Morgunblaðið - 23.06.1998, Blaðsíða 48

J68 ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Helga Guðrún
Pétursdóttir
fæddist í Reykjavík
17. nóvember 1925.
Hún lést á Land-
spítalanum hinn
11. júní síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Péturs
Zophóníassonar og
Guðrúnar Jóns-
dóttur og var hún
næstyngst barna
þeirra. Pétur var
fæddur 31. maí
1879 í Goðdölum í
Skagafírði, d. 21.
febrúar 1946, þar sem faðir
hans Zophónías Halldórsson
var prófastur, kona hans var
Jóhanna Soffía Jónsdóttir, Pét-
urssonar háyfírdómara. Guð-
rún var fædd á Asmundarstöð-
um á Melrakkasléttu 6. febrú-
ar 1886, d. 12. nóvember 1936,
dóttir hjónanna Jóns Árnason-
ar og Hildar Jónsdóttur.
Systkini Helgu voru: Hildur, f.
12. október 1907, d. 26. desem-
ber 1907. Viðar, f. 24. nóvem-
ber 1908, tannlæknir, d. 8.
febrúar 1988, maki Ellen Pét-
ursdóttir. Zophónías, f. 17. maí
1910, deildarsljóri hjá Trygg-
ingastofnun ríkisins, d. í des-
ember 1984, fyrri kona hans
var Ester Blöndal, seinni kona
Stella Gunnur Sigurðardóttir.
Hrafnhildur, f. 5. febrúar
1912, skipsjómfrú, d. 13. ágúst
1966, maki (skildu) Sigurður
Sigurðsson, bankaritari í
Reykjavík. Áki, f. 22. septem-
ber 1913, deildarstjóri hjá
T*Hagstofu íslands, d. 10. sept-
ember 1970, maki Kristín
Grímsdóttir. Sturla, f. 6. sept-
ember 1915, starfsmaður hjá
Rafmagnsveitum Reykjavíkur
til fjölda ára, nú vistmaður á
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
Hrafnistu í Reykja-
vík, kona hans var
Steinunn Hermanns-
dóttir. Jakobína Sig-
urveig, f. 9. febrúar
1917, skrifstofumað-
ur, d. 24. janúar
1993, maki (skildu)
Hafsteinn E. Gísla-
son. Skarphéðinn, f.
11. október 1918,
prófastur í Bjarna-
nesi, d. 5. júlí 1974,
kona hans var Sigur-
laug Guðjónsdóttir.
Gunngeir, f. 28. jan-
úar 1921, skrifstofu-
stjóri hjá Borgarverkfræðingi,
d. 5. september 1991, maki Sig-
urrós Eyjólfsdóttir. Pétur Vatn-
ar, f. 11. september 1922, d. 3.
febrúar 1927. Jarþrúður, f. 27.
ágúst 1927, starfaði hjá Hag-
stofu íslands, d. 16. maí 1998,
maki Anton Líndal Friðriksson.
Systkini Helgu samfeðra voru:
Jóhanna Soffía, f. 2. nóvember
1904, d. 13. júní 1970, maki
(skildu) Ingólfur Árnason.
Ingólfur, f. 21. desember 1906,
d. 9. júní 1985, maki Sæbjörg
Jónasdóttir. Svanlaug, f. 27. des-
ember 1910, d. 3. febrúar 1991,
maki Hannes Guðjónsson.
Hinn 17. nóvember 1949 gift-
ist Helga, Helga Thorvaldssyni,
f. 2. ágúst 1929 í Reykjavík, loft-
skeytamaður og starfsmaður
Flugleiða. Foreldrar Helga voru
Marín Magnúsdóttir frá Akur-
húsum í Grindavík, f. 25. júlí
1925, d. 8. ágúst 1991 og Thor-
vald Gregersen frá Noregi, f. 1.
júlí 1884, d. 27. ágúst 1960. Börn
Helgu og Helga eru: 1) Hákon, f.
6. október 1949, flugmaður hjá
Flugfélagi íslands, fyrri kona
Elín Ágústsdóttir, f. 28. maí 1949
sjúkraliði og eiga þau tvö börn,
Þórhall, f. 10. október 1973, og
er sefar hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Já, kallið er komið, hún Helga P.
er dáin. Hún hefur verið leyst frá
Elínborgu Auði, f. 12. nóvem-
ber 1978. Stjúpsonur Hákonar
af fyrra hjónabandi er Ágúst
Jónsson, f. 20. febrúar 1967.
Seinni kona Millý Svavarsdótt-
ir, f. 2. október 1951, hár-
greiðslumeistari. Sljúpbörn
Hákonar eru Elías, f. 2. apríl
1975, og Margrét Hrefna, f. 13.
apríl 1983. 2) Hrafnhildur, f.
10. febrúar 1951, maki Lúðvík
Karlsson, flugmaður, f. 11. maí
1943, d. 17. janúar 1975, áttu
þau tvo syni, Karl, f. 31. maí
1972, kvæntur Anitu Rut Harð-
ardóttur, f. 19. júlí 1975, sonur
þeirra er Lúðvík Marínó, f. 29.
nóvember 1996. Þorlákur, f.
19. september 1973, sambýlis-
kona hans er Linda Rós Ragn-
arsdóttir, f. 9. október 1972.
Maki (skildu) Guðgeir Leifs-
son, f. 25. september 1951,
barn þeirra Marín Lára, f. 27.
september 1979. Barnsfaðir
Hrafnhildar er Felix Eyjólfs-
son, f. 4. apríl 1949, sonur
þeirra Helgi Þorgeir, f. 18.
mars 1969. 3) Guðrún, f. 9.
október 1957, bankastarfsmað-
ur, maki Henrý Már Ásgríms-
son, f. 23. apríl 1955, rafvirki.
Börn þeirra Helga Guðrún, f.
1. september 1978, Hörður
Már, f. 3. febrúar 1981, og
Hildur Ása, f. 29. apríl 1987. 4)
Jóhanna, f. 15. janúar 1961,
skrifstofumaður, fyrri maður
Unnsteinn Oskarsson, f. 18.
febrúar 1958, barn þeirra Unn-
ur Ósk, f. 10. júlí 1982. Seinni
maður Sigurður Baldursson, f.
7. maí 1951, framkvæmda-
stjóri, barn þeirra Lúðvík
Helgi, f. 2. ágúst 1986. Sljúp-
börn Jóhönnu eru Kristín
Sigurey, f. 29. september 1969,
Baldur Reynir, f. 26. desember
1972, og Guðmundur Snorri, f.
1. febrúar 1978.
Lengst af starfaði Helga á
Aðalskrifstofu Happdrættis
Háskólans.
títför Helgu fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
þrautinni eftir að hafa barist við
hinn illvíga sjúkdóm krabbameinið
o g lotið í lægra haldi.
En margs er að minnast, er litið
er yfir gengna slóð með Helgu.
Fyrstu minningar mínar um þau
hjón, Helgu og Helga eru þegar
þau komu keyrandi á rússajeppan-
um sínum heim að Arnarstöðum,
ýmist í heimsókn eða með dætum-
ar til sveitardvalar. Það voru alltaf
ánægjulegar heimsóknir.
Mér eru líka í fersku minni
kvöldstundirnar við stóra eldhús-
borðið á Amarstöðum eftir langan
vinnudag í kartöflugarðinum. Þá
var oft gantast og mikið hlegið, því
kominn var galsi í mannskapinn.
Þá átti hún Helga svo létt með að
taka þátt í glensinu og vitleysunni
með okkur unglingunum. Eg minn-
ist þess líka er Helga settist við
gamla heimasmíðaða orgelið og lék
hvert lagið af öðru og söng með og
við krakkarnir tókum undir.
Á þessum árum þekkti ég Helgu
sem gamla skólasystur móður
minnar. Þær höfðu verið saman í
Húsmæðraskólanum að Lauga-
landi í Eyjafirði á 5. áratugnum.
Þetta var samstæður hópur sem
heldur saman enn í dag, þær eru
t.d. í saumaklúbbi og hittast reglu-
lega. Okkur sem yngri erum hefur
oft þótt það spaugilegt að þegar
þær tala um hópinn sinn þá segja
þær ævinlega „við stelpurnar".
En kynni mín af Helgu áttu eftir
að verða nánai-i. Sumarið 1969,
þegar ég var 16 ára og var á leið í
Kennaraskóla íslands, var ég búin
að leigja mér herbergi í Reykjavík.
Sennileg hefur þeim hjónum ekki
fundist þetta gáfuleg ráðstöfun að
ég, óharðnaður unglingurinn byggi
ein í leiguherbergi. Þau buðu mér
þá að búa hjá sér í Háagerðinu,
sem ég að sjálfsögðu þáði. Og slík-
ur var höfðingskapurinn að ekki
minnist ég þess að hafa fengið að
greiða nokkuð fyrir, ef frá eru tald-
ir nokkrir karktöflupokar til heim-
ilisins. Og mér er kunnugt um að
ég var ekki sú eina sem naut slíks
rausnarskapar af þeirra hálfu.
Hjá þeim hjónum bjó ég fyrsta
einn og hálfan vetur minn í Kennó,
eða þar til foreldrar mínir fluttu
til Reykjavíkur. Það var gott að
vera í Háagerðinu, og á þessum
árum tókust með mér og fjöl-
skyldunni miklir kærleikar, sem
varað hafa alla tíð síðan. Ég var
alltaf sem ein af fjölskyldunni og
hafa þau hjón verið mér æ síðan
sem mínir aðrir foreldrar. Og þau
HELGA GUÐRUN
PÉTURSDÓTTIR
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns, föður, tengdaföður, afa og iangafa,
TOBÍASAR JÓHANNESSONAR,
Þórunnarstræti 130,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við Heimahlynningu á
Akureyri og gömlum Geysisfélögum.
Guðrún Björnsdóttir,
Birna Tobíasdóttir, Gísli Sigurðsson,
Sigþrúður Tobíasdóttir, Lúðvík Jóhannsson,
Sigurlaug Tobíasdóttir, Páll Þorkelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður minnar, dóttur okkar
og systur,
HRAFNHILDAR BRYNJU FLOSADÓTTUR.
*
Axel Óli Alfreðsson,
Rannveig Höskuldsdóttir,
Flosi Jónsson,
Aðalsteinn Flosason,
Guðlaug Flosadóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, dóttur, móður, tengda-
móður og ömmu,
SIGURVEIGAR MAGNÚSDÓTTUR,
Árskógum 8.
Hilmar Þór Björnsson,
Gunnfríður Friðriksdóttir,
Magnús Þór Hilmarsson, Guðrún S. Benediktsdóttir,
Björn Ingþór Hilmarsson, Birna Katrín Ragnarsdóttir,
Hilmar Þór Hilmarsson, Þórunn Arinbjarnardóttir
og barnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og jarðarför
JÓNMUNDAR ZOPHONÍASSONAR,
Hrafnsstöðum,
Dalvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dalbæjar fyrir góða umönnun.
Guð þlessi ykkur öll.
Stefanía J. Kristinsdóttir,
Jón Viðar Jónmundsson,
Jón Sigurbjörnsson,
Elínborg Kristín Jónmundsdóttir,
Zophanías Ingi Jónmundsson,
Súsanna Oddný Jónmundsdóttir,
Stefán Jóhann Jónmundsson,
Friðrika Þórunn Jónmundsdóttir, Þorsteinn S. Benediktsson,
Ingibjörg Birna Jónmundsdóttir, Eiríkur S. Aðalsteinsson,
Elva Björk Jónmundsdóttir, Guðmundur Magnússon,
Árdís Fjóla Jónmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
hafa aldrei verið kölluð annað en
„Helga amma“ og „Helgi afi“ af
mínum börnum.
Eftir að ég flutti norður var það
ætíð fagnaðarefni er þau komu í
heimsókn. Mína fyrstu matreiðslu-
bók færðu þau mér, er þau komu í
sína fyrstu heimsókn til okkar í
Mývatnssveitina. Á hana var ritað:
„Með matar- og ástarkveðju. Frá
Helga og Helgu“. Sú bók fylgir
mér enn og er til taks í eldhúsinu.
Alltaf komu sendingar á jólum. Oft
var það eitthvað sem Helga hafði
saumað eða prjónað. Og alltaf
mundi hún eftir afmælisdögum
okkar.
Þær voru margar heimsóknirn-
ar. Þau hjón komu t.d. keyrandi
um langan veg til að fagna með
okkur á fermingardögum barn-
anna. Og nú seinni árin eftir Helga
hætti að vinna kom hún, stoppaði í
nokkra daga og gerði við fötin af
börnunum og fleira sem þarfnaðist
lagfæringar. Hún var svo lagin við
saumavélina. Og seinast nú í vetur
eftir að hún veiktist, en var þó
þokkalega hress, þá spurði hún
hvort ég þyrfti ekki að láta gera við
eitthvað af strákunum. Já, hún
Helga var alltaf tilbúin að rétta
öðnim hjálparhönd.
Ég nýt þess enn í dag að vera
talin ein af hópnum þein-a. Haustið
1995, er Helga varð sjötug hélt hún
upp á_afmælið sitt norður á Akur-
eyri með eiginmanni, börnum og
tengdabörnum. Þá var mér boðið
að vera með, sem ein af börnunum.
Það var stórkostlegt á þessum
tímamótum að fá að njóta þess að
eiga samvist með þessum glaðværa
hópi. Þessi helgi mun verða mér,
og ég held öllum öðrum sem þarna
voru, lengi í minnum.
Það er dýrmætt í ölduróti lífsins
að hafa fengið að kynnast konu
sem Helgu. Hún var svo einstök,
alltaf svo réttsýn, jákvæð og sterk.
Og hún átti svo auðvelt með að
sýna samhug hvort heldur var í
gleði eða sorg.
Er ég heimsótti Helgu á sjúkra-
húsið sl. haust, eftir að hún hafði
greinst með krabbameini, þá sýndi
hún aðdáunarvert æðruleysi og
styrk. Þá man ég að hún sagði:
„Mér er alveg sama þó að ég missi
hárið, bara ef ég þarf ekki að kvelj-
ast“. Helgu varð því miður ekki að
ósk sinni. Hún þurfti að líða kvalir,
en vildi sem minnst um það tala.
Er ég heimsótti Helgu í síðasta
sinn nokkrum dögum fyrir andlát-
ið, ásamt lítilli dóttui-dottur minni,
vildi hún sem minnst um líðan sína
ræða, en spurði þeim mun meira
um börnin mín, hvernig þeim liði,
og hvað þau aðhefðust. Þetta lýsir
henni e.t.v. betur en margt annað,
hún var alltaf að hugsa um aðra og
þeirra velferð.
Helga kvaddi þetta líf á fæðing-
ardegi frumburðar míns, sem far-
inn var á undan henni. Og ekki efa
ég að hann hefur tekið vel á móti
Helgu ömmu.
Elsku Helga! Ég þakka þér af
alhug fyrir allt sem þú gafst mér
og varst mér og öllu mínu fólki.
Hvíl þú í Guðs friði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Helgi, Hákon, Hrafnhild-
ur, Gunna og Jóhanna. Ykkur og
fjölskyldum ykkar votta ég mína
dýpstu samúð og bið Guð að
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg.
En öll eigum við ljúfar minningar
um góða konu. Þær minningar
munu verða okkur öllum ljós á vegi
sorgarinnar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Hulda Finnlaugsdóttir.