Morgunblaðið - 15.10.1998, Blaðsíða 54

'54 FIMMTUDAGUR 15. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÚLÍUS
HALLDÓRSSON
+ JÚ1ÍUS Halldórs-
son fæddist á
Borðeyri 26. febrú-
ar 1924. Hann lést á
Landsspítalanum 4.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Halldór
Kr. Júlíusson sýslu-
maður Stranda-
sýslu og Lára V.
Helgadóttir. Júlíus
var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans var
Kristín Símonar-
dóttir. Þau eignuð-
ust ijögur börn;
Ingibjörgu, f. 9.7. 1945 gift Jóni
Hansen, Halldór Kristján, f. 2.
des. 1948, kvæntur Ólínu Guð-
mundsdóttur, Láru Valgerði, f.
13.4. 1951 gift Þorsteini Har-
aldssyni og Sigurð, f. 17. feb.
1956, kvæntur Önnu Eyjólfs-
dóttur. Þau siitu samvistum.
Seinni kona Júlíusar er Þórunn
Gröndai. Þeirra börn eru:
Anna, f. 12. mars 1960 gift
Gunniaugi Sævari Gunnlaugs-
syni, Þórunn, f.
20.9. 1962 og Pétur
Benedikt, f. 18.8.
1964, kvæntur El-
len Apalset. Einnig
ói hann upp börn
Þórunnar af fyrra
hjónabandi, Sigurð
Konráðsson f. 19.8.
1953, kvæntur Kol-
brúnu Eggertsdótt-
ur og Aslaugu, f.
6.1. 1955 gift Karli
Júlíussyni. Barna-
börnin eru nú 30
talsins. Júlíus var
véifræðingur að
mennt, vélstjóri til sjós fyrr á
árum en síðar deildarstjóri
véladeiidar Hamars hf. Hann
stofnaði 1983 eigið fyrirtæki,
Búvélar, þar sem hann var
framkvæmdastjóri í 10 ár. Júlí-
us starfaði við innflutning og
sölu véla og tækja, sérlega til
landbúnaðar. Útför Júlíusar fer
fram frá Bústaðakirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
• Það hefur verið dapurlegt þessa
haustdaga að fylgjast með baráttu
vinar okkar Júlíusar við sjúkdóminn
sem að lokum hafði betur. Vonir
stóðu til að lengri tími gæfist og svo
sannarlega var hann ekki tilbúinn
að gefast upp, enda átti hann svo
mikið eftir, jafnfullur af lífskrafti og
hann ávallt var. Árin eru að verða
38 síðan kunningsskapur okkar við
Dódí og Júlíus hófst en þá fluttu
þau í Skaftahlíðina þar sem við
bjuggum. Kunningsskapurinn þró-
aðist með árunum í einlæga vináttu
sem aldrei hefur borið skugga á.
Þær eru margar ferðimar sem við
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
PETRA LANDMARK,
lést á elliheimilinu Eir að kvöldi 10. október.
Jarðarförin fer fram á morgun, föstudaginn
16. október kl. 10.30 frá Fossvogskapellu.
Böm hinnar látnu.
Eygló Þórðardóttir,
Jón G. Óskarsson, Kolbrún Leifsdóttir,
Þórður Óskarsson, Steinunn Helgadóttir
og barnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, stjúpmóðir, tengda-
móðir, amma, langamma og langalangamma,
INGUNN ÞORSTEINSDÓTTIR
frá Broddanesi,
verður jarðsungin frá Hólmavíkurkirkju
laugardaginn 17. október kl. 14.00.
Jarðsett verður frá Kollafjarðarnesi.
Böm, tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HALLDÓR ÁSGRÍMSSON,
Minni-Borg,
verður jarðsunginn frá Fáskrúðarbakkakirkju
laugardaginn 17. október kl. 14.00.
Sætaferðir verða frá BSÍ kl. 11.30.
Inga Guðjónsdóttir,
böm, tengdabörn og barnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
ÓSKAR JÓNSSON,
Brún,
Laugarvatni,
lést að morgni þriðjudagsins 13. október.
höfiun farið saman, bæði innanlands
og utan, á þessum áratugum. Veiði-
ferðimar okkar í Grímsá sem við
fórum í um nokkurra ára bO ásamt
vinum okkar Hjördísi og Njáli eru
ógleymanlegar, en við sex höfum átt
því láni að fagna að njóta samveru
og vináttu öll þessi ár. A þessum
Grímsárárum, þegar þar var allt
minna í sniðum, nutum við þess að
vera í litla gamla og notalega veiði-
húsinu með Rósu ráðskonu þar sem
okkur fannst góðar sálir vera á
flakki, skyldar jafnt sem óskyldar.
Alltaf var tilhlökkunin jafn mikil
fyrir þessar ferðir og ýmsar hefðir í
heiðri hafðar, stoppað á sömu stöð-
um og nestis notið í fallegri laut.
Náttúrubamið Júlíus naut sín ekki
síst á slíkum stundum, enda kunni
hann góð skil á náttúmnni og
fræddi okkur óspart.
Hvalsárferðimar í Hrútafjörðinn
sem oft vom famar vora sérstakar.
Ofrávíkjanleg regla var að koma við
á Borðeyri þar sem Júlíus var fædd-
ur og þar varð hann að fara í flæð-
armálið og fleyta kerlingar. Ótal
minningar komu þá í huga Júlíusar
og era ófáar sögumar sem hann
sagði um lífið á Borðeyri á æskuár-
um sínum. Frásagnir hans af ferð-
um sínum vítt og breitt um Strand-
imar með föður sínum sýslumann-
inum, alltaf að sjálfsögðu á hestum,
vora fróðlegar og skemmtilegar og
öðluðust líf í sínu rétta umhverfi.
Þrátt fyrir mikla ánægju af ferða-
lögum um landið sitt naut hann þess
ekki síður að ferðast til útlanda og
kynnast lífi og menningu annarra
landa og fóram við oft saman í ferð-
ir bæði austur um haf og vestur.
Dódí og Júlíus vora mjög samhent
og samtaka í öllu sem þau tóku sér
fyrir hendur, en samband þeirra
var sérlega náið og elskulegt, enda
alltaf talað um þau í sama orðinu.
Heimili þeirra er glæsilegt og öllu
komið fyrir af smekkvísi og alúð,
gestrisni þeirra mikil og alltaf jafn-
gott að koma til þeirra. Okkar kæri
vinur Júlíus hlaut mikið í vöggugjöf,
einstaka ljúfmennsku og góðar gáf-
ur, sem hann nýtti vel í hfi og starfi.
Hann var einnig sérstaklega hand-
laginn og hafði unun af að dytta að
heimili þeirra, jafnt innanhúss sem
utan, og nutu fleiri góðs af hand-
lagni hans. Hann hugsaði með til-
hlökkun til áranna framundan þeg-
ar að starfslokum kæmi og tími
gæfist til að sinna sínum fjölmörgu
hugðarefnum.
ðtaldar era þær mörgu ánægju-
stundir sem við höfum átt á heimil-
um hvort hjá öðra alla tíð. Bamalán
þeirra er mikið og era þau öll ein-
stakt mannkostafólk. Böm okkar og
bamaböm munu alla tíð minnast
Júlíusar fyrir einstaka hlýju og
bamgæsku. Við söknum vinar og
alls þess sem við áttum eftir að gera
öll saman, en þakklæti er okkur efst
í huga fyrir allar góðu samvera-
stundimar.
Elsku Dódí og fjölskyldan öll, hugur
okkar er hjá ykkur. Þið hafið misst
mikið en við vitum að góðar minn-
ingar, styrkur ykkar og samheldni
mun létta ykkur sporin þegar fram
líða stundir.
Edda og Konráð.
Það vora hðin 40 ár sl. sumar frá
því að Þórunn systir mín gekk að
eiga Júlíus Halldórsson, en þau
vora samt alltaf eins og nýtrúlofuð,
slíkur var kærleikurinn á milli
þeirra. Bæðu áttu þau annað hjóna-
band að baki og höfðu sín á milli
eignast níu böm. Þórann átti tvö lít-
il böm þegar hún giftist Júlíusi, en
hann fjögur. Síðan eignuðust þau
þrjú böm.
Nærri má geta að oft hefur verið
þröngt í búi, en hin létta lund systur
minnar og dugnaður þeirra beggja
og hversu samhent þau vora hjálp-
aði til að allt gekk þetta vel. Bömin
era öll sérstaklega vel gerð og hafa
hlotið góða menntun og ættboginn
er svo stór að oft var sagt í gríni að
leigja þyrfti samkomusal ef rúma
ætti alla afkomendur.
Þau hjón byggðu fallegt hús í
Fossvoginum, þar sem varla var
hægt að segja að iðnaðarmaður
kæmi nálægt, svo handlaginn var
Júlíus og mikill verkmaður. Við vor-
um nágrannar í 25 ár og oft leitaði
ég til Júhusar eftir ráðum með
garðyrkju, en það var mikið áhuga-
mál hans, enda garðurinn með þeim
fallegri í hverfinu.
Júlíus var vélfræðingur að mennt,
en sat fjögur ár í Menntaskólanum í
Reykjavík áður en hann sneri sér að
vélfræðinni. Hann var vélstjóri á
toguram fyrr á áram, síðan deildar-
stjóri véladeildar í Hamri. Árið 1983
settu þau hjón á stofn fyrirtældð
Búvélar og ráku það uns þau seldu
það fyrir nokkram áram, en Júhus
starfaði þar eftir sem áður uns hann
veiktist skyndilega í sumar.
Síðasthðið vor seldu þau húsið í
Fossvoginum og fluttust vestur á
Ægisíðu í fallega íbúð þar sem þau
hugðust eyða ævikvöldinu. Júlíus
valdi þennan stað sérstaklega með
tilhti til útsýnisins, en hann var
alltaf mjög hugfanginn af sjónum og
gat setið lengi og horft út á sjó og
fylgst með skipunum.
En skyndilega og óvænt skipast
veður í lofti, Júlíus fær sjúkdóm
sem læknavísindin virðast ekki
alltaf ráða við og í dag kveðjum við
mág minn með söknuði í huga og
vottum systur minni og öllum af-
komendum hans innilega samúð.
Blessuð sé minning hans.
Helga Gröndal.
Kæri Júlíus minn. Með söknuð í
hjarta langar mig til að kveðja þig,
sannan heiðursmann, og þakka þér
fyrir stutt en ógleymanlegt sam-
starf.
„Þótt ég talaði tungum manna og
engla, en hefði ekki kærleika, yrði
ég hljómandi málmur eða hvellandi
bjalla. Og þótt ég hefði spádóms-
gáfu og vissi alla leyndardóma og
ætti alla þekkingu, og þótt ég hefði
svo takmarkalausa trú, að færa
mætti fjöll úr stað, en hefði ekki
kærleika, væri ég ekki neitt. Og
þótt deildi ég út öllum eigum mín-
um, og þótt ég framseldi líkama
minn, til þess að ég yrði brenndur,
en hefði ekki kærleika, væri ég
engu bættari.
Kærleikurinn er langlyndur,
hann er góðviljaður; kærleikurinn
öfundar ekki; kærleikurinn er ekki
raupsamur, hreykir sér ekki upp;
hann hegðar sér ekki ósæmilega,
leitar ekki síns eigin; hann reiðist
ekki, tilreiknar ekki hið illa; hann
gleðst ekki yfir óréttvísinni, en sam-
gleðst sannleikanum; hann breiðir
yfir allt, trúir öllu, vonar aht, umber
allt. Kærleikurinn fellur aldrei úr
gildi. En nú varir trú, von og kær-
leikur, þetta þrennt, en þeirra er
kærleikurinn mestur.“ (Kor. 13.
1-18.)
Elsku Dódí, mínar dýpstu samúð-
arkveðjm- sendi ég þér og fjölskyldu
þinni, megi Drottinn umvefja ykkur
ljósi kærleikans, hugga og styrkja.
Hugrún Lilja Hilmarsdóttir.
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast vinar og samstarfsfélaga, Júhus-
ar Halldórssonar. Leiðir okkar lágu
saman árið 1994 þegar við hófum
samstarf við rekstur fyrirtækisins
Búvéla hf.
Strax í upphafi tókst gott sam-
starf okkar á milli. Júhus miðlaði
mér af áratuga reynslu sinni og
þekkingu, jafnframt því sem góður
vinskapur myndaðist á milli okkar.
Þær vora ófáar stundimar sem
við sátum saman á skrifstofunni og
skeggræddum daglegt amstur, ekki
síst líf og starf íslenskra bænda.
Þessar ánægjulegu og gjöfulu
stundir verða ekld fleiri.
Kynni Júlíusar af sölu búvéla
náðu tugi ára aftur í tímann og
minnast hans margir bændur vegna
viðskipta við hann á því sviði. Júlíus
var mjög fróður um vélar og kynnti
sér ávallt það nýjasta sem fram
kom. En þótt Júlíus tæki starf sitt
alvarlega var hann lífsglaður og
gefandi, góður samstarfsmaður og
félagi.
Um leið og ég kveð kæran vin og
samstarfsmann þakka ég fyrir þann
tíma sem við áttum samleið.
Við Helga og fjölskylda vottum
þér, Þórunn, og öðram aðstandend-
um dýpstu samúð okkar.
Theódór S. Halldórsson.
Kæri Júlíus.
Ekki hvarflaði að mér að
kveðjustundin væri innan seilingar
þegar við stóðum hvor gegnt öðr-
um við Hítará um miðjan júlímán-
uð. Þú og Dódí lögðuð færi ykkar
af natni fyrir laxinn hvar hann lá á
brotinu á Breiðinni en við Anna
reyndum við hann í Kverkinni. Er
ég fylgdist með þér varð mér enn
og aftur ljós sá dýrmæti eiginleiki
þinn að gefast ekki upp fyrr en í
fulla hnefana. Keppnisskap var
þér í blóð borið. Þrátt fyrir það
varstu ávallt æðrulaus og hófstillt-
ur. Okkur tveimur varð að vísu
ekkert sérstaklega vel ágengt í
þessari veiðiferð okkar í þeim
skilningi að margir lægju fiskarn-
ir. En Anna mátti að venju vel við
sinn feng una. Eftir situr í minn-
ingunni ánægjustund í fögru um-
hverfi með því fólki sem hjartanu
stendur næst. Þarna varst þú í
essinu þínu, sannur unnandi ís-
lenskrar náttúru sem ávallt var til-
búinn til að leggja land undir fót
kæmi fram hugmynd um ferð út
fyrir bæinn. Samferðarmenn þínir
fengu þá notið leiðsagnar þinnar
um undur landsins og ólíkustu
náttúrufyrirbæri.
Engan granaði að sá illvígi sjúk-
dómur er þú hafðir fyrir hálfum
öðrum áratug unnið sigur á væri
lagstur í nýja sókn. Allir töldu að
sigur þinn þá væri fullnaðarsigur
og þú yrði karla elstur enda at-
gervi þitt allt og ungur andi með
þeim hætti að bágt áttu menn með
að trúa því að 75 ára afmælið væri
í nánd. Sem fyrr sýndir þú af þér
æðruleysi, styrk og einstæðan lífs-
þrótt í veikindum þinum en því
miður varð nú ekki við neitt ráðið.
Auk djúprar sorgar og söknuðar
er þakklæti það sem mér er efst í
huga nú er leiðir skilja um sinn. Ég
er þakklátur fyrir að hafa í um það
bil aldarfjórðung verið náinn sam-
ferðarmaður þinn, vinur og
tengdasonur. Ég er þér ævinlega
þakklátur fyrir að hafa strax frá
fyrstu stundu boðið mig innilega
velkominn á heimili þitt þegar við
Anna, aðeins unglingar að árum,
felldum hugi saman í nýbyggðum
Fossvoginum. Það höfum við hjón-
in oft haft á orði að ekki hafi verið
sjálfgefið að slíku háttalagi væri
vel tekið af foreldrum. Þrátt fyrir
að segja megi að ástin á Onnu hafi
leitt mig á þína slóð þá skiptu mig
ennfremur miklu máli þær góðu
móttökur er ég hlaut í hennar
garði. I dag er ég Guði þakklátur
fyrir að hafa teymt mig yfir botn-
langann til mægða því ljóst er að
þar voru mín mestu gæfuspor stig-
in að tengjast þér og þínum.
Ég er þér ekki síður þakklátur
fyrir að hafa verið sá mildi og góði
afi sem þú varst bömum okkar.
Þau sakna þín nú sáran. Þau
yngstu eiga erfitt með að skilja
lífsins gang og skyiya vart hvað í
brotthvarfi þínu felst. Hin eldri
eiga um sárt að binda og heyja nú
baráttuna við mikla sorg. Það mun
þó verða þeim huggun harmi gegn
að eiga minninguna um slíkan afa
sem ávallt lagði við hlustir. Það var
ekki hastað á börnin þegar þau
kröfðust athygli en þess í stað var
hún af einlægum áhuga veitt. Þau
fengu ávallt óskiptan huga afa síns
í bjástri sínu. Þau fengu aldrei
skammir en í þess stað vora ærsl
og óþekkt stöðvuð með samræðum.
Bamsgrátur var læknaður með
sögum af ólíklegustu fyrirbærum
er börnin gleyptu í sig hugfangin
og gleymdu umsvifalaust stund og
stað í fangi afa síns. Fangið hans
afa var sannkallað ævintýraland.
Ég kveð nú góðan vin og ein-
stakan tengdaföður. Það var mikið
lán og mikill lærdómur að eiga með
þér aldarfjórðung af þeim 40 áram
er ég hef lifað. Ég mun minnast
þín sem glæsilegs höfðingja sem
var fullur af kappi og einurð. Sífellt
í leit að fróðleik hvort sem hann lá
í bókum eða í nánasta umhverfi. Þú
varst sögumaður af Guðs náð og
hafðir bætandi áhrif á allt sem í
kringum þig var. Guð geymi þig,
kæri vinur, og þökk sé þér.
Gunnlaugur Sævar
Gunnlaugsson.