Morgunblaðið - 12.06.1998, Blaðsíða 40

„t40 FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JON JULIUSSON
spurt Jón að því hvar hann stæði í
stjórnmálum, og kom það raunar
^>,ekki til greina að ræða pólitískar
skoðanir hvor annars, þá tel ég nú,
að látnum þessum vini mínum, ekki
launungarmál, að Jón hafí hallast að
skoðunum og stefnu framsóknar-
manna. Ég tel það lýsa gáfum Jóns,
vitsmunum og hyggindum, að ræða
aldrei pólitík, nema sem almenn og
afleidd innskot í viðræðurnar.
Uppbyggjandi og fræðandi voru
viðræðurnar við Jón. Þær gleymast
ekki. Jón Júlíusson var fjölfróður
maður og vel máli farinn. Hann var
mikill málamaður og talaði og reit
flestar tungur nágrannalanda okkar,
K^auk þess sem hann var latínumaður
og kenndi hana við Menntaskólann í
Reykjavík í um 20 ár, og var próf-
dómari við Verslunarskóla Islands
frá 1973 til dauðadags.
Það var engin furða þótt frum-
kvöðull og forstjóri Loftleiða hf, AI-
freð Elíasson, hringdi sérstaklega til
Jóns sem þá var fréttamaður hjá
Ríkisútvarpinu, líklega árið 1955, til
að falast eftir honum sem starfs-
manni hjá hinu unga og hraðvaxandi
fyrirtæki. Jón hóf þá störf hjá Loft-
leiðum sem auglýsingafulltrúi, í
fyrstu sem hlutastarf en tveimur ár-
um síðar sem starfsmannastjóri fyr-
irtækisins, allt þar til hann varð
framkvæmdastjóri stjórnunarsviðs
■^Flugleiða hf. Þar starfaði Jón til árs-
ins 1980.
Hjá Loftleiðum hf var samhæft
einvalalið í stjómunarstörfum á
uppgangsárum þeirra, og vissulega
var það frumkvöðlum Loftleiða að
þakka ásamt áhugasömu starfsliði í
öllum greinum, að þar tókst að
skapa rekstrareiningu á heimsmæli-
kvarða í flugsögu þeirra tíma. Full-
yrða má að Jóni hafí tekist sem
starfsmannastjóra Loftleiða og síðar
Flugleiða að skapa þann ramma og
^innleiða þær nýjungar sem enn er
unnið eftir, jafnvel hjá stærri fyrir-
tækjum í landinu. Eftir að Jón lét af
störfum hjá Flugleiðum átti hann
sem snjall og þekktur frumkvöðull í
sínum verkahring margra kosta völ.
Hann réðst til viðskiptaráðuneytis-
ins sem deildarstjóri og varð síðar
skrifstofustjóri Norðurlandamála
s og staðgengill samstarfsráðherra
Norðurlanda þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir á síðasta
ári. Jóni var sýndur margvíslegur
sómi á sínum starfsferli og átti sæti í
fjölda stofnana, og nefnda. Var m.a.
varaformaður Landssamtaka
hjartasjúklinga og í stjórn SIBS og
happdrættis sambandsins.
Glæsilegt heimili hjónanna, Jóns
Júlíussonar og Signýjar Sen lög-
fræðings, ber merki þeirrar menn-
ingar og menntunar sem tíminn
vinnur ekki á. Hjá þeim var gott að
vera gestur. Jón Júlíusson, sem hér
er kvaddur, var þeirrar gerðar, að
hann flanaði ekld að neinu. Hann
vandaði sig til lífsins. Mikill mann-
þekkjari sem sló ekki feilnótur en
beitti skarpskyggni sinni óspart í
öllum greinum.
Við Brynhildur sendum Signýju
og fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Geir R. Andersen.
Oft er skammt stórra högga á
milli. Það sannaðist m.a. þegar Jóni
fyrrverandi varaformanni Lands-
samtaka hjartasjúklinga entist ekki
aldur til að fylgja til grafar vini sín-
um og nýlátnum samstarfsmanni,
formanni samtakanna sem lést í vik-
unni á undan.
Það var vegna hæfileika og
reynslu Jóns á löngum og farsælum
starfsferli hans að leitað var til hans
á fyrsta landsþingi samtakanna 1991
að taka að sér starf varaformanns.
Hann varð við því og við fengum að
njóta vandaðra tillagna hans og
stjórnsemi við ýmis tækifæri. Auk
þess var hann einnig fulltrúi hjarta-
samtakanna í stjórn SÍBS við inn-
gönguna á þeim vettvangi. Eftir 6
ára stjórnarsetu gaf hann ekki kost á
sér til endurkjörs, enda nálgaðist
hann sjötugsaldurinn og vildi þoka
fyrir yngri mönnum.
Jón var ekki gjarn á að troða sér
fram eða sækjast eftir vegtyllum, en
hann rækti hvert það starf er honum
var falið af meðfæddri nákvæmni og
virðuleik. Verk þau sem hann tók að
sér voru unnin af dugnaði og stakri
samviskusemi og hann átti gott með
að starfa með öðrum.
Hann var mikill hugsjónamaður
og lét sig m.a. varða velferðarmál og
hag hjartasjúklinga og lungnasjúk-
linga. Þannig hitti ég hann í síðasta
skipti á fundi nefndar, sem vann að
endurbótum og stækkun Reykja-
lundar. Var hann þá sjálfur vistmað-
ur á staðnum, en lét það ekki aftra
sér frá því að mæta á nefndarfundi.
Andlát Jóns kom vinum hans á
óvart, því hann bar ekki veikindi sín
með sér, en hann dvaldi sem sjúk-
lingur á Reykjalundi undir lokin.
Jón er sárt kvaddur af fjölmenn-
um hópi samstarfsmanna og nem-
enda, sem sjá á bak eldhuga og
traustum samfylgdarmanni, sem var
vel til forystu fallinn. En mestur er
söknuðurinn hjá eftirlifandi eigin-
konu, Signýju Sen, börnum þeirra og
öðru venslafólki og eru þeim færðar
innilegustu samúðarkveðjur.
Haraldur Steinþórsson.
Við viljum minnast með þökk og
virðingu mannsins, sem veitti okkur
ungum ómetanlegt veganesti. Við
eigum það sameiginlegt að hafa hafið
störf í starfsmannahaldi Loftleiða hf.
á sjöunda tug þessarar aldar. Loft-
leiðir voru öflugt fyrirtæki, að góðu
þekkt víða um heim. A þessum árum
jukust umsvif íyrirtækisins veru-
lega. Reistar voru hótelbyggingar og
starfsemi utanlands og flugvélaflot-
inn aukinn. Engin verður þó starf-
semin, sé ekki starfsfólk til að annast
hana. Hlutverk Jóns var m.a. að sjá
til þess, að valinn maður væri í
hverju rúmi og aðbúnaður þeirra
væri slíkur, að hæfni sérhvers fengi
notið sín. Ekki var síður mikils um
vert, að af hálfu fyrirtækisins væri
breytt rétt og af sóma.
Við vorum í áhöfn Jóns, sem vann
að þessu verkefni. Jón var agaður í
vinnubrögðum, vandvirkur, en hrað-
virkur þó, sanngjarn, ósérhlífinn og
úrræðagóður. f huga okkar hafði Jón
allt það til að bera, sem prýða má
einn yfirmann. Hann sýndi okkur
umhyggju samfara mikilli virðingu.
Hann efldi okkur sem starfsmenn,
en ekki síður sem manneskjur. Hann
hvatti okkur til dáða, fól okkur iðu-
lega verkefni, sem við hefðum að
óreyndu ekki talið á okkar færi.
Tækist vel til var gleði hans ekki
minni en gerandans. Tækist miður,
gætti hann þess, að veikt sjálfstraust
biði ekki frekari hnekki. Að sjálf-
sögðu hlutu vinnubrögð undir hans
stjórn að markast af virðingu fyrir
viðfangsefni og því að nýta þá krafta,
sem í hverjum búa. Gæfist tóm, sett-
ist hann að spjalli við okkur og ræddi
lífsins viðfangsefni, gang mála heima
og í heimi og menningarmál. Jón var
rómaður kennari og í eðli sínu fræði-
maður, sem sífellt leitaði aukinnar
þekkingar. Af sjálfu leiðir að slíkar
stundir voru okkur ómetanlegur
fengm-. Liðið er hátt á fjórða áratug
síðan leiðir okkar lágu fyrst saman.
Mörg ár eru síðan samstarfi okkar
lauk. Við, starfsstúlkurnar hans Jóns
Júlíussonar, fórum að stofna fjöl-
skyldu, afla okkur menntunar og leið-
ir lágu víða. Jón hvarf líka til starfa á
öðrum vettvangi. Vináttuböndin við
hann rofnuðu samt aldrei. Að sjálf-
sögðu urðu samskiptin strjál; stöku
hringing, jólakort, blóm á tyllidögum
og óvæntir fundir á götum úti.
Aratuga lífsreynsla og kynni af
mönnum, málefnum og starfsháttum
hafa sízt skert álit okkar á fyrrver-
andi yfirmanni okkar. Við erum stoltr
ar og þakklátar fyrir að hafa unnið
undir hans stjórn, notið leiðsagnar
hans og kunnáttu. Fyrst og fremst
erum við þakklátar fyrir að hafa
fengið að kynnast manninum Jóni
Júlíussyni. Habemus ductori et doct-
ori egergio et homini bono gratiam.
Birna Þórisdðttir,
Kristín Waage,
Margrét Ólafsdóttir,
Sigrún Jóhannsdóttir.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KETILL H. SÍMONARSON
frá Kaðlastöðum,
Ásabraut 8,
Grindavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 11. júní.
Klara Jónatansdóttir, Baldur Ketilsson,
Viktoría Ketilsdóttir, Guðjón Þorláksson,
Hildur Þ. Ketilsdóttir, Halldór Þorláksson,
Klara S. Halldórsdóttir, Þuríður Halldórsdóttir.
t
Móðir okkar,
RAGNHEIÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Helgafelli,
Eyrarbakka,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 13. júní kl. 14.00.
Börnin.
TOBIAS
JÓHANNESSON
+ Tobias Jóhann-
esson fæddist að
Egg í Hegranesi 25.
mars 1914. Hann
lést á heimili sínu 5.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigþrúður Kon-
ráðsdóttir, f. 7.5.
1895, d. 22.7. 1969,
og Jóhannes Guð-
mundsson, f. 25.1.
1888, d. 7.9. 1957.
Systkini hans eru
Ingibjörg, f. 5.10.
1919, Brynleifur, f.
3.8. 1930, og Heið-
björt, f. 11.8. 1933.
Hinn 31. mars 1945 kvæntist
Tobias Guðrúnu Ingibjörgu
Björnsdóttur, f. 7. sept. 1926.
Foreldrar hennar voru Ingi-
björg Jósafatsdóttir, f. 12.3.
1896, d. 10.2. 1938, og Björn
Skúlason, f. 7.12. 1893, d. 11.6.
1975.
Tobias og Guðrún eignuðust
þrjár dætur. 1) Birna Ingibjörg,
gift Gísla Karli Sigurðssyni og
eiga þau tvær dætur, Guðrúnu
og Huldu. 2) Sig-
þrúður, var gift Sig-
urði Ólafssyni og
eiga þau þrjú börn,
Ragnheiði, Tobias
og Elínu Ösp.
Sambýlismaður Sig-
þrúðar er Lúðvík
Jóhannsson. 3) Sig-
urlaug Anna, gift
Páli Eggert Þor-
kelssyni og eiga þau
fjóra syni, Þorkel
Má, Gísla, Björn og
Hafstein Inga.
Tobias vann í upp-
vextinum hin ýmsu
störf til sveita. En árið 1943 flyst
hann til Akureyrar og hefur þar
störf við bifreiðaakstur hjá BSA.
Arið 1947 fer hann að starfa við
bílamálun á Bifreiðaverkst. BSA
en fer svo að vinna sjálfstætt að
bílamálun árið 1960. Meistara-
réttindi hlaut hann árið 1965.
Tobias starfaði við iðn sína til
ársins 1993.
Útför Tobiasar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Söngurinn göfgar og glæðir
guðlegan neista í sál,
lyftir oss hærra í hæðir,
helgar vort bænam£
Sameinar ólíka anda,
eykur kærleikans mátt,
bægir frá böli og vanda
bendir í sólarátt.
(Þ.K.)
Heiðursmaðurinn Tobias Jó-
hannesson, Þórunnarstræti 130, er
horfinn sjónum vorum. Hann lést á
heimili sínu 5. júní sl., eftir fremur
stutta en stranga sjúkdómslegu og
er öllum harmdauði, er hann
þekktu.
Hann var Skagfírðingur að upp-
runa, kominn af góðu söngelsku
fólki og fékk við fæðingu, í ríkum
mæli, þá eiginleika ættanna, sem
að honum stóðu, fallega söngrödd
og sönggleði.
Heima í Skagafirði var hann
settur í bassa mjög ungur að aldri
en hefði getað, að sögn erlends
söngþjálfara, er starfaði hér um
hríð, orðið afbragðs tenoristi, enda
var hann í mikilli frændsemi við
söngsnillinginn Stefán Islandi.
Tobias fluttist til Akureyrar árið
1943 og gekk fljótt til liðs við Kar-
lakórinn „Geysi“ og söng þar óslit-
ið alla tíð, var með nú í vetur er
„Geysir“ hélt upp á 75 ára afmæli
sitt.
Tobias var framúrskarandi söng-
maður, hafði mjög fagra bas-
bariton rödd, hlýja, breiða og
hljómfagra, sem hann beitti af mik-
illi smekkvísi.
A efri árum kom hann einnig til
liðs við Kór eldri borgara hér á
Akureyri og var þar, eins og hann
var alltaf, hinn góði og skemmtilegi
félagi, ásamt að prýða bassarödd-
ina með sínum fagra rómi og fyrir
það þökkum við félagar í Kór eldri
borgara alveg sérstaklega. Tobias
var einstakur í allri sinni fram-
komu, glaðsinna og oftsinnis með
spaugsyrði á vör, sem hafði góð
áhrif á umhverfið. Sannarlega er
góður maður genginn.
Konu hans, frú Guðrúnu Björns-
dóttur og dætrum þeirra sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Sigríður Schiöth.
ÓLAFUR MEYVANT
JÓAKIMSSON
+ Ólafur Meyvant Jóakimsson
fæddist á Siglufirði 11. maí
1924. Hann lést á Fjórðungs-
sjtíkrahúsinu á Akureyri 1. júní
siðastliðinn og fór útför hans
fram frá Dalvíkurkirkju 9. júní.
Vinur okkar og nágranni, Ólafur
Meyvant Jóakimsson, skipstjóri,
Gunnólfsgötu 8, Ólafsfirði, lést á
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
hinn 1. júní sl. Okkur hjónin langar
til að kveðja hann með örfáum orð-
um.
Við kynntumst Ólafi upp úr
miðri öldinni, og frá árinu 1958 höf-
um við búið í næsta húsi við hann á
Gunnólfsgötu 8. Þau kynni urðu
bæði góð og náin og mikill sam-
gangur á milli fjölskyldnanna, enda
voru börn okkar á líkum aldri og
urðu góðir leikfélagar. Ólafur byrj-
aði ungur að stunda sjóinn og gerði
sjómennsku að sínu ævistarfi, allt
til ársins 1984, er hann varð að fara
í land vegna heilsubrests. Hann
hafði þá verið til sjós í hartnær
hálfan fimmta áratug og þar af um
30 ár sem skipstjóri hjá sama út-
gerðarfyrirtækinu. Ólafur var far-
sæll í starfi, góður sjómaður og
mikill aflamaður. Ég átti því láni að
fagna að starfa með honum í sjö ár
um borð í hinu glæsta skipi, Sigur-
björgu Ó.F. 1, drottningu flotans,
eins og hún var kölluð meðal sjó-
manna á þeim árum. Ólafur endaði
skipstjóraferil sinn á annan-i Sig-
urbjörgu, frystitogara, sem einnig
var glæsilegt skip. Arið 1983
kenndi hann lasleika, sem hrjáði
hann allt til lokadægurs. Hann
hætti sjómennsku árið 1984 og
vann eftir það um skeið sem hafn-
arvörður. Við hjónin kveðjum kær-
an vin og nágranna með trega og
þökkum samfylgdina.
Kæra Fjóla, við vottum þér, af-
komendum ykkar og öllu vensla-
fólki okkar dýpstu samúð.
Sigurveig Stefánsdóttir,
Gísli M. Gíslason.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-teXtaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.