Morgunblaðið - 14.03.1998, Síða 50

50 LAUGARDAGUR 14. MARZ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
PÁLL
MAGNÚSSON
+ Páll Magnússon
fæddist á Stein-
um undir Austur-
Eyjafjöllum 27. nóv-
ember 1922. Hann
lóst á Sjúkrahúsi
Suðurlands 8. mars
sfðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Magnús
Tómasson, bóndi á
Steinum, og kona
hans Elín Bárðar-
dóttir. Páll ólst upp
hjá foreldrum sínum,
stundaði síðar sjó-
sókn og vörubfla-
akstur áður en hann
gerðist bóndi árið 1952. Hann
reisti nýbýlið Hvassafell í landi
Steina og bjó þar til dauðadags.
Eftirlifandi eiginkona Páls er
Vilborg Siguijónsdóttir, f. 8. nóv.
1930 í Núpakoti. Foreldrar henn-
ar voru Sigurjón Þorvaldsson,
bóndi í Núpakoti, og kona hans
Guðlaug Guðjónsdóttir. Börn
Páls og Vilborgar eru: 1) Guð-
laug, f. 1952, skrifstofúmaður.
Eiginmaður hennar er Sigurður
Guðnason og eiga
þau þijú börn. 2)
Bergur, f. 1953,
bóndi og formaður
Félags hrossabænda
og Búnaðarsam-
bands Suðurlands.
Kona hans er Agnes
Antonsdóttir og eiga
þau þijú börn. 3)
Elín, f. 1954, skrif-
stofumaður. Eigin-
maður hennar er
Guðmundur Bjarna-
son og eiga þau eitt
barn. 4) Rútur, f.
1958, bóndi. Kona
hans er Guðbjörg Albertsdóttir
og eiga þau Qögur börn. 5) Sigur-
jón, f. 1965, bóndi. Kona hans er
Valgerður Hafliðadóttir og eiga
þau tvö börn. 6) Jón Þormar, f.
1966, verkamaður. Kona hans er
Hulda K. Harðardóttir. Jón
Þormar á eitt barn. 7) Páll Magn-
ús, f. 1968, bóndi.
Útför Páls fer fram frá Eyvind-
arhólakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Ég ætla að setja á blað nokkrar
minningar um minn elskulega
tengdaföður. Palli var ákaflega hlýr
maður. Hann sagði ekki alltaf
margt en það var eftir því tekið
þegar hann tók til máls. Mér er sér-
staklega minnisstætt hversu mikil
barnagæla tengdapabbi var. Hver
man ekki eftir honum sitjandi í stól
með lítið bam í fanginu raulandi
lagstúf? Síðastliðið sumar vorum
við hjónin svo lánsöm að fá Palla og
Boggu með okkur í sumarbústað á
Egilsstöðum í eina viku. Sú ferð er
ógleymanleg því Palli hafði sérstak-
lega mikla ánægju af því að ferðast,
kynnast fólki og skoða landið. Að
hafa uppfyllt ósk hans um að koma
á Dalatanga yljar mér. Hann hafði
alltaf langað til að fara þangað því
hann heyrði um þann stað í veður-
lýsingum. Alltaf var allt alveg dá-
samlegt, eins og hann sagði svo oft.
Palli var bóndi og hann hafði sér-
stakt dálæti á sauðfé. Ég sé fyrir
mér gleðina á andliti hans þegar
fyrstu lömbin fæddust á vorin, sú
gleði var einstök. Ekki taldi hann
eftir sér að vaka og sitja yfir ánum,
nótt eftir nótt, ef eitthvað var hægt
að hjálpa. Palli var laghentur og var
gott að fá hann í heimsókn til að
dytta að hinu og þessu.
Að lokum vil ég þakka fyrir árin
sem ég fékk að vera samferða Palla.
Ég er ríkari eftir þau kynni. Barna-
hópur hans er stolt merki um lífs-
starfið sem hann skilur eftir. Guð
veri með þér, elsku Bogga mín, og
styrki þig í þínum missi.
Agnes.
Elsku afi. Fráfall þitt kom eins og
reiðarslag yfir okkur, svo skyndi-
legt og ótímabært. Það verður
skrítið að koma í sveitina og hitta
þig ekki, því þú og amma eruð svo
nátengd sveitinni í huga okkar að
við munum halda áfram að „fara til
ömmu og afa í sveitinni“. Minning-
amar sem við eigum um þig eru
mjög margar og tengjast margar
þeirra dvöl okkar í sveitinni á sumr-
in og í skólafríum. Það er okkur
mjög minnisstætt þegar við fórum
með þér í fjárhúsin á vorin og þú
sýndir okkur nýfæddu lömbin.
Alltaf var jafn gaman að fylgjast
með því hvað kindumar vora hænd-
ar að þér og þú þekktir þær allar
með nafni.
Þú fylgdist alltaf vel með því hvað
var að gerast í lífi okkar, eins og
hvemig gengi í skólanum og hvað
við væram að læra, og við vitum að
þú munt gera það áfram. Alltaf
varst þú jafn glaður að fá okkur í
sveitina, hvort sem við voram að
koma til lengri eða styttri dvalar.
Elsku afi, við kveðjum þig núna
en alltaf verður þú okkur ofarlega í
huga. Við þökkum þér fyrir öll árin
sem við áttum með þér, og að lokum
kemur hér erindi sem þú söngst oft
fyrir bamabörnin þín:
Ffjúga hvítu fiðrildin
fyrir utan gluggann,
þama siglir einhver inn
ofurlítil duggan.
(S. Egilsson.)
Við munum ætíð sakna þín.
Margrét Rós, Guðni
Páll og Heiðrún.
Fj alladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin,
sæll ég bý við bijóstin þín,
blessuð aldna fóstra mín.
Héráandinnóðulsín
öll sem verða á jörðu fundin.
Fjalladrottning, móðir mín,
mér svo kær og hjartabundin.
Fagradýramóðirmín,
minnar vöggu griðastaður,
þegar lífsins dagur dvín,
dýra, kæra fóstra mín,
búðu um mig við brjóstin þín.
Bý ég þar um eilífð glaður.
Fagra dýra móðir mín,
minnar vöggu griðastaður.
(Sig. Jónsson á Amarvatni)
Þau vora ófá sumrin sem við syst-
umar vorum á Hvassafelli hjá Palla
og Boggu. Ein tók við af annarri.
Bogga og Palli vora eitt í huga okk-
ar. Hvort um sig sterkt á sínu sviði
en saman mynduðu þau samhenta
heild.
Það fór ekki mikið fyrir Palla.
Hæglátur og traustur, raulandi fyr-
ir munni sér lagstúf þegar vel lá á
honum. Þegar hann var ekki úti við
störf sín minnumst við hans sitjandi
á stól í eldhúsinu, með olnbogana á
hnjánum og spenntar greipar, eða
hallandi sér upp að veggnum. Oft
ofbauð honum hamagangurinn í
bömunum sínum og sumarbömum,
en oftar en ekki hafði hann lúmskt
gaman af uppátækjum okkar
krakkanna.
Elsku Palli, takk fyrir okkur.
Sérstök kveðja frá Ömu Huld og
Rakel sem hafa tekið við af mæðr-
um sínum að sækja heim að
Hvassafelli. Elsku Bogga frænka og
fjölskylda. Hugur okkar er hjá ykk-
ur.
Guðlaug, Ásta Jóna
og Karólína Rósa.
Elsku afi. Nú ert þú orðinn engill.
Þú varst besti vinur okkar og
kenndir okkur svo margt. Manstu
þegar við sátum í fanginu á þér og
þú söngst fyrir okkur. Þegar við lás-
um allar bækumar eða þegar við
lékum okkur uppi á lofti.
Alltaf hafðir þú tíma fyrir okkur.
Nú eigum við eftir að sakna þín
óskaplega mikið. En minningin
verður geymd í hjörtum okkar.
Elsku afi, takk fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilifri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginniyfirminm.
Gísli og Freyr Siguijónssynir.
Elsku Palli, hjartans þakkir fyrir
allt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú h(jóta skalt
(V. Briem.)
Guð geymi þig.
Valgerður Hafliðadóttir.
Nú ertu horfinn, kæri afi,
en við vitum að þú vakir yfir okkur.
Okkur tekur það sárt að sjá þig aldrei meir,
en við vitum að þér líður vel.
Okkur finnst við vera svo yfirgefin
en erum það ekki
því þú ert hér.
Við sjáum þig ekki, en finnum fyrir þér.
Systkinin Skíðbakka 1.
Mig langar í örfáum fátæklegum
orðum að minnast Palla frá Stein-
um, og þakka fyrir þá vináttu og
tryggð sem ávallt hefur verið í minn
garð á heimilinu á Hvassafelli.
Kynni mín af Palla og hans fjöl-
skyldu hófust þegar ég var aðeins
fimm ára og tekinn í sveit á næsta
bæ hjá bróður Palla en samgangur
og samvinna milli þeirra Steina-
bræðra var einstök og mjög lær-
dómsrík.
Palli var verkmaður góður, af-
kastamikill, vandvirkur og eftirsótt-
r +
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
EIRÍKUR E. KRISTJÁNSSON,
frá Súgandafirði,
andaðist á dvalarheimilinu Seljahllð að morgni
föstudagsins 13. mars.
Hervald Eiríksson, Kristrún Skúladóttir,
Guðrún Ragnhildur Eirfksdótttir, Jónas A. Aðalsteinsson,
Trausti Eiríksson,
afabörn og langafabörn.
+
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN ÞORSTEINSDÓTTIR,
Álfaskeiði 113,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi, Hafnarfirði,
fimmtudaginn 12. mars.
Jarðarförin auglýst siðar.
Svava Gísladóttir, Guðmundur Óskarsson,
Jón Þ. Gfslason, Ásdfs Ingólfsdóttir,
Ágúst Gfslason, Sólveig Thorarensen,
Gísll Jónsson, Guðrún D. Rúnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Okkar ástkæra
ANNA JÓHANNSDÓTTIR,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað
föstudaginn 13. mars.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Bjöm Gfgja,
Klara Þorsteinsdóttir,
Árni Þorsteinsson,
Þorsteinn Þorsteinsson,
Danfel Þorsteinsson.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR SÆMUNDSSON
verkstjóri
frá Stóru-Mörk,
lést á heimili slnu, Grensásvegi 58, miðviku-
daginn 11. mars.
Lilja Stefánsdóttir,
Jökull E. Sigurðsson, Kristfn Hlíf Andrésdóttir,
Stefán Sigurðsson, Brynhildur Kristjánsdóttir,
Trausti Sigurðsson, Hanna Dóra Magnúsdóttir,
Sólveig Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
ur í vinnu hvar sem hann kom, og
mjög gott að vinna með honum.
Fyrst og síðast minnist ég samt
Palla sem bóndans sem þótti svo
vænt um kindumar sínar að maður
hlaut að smitast af áhuga hans,
ávallt sá Palli til þess að fyrirmáls-
lömb fæddust á bænum, sjálfum sér
og ungdómnum til mikillar gleði, og
á hverju vori hef ég fengið fréttir af
fyrstu lömbunum hans Palla í gegn-
um bömin hans, og alltaf sé ég fyrir
mér brosið breiða og þessa sönnu
gleði sem skein úr andliti hans.
Þannig mun ég minnast hans og
vorsins undir Steinafjalli.
Hermann á Heiði.
ísland á margar fagrar sveitir.
Ein af þeim fegurstu era Eyjafjöll-
in. Þar geta náttúruöflin tekist á svo
um munar, þegar hvassviðrið nær
hámarki. Fáeinir óveðursdagar
gleymast samt í hinni miklu veður-
sæld, sem venjulega ríkir, svo ekki
sé minnst á fegurð fjallanna með
sínum stórbrotnu klettum, fossum,
jöklum og undir öllu niðar svo hafið.
Allt þetta hefur djúpstæð áhrif og
gleymist aldrei þeim sem iyóta.
Sem nemandi í Skógaskóla naut sú
sem þessar línur ritar mjög að upp-
lifa þessa fegurð.
Þó að námið í skólanum tengist
vetrinum má segja að aðeins há-
sumarið falli út. Veðursældin þama
er nefnilega svo mikil, að vorið kem-
ur undantekningarlaust í apríl og
svo komið sumar þegar skólanum er
slitið. Segja má því að skólatíminn
nái yfir allar árstíðimar.
Einn af sonum þessarar fögra
sveitar er nú fallinn frá, Páll Magn-
ússon á Hvassafelli. Hann var ein-
stakt ljúfmenni og bar blíðu sveitar
sinnar, tign og fegurð, fagurt vitni
hvar sem hann fór. Mér fannst hann
alltaf einn af þessum mönnum, sem
bæta samfélagið með góðvild sinni
og hlýju.
Páll dvaldi hér á Skarði um tíma,
þegar hann og Þráinn Guðmunds-
son unnu við lagfæringu á prest-
setrinu í Fellsmúla. Minnumst við
hér þessa tíma með gleði. Fannst
reyndar, þegar þeir félagar fóra til
sinna heima á föstudögum, að vant-
aði tvo úr fjölskyldunni og hlökkuð-
um mikið til að fá þá aftur.
Líflegt var við matarborðið, þeg-
ar þeir félagar vora mættir, því ekki
vora allir sammála í stjórnmálaum-
ræðunni. Aldrei get ég fullþakkað
Páli fyrir þá hlýju sem hann veitti
bömum mínum. Lítil stúlka, Laufey
Guðný, sat alltaf í fanginu á Páli.
Það var falleg sjón að fylgjast með,
þegar hann fann til matinn hennar
og gaf henni að borða.
Eg minnist þess einnig hve andlit
Páls ljómaði, þegar talið barst að
eiginkonu hans og börnum. Hann
gladdist innilega yfir velgengni
barna sinna og var mikill gæfumað-
ur í einkalífinu. Þann 25. desember
1951 giftist hann Vilborgu Sigur-
jónsdóttur frá Núpakoti, mikilli
dugnaðar- og sómakonu. Þau eign-
uðust sjö böm og erfa þau hina
miklu mannkosti foreldra sinna.
Páll var mikill búhöldur, naut
þess að starfa og allt lék í höndun-
um á honum. Mest unni þó Páll
kindunum sínum. Mikið höfðum við
gaman af að tala um þetta sameig-
inlega áhugmál okkar, þ.e. fjár-
ræktina. Páll átti fallegt fé og mjög
frjósamt. Síðasta daginn sinn heima
á Hvassafelli fór hann út í fjárhús
að gefa kindunum sínum og er það
táknrænt fyrir hann, að þar lágu
síðustu sporin.
Fyrir tæpu ári fylgdi Páll til graf-
ar bróðurdóttur sinni, Erlu Óskars-
dóttir í Búð. Sammerkt með þeim
frændsystkinum var hinn mikli
dugnaður og ósérhlífni, en innra sló
hið stóra og hlýja hjarta.
Elsku Bogga mín, böm, tengda-
böm og barnaböm. Fjölskyldan í
Skarði vottar ykkur innilega samúð.
Missir ykkar er mikill og afabörnin
skilja nú ekki af hverju afi góði er
ekki heima á Hvassafelli.
Páll Magnússon er einn þeirra
manna, sem markað hafa spor í sálu
okkar og vitund, spor sem mega
ekki mást út.
Minning um góðan dreng lifir.
Fjóla Runólfsdóttir.