Morgunblaðið - 07.01.1999, Síða 56

MORGUNBLAÐIÐ
56 FIMMTUDAGUR 7. JANÚAR 1999
* MINNINNGAR

t
Faðir okkar og tengdafaðir,
BJARNIBJARNASON
frá Hoffelli,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 8. janúar kl. 13.30.
Jónína Bjarnadóttir,
Magnús Karisson,
Helga Bjarnadóttir, Hjalti Jóhannsson,
Einar Bjarnason, Ester Ólafsdóttir.
t
BERGÞÓR ÓSKARSSON,
Strönd,
Rangárvöllum,
lést á jóladag, 25. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjörtur Kristjánsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGURLIN SIGURÐARDÓTTIR LONG,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudag-
inn 27. desember, verður jarðsungin frá Grens-
áskirkju föstudaginn 8. janúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Erla Long, Þórarinn Haukur Hallvarðsson,
Unnur L. Thorarensen, Oddur C.S. Thorarensen,
Jónína Long,
Anna Birna Long,
Einar Long, Salína Helgadóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
MATTHÍAS EINARSSON
trésmíðameistari,
Vík í Mýrdal,
sem lést sunnudaginn 3. janúar, verður jarð-
sunginn frá Víkurkirkju laugardaginn 9. janúar
kl. 14.00.
Jónína Þórðardóttir,
Ingibjörg Matthíasdóttir, Matthías B. Sveinsson,
Einar Matthíasson, Halldóra Svanbjörnsdóttir,
Kolbrún Matthíasdóttir, Björn Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN MARGRÉT HELGADÓTTIR,
Laugarnestanga 60,
síðast til heimilis
á Hrafnistu, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju föstu-
daginn 8. janúar kl. 13.30.
Grétar Bernódusson, Guðrún Eyjólfsdóttir,
Kristín Benný Grétarsdóttir, Davíð Héðinsson,
Óskar Eyjólfur Grétarsson,
Grétar Atli Davíðsson, Gunnar Atli Davíðsson.
t
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
JÓNASAR FRÍMANNS
GUÐMUNDSSONAR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Víðihlíð,
Grindavík, og á Garðvangi, Garði fyrir mjög
góða umönnun.
Björg Árnadóttir,
Jórunn Jónasdóttir, Anton S. Jónsson,
Árni Jónasson, Birna Margeirsdóttir,
Guðmundur Jónasson, (na Dóra Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
SIG URBERG UR
MAGNÚSSON
+ Sigurbergur
Magnússon
fæddist á Steinum
undir Austur-Eyja-
fjöllum 13. ágiíst
1916. Hann lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 18. desember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Eyvindarhólakirkju
2. janúar.
Þegar nafn Bergs í
Steinum kemur upp í
hugann dettur manni
ósjálfrátt í hug hestar
og skyldi engan undra, en það er
líka margt fleira sem upp kemur,
eins og vinnusemi, ósérhlífni, vin-
argreiði, hjálpsemi og traust, svo
fátt eitt af helstu kostum Bergs sé
talið upp.
Eg var ekki nema fímm ára þeg-
ar ég var fyrst sendur í sveit að
Steinum, og strax þá þóttist ég
heldur betur maður með mönnum
enda titlaði Bergur mig sem vinnu-
mann. Þetta var líka einn af al-
stærstu kostum Bergs, að fá börn
og unglinga til að hjálpa sér við hin
ýmsu störf af svo mikilli gleði og
kappi að öllum fannst þeir hafa til-
gang og skyldur, enda hrósið aldrei
langt undan. Eitt af því sem ein-
kenndi Berg sérstaklega var að
hann þurfti ekki mörg orð til að
gera vinnufólki sínu skiljanlegt
hvað átt væri við og hvað væri rétt
og hvað rangt, notaði frekar ein-
faldar bendingar sem allir lærðu á
stuttum tíma. Það var eitthvað óút-
skýranlegt í fari hans sem fram-
kallaði þessi skilaboð og þurti
aldrei neinnar útskýringar við. I
Steinum lærði ég eins og svo marg-
ir aðrir að vinna og hafa gaman af
því sem fengist var við hverju
sinni.
Eins og áður sagði hefur alltaf
verið samnefnari á milli Bergs í
Steinum og hesta, en segja má að
líf hans og yndi hafi verið hestar og
hestamenn. Bergur
var á árum áður einn
þekktasti hestasali
landsins og hafði af því
talsverð búdrýgindi,
löngu áður en almennt
var farið að tala um
hestamennsku sem at-
vinnugrein, hvað þá
aukabúgrein. Það var
margt sem kom til að
Bergur ávann sér virð-
ingu sem hestakaup-
maður, hann var góður
heim að sækja, lagði
sig fram um að finna
réttu hestgerðina fyrir hvern og
einn og var næmari á þá hluti en
flestir þeir sem ég hef kynnst. Þá
var það heldur aldrei tiltökumál, ef
hestur hentaði ekki viðkomandi, að
finna annan betri í staðinn. Bergur
var að flestu leyti náttúi-ubarn í
hestamennskunni og löngu áður en
farið var að kenna ýmis fræði varð-
andi hesta, eins og að það væri
betra fyrir hestinn að éta oftar en
tvisvar á dag, lá það ljóst fyrir
Bergi. Hann var allan daginn að
„hára“ hestum sínum eins og hann
orðaði það, þ.e. gefa þeim
smátuggu við og við, enda fóðraði
hann öðrum betur hesta sína. Eins
var á hestaferðalögum, þá var hann
alltaf að hugsa um að stoppa þar
sem hestarnir gætu tekið niður,
með því móti entust þeir betur og
héldu gleði sinni.
Bergur var lengi formaður
Hestamannafélagsins Sindra og
stóð fyrir hestaferðalögum seinni
partinn í júní á hverju ári. Oftast
var riðið austur yfir Mýrdalssand,
þar sem tekið var vel á móti gest-
um. Oftast voru þetta 5-6 daga
ferðir sem þurftu mikinn undirbún-
ing og járnaði Bergur þá flesta
hesta Eyfellinga, sem var ærin
vinna, og taldi það ekki eftir sér.
Bergur var einhver snjallasti
ferðamaður á hestum sem ég hef
kynnst.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Starmóa 3,
Ytri Njarðvík,
sem lést miðvikudaginn 30. desember síðast-
liðinn, verður jarðsungin frá Ytri Njarvíkurkikju
föstudaginn 8. janúar kl. 14.00.
Tryggvi Valdimarsson,
Þóra Björg Ólafsdóttir, Sigurjón Þorkelsson,
Rósa Ólafsdóttir,
Reynir Ólafsson, Sigríður Stefánsdóttir,
Valdimar Tryggvason, Mirela Prótopapa,
Ólöf Jóna Tryggvadóttir, Björn Axelsson,
Björgvin Tryggvason, Kristín Ösp Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
EGGERTS KRISTINSSONAR
fyrrv. forstjóra,
Tómasarhaga 13,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
8. janúar kl. 10.30.
Þeir, sem vilja minnast hins látna, eru vinsam-
lega beðnir að láta Krabbameinsfélagið eða
Barnaspítala Hringsins njóta þess.
Sigurlaug Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Eggertsson, Ágústa B. Árnadóttir,
Kristinn Eggertsson, Hjördis Bergstað,
Agnes Eggertsdóttir, Benedikt Sigurðsson
og barnabörn.
Við sumarbömin í Steinum gát-
um alltaf gengið að því vísu að við
mættum fara á hestbak þegar ekki
var verið við önnur störf. Þannig
kynntumst við fjölda hesta þótt
sumir þeir bestu stæðu oft stutt við
en fljótt var alltaf fyllt í skörðin.
Flestir þeir sem voru í sveit í
Steinum fengu hest að gjöf ef að-
stæður heima hjá viðkomandi
leyfðu og þeir era ófáir hestarnir
sem ég hef eignast frá þeim heið-
urshjónum Ellu og Bergi. Eg var
svo lánsamur að eiga tvo vetur hjá
þeim Ellu og Bergi þegar ég var í
Skógaskóla og fá að temja með
Bergi hesta og hugsa um annan
búsmala.
Það er einhver mesta gæfa í lífi
mínu að hafa fengið að alast upp að
hálfu leyti hjá þessu einstaka fólki
og njóta athygli þeirra og ástríkis.
Elsku Ella frænka og Arni, megi
góður Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
Hermann Arnason.
Hann Bergur í Steinum er dáinn.
Þessum orðum vildi ég ekki tráa.
Eg vildi njóta þess að geta hitt
minn kæra frænda miklu oftar og
rætt við hann um menn og málefni
en ekki síst um hesta.
Bergur var einstakur maður,
betri, jákvæðari, hjálpsamari og
skemmtilegri mann er vart hægt
að fínna. Alltaf var slegið á létta
strengi í samtölum og ávallt hafði
hann tíma til að hjálpa öðram.
Eg fékk ungur að áram að
skreppa út að Steinum og vera hjá
þeim góðu hjónum Bergi og Ellu
svona viku í senn að vetrarlagi. Þá
fékk maður að prófa marga folana
hjá honum og læra margt af þess-
um snillingi í meðferð hrossa.
Þetta voru sannkallaðar sæluvikur.
Berg tel ég vera einhvern mesta
hestamann sem Island hefur alið.
Það var ótrúlegt að sjá hvernig
ótamin hross og jafnvel hrekkjótt
urðu eins og leikfóng í höndunum á
honum á skömmum tíma. Ymsar
hans eðlislægu tamningaaðferðir
sem hann byrjaði að beita fyrir
hálfri öld eru í dag kenndar af nú-
tímans reiðkennuram. Bergur
stundaði hefðbundinn búskap en
það má segja að tamningar og
hestasala hafi verið hans aðalstarf,
alla vega það starf sem gaf honum
mestu ánægjuna. Enginn veit
hversu gífurlegur fjöldi hesta
skipti um eigendur í gegnum hans
hendur, en þeir skiptu örugglega
þúsundum. Hann var alla tíð sann-
gjarn í viðskiptum og ávallt tilbú-
inn að taka hrossið til baka ef
kaupandi var ekki sáttur, en sá
mátti gjarnan fá annan hest í stað-
inn.
En það vora ekki bara tamin
hross í Steinum heldur hefur dvalið
þar í nokkurs konar tamningu í
gegnum tíðina mikill fjöldi barna
og unglinga á sumrin, sem hafa
verið svo gæfusöm að fá að dvelja
sumar eftir sumar hjá þessum
góðu hjónum. Ekki er mér kunn-
ugt um að nokkram hafi leiðst sú
dvöl. Mörg þeirra hafa á þeim tíma
fengið innsýn í hestamennsku og
stundað hana ætíð síðan.
A sl. áratug þurftir þú, kæri
frændi, að dvelja á sjúkrahúsum
meðal annars til að lagfæra brot af
völdum hesta eða slit í liðum eftir
mikla vinnu um ævina og alltaf
varstu jafn kátur og jákvæður
þrátt fyrir innlögn í allt að 6 vikur í
senn. Þá hittumst við oft daglega
og ekki stóð á að segja mér
skemmtilegar sögur sem oftar en
ekki tengdust hestum eða hesta-
mönnum. En þrátt fyrir aðgerðir
og fleira hélstu áfram í hesta-
mennskunni að segja má fram á
síðasta dag. Ég reikna með að þú
hafir verið farinn að ráðgera að
taka inn hesta eftir áramótin.
Nú ertu farinn, kæri frændi, allir
sem hafa kynnst þér sakna þín
mikið.
Ami minn, nú er húsbóndi þinn
farinn, missir þinn er mikill. Elsku
Ella mín, ég og fjölskylda mín vott-
um þér okkar innilegustu samúð.
Hannes Hjartarson.