Morgunblaðið - 23.06.1998, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 1998 45*'
!
I
1
J
I
J
|
I
I
I
I
I
I
I
J
B
I
1
1
+ Ingibjörg Ólafs-
dóttir fæddist á
Snæfjöllum á Snæf-
jallaströnd við fsa-
fjarðardjúp 26.
ápist 1914. Hún
lést á Landakoti
laugardaginn 13.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Péturs-
son bóndi, f. 5. jan-
úar 1875 á Dröng-
um, d. 10. júlí 1929,
og Sigríður Guðrún
Samúelsdóttir, f.
12. nóvember 1893 í
Skjaldarbjarnarvík, d. 5. nóv-
ember 1976. Systkini Ingibjarg-
ar eru Þórarinn, f. 23. maí
1912, d. 8. janúar 1995, Krist-
jana Margrét, f. 17. júlí 1917,
Jóhanna, f. 14. ágúst 1921, og
Hallfríður, f. 7. september
1927.
Ingibjörg eignaðist eina dótt-
ur Sigrúnu Guðmundsdóttur, f.
23. september 1942. Faðir
hennar er Guðmundur Jensson,
f. 3. júlí 1917. Maki Sigrúnar er
Það var í október 1962 að ég
keypti mína fyrstu myndavél. Kaup-
in bar brátt að, seljandinn var að
fara til útlanda og sagði við mig:
„Ég má ekki vera að því að kenna
þér á vélina, en farðu bara í
Gevafoto á Lækjartorgi og spurðu
eftir Ingu. Kauptu af henni filmu og
biddu hana að kenna þér á vélina.“
Þetta gerði ég samviskusamlega og
þar með var ég kominn í hóp við-
skiptavina Ingu í Gevafoto, sem var
býsna stór á þeim árum. Inga tók
við vélinni, horfði rannsakandi á
hana, sagði svo og leit á mig: „Er
þetta vélin hennar Helgu?“ Ég játti
því. „Hvemig tímir hún að selja
svona góða linsu?“ spurði hún þá og
þótti mér það ekki slæm athuga-
semd. Síðan hófst kennslustundin
sem var svo hnitmiðuð og skýr að á
nokkrum mínútum vissi ég allt um
myndavélar, ljósop og hraða, korna-
stærð á filmum og margt fleira og
ekki bara það, þessari filmuísetn-
ingu fýlgdu líka gruhdvallarupplýs-
ingar um myndbyggingu, forgrunn,
bakgrunn, skugga og allt það.
Ég hóf mína myndatöku og lagði
allt mitt traust á konuna á Lækjar-
torgi. Ég komst fljótlega að því að
að ef ég fór að ráðum hennar þá fór
allt vel, en ef ég gerði eitthvað ann-
að þá klúðraðist allt.
Síðar komst ég að því að ég var
ekki einn um þessa reynslu. Það voru
margir áhugaljósmyndarar sem
lögðu allt sitt traust á Ingu í Gevafoto
á þessum árum. I kringum hana var
hópur fólks sem ferðaðist saman og
tók myndir af íslenskri náttúru.
Margar sögur eru til af úrlausn-
areftium Ingu. Eitt sinn kom til
hennar maður með myndavélina
sína og sagði: „Inga, stilltu fyrir
mig myndavélina, það var verið að
bjóða mér í ferð upp á Vatnajökul
og ég þarf að taka góðar myndir í
ferðinni." Slík var trú manna á snilli
Ingu í Gevafoto.
Arin liðu og þar kom að ég var að
verða tengdasonur Ingibjargar. Þá
ákvað hún að bjóða mér heim til sín
og kynna mig fyrir fjölskyldu sinni.
Eg átti að mæta með eitt filmuhólf
af skyggnum því það átti að vera
myndasýning og kaffi. Þegar í boðið
var komið var ákveðið að ég sýndi
mínar myndir fyrst. Þegar ég var að
verða hálfnaður með mínar myndir
heyrði ég Ingibjörgu segja: „Þær
eru bara í fókus.“ Mér þótti mjög
vænt um þá athugasemd. Þetta
voru jú myndir teknar á vélina
hennar Helgu. Þegar ég hafði
klárað mitt filmuhólf þá hófst
ógleymanleg myndasýning. Mynd-
irnar hennar Ingu voru engu líkar.
Þær voru stórkostlegar landslags-
myndir þar sem fegurð íslenskrar
náttúru var komið til skila á full-
kominn hátt, með birtu og skuggum
og fullkominni myndbyggingu og
Böðvar Magnússon,
f. 9. mars 1940.
Börn þeirra eru
Magnús, f. 17. októ-
ber 1975, og Ingi-
björg, f. 12. maí
1977.
Ingibjörg ólst
upp í föðurhúsum
en fór ung að árum
til Reykjavikur þar
sem hún bjó ætíð
siðan. Hún vann við
verslunarstörf í
fjöldamörg ár, m.a.
í ljósmyndaverslun-
inni Gevafoto, í
Fótóhúsinu og einnig á Vá-
tryggingarskrifstofu Sigfúsar
Sighvatssonar. Hún ferðaðist
vítt um landið hvort heldur var
í óbyggðum eða með ströndum
fram. A þessum ferðum tók hún
fjölmargar ljósmyndir, sem
birst hafa m.a. á dagatölum
Kassagerðar Reykjavíkur hf. og
f þýska tímaritinu Bild der Zeit.
Utför Ingibjargar verður
gerð frá Dómkirlqunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
smámótin voru engu lík. Mosaskófir
á smásteinum, speglun í vatni, fros-
ið strá og þar fram eftir götunum.
Þegar ég var kominn í fjölskyld-
una kynntist ég Gunnari. Inga og
Gunni voru óaðskiljanlegir vinir og
ferðafélagar og bæði frábærir Ijós-
myndarar sem notuðu hverja stund
til ferðalaga og myndatöku. Ég
minnist ferðar sem við Sigrún fórum
með þeim á Strandimar. Þar komst
ég að ýmsum leyndarmálum varð-
andi ljósmyndun. Tíminn sem í
myndatökuna fór skipti engu máli,
aðeins að hin fullkomna mynd kæmi
með réttri birtu og myndbyggingu.
Þar kynntist ég næmi Ingibjargar tíl
ferðalaga úti í náttúrunni og þeirri
virðingu sem hún bar fyrir náttúru-
öflunum. Þetta var létt ferð um há-
sumamóttina, en maður heyrði af
mörgum svaðilförum Ingu og
Gunna. Einu sinni var Ingibjörg að
lýsa því þegar þau vom að vaða jök-
ulá sem reyndist dýpri á vaðinu en
hún hafði reiknað með, og er komið
var sögu þar sem áin var orðin æði
djúp og straumþung, þá spurði einn
áheyrandi: „Hvers vegna snemð þið
þá ekki við?“ Þá svaraði Ingibjörg
með þungum rómi: „Maður snýr
aldrei við í straumharðri á því þá
missir maður fótanna."
Inga og Gunni ferðuðust um allt
ísland þvert og endilangt. Ég held
að þau hafi gengið á alla jökla lands-
ins og verið viðstödd flestar náttúm-
hamfarir síðustu ára. Ingibjörg var
fyrsta konan sem gisti í Surtsey.
Þegar gaus í Skjólkvíum við Heklu
þá var m.a. Agfa-umboðið með ljós-
myndasamkeppni. Ingibjörgu hafði
af tilviljun áskotnast Agfafilma, ann-
ars notaði hún aldrei slíka filmu.
Hún tók myndir af gosinu á þessa
filmu og sendi eina mynd í keppnina.
Það vom nokkrar viðurkenningar
veittar og þar mætti hópur þekktra
Ijósmyndara sem allir vom vel
kunnir. Þegar búið var að veita
nokkrar viðurkenningar og 1. og 2.
sætið eftir þá heyrðist úr hópnum:
„Enn situr Inga.“ í þessari Ijós-
myndasamkeppni fékk Ingibjörg 1.
verðlaun og birtist mynd hennar
sem opnumynd í marshefti Bild der
Zeit árið 1971.
Ingibjörg safnaði ekki landinu
bara saman á litskyggnum, hún safn-
aði líka fágætum steinum alls staðar
að af landinu og það var oft talað um
að nestispokinn hennar Ingu þyngd-
ist eftir því sem gengi á nestið.
Tengdamóðir mín var með þeim
alduglegustu og mest sjálfbjarga
einstaklingum sem ég hef þekkt.
Hún þurfti aldrei á hjálp að halda
en var alltaf tilbúin að lyálpa öðr-
um. Þess vegna var það ótrúlegt
áfall þegar þessi duglega og fórn-
fúsa kona varð á einni nóttu algjör-
lega ósjálfbjarga og átti þá allt sitt
undir öðrum komið. Hún eyddi ævi-
MINNINGAR
kvöldinu í umsjá starfsfólksins á
deild K-2 á Landakoti.
Eins og ég hef áður komið að þá
vom þau Inga og Gunni óaðaskiljan-
legir ferðafélagar. Gunnar fylgdi
Ingibjörgu til ferðaloka og vom
trygglyndi hans engin takmörk sett.
Þessa tryggð gat hún endurgoldið
þegar hún sagði: „Hann Gunni er
bestur af öllurn." Við Sigrún viljum
þakka Gunnari, hennar gömlu vinum
og öllum ættingjum fyrir trygglyndi
og hlýju þessi síðustu ár. Hjúkrunar-
fólkinu á Landakoti, deild K-2, þökk-
um við innilega frábæra hjúkran,
vináttu og ógleymanlegt samstarf
sem seint verður fullþakkað.
Böðvar Magnússon.
Elsku Inga mín, nú hefur tjaldið
þitt verið tekið upp og þú ert farin.
Gunnar gi-eiðir varfæmislega upp
stráin eins og í ferðunum ykkar
forðum og lífið heldur áfram.
Skyldi það hafa verið, þegar þú
sast ein yfir ánum inni í Hraundal,
tíu ára gömul, að augu þín opnuðust
fyrir óendanlegum blæbrigðum og
fegurð náttúmnnar, sem þú síðar
festir á filmu af svo miklu næmi.
En hún gat Líka tekið á sig ótrú-
legustu kynjamyndir, þegar húmaði
að kveldi, þokan lagðist yfir dalinn
og leiðin löng heim. En þú varst
ekki hrædd, því afi hafði sagt við
þig: „Inga mín, ef þú heldur að það
sé eitthvað á eftir þér, þá mundu
bara eitt, ekki taka til fótanna,
snúðu þér heldur rólega við, og þá
sérðu að það var ekkert að óttast,
og þú getur treyst honum Kát.“
Hann rölti þétt við hlið þér og þú
gazt lagt litla lófann þinn á bakið
hans og allt var gott.
Löngu seinna, þegar við Bryndís
systir fóram í sveitina til ömmu á
Vonarlandi, biðum við spenntar eft-
ir því, að rútan kæmi að sunnan.
Hún kom alltaf á þriðjudögum um
leið og Djúpbáturinn.
Það var rokið niður á
Melgraseyri og náð í póstinn: „Og
það er pakki!“ Til okkar frá Ingu
frænku! Við fundum ávaxtalyktina
gegnum pappann á leiðinni heim.
„Hver veit, kannski eitthvert sæl-
gæti líka?“
Við gengum snörpulegar í bæinn.
„Amma! - það kom pakki!“ „Jæja,“
svaraði amma, „alltaf er hún Inga
mín söm við sig, blessunin mín,“ og
strauk hendinni hægt niður svunt-
una.
Svo jókst eftirvæntingin þar til
hámarkinu var náð og pakkinn opn-
aðist. Hann var fullur! Epli og app-
elsínur og bananar og Mogginn og
Þjóðviljinn og bréf til Sigrúnar frá
mömmu og ílát undir aðalbláberin
til að senda seinna suður, brýni
handa Jens og fallegt efni fyrir
ömmu, - og hvað var svo þarna und-
ir? Jú, tvö Róló!
Og Jens var kominn af bátnum,
teymandi Skjónu með kermna í eft-
irdragi og tóma brúsana, en ekki al-
veg, það var skyr, rúgbrauð og glæ-
nýr þorskur frá Jönu á Isafirði, sem
Beggi hafði veitt á Verinu snemma
um morguninn. Og Sigrún að fem-
isbera fjárhúsin, komin í útmáluð-
um skæruliðabúningnum í kaffið.
Nú var veizla! - Amma skar app-
elsínumar, öllu deilt jafnt! Fyrir
henni vom allir jafnir; menn, dýr og
náttúran, og svo var Guð og hann
var góður.
Þetta vom safaríkustu appelsínur,
sem við Bryndís höfðum nokkm
sinni bragðað! Amma geymdi annað
Rólóið, hinu var skipt í tvennt og
stungið ofan í vasa. Ut að rifja ber-
fættar, stráin ekki lengur stingandi
og svalandi í sólskinsbreiskjunni að
stinga tánum í kaldan svörðinn. Tað-
an ilmandi. Hvutti að snatta í kring.
Dýrðin, dýrðin í lóunni og vellið í
spóanum. Skjóna farin niður í móa.
Djúpið spegill, fjaran svört, Sand-
hóllinn, Armúlafjallið og opið haf.
Eftir fjögur ár í fjötram málleysis
og lömunar, elsku Inga mín, ertu
loksins frjáls.
Nú em fagnaðarfundir hjá ykkur
ömmu, afa og Þórarni eins og forð-
um, þegar þú, að loknu góðu dags-
verki komst þreytt heim í hlaðið í
Hraundal.
Ég bið að heilsa. Þín
Björk.
INGIBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGURLAUG SIGFÚSDÓTTIR,
Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum sunnudaginn
14. júní sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sævar Örn Kristbjörnsson, Erna Aradóttir,
Sigurður Kristján Kristbjörnsson,
Anna Þuríður Kristbjörnsdóttir, Bragi Skúlason,
Steinar Kristvin Kristbjörnsson, Elín Anna Antonsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, sonur og bróðir,
KONRÁÐ RAGNAR BJARNASON
fyrrv. framkvæmdastjóri,
lést í Reykjavík 21. júní sl.
Ragnhildur B. Konráðsdóttir,
Kristin S. Konráðsdóttir,
Konráð R. Konráðsson,
Bjarni Konráðsson,
Sigríður Bjarnadóttir.
+
Ástkær sambýliskona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG JÓNÍNA HELGADÓTTiR
frá Seljalandsseli,
Hvammi,
V-Eyjafjöllum,
lést aðfaranótt 18. júní síðastliðinn.
Magnús Sigurjónsson,
Guðlaugur Friðþjófsson, Guðrún Árnadóttir,
Helgi Friðþjófsson, Sigrún Adolfsdóttir,
Knútur Halldórsson, Valgerður Ólafsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HELGI EINARSSON
múrarameistari,
Stóragerði 12,
Hvolsvelli,
lést 20. júní á hjartadeild Sjúkrahúss Reykja-
víkur, Fossvogi.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðrún Aðalbjarnadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Eiginmaður minn,
BERGUR HALLGRÍMSSON
frá Fáskrúðsfirði,
sfðast til heimilis í
Gullsmára 9, Kópavogi,
andaðist laugardaginn 20. júní sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Helga Bjarnadóttir.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GUÐMANN A. AÐALSTEINSSON
flugstjóri,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 24. júní kl. 15.
Ingveidur Steindórsdóttir,
Kristín H. Guðmannsdóttir, Ásgeir Karlsson,
Aðalsteinn Guðmannsson, Hulda Ástþórsdóttir,
Svava Guðmannsdóttir, Sigurður Stefánsson,
Ragnar Guðmannsson
og barnabörn.
v
V
V