Morgunblaðið - 29.05.1998, Qupperneq 34

34 FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 29. MAÍ 1998 35

STOFNAÐ 1913 ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík. FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson. RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen, Styrmir Gunnarsson.
GREINARGERÐ
BANKARÁÐS
BANKARÁÐ Landsbanka íslands hf. hefur nú lagt fram
greinargerð þá, sem bankaráðið tók saman um Lindar-
málið svonefnda í kjölfar skýrslu Ríkisendurskoðunar frá 29.
marz 1996. Jafnframt hefur bankaráðið lagt fram bréf Ríkis-
endurskoðunar í tilefni af þeirri greinargerð. Þessi gögn
ásamt þeim upplýsingum, sem fram komu hjá Kjartani
Gunnnarssyni, varaformanni bankaráðs Landsbankans, sem
var formaður bankaráðs á þeim tíma, sem umræddar skýrsl-
ur og greinargerðir voru til umfjöllunar, á blaðamannafundi
í gær, valda því, að sæmileg yfirsýn hefur nú fengist um mál-
efni þessa fyrirtækis.
Greinargerð bankaráðs Landsbankans, sem er dagsett 26.
september 1996 lýsir viðhorfi bankaráðsins til þeirra álita-
mála varðandi rekstur Lindar, sem Ríkisendurskoðun fjall-
aði um í sinni skýrslu. Þar er jafnframt að finna skýringar
eða rökstuðning bankaráðsins fyrir því, að ekki var efnt til
þeirrar rannsóknar á málum fyrirtækisins, sem Ríkisendur-
skoðun hvatti til hinn 29. marz 1996. Á þessar skýringar eða
rökstuðning féllst Ríkisendurskoðun með bréfi hinn 1. nóv-
ember 1996.
í þessu sambandi er nauðsynlegt að minna á, að Ríkisend-
urskoðun er enginn dómstóll. Álitsgerðir Ríkisendurskoðun-
ar hafa verið og eru umdeilanlegar og hafa í sumum tilvikum
sætt svo harðri gagnrýni, að spurningar hafa vaknað um
stöðu þessarar mikilvægu stofnunar. Bankaráði Landsbank-
ans bar engin skylda til að fara að ábendingum Ríkisendur-
skoðunar í einu og öllu. Á blaðamannafundi bankaráðs
Landsbankans í gær lýsti Kjartan Gunnarsson, varaformað-
ur bankaráðsins, margvíslegum sjónarmiðum, sem ekki fara
saman við viðhorf Ríkisendurskoðunar og hafði á margan
hátt veigamikil rök fyrir sinni afstöðu.
Þó má finna í greinargerð bankaráðsins athugasemdir,
sem benda til þess, að bankaráðinu hafí þótt ýmislegt mega
betur fara í störfum þess sjálfs. Þannig er t.d. fjallað um
veitingu ábyrgðar Landsbankans til Lindar hinn 31. desem-
ber 1993 og tekið fram, að sú ákvörðun hafi ekki verið lögð
sérstaklega fyrir bankaráð en síðan segir: „...en hins vegar
hafði formaður bankaráðs fulla vitneskju um ábyrgðaryfir-
lýsinguna og það var mat hans á grundvelli viðræðna við
bankaráðsmenn að ekki kæmi annað til greina en að annað-
hvort gefa ábyrgðaryfirlýsingu af þessu tagi eða leggja fé-
laginu til eiginfjárframlag af sömu stærðargráðu. Ekki verð-
ur hér lagður endanlegur dómur á það, hvort bein laga-
skylda hafi verið að leggja ábyrgðaryfirlýsinguna fyrir
bankaráð til formlegrar afgreiðslu en líta má á að málefni fé-
lagsins voru bankaráði og bankastjórn vel kunn á þessum
tíma. Bankaráðið lýsir hins vegar þeirri skoðun sinni, að rétt
hefði verið, að ákvörðun þessi hefði verið lögð fyrir banka-
ráðið og afgreidd þar formlega. Því hefur síðan verið lögð
aukin áherzla af hálfu þess á, að sambærilegar og svipaðar
ákvarðanir séu lagðar fyrir það og kynntar með góðum fyrir-
vara.“
Á blaðamannafundi bankaráðsins í gær var töluvert hart
sótt að varaformanni bankaráðs með þá spurningu, hvers
vegna ekki hafi verið tekin ákvörðun um að óska eftir saka-
málarannsókn á Lindarmálinu fyrir tveimur árum, úr því að
tilefni hafi þótt til þess nú. Auðvitað er endalaust hægt að
deila um svona ákvarðanir en þó er augljóst, að vegna þeirra
umræðna, sem orðið hafa á síðustu dögum um Lindarmálið
og þá sérstaklega á Alþingi var nánast útilokað fyrir Lands-
bankann að hreinsa andrúmsloftið og skapa traust á annan
veg en þann að óska eftir slíkri rannsókn nú. Þau rök duga
alveg til þess að taka þá ákvörðun nú, sem ekki var tekin fyr-
ir tveimur árum.
Það er útilokað að segja til um til hvers hin opinbera rann-
sókn leiðir. Um hitt verður ekki deilt að eftir að bankaráð
Landsbankans hefur sent ríkissaksóknara ósk um þá rann-
sókn verður tæpast lengra gengið í að upplýsa þetta mál.
Eftir standa þá þau pólitísku deilumál, sem spunnizt hafa
á Alþingi út af Lindarmálinu og vegna þeirra ásakana, sem
bornar hafa verið fram á hendur Finni Ingólfssyni viðskipta-
ráðherra. Væntanlega gefst þingmönnum tækifæri til þess
að ræða þá þætti málsins mjög ítarlega áður en þingi lýkur í
næstu viku. Ekki fer á milli mála, að hvað sem öðru líður er
skýrsla Ríkisendurskoðunar frá 29. marz 1996 lykilskjal í
þessu máli.
Allar þær umræður, sem orðið hafa frá páskum um mál-
efni Landsbankans og fyrirtækja honum tengd, sýna hversu
mikilvægu hlutverki bankaráð Landsbanka Islands gegnir
og þar af leiðandi skiptir miklu að mjög sé vandað til vals á
fulltrúum í bankaráðið og nauðsynlegt að styrkja faglega
forystu þess.
Þrjátíu ára afmæli slysa- og bráðamóttöku Sjúkrahúss Reykjavíkur
AÞEIM 30 árum sem liðin
eru frá því að slysadeild
Borgarspítalans tók til
starfa 29. maí 1968 hafa orð-
ið gífurlegar breytingar á starfsemi
deildarinnar, sem nú heitir raunar
slysa- og bráðamóttaka Sjúkrahúss
Reykjavíkur. Fyrstu árin voru skráð-
ar um 20.000 komur á deildina á ári
en nú koma þar rúmlega 40.000 slas-
aðir eða bráðveikir á ári hverju, auk
þess sem um 25.000 manns koma á
göngudeild. Starfsfólki hefur einnig
fjölgað til muna, tækjabúnaður er
fullkomnari og starfsemin fjölbreytt-
ari, en ennþá er þó langt í land að
starfsaðstaða sé viðunandi og fjár-
skorturinn er gífurlegur, að sögn
starfsmanna sem Morgunblaðið
ræddi við í tilefni tímamótanna.
Slysadeildin var ekki lengi að
sprengja utan af sér upprunalegt
húsnæði sitt á Borgarspítalanum þar
sem hún hóf störf árið 1968 og þar
kom að hún var flutt þangað sem hún
er nú. Þá var einnig tekin í notkun
sérstök göngudeild slysadeildar á
hæðinni íyrir ofan. Þjónusta þessara
tveggja deilda hefur jafnt og þétt
orðið svo víðtæk að nýlega þótti
ástæða til að breyta nafninu í slysa-
og bráðasvið Sjúkrahúss Reykjavík-
ur. Nokkuð sem ekki er víst að allir
geri sér grein fyrir er að fyrir utan þá
sem slasast og eru fluttir á deildina
koma þangað allir sem veikjast
skyndilega, fá t.d. bráða botnlanga-
bólgu, hjartaáfall eða annað slíkt, áð-
ur en þeir eru sendir áfram á viðeig-
andi deild sjúkrahússins, svo gegn-
umstreymið er gífurlegt.
Afkastamesta deildin átta rúm
á gangi með tjöldum á milli
Morgunblaðið/Golli
RÚDOLF Adolfsson, hjúkrunarfræðingur á Miðstöð áfallahjálpar, Ragna Gústafsdóttir, deildarstjóri slysa- og bráðamóttöku, Sigurður Ásgeir Kristins-
son, Iæknir á slysa- og bráðamóttöku, Brynjólfur Mogensen, forstöðulæknir slysa- og bráðamóttöku, Guðbjörg Pálsdóttir, hjúkrunarframkvæmdastjóri
slysa- og bráðasviðs, og Erla Sigtryggsdóttir, deildarstjóri göngudeildar.
mmmm
f&v* H'úb't'.'ý'.-’.v'- •••
•l.tvLý.'v.'Ávó'.V'' ,
Ljósmynd/Ragnheiður Dís
ÞANNIG var umhorfs á gömlu bráðastofunni í nóvember 1975.
„Ef hjartslátturinn hér er
góður þá er slátturinn uppi
í húsi býsna góður líka“
Gífurlegar breytingar hafa orðið á starfsemi
slysadeildar Borgarspítalans á þrjátíu ára
starfstíma hennar. Starfsfólki hefur fjölgað
og tækjabúnaður batnað en í samtölum
Margrétar Sveinbjörnsdóttur við starfs-
menn deildarinnar kom fram að enn er
langt í land að starfsaðstaða sé viðunandi.
Morgunblaðið/RAX
STARFSEMI slysa- og bráðamóttökunnar einskorðast ekki við Sjúkrahús
ReyHjavíkur. Læknar þaðan hafa verið í áhöfn sjúkraþyrlu Landhelgisgæsl-
unnar frá 1986. Myndin er frá björgun áhafnar Þorsteins GK í mars 1997.
Á tengigangi inn af slysa- og
bráðamóttöku er gæsludeild, þar sem
aðstaða er til að fylgjast með slösuð-
um og veikum í allt að sólarhring. Þó
að þar séu aðeins átta rúm fara um
2.200 til 2.400 sjúklingar í gegnum
deildina ár hvert og er á starfsmönn-
um að heyra að deildin sé afkasta-
mesta „Iegudeild" sjúki'ahússins og
um leið bjargvættur annarra deilda í
húsinu. Aðstaðan er þó vægast sagt
bágborin og lítið næði fyrir sjúklinga
sem þar þurfa að liggja um stundar-
sakir, því rúmin standa sem fyrr seg-
ir í tengigangi og á milli þeirra eru
aðeins þunn tjöld. Inn af ganginum er
svo agnarlítil vaktaðstaða hjúkrunar-
fræðinga.
Með tilkomu neyðarbíls á höfuð-
borgarsvæðið 1982 koma alvarlega
slasaðir og bráðveikir sjúklingar mun
fyrr til meðferðar en áður var. Lækn-
ar sjúkrahússins hafa frá upphafi
verið í áhöfn neyðarbíls og hefur
ávallt verið litið svo á að þjónusta
neyðarbílsins væri bein framlenging
á starfsemi slysa- og bráðamóttök-
unnar. Hægt er að hefja greiningu og
meðferð strax á slysstað og þannig
sparast dýrmætar mínútur í meðferð
mikið slasaðra og bráðveikra.
Þá hafa læknar spítalans einnig
verið í áhöfn sjúkraþyrlu Landhelgis-
gæslunnar allt frá árinu 1986 en með
því móti tekst oftar en ekki að bjarga
mjög mikið slösuðum og bráðveikum
sem áður var jafnvel ekki hugað líf.
Nýlega var gengið frá samkomulagi
sem mun gera slysa- og bráðaþjón-
ustuna enn heildstæðari en áður, með
markvissara samkomulagi við lækna
sjúkraþyrlunnar ásamt samkomulagi
um ráðgjöf til loftfara og sjófarenda.
Þá á að efla þjónustu við sjómenn,
m.a. með fjarskiptalækningum, en
undanfarið hafa Sjúkrahús Reykja-
víkur og Ríkisspítalar tekið þátt í
samstarfi hvað það snertir. Þetta er
viðbót við aðra þá þjón-
ustu við sjómenn sem
starfsfólk deildarinnar
hefur sinnt hingað til, svo
sem kennslu, menntun og
endurmenntun stýri-
manna í heilbrigðisfræðum, læknis-
þjónustu á miðunum, svo sem í
Smugunni. Einnig verður slysa- og
bráðamóttakan læknisfræðilegur
bakhjarl Neyðarlínunnar.
Flestir leita til neyðarmóttöku
vegna nauðgunar í ágúst
Á síðustu árum hafa nokkrar nýjar
einingar bæst við slysa- og bráðamót-
tökuna og að sögn starfsfólks hafa
þær í flestum tilfellum sprottið af
þörf, sem starfsfólk hefur leitast við
að mæta fremur en að þær hafi orðið
til vegna valdboðs að ofan frá heil-
brigðisyfirvöldum. Starfsfólkið hafi
svo oftar en ekki þurft að fara betli-
ferðir til stjórnvalda til þess að koma
þjónustunni á. Þar er fyrst að nefna
neyðarmóttöku fyrir þá sem beittir
hafa verið kynferðislegu ofbeldi, en
hún var opnuð í mars 1993. Síðan
hafa um 400 einstaklingar leitað þar
hjálpar vegna nauðgunar eða annarr-
ar kynferðislegrar misnotkunar.
Langflestir koma um helgar, um
51%, en aðra daga vikunnar dreifast
komur nokkuð jafnt. Áberandi er
hversu brotin eru tengd skemmtun-
um og neyslu áfengis. Mjög mismun-
andi er eftir mánuðum hve margir
leita til móttökunnar en langflestir
koma í ágústmánuði, þ.e. í kringum
verslunannannahelgi. Nokkuð hefur
einnig verið rætt um þörfina á því að
opna sams konar athvarf eða móttöku
fyrir þá sem hafa orðið fyrir ofbeldi,
sem er sívaxandi vandamál.
í desember 1994 hóf Eitrunarupp-
lýsingamiðstöð starfsemi og er hún
rekin á slysa- og bráðamóttöku í sam-
vinnu við fjölda sérfræðinga. Hátt á
þriðja þúsund fyrirspurna hafa nú
borist miðstöðinni, hvaðanæva af
landinu. Eitrunarupplýsingamiðstöð-
in starfrækir símaþjónustu allan sól-
arhringinn og hefur auk þess á að
skipa sérfræðingum á bakvakt allan
sólarhringinn. Markvisst er unnið að
því með ýmiss konar forvamastarfi
að koma í veg fyrir eitranir og unnið
er að gerð gagnabanka um eitranir á
íslandi.
Nýjasta einingin hóf svo starfsemi
í ársbyrjun 1995, þegar heilbrigðis-
og tryggingamálaráðherra fól slysa-
og bráðamóttöku Sjúkrahúss Reykja-
víkur að vera miðstöð áfallahjálpar í
landinu, en á síðustu árum hafa augu
manna smám saman opnast fyrir
mikilvægi þess að hjálpa
þeim sem verða fyrir áföll-
um og reyna að afstýra al-
varlegum sálrænum lang-
tímaerfiðleikum. Slasaðir
og mikið veikir, jafnt sem
aðstandendur þeirra, leita nú orðið
mikið eftir og fá áfallahjálp, og einnig
þeir sem verða valdir að slysum eða
vitni að þeim. Miðstöð áfallahjálpar
veitir einnig símaþjónustu allan sól-
arhringinn, þar sem tekið er á móti
beiðnum og gefnar nauðsynlegustu
upplýsingar.
Enn er ótalið fræðsluhlutverk
slysa- og bráðamóttökunnar sem er
víðtækt. Á þriðja hundrað nemar fara
í gengum deildina á ári hverju auk
þess sem starfsfólk fer á heilsugæslu-
stöðvar og sjúkrahús um land allt og
miðlar af sérþekkingu sinni. Þá svar-
ar starfsfólk einnig almennum fyrir-
spurnum í gegnum símaráðgjöf deild-
arinnar, en um 800 fyrirspurninr ber-
ast á þann hátt á mánuði. Engin sér-
stök fjárveiting er þó ætluð í síma-
ráðgjöfina og sinnir starfsfólk henni
aukalega meðfram öðrum störfum
sínum.
Vaktinni varð að vera lokið þegar
kennsla hófst að morgni
Þó að hér sé fjallað um þrjátíu ára
afmæli slysa- og bráðamótttöku
Sjúkrahúss Reykjavíkur ber þess að
geta að saga slysadeildar í Reykjavík
nær mun lengra aftur en til vorsins
1968, eða rúmlega hálfa öld. Þá voru
engar bráðamóttökur fyrir slasað
fólk á spítölunum, en í Austurbæjar-
skólanum var opnuð læknavarðstofa
árið 1943, þar sem læknar bæjarins
skiptust á að vera á vöktum á nótt-
unni og um helgar. „Þeirri starfsemi
varð að vera lokið þegar kennsla
hófst á morgnana," segir Brynjólfur
Mogensen, forstöðulæknir slysa- og
bráðamótttöku Sjúkrahúss Reykja-
víkur, þegar hann rifjar upp söguna.
„Upp úr þessu þróaðist Slysavarð-
stofan, sem var til húsa í Heilsu-
verndarstöðinni við Barónsstíg frá
1955 til 1968, og það nafn er svo ríkt í
fólki að ennþá er talað um Slysavarð-
stofuna. Þó að hún hafi verið ágæt
hafði hún engin tengsl við sjúkrahús-
in. Það varð mjög fljótt ljóst að það
varð að koma upp slysadeild í tengsl-
um við spítala. Og vegna þess að á
þessum tíma var verið að byggja
Borgarspítalann þá varð hann fyrir
valinu.“
Þjóðfélagið kallar á
betri þjónustu
„Síðan hefur starfsemin þróast
mjög mikið og breyst í áranna rás,
vegna þess að þjóðfélagið kallar á
betri og betri þjónustu. Það gerir
meiri kröfur um góða sjúkraflutninga
og liður í því er að hafa lækna á neyð-
arbflum til þess að hefja meðferð
strax á slysstað. Það sama má segja
um sjúkraþyrluþjónustuna, það er
allt gert til þess að ná í hinn slasaða
eða veika eins fljótt og hægt er,
hjálpa sem fyrst þeim sem á þurfa að
halda,“ segir Brynjólfur.
Af sama toga er svo greiningar-
sveitin svokallaða, sem alltaf er reiðu-
búin að leggja af stað ef stórslys eða
náttúruhamfarir verða. I greiningar-
sveitinni eru fimm manns, þrír lækn-
ar og tveir hjúkrunarfræðingar, allir
sérþjálfaðir. Viðbragðstíminn er ekki
nema tuttugu mínútur, hver hefur
sitt hlutverk í hópnum, galla og bak-
poka tilbúinn, sem hægt er að grípa
með’ á leiðinni út í bíl. Það fer svo eft-
ir færð, veðri og aðstæðum á slysstað
hve lengi sveitin er að komast á stað-
inn.
Talið berst aftur að fyrirrennara
slysa- og bráðamóttökunnar, Lækna-
varðstofunni í Austurbæjarskólanum,
sem aðeins var opin á nóttunni og um
helgar. „Hvers vegna spratt þessi
þörf á sínum tíma fyrir þjónustu á
nóttunni og um helgar?" spyr
Brynjólfur og svarar svo sjálfur: „Ef
við lítum á mynstrið hérna að-
faranætur laugardags og sunnudags,
sjáum við því miður að flestir sem
koma hingað eru ungt fólk, drukkið,
sem hefur verið að berja hvað annað.
Ofbeldi er mjög mikið í borginni."
Brynjólfur veltir fyrir sér hvort
ástandið hafi kannski ekki mikið
breyst frá þeim tíma þegar Lækna-
varðstofan var og hét. Hann telur of-
beldið ekki endilega orðið meira að
magni til en það sé hins vegar orðið
mun alvarlegra, lífshættulegar
hnífstungur og spörk í höfuð og kyn-
færi. „Áður fyrr var meira um pústra
og þess háttar, nú er sparkað í and-
stæðinginn liggjandi."
Guðbjörg Pálsdóttir, hjúkrunar-
framkvæmdastjóri slysa- og bráða-
sviðs, tekur undir með Brynjólfi að
ofbeldið sé mikið og bætir við að það
sé á allra síðustu árum orðið mun al-
varlegra og grófara. „Svo er það farið
að dreifast meira á vikuna, það er
ekki lengur einskorðað við helgarn-
ar,“ segir hún.
Starfsfóik slysadeildar kynnist
undirheimum Reykjavíkur
„Við höfum líka orðið vör við gífur-
lega aukningu í fíkniefnanotkun, bara
á síðustu fimm árum eða svo,“ segir
Ragna Gústafsdóttir, deildarstjóri
slysa- og bráðamótttöku. „Hér var
lögregla á vakt aðfaranætur laugar-
dags og sunnudags, þangað til um
verslunarmannahelgina í fyrra, þegar
lögreglan breytti fyrirkomulaginu hjá
sér vegna spamaðar. Þetta hafði í för
með sér mikla óánægju hér og óör-
yggi og vandinn er ennþá óleystur.
Nú höfum við öryggisverði um helgar
en það er ekki nóg, því ofbeldið hefur
aukist til muna og fíkniefnaneytend-
ur koma í mun meira mæli en áður.
Við erum reyndar með beintengingu
við lögregluna, sem kemur strax ef á
hana er hringt, neyðarbjalla er á öll-
um herbergjum og svo höfum við
reynt að senda starfsfólkið í þjálfun í
sjálfsvörn en þetta er samt ekki
nægilegt,“ segir Ragna.
„Hvorki almenningur né yfírvöld
gera sér grein fyrir hversu mikil
hætta fylgh- því í raun að vinna
hérna. Þetta er orðið okkar helsta
baráttumál fyrir hönd starfsfólksins,“
bætir Guðbjörg við. Rúdolf Adolfs-
son, hjúkrunarfræðingur á miðstöð
áfallahjálpar, segir óhætt að orða það
svo að starfsfólk slysadeildarinnar
kynnist undirheimum Reykjavíkur.
Undirheimar séu nokkuð sem íslend-
ingar tengi oftast erlendum stórborg-
um en þeir séu þó engu að síður orðn-
ir staðreynd í Reykjavík.
Biðtími á slysadeild
miklu styttri hér
Hvað framtíðarsýnina varðar seg-
ist Brynjólfur vilja leggja aukna
áherslu á forvarnastarf. .Árlegur
slysakostnaður þjóðarinnar er um 20
milljarðar króna, þar af eru umferð-
arslysin helmingur. Svo eru
barnaslys algengari hér á landi en
annars staðar, hér verður mikið af
heimaslysum og ofbeldi er mjög al-
gengt. Nú höfum við tekið í notkun
langöflugasta slysa-, óhappa- og of-
beldisskráningarkerfi sem völ er á og
það munum við nota í framtíðinni,
m.a. með margmiðlunartækni.“
Skráningarkerfið NOMESCO er nor-
rænt samvinnuverkefni sem Islend-
ingar hafa orðið fyrstir til að taka
upp. Sigurður Ásgeir
Kristinsson, læknir á
slysa- og bráðamótttöku,
segir kerfið hafa mjög
raunhæft forvarnagildi,
því með gögnum úr því sé
hægt að sýna fram á hvar vandamálin
eru og taka á þeim. „Kerfið gerir
grein fyrir hvar slys eiga sér stað,
hvernig, við hvaða aðstæður, hvers
vegna og hvaða áhöld eða vörur koma
við sögu. Allir þættir eru skráðir,"
segir Brynjólfur.
Þetta leiðir hugann að frásögnum
margra þeirra sem átt hafa erindi á
slysadeild og eiga minningar um
langa bið á biðstofunni og langar og
flóknar spumingar um ýmis atriði
sem þeim finnst í fljótu bragði ekki
koma málinu mikið við, þegar þeim
sjálfum fmnst það skipta öllu máli að
komast undir læknishendur. Starfs-
mennirnir útskýra að auðvitað hafi
þeir forgang sem séu alvarlega slas-
aðir og þá sé beðið með skráninguna.
„Fyrir almenning er deildin fyrst og
fremst það að sitja héma frammi.
Fólk er fúlt yfir því að þurfa að bíða
og auðvitað er biðtími aldrei réttlæt-
anlegur en við sem höfum starfað er-
lendis vitum að biðtími hér er miklu
styttri en þekkist víðast hvar annars
staðar,“ segir Sigurður. Brynjólfur
bætir við að það sé staðreynd að Is-
lendingar séu mjög óþolinmóðir.
„Ástandið hér hefur verið nánast
óbreytt í átján ár. Þetta var ágætt á
sínum tíma en nú verður að gera
breytingu á, sérstaklega til þess að
taka á móti mikið slösuðum og veik-
um. Biðstofan er ekki mjög aðlaðandi
og því verður að breyta," segir hann
- en peningana vantar.
Ekki nenia fyrir ákveðnar
manngerðir að vinna héma
Starfi á slysadeild fylgir augljós-
lega mikið andlegt álag og eins og
Rúdolf bendir á þá var í vaxandi mæli
farið að sinna sálinni hjá starfsfólki á
sama tíma og áfallahjálp hófst al-
mennt á spítalanum. „Fólk er meira
vakandi fyrir því núna sem við köllum
sálrænt álag og áfóll í starfi og hvaða
áhrif það hefur,“ segir hann. „Auðvit-
að skiptir það mjög miklu máli að vel
sé hlúð að starfsfólki sem vinnur und-
ir svona miklu álagi því að það er líka
ofboðslega dýrt að þjálfa upp starfs-
fólk til að vinna hérna,“ segir Ragna.
Að lokum er við hæfi að spyrja
hvort það sé einhver sérstök tegund
af fólki sem velur sér starfsvettvang
á slysadeild. „Það sem er svolítið
skemmtilegt við þennan vinnustað er
að það er ekki nema fyrir ákveðnar
manngerðir að vinna
hérna, vinnuglatt og glað-
lynt fólk, því þeir sem ekki
eru orkumiklir og vinn-
uglaðir heltast fljótlega úr
lestinni," segir Sigurður.
Brynjólfur segir það einkennandi fyr-
ir starfsfólk deildarinnar að það sé
„óhemju vinnuglatt og framsýnt
fólk.“ „...sem hefur metnað fyrir hönd
vinnustaðarins og er sér vel meðvit-
andi um þá staðreynd að slysadeildin
er andlit þessa spítala út á við,“ bætir
Rúdolf við. Sigurður vill orða það svo
að deildin sé hjarta spítalans og enn
bætir forstöðulæknirinn Brynjólfur
um betur: „Ef hjartslátturinn hér er
góður þá er slátturinn uppi í hú3\
býsna góður líka.“
Ofbeldið er
orðið grófara
og alvarlegra
Árlegur slysa-
kostnaður um
20 milljarðar