar
„klúbbdagur" og hafa þessar Soro-
Kona fótbrotnar
í Peking
systur, sem þær kalla sig, komið
saman hjá hver annarri eftir röð
og getu, 13. hvers mánaðar, eða
eins nálægt þeirri dagsetningu og
hægt er, fyrir utan sumarmánuð-
ina.
Er þær héldu upp á 5 ára af-
mæli sitt, var búinn til heilmikill
bragur um þessar „Soro-systur",
og var fyrsta erindið svona:
„Nú erum við giftar og genpar út
gleðinnar mælir er fylltur í stút
einni gekk það samt annarri skár
eftir sitja í meinum þijár,
þurrka í laumi tár og trega
tala lítið en eftir sjá
á næsta ári náttúralega
nota þær qansinn og segja já.“
Gekk þetta og eftir.
Árið 1972, er hópurinn átti 25
ára skólaafmæli, fór hluti af hópn-
um í heimsókn til gamla skólans,
sem hafði mikið breyzt, t.d. voru
piltar nú á meðal nemenda, en í
„gamla daga“ máttu piltar úr
drengjaskóla rétt hjá ekki ganga
götuna sem húsmæðraskólinn stóð
við. Núna, er þær eiga 50 ára
skólaafmæli, ætla nokkrar úr
hópnum í ferð, ekki til Sore, held-
ur til Skotlands. Ein skólasystirin
býr í Englandi og mun hún hitta
þær í Edinborg.
JÓHANNESPROPPÉ,
Hæðargarði 33, Reykjavík.
Frá Hrafni Sæmundssyni:
KANNSKI eru það fréttastjóra-
skiptin á Sjónvarpinu sem valda því
að enn er talin ástæða til að þakka
ríkisfjölmiðlunum og ekki síst
fréttastofum útvarps og sjónvarps
fyrir frábæran fréttaflutning. Þjóð-
félag sem hefur slíkt vitsmunalegt
bakland hlýtur að standa lengur af
sér punktakerfi markaðarins og sí-
bylju fjölmiðlafársins. Það eru raun-
ar ekki bara fréttastofurnar heldur
margt annað efni sem er á Gufunni
eins og til dæmis þáttur Ævars
Kjartanssonar sem er alveg ótrúlega
góður og margt annað mætti nefna.
En það er ekki illa meint þegar
fréttafíkill staldrar við einn þátt í
fréttaflutningi. Slysafréttirnar og
neikvæðu fréttirnar. Þessar fréttir
geta stundum orðið dálítið yfirþyrm-
andi - ekki síst þegar gúrkan
blómstrar. Þá rúlla til dæmis erlend-
ar smáslysafréttir endalaust sem
mjög erfítt er að sjá hvaða tilgangi
þjóna. Stundum bíður maður eftir
að heyra ianga frétt af konu sem
datt af reiðhjóli í Peking og er á
batavegi!
Kannski er þessi sparðatíningur
til kominn vegna fréttastjóraskipt-
anna á Sjónvarpinu og viðtals við
Helga H. Jónsson fréttastjóra þar
sem hann boðar áframhaldandi sókn
á fréttastofu. Helgi er mjög vel
menntaður maður og með mikla
starfsreynslu og hefur auk þess einn
höfuðkost í viðbót - að setja mann-
inn í öndvegi. Það er því ekki undar-
legt að hann hafi einhveijar nýjar
áherslur. Mætti maður leggja í
púkkið og biðja um svolítið meira
af jákvæðum fréttum og vel á
minnst svolítið meiri húmor -
kannski eina frétt í hveijum frétta-
tíma, því heimurinn er þrátt fyrir
allt ekki einn samfelldur táradalur!
Svo skulum við vona að konunni
í Peking batni í fætinum en minna
á að auk hennar búa 12 hundruð
milljón aðrir Kínveijar í Kína og
kannski eru þeir líka að gera eitt-
hvað fréttnæmt!
HRAFN SÆMUNDSSON,
Bræðratungu 10, Kópavogi.
Litlu Hafmeyjuna