Morgunblaðið - 09.05.1998, Síða 52

52 LAUGARDAGUR 9. MAÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
<
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, dóttir og systir,
VALGERÐUR SIGURÐARDÓTTIR
sjúkraliði,
Nýbýlavegi 58,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum að morgni fimmtu-
dagsins 7. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján Pálmar Jóhannsson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu Reykjavík,
áður Sigtúni 25,
andaðist á Hrafnistu fimmtudaginn 7. maí.
Ragnar Halldórsson, Halldóra Karlsdóttir,
Jón H. Halldórsson,
Örn Halldórsson, Hjördís Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
INDRIÐI JÓNSSON
frá Patreksfirði,
Háaleitisbraut 16,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, mánu-
daginn 11. maíkl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Heimahlynningu Krabbameins-
félagsins.
Petrfna Jóna Elfasdóttir,
Hallveig Elfn Indriðadóttir, Ólafur Kristinsson,
Steingrímur Guðni Pétursson, Sigrfður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vináttu
við .andlát og útför eiginkonu minnar, dóttur,
móður okkar, tengdamóður, ömmu, systur
ög mágkonu,
GUÐRÚNAR FRÍMANNSDÓTTUR.
Ferdinand Alfreðsson,
Margrét Stefánsdóttir,
Frfmann Ari Ferdinandsson, Sigurveig Ágústsdóttir,
Helga Margrét Ferdinandsdóttir,
Kristinn Alfreð Ferdinandsson,
Guðrún Ósk Frímannsdóttir,
Hanna Frímannsdóttir, Heiðar Ástvaldsson,
Höskuldur Frfmannsson, Jóhanna Viborg.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns og föður okkar
LEIFS ÞÓRARINSSONAR
tónskálds.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar A4 á Borgarspítalanum og
Karitas heimahjúkrunar og Tónskáldafélagi fslands.
Inga Bjarnason og börn.
+
Innilegar þakkir færum við þeim fjölmörgu sem
auðsýnt hafa okkur tryggð og hlýhug vegna
andláts og útfarar eiginmanns míns, föður ok-
kar, sonar og bróður,
SVERRIS S. EINARSSONAR
rektors Menntaskólans við Hamrahlfð,
Drápuhlíð 40.
Megi blessun Guðs fylgja ykkur öllum.
K. Hulda Guðmundsdóttir,
Helga Sverrísdóttir, Guðmundur Sverrísson,
Hildur Sverrisdóttlr, Krístfn Sverrisdóttir,
Einar Sigurjónsson, Krístfn Helgadóttir,
systkini hins láta og fjölskyldur þeirra.
+ Halldór Bjarna-
son fæddist í Bol-
ungarvík 8. desem-
ber 1920. Hann lét 8.
marz síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Austur-Skaftfelling-
ar Bjarni Eiríksson,
f. 1888, í fflíð í Lóni,
af Viðfjarðarætt, d.
1958, og Halldóra
Benediktsdóttir, f.
1892, á Brekkubæ í
Nesjum, Hornafirði,
d. 1966. Bræður:
Björn, f. 1919, Bene-
dikt, f. 1925, Eiríkur,
f. 1927, og Birgir, f. 1931.
Hinn 19. maí 1945 kvæntist Hall-
dór eftirlifandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Jónsdóttur, f. 1923; For-
eldrar hennar voru Jón Ólafur
Jónsson, f. 1888, d. 1923, og Anna
Skarphéðinsdóttir, f. 1888, d.
1968, bæði Norður-Isfirðingar.
Guðrún og Halldór eignuðust
þrjú börn: 1) Bjami, f. 30. okt.
1944, skipsljóri, Seltjarnarnesi.
Kona Auður Guðjónsdóttir, f. 6.
nóv. 1948, hjúkrunarfræðingur á
skurðstofu Landspítalans. Dóttir
þeirra Guðrún Dóra, f. 1982,
„Gott þú góði og trúi þjónn.
Yfir litlu varstu trúr, yfir
mikið mun ég setja þig.“
(Matteus 25:21)
Þessi orð úr helgri bók komu í
huga minn, þegar Halldór, bróðir
minn kvaddi þetta jarðlíf.
Ég og kona mín vorum stödd á
erlendri grundu, og þótti okkur
sárt að geta ekki fylgt honum
hinzta spölinn.
Einn hlekkur í fimmbræðrakeðj-
unni er brostinn. Við bræðurnir
áttum því láni að fagna að eiga af-
burðagott bemskuheimili. Þar nut-
um við ástúðar og umhyggju, sem
gaf gott veganesti út í lífið.
Það féll í hlut móður okkar að
leiða okkur fram á veginn og
hvetja okkur til mennta. Hún naut
dýrmætrar aðstoðar móður sinnar,
sem var fallega hugsandi, vel gerð
kona, margfróð og sérlega lagin að
fræða. Einnig var henni mikill
styrkur að góðri konu, sem í ára-
SVERRIR
EINARSSON
+ Sverrir Einarsson fædd-
ist á Selfossi 29. júlí 1948.
Hann lést á heimili sfnu 13.
apríl síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Hallgríms-
kirkju 22. apríl.
Sverrir var vinur okkar allra.
Hann var góður maður sem við
eigum góðar minningar um. Hann
sagði stundum að ég væri með
krummakúk í eyrunum þegar hann
þvoði okkur krökkunum á Fitjum í
framan.
Þinn vinur,
Stefán Óli Jónsson.
nemi. Sljúpdætur
Bjarna: Ólöf, f. 1969,
og Hrafnhildur
Thoroddsen, f. 1973.
2) Kristín, f. 18. nóv.
1949, húsmóðir og
læknaritari í Bolung-
arvík. M. Jakob Hall-
grímur Kristjánsson,
f. 13. nóv. 1949, mál-
arameistari í Bolung-
arvík. Börn Atli, f.
1969, bifreiðavirki,
barn Atla Jakob
Freyr, f. 1992, Karl,
f. 1973, kennari í
Bolungarvík.
Sambýliskona: Gréta Gísladóttir,
f. 1973, leikskólakennari í Bol-
ungarvfk. Barn þeirra: Hákon, f.
1997. 3) Jón Ólafur, f. 2. jan. 1961,
skipsljóri í Reykjavík. Barnsmóð-
ir hans Hulda Gunnarsdóttir, f.
1969. Dóttir þeirra Tinna Ýr, f.
1997.
Halldór stundaði hefðbundið nám
f Barna- og unglingaskólanum f
Bolungarvfk, f Bændaskólanum
Hvanneyri 1938-1940 og var bú-
fræðingur þaðan.
titför Halldórs fór fram frá Hóls-
kirkju í Bolungarvík 14. marz.
tugi vann heimilinu af einstakri
tryggð og trúmennsku.
Faðir okkar var yfirhlaðinn
störfum í fjölbreytilegum atvinnu-
rekstri og fjölda trúnaðarstarfa.
Hann hafði af þeim sökum lítinn
tíma aflögu. I stopulum tómstund-
um las hann þó mikið og fylgdist
jafnan vel með gangi mála hérlend-
is og erlendis.
I ágústmánuði 1991 greindist
bróðir minn með alvarlegan sjúk-
dóm, er hann gekkst undir upp-
skurð. Læknavísindin töldu þá, að
stutt væri eftir af líftíma hans. En
að sex mánuðum liðnum gerðist
kraftaverk. Heilsan fór batnandi
með viku hverri, og hefur hann átt
fimm nokkuð góð ár. í fyrravor fór
hinsvegar heilsu hans aftur að
hraka. í vetrarbyrjun fór lífsþrótt-
urinn dvínandi, og síðast með degi
hverjum, þar til yfir lauk.
Hann fékk þá ósk sína uppfyllta
að fá að vera á heimili sínu, að
segja má til hinztu stundar. Þar
naut hann umhyggju mikilhæfrar
konu sinnar, sem hjúkraði honum
af einstakri alúð. Hann mat það
líka mikils, og var henni ævarandi
þakklátur. Við nánir ættingjar
hans þökkum henni einnig af heil-
um huga hennar mikilsverðu fórn-
fýsi.
Bróðir minn sýndi mikið æðru-
leysi undir það síðasta. Hann hélt
andlegu atgervi sínu til hinztu
stundar. Honum var því ljóst að
hverju stefndi og þráði endalokin.
Halldór bar nafn ömmubróður
okkar bræðra í fóðurætt, af hinni
fjölmennu Viðfjarðarætt, og var
það hann, sem greiddi götu for-
eldra okkar, þegar þau fluttu til
ísafjarðar 1917.
Bróðir lagði gjörva hönd á margt
um ævina. Vann við sjávarútveg,
landbúnað og sjómaður um tíma.
Verkstjóri í áratugi við fyrirtæki
föður okkar við saltfisk- og harð-
fiskverkun, afgreiðslu fiskibáta og
flutningaskipa. Hann átti eigin
vörubíl og rak hann samhliða.
Hann var vinsæll verkstjóri. Lipur-
menni, léttur á fæti og snar í snún-
ingum. Starfsamur var hann, vand-
aði hvert verk, og gekk í störfin
með samstarfsfólki sínu, sem hann
átti gott með að samlagast. Honum
var lagið að slá á létta strengi með
góðlátlegum spaugsyrðum. Hann
gerði kröfur til sjálfs sín sem og
samverkafólksins. I mínum huga
átti hann ríkan þátt í, hversu fyrir-
tækið hafði mikla tiltrú og starfaði
svo lengi, sem raun ber vitni eða í
70 ár. Þegar störfum hans lauk
1983 í fyrirtækinu, vann hann síð-
ustu starfsárin í frystihúsi íshúsfé-
lags Bolungarvíkur. Þar hafði hann
og áður unnið, unz hann tók við
verkstjórn í fyrirtæki föður okkar.
Bróðir minn var bókhneigður,
víðlesinn og stálminnugur. Af þeim
sökum var því lærdómsríkt og
fróðlegt við hann að ræða. Hann
fylgdist og vel með málefnum
dagsins.
Þau hjónin voru samrýnd og
jafnræði með þeim. Að hans sögn
hefur þeim aldrei orðið sundurorða
í 53 ára hjónabandi. Hann naut
þess að lifa í nánum tengslum við
móður náttúru. Hin síðari árin
voru honum unaðsstundir að hlúa
að gróðri í húsgarðinum. Átti kona
hans ekki síður þar hlut að máli.
Ber garðurinn ljósan vott um ein-
staklega góða umhirðu þeirra
beggja. Sama snyrtimennskan
blasir og við innanhúss. Þau voru
mjög heimakær. Fóru ógjarnan í
heimsóknir, en hinsvegar góð heim
að sækja. Fögnuðu gestum vel, og
voru þakklát fyrir innlitið.
Bróðir minn hafði að sjálfsögðu
sína bresti, eins og við önnur
mannanna börn. Hann gat verið
skapríkur, en heill og hreinskiptinn
var hann og lá ekki á skoðunum
sínum. Hann var gagnrýninn, en
hafði ríka réttlætiskennd. Hann
sóttist ekki eftir mannvirðingum,
en hélt sér fremur til hlés í lífi sínu
og störfum.
Mér er það ljóst, að hann mundi
ekki kunna mér þakkir fyrir að
geta sín á opinberum vettvangi.
Góðir eiginleikar hans, áratuga
náið samstarf og fjarvera mín á
kveðjustundu knúðu mig til að
skrifa þessi orð.
Bróðir minn var hugsunarsamur
ráðdeildarmaður. Hann lagði ríka
áherzlu á vandaðan frágang íbúð-
arhúss þeirra hjóna innan sem ut-
an. Búinn var hann að leggja á ráð-
in, hvað gera þyrfti enn húsinu til
góða í sumar. Állt til að auðvelda
konu sinni daglegt líf að honum
látnum.
Sumarið er nú liðið í jarðlífi
Halldórs, bróður míns. Hann
visnaði upp, eins og laufblað að
hausti. Trúmennskuna, samvizku-
semina, dugnaðinn og snyrti-
mennskuna hlaut hann í vöggugjöf.
Nú við vistaskiptin kveðjum við
Hildur og bömin okkar góðan
bróður minn hinztu kveðju með
heilli þökk fyrir samfylgd og sam-
starf allt.
Megi ljós kærleikans lýsa honum
á nýjum leiðum.
Benedikt Bjarnason.
HALLDÓR
BJARNASON
HAUKUR
HERMÓÐSSON
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
+ Haukur Hermóðsson
fæddist á Þernunesi við
Reyðarfjörð 12. janúar 1924.
Hann lést á Landspítalanum
hinn 27. apríl sfðastliðinn og
fór útför hans fram frá Foss-
vogskapellu 6. maí.
Kæri fi'ændi. Nú er komið að
kveðjustund. Ég man svo glöggt eftir
þér í stofúnni þjá henni ömmu, nú
síðast á sumardaginn fyrsta, þegar ég
leit inn til að óska ykkur gleðilegs
sumars. Lítið vissi ég þá að það væri
okkar síðasta stund saman, en hún er
mér kær og minnisstæð því þá fékk ég
að kveðja þig, kæri frændi.
Það var skrítið að koma til hennar
ömmu eftir fráfall þitt, horfa á úrið þitt
sem gekk áfram á náttborðinu
nákvæmlega eins og þú skildir við það,
en eftir stóð minningin um góðan
frænda sem ávallt var svo hlýlegur við
okkur fjölskylduna í Veghúsum 1. Með
söknuði þakka ég þér samfylgdina.
Elsku Helga amma og systkini, ég
votta ykkur mína dýpstu samúð. Megi
góður guð styrkja þig, amma mín, og
okkur öll í sorginni. Kæri frændi, með
þessum fátæklegu orðum kveð ég þig.
Góða ferð.
Guðný Amardóttir.