Morgunblaðið - 09.04.1999, Page 54

FÖSTUDAGUR 9. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Kristinn Magn-
ússon fæddist í
Smjördölum í Flóa í
Sandvíkurhreppi
hinn 3. mars 1924.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Slyóli hinn 30. mars
síðastliðinn. For-
eidrar hans voru
Magnús Þorkelsson,
húsasmiður og gidl-
smiður, f. 29. maí
1890, d. 25. febrúar
1956, og Ingibjörg
Árnadóttir, húsfrú,
f. 27. apríl 1889, d.
3. ágúst 1978. Kristinn var
næstelstur sjö systkina. Þau eru
Hrefna, Þorkell, Guðrún Fann-
ey, Skúli og Rafn. Ein systir
þeirra, Sigríður Svava, lést úr
berklum árið 1941, aðeins 15
ára gömui.
Hinn 25. október 1947 kvænt-
ist Kristinn Steinvöru Fjólu
Guðlaugsdóttur, f. 11. ágúst
1928 í Reykjavík. Börn þeirra
eru: 1) Sigríður Svava, f. 31.3.
1948, gift Sigfúsi Þormar, þau
' j eiga þrjú börn. 2) Pálína, f. 10.7.
1949. Hún á tvö börn. 3)
Magnea Ingibjörg, f. 3.2. 1951,
gift Hauki Haukssyni. Þau eiga
þijú börn. 4) Magnús Kristins-
Þegar sest er niður á páskadegi til
að skrifa minningarorð um föður
okkar, Kristin Magnússon, sem lést
eftir aðeins fímm daga veru á Skjóli,
koma margar minningar fram í hug-
ann.
Mjög ungur að árum eða um ferm-
'-'jingu fór faðir okkar að starfa hjá
Mólkubúi Flóamanna og lærði hann
þar til mjólkurfræðings og ætlaði
síðar í framhaldsnám til Danmerkur,
en af því gat ekki orðið, þar sem
stríðið var skollið á og söðlaði hann
því um og gerði samning við föður
sinn um að læra húsasmíði og lauk
því námi með sveinsprófi hinn 1. maí
1946 og meistaraprófi árið 1949.
Ekki voru launin há á þessum tíma,
aðeins kr. 50.00 á mánuði fyrsta
námsárið og síðasta árið hækkaði
það í kr. 100.00.
Foreldrar okkar eignuðust fyrsta
barnið 31. mars 1948. Börnin urðu
alls sjö, 20 barnabörn og eitt langa-
fabarn. Faðir okkar var alveg ein-
ir,»itaklega duglegur maður og ósér-
hlífinn og voru þau búin að kaupa sér
sína fyrstu íbúð áður en þau giftu
sig, tveggja herbergja íbúð á Miklu-
braut 70. Árið 1958 var flutt í Goð-
heimana, sem pabbi hafði byggt
ásamt vini sínum og var það fjögurra
hæða hús og áttu þau kjallarann og
fyrstu hæðina, en kjallarinn var seld-
ur síðar. Hann var með þeim fyrstu
sem byggði í Heimunum og voru þar
bara nokkrir sveitabæir og þótti
mörgum hann hálfskrýtinn að
byggja svona langt í burtu frá bæn-
um, en pabbi var mjög framsýnn
maður og sagði að innan nokkurra
ára yrði þetta nálægt miðbænum,
sem var mikið rétt. Ekki var til bíll á
_heimilinu og fór hann hjólandi til
vinnu og síðan í bygginguna á kvöld-
in og um helgar. Áldrei sáust þreytu-
merki á honum, þó að hann ynni
myrkranna á milli og ávallt var hann
boðinn og búinn til að hjálpa öðrum
og leituðu margir til hans og ekki
síst við bömin hans þegar við vorum
að byggja okkar hús, enda var pabbi
einstaklega vandvirkur maður.
Pabbi var trúaður maður, þó að
hann flíkaði því ekki og oft á páska-
dagsmorgun vakti hann okkur
krakkana þegar sólin kom upp, til að
leyfa okkur að sjá sólina dansa af
^g^leði yfir upprisu Krists og aldrei
var farið að sofa öðruvísi en farið
væri með „Faðir vorið“. Pabbi var
alveg sérlega barngóður og lék sér
mikið við barnabömin og oft mátti
varla á milli sjá hver væri elstur í
hópnum. Oft talaði pabbi um sveitina
sína fyrir austan fjall og sá hann
hana ávallt í mikilli birtu. Það vom
^QÚfáar ferðimar sem famar vom í
i^augardalinn og pabbi hefði viljað
son, f. 15.9. 1953,
kvæntur Eddu Er-
lendsdóttur. Þau
eiga þrjú börn og
eitt barnabam. 5)
Guðrún, f. 2.9. 1955,
gift Braga Pálma-
syni. Þau eiga þrjú
börn. 6) Hafdís
Erla, f. 3.6. 1958.
Hún á þrjá drengi.
7) Reynir Elfar, f.
28.10. 1960, kvænt-
ur Gunni Stellu
Kristleifsdóttur.
Þau eiga eina dótt-
ur, en fyrir á Reyn-
ir tvo drengi.
Kristinn lauk prófi úr Ingi-
marsskólanum og útskrifaðist
sem húsasmiður 1. maí 1946 frá
Iðnskólanum í Reykjavík. Hann
starfaði við húsasmíðar allan
sinn starfsferil og síðustu árin
hjá Flugmálastjórn. Snemma
árs 1998 lagðist hann á sjúkra-
deild Landakotsspítala og
dvaldi þar þar til fjórum dögum
áður en hann Iést, en þá var
hann fluttur á hjúkrunarheimil-
ið Skjól.
Utför Kristins fór fram í
kyrrþey í Langholtskirkju hinn
8. aprfi að ósk hins látna. Jarð-
sett var í Gufuneskirkjugarði.
að þær hefðu orðið miklu fleiri.
Hann hafði mikið gaman af ferðalög-
um og vom þau mamma búin að
ferðast víða, sérstaklega fannst hon-
um gaman að koma til Kanada og
Asíu, en hann átti kost á því þegar
hann vann fyrir Cargolux í Lúxem-
borg.
Nú er faðir okkar farinn í langt
ferðalag og laus úr viðjum erfiðs
heilsuleysis. Við viljum þakka elsku-
legum föður okkar fyrir alla hlýju,
hvatningu, styrk, traust og vináttu
sem hann gaf okkur og biðjum al-
góðan Guð að styrkja móður okkar í
sorg hennar, en hún var ávallt sem
klettur við hlið hans.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er nótt.
Pig umveQi blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þásælteraðvitaafþví
þú laus ert úr veikindum viðjum,
Þín veröld er björt á ný.
Eg þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
Hvíl þú í friði, elsku pabbi.
Þínar dætur og synir.
Nýverið kvaddi þennan heim ást-
kær tengdafaðir okkar og vinur
Kristinn Magnússon, húsasmíða-
meistari, sem lengst af bjó í Goð-
heimum 4 í Reykjavík. Kristinn var
eitt mesta ljúfmenni, sem við höfum
kynnst, og viljum við gjaman fá að
minnast þessa trausta vinar okkar
með nokkrum kveðjuorðum að skiln-
aði.
Kristinn Magnússon var ættaður
frá Smjördölum á Suðurlandi og átti
uppeldisár á Selfossi hjá foreldrum
sínum Magnúsi Þorkelssyni húsa-
smíðameistara og Ingibjörgu Árna-
dóttur. Þar stundaði hann mjólkur-
fræðinám hjá Mjólkurbúi Flóa-
manna en fluttist síðan með foreldr-
um sínum til Reykjavíkur, þar sem
hann lauk námi sem húsasmíða-
meistari eftir sveinsnám hjá föður
sínum. Kristinn var eftirsóttur til
verka og starfaði lengst af sem
húsasmíðameistari á eigin vegum og
liggja eftir hann mörg hús og önnur
mannvirki, sem hann tók þátt í að
byggja, og má þar nefna Hótel Loft-
leiðir, viðhaldsstöð Cargolux í Lúx-
emborg og fleiri byggingar fyrir
einkaaðilja og fyrirtæki. Síðustu ár
starfsævi sinnar vann hann á tré-
smíðaverkstæði flugmálastjórnar
við ýmis byggingarverkefni við flug-
velli, en hann hafði ætíð áhuga á
flugmálum eftir æskuár sín í ná-
grenni Reykjavíkurfiugvallar.
Með ósérhlífni og yfirlætisleysi
gekk Kristinn til allra verka. Hann
var hraustmenni að burðum og hafði
verið keppnismaður í fimleikum á
yngri árum, sem hann bjó að í erfiðu
starfi sínu. Það hjálpaði honum mik-
ið í gegnum lífið og sérstaklega veik-
indin síðustu árin hversu bjartsýnn
og léttur Kristinn var í lund að eðlis-
fari. Hann var skemmtilegur í sam-
starfi, en gerði sömu kröfur til sín
og samstarfsmanna sinna um að
verkin skyldu ganga vel og snurðu-
laust fyrir sig og gat verið ákveðinn
og fastur fyrir, ef menn fylgdu ekki
nægjanlega vel eftir.
Lítið var Kristinn gefinn fyrir
deilur og hnútukast, en oft voru
gamanyrði látin fjúka um menn og
málefni. Stjói-nmálaskoðanir hans
voru bjargföst trú á að frelsi ein-
staklingsins til athafna væri þjóðinni
farsælast. Við vitum, Kristinn minn,
að samstarfsmenn þínir á lífsleiðinni
minnast þín með hlýhug og söknuði.
Kristinn bjó lengst af með sína
stóru fjölskyldu, eiginkonu og sjö
böm, í Goðheimunum, í húsi er hann
byggði með öðrum verkum. Lífs-
hamingja Kristins var fólgin í
tryggu og farsælu hjónabandi hans
og hinnar indælu tengdamóður okk-
ar, Fjólu Guðlaugsdóttur, sem bjó
manni sínum fallegt og friðsælt
heimili. Þau voru alla tíð einstaklega
samrýnd og fjölskyldan var Kristni
ætíð efst í huga, fyrst börnin sjö og
síðan barnabörnin tuttugu, sem sum
hafa einnig stofnað fjölskyldur. Það
var alltaf gaman að fara í heimsókn
til afa með sitt létta grín og glens.
Háhestur var vinsæll en handrólan
hjá afa var í uppáhaldi. Aldrei
gleymdist neinn í þessum stóra hópi
í veglegum gjöfum á afmælis- og há-
tíðisdögum og ekkert stóðst ömmu-
súpuna í matarboðunum hjá afa og
ömmu.
Þau hjónin höfðu yndi af ferðalög-
um og ber myndasafn þeirra vott
um margar ánægjulegar ferðir inn-
anlands og erlendis. Söknuður fjöl-
skyldunnar er sár, en minningin um
kærleika Kristins er gefandi vega-
nesti fyrir afkomendurna á lífsleið-
inni.
Kristinn Magnússon var höfðingi í
lund. Hann var fyrstur að koma,
þegar okkur tengdabörnin vantaði
aðstoð við smíðar og húsbyggingar.
Margt listilegt handverkið er eftir
hann í húsum okkar og það var
ógleymanlegur skóli og reynsla að
verða vitni að vinnu Kristins við
handverkið. Aldrei mátti minnast á
greiðslu en við fundum vel hug og
von hans um að gjafavinna sín
myndi verða til góðs fyrir fjöl-
skylduböndin.
Með söknuð í hjarta kveðjum við
ástkæran tengdaföður okkar, Krist-
in Magnússon, sem nú hefur fengið
frið eftir löng og erfið veikindi. Við
biðjum Guð að blessa hann og styðja
Fjólu tengdamóður okkar og aðra
aðstandendur í sorg sinni.
Tengdabörn:
Bragi, Edda, Gunnur Stella,
Haukur og Sigfús.
Hann Kristinn frændi minn er lát-
inn. Skarð hefur verið höggvið í
sterkan systkinahóp, það fyrsta síð-
an systir þeirra, hún Sigríður Svava,
lést fyrir tæpum sextíu árum.
Kristinn er mér afar ofarlega í
huga þegar ég hugsa um frændfólk
mitt. Minnisstæður af mannamótum
sakir hæglætis og hógværðar. Þegar
hann blandaði sér í umræðurnar var
það með mikilli hægð. Oftast sat
hann með svolítið bros um varirnar
og glettnislegan glampa í augum.
Kristinn var elstur systkina sinna,
fæddur í Smjördölum í Sandvíkur-
hreppi og fluttist ungur að Ásheim-
um á Selfossi, en þar byggði afi
minn lítið hús við aðalgötuna í vax-
andi sveitarfélagi. Selfoss var þeim
systkinum alltaf ofarlega í huga og
margar sögurnar urðu til út frá fjör-
miklum leik þeirra á bökkum Ölfu-
sár. Sögurnar af brellunum og vísu-
brotin eftir afa krydduðu æskuár
mín og enn er það svo að þegar ég
renni yfir Ölfusárbrú þá er þess
minnst þegar afi greip pabba rétt
áður en Ölfusáin hreif hann með sér
eða þeir bræður voru í einhverjum
hrekkjunum. Einhvern veginn
fannst mér alltaf eins og faðir minn
hefði átt frumkvæðið að slíku, enda
skemmtilega stríðinn, en Kristinn
hafði gaman af að rifja upp sögurnar
og hlusta á þau hin. Hann átti án efa
sinn hlut.
Þau sæmdarhjónin Kristinn og
Fjóla byrjuðu búskap töluvert á
undan foreldrum mínum. Þess
vegna voru börnin þeirra flest eldri
en ég. Því horfði maður upp til
þeirra meðan maður var minni og
elstu krakkarnir voru miklir töffar-
ar innan um okkur smáfólkið. Þá var
fjölskyldan kannski nánari böndum
bundin um ömmu mína Ingibjörgu.
Kristinn var smiður og mjög lag-
hentur. Eg ímyndaði mér oft, þegar
ég horfði á hann vinna, að hann nálg-
aðist hlutina eins og smiðurinn afi
minn, sem ég kynntist aldrei nema
af orðspori. Oft fylgdist maður með
þeim bræðrum, t.d. þegar verið var
að byggja á Fálkagötu 14, eða þegar
verið var að laga glugga og annað
heima. Samstaðan milli þeirra systk-
inanna var mikil. Ef einhver var að
útrétta þá voru hin komin að mála,
smíða eða annað sem þurfti.
Nokkrum sinnum kom ég á verk-
stæði þar sem Kristinn var og ör-
sjaldan var hann í vinnu við lagfær-
ingar í Menntaskólanum við Sund
þar sem ég hef verið við störf um all-
langa hríð. Mér fannst afar spenn-
andi að horfa á þennan laghenta,
hógværa frænda minn vinna við
timbrið.
Það er söknuður að honum
frænda mínum enda þótt veikindi
hans hafi verið búin að lama hann
þannig að sjálfsagt varð hann hvíld-
inni feginn. Það er erfitt að hugsa
sér það að hann verði ekki með um
næstu jól.
Guð geymi Kristin Magnússon.
Magnús Þorkelsson.
Það var þriðjudaginn 30. mars að
mér barst sú fregn, að Kristinn
Magnússon, fyrrverandi tengdafaðir
minn, væri látinn. Það sló mig mjög
mikið, því ekki hefði ég átt von á því,
að það væri í hinsta sinn sem ég sæi
hann þegar ég heimsótti hann á 75
ára afmælisdegi hans núna í mars.
Því vil ég fá að minnast þessa
sómamanns með nokkrum þakkar-
orðum.
Það var árið 1979 að ég kynntist
Kristni Magnússyni og hans fjöl-
skyldu. Þar sem leiðir okkar Reynis
Kristinssonar lágu saman í ein þrett-
án ár, varð ég þeirrar gæfu njótandi
að eiga samleið með ykkur þann
tíma. Þar sem ég bjó nú hjá ykkur í
Goðheimunum um tíma, vil ég þakka
þér, Kristinn minn, fyrir allar bfl-
ferðirnar sem þú keyrðir mig upp í
Versló og ég tala nú ekki um sunnu-
dagsmatinn sem ég fékk hjá ykkur
hjónum. Árið 1988 eignuðumst við
Reynir drenginn Teit Pál sem var
mikill afastrákur. Þar sem Kristinn
afi var í miklu uppáhaldi hjá barna-
börnunum, held ég að fáir hefðu
nennt að leika eins mikið við yngstu
krakkana eins og hann gerði. Afi
Kristinn var gamall fimleikameistari
og gerði í því að láta krakkana gera
alls kyns kúnstir. Það er kannski
þess vegna sem Teiti Páli hefur
gengið svona vel í fimleikunum.
Hann hefur kannski erft þetta frá
afa sínum.
Kristinn minn, það var heiður að
fá að kynnast þér. Þú varst ekki bara
mikiil maður, heldur varstu líka mik-
il manneskja. Þökk fyrir allt og allt.
Elsku Fjóla mín, Reynir og fjöl-
skyldur. Við Teitur Páll sendum
ykkur innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minning um góðan eiginmann,
föður, tengdaföður, afa og langafa
styrkja ykkur á þessum tíma.
Blessuð sé minning hans.
Vér reynum harm að hylja
og hjarta djúpstæð tár,
en það er þungt að skilja
að þú sért orðinn nár.
Þú gekkst frá okkur glaður
með góðleiks bros um kinn,
og hugur bar þig hraður
þú hraustur æskumaður,
en þá í síðasta sinn.
KRISTINN
MAGNÚSSON
En lokað er ei leiðum,
það ljómar bak við ský,
á morgunhimni heiðum
rís heilög sól á ný.
Þær innstu vonir ölum
að eftir hinsta blund
vér duft úr jarðar dölum
i drottins himnasölum
þá eigum endurfúnd.
Jóna Lárusdóttir.
Það var mér mikið áfall að frétta
af andláti þínu, elsku afi, og leita ég
nú huggunar í minningunum. Elsku
afi minn, hversu sárt ég sakna þín.
Afi minn geislaði af góðvild. Eg
man sérstaklega eftir því þegar afi
kenndi mér að leggja saman á stofu-
gólfinu í Goðheimunum. Það er ein af
fyrstu minningum um okkar sam-
verustundir. Afi hafði alltaf nægan
tíma fyrir bamabörnin sín. Við köll-
uðum hann kitlu-afa og biðum full
eftirvæntingar eftir að hann birtist í
gættinni og hljóp á eftir okkur til að
kitla okkur. Hann hossaði okkur á
hné sér og kitlaði okkur með því að
þykjast spila á okkur eins og harm-
onikur. Allir vildu sinn tíma með afa.
Við bókstaflega héngum utan á hon-
um þrjú, fjögur í einu.
Ég man eftir því með hve miklu
stolti ég sagði vinkonum mínum
hvað ég ætti yndislegan afa. Það var
alltaf tilhlökkunarefni þegar kitlu-afi
kom í heimsókn. Ég hafði meira að
segja gefið vinkonu minni hlut í hon-
um því að henni þótti hann svo
skemmtilegur, sá besti. Ef einhver
gaf sér tíma fyrir bamabörnin og
naut þess að leika við þau, þá var það
afi Kristinn.
Afi var sannarlega til fyrirmyndar
í mínum uppvexti. Hversu stolt ég
borðaði skyr til að vera eins þú, afi.
Og hversu hugfangin ég hörfði á þig
þegar þú hnyklaðir augabrúnirnar
svo um munaði. Önnur skaust upp en
hin niður. Hvemig var þetta hægt?
Ég var komin með verk í andlitið af
því að reyna að leika kúnstir þínar
eftir sjö ára gömul en náði því þó að
hluta til um síðir.
Elsku afi minn, hvað ég sakna þín.
Ég geri mér nú betur grein fyrir því
hversu langt er síðan þú fórst í raun
frá okkur og það hefði verið eigin-
girni að krefjast þess að þér yrði
haldið hér lengur. Ég hefði samt vilj-
að hafa þig hjá mér að eilífu.
Það er synd hve fljótt afi veiktist
því hann var listamaður í höndunum
og eftir að hann hætti að vinna hefði
hann eflaust bætt fleirum tréút-
skurðarverkum í safnið. Verk hans
bera vott um mikla natni og virðingu
fyrir efniviðnum sem hann hafði svo
mikla stjórn á. Hann gerði mjög fal-
lega muni.
Það er svo sárt að missa þig frá
okkur, elsku afi. Mér þykir svo óend-
anlega vænt um þig, elsku afi minn.
Megi guð geyma þig og varðveita um
ókomna tíð.
Elsku amma mín, Guð gefí þér
styrk til að takast á við missinn.
Hver sá sem fær notið þeirrar ástar í
hjónabandi eins og þið báruð hvort
til annars hefur notið blessunar.
Samstaða ykkar og ást hvort á öðru
eru okkur ungu og óreyndu innblást-
ur fyrir framtíðina.
Fjóla Björk.
Það er erfitt að tjá þá sorg sem
býr í hjarta okkar yfir að þurfa að
kveðja þig, elsku afi. Við munum
minnast þín með sárum söknuði, vit-
andi að við erum öll ríkari fyrir að
hafa haft þig í lífi okkar. Okkur lang-
ar til að þakka þér fyrir allt sem þú
kenndir, gafst og varst okkur og
kveðja þig með þessu ljóði:
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kristinn Steinar, Ingibjörg,
Kristinn Ingi og Garðar Ingvar.