Morgunblaðið - 09.04.1999, Side 55

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. APRÍL 1999 55
MINNINGAR
+ Helg-a Regína
Eiðsdóttir var
fædd að Krókum í
Fnjóskadal 15.
ágúst 1931. Hún
lést á heimili sínu á
Dalvík 2. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Eiður
Indriðason og Matt-
hildur Níelsdóttir.
Systkini hennar
voru Anton, Elínrós
og Anna.
Helga giftist
fyrst Sveinbergi
Hannessyni og áttu
þau saman fjögur börn, Hann-
es, Sólrúnu, Elínrósu og Svölu.
Seinni maður hennar var
Matthías Jakobsson.
títför Helgu fer fram frá Dal-
víkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Mig langar til að minnast fáein-
um orðum fyrrverandi tengdamóð-
ur minnar. Mér finnst það vera viss
forréttindi að fá að vera samferða
Helgu í gegnum hluta af lífinu. Að
sjá alltaf björtu hliðai-nar á öllum
hlutum er ekki öllum gefið.
Helga hafði allt til að bera sem
getur prýtt eina manneskju. Hún
var skemmtileg, hlý og lítillát kona.
Þessir eiginleikar áttu síðar eftir að
koma henni vel. Eitt af þvi sem ein-
kenndi Helgu var atorkusemi og
dugnaður. Hún var afbragðs góð
saumakona, hannaði og saumaði svo
lista vel. Ófáar voru flíkurnar sem
hún rétti að barnabörnum sínum
sem hún hafði mikið dálæti á. Sjald-
an held ég að henni hafi fallið verk
úr hendi meðan heilsa leyfði. Manni
fannst hún vera sívinnandi. Þótt
leiðir okkar Hannesar skildu var
hún mér áfram eins og besta
tengdamóðir. í árum talið var
kannski töluvert bil á milli okkar en
það fann maður aldrei. Hægt var að
spjalla um alla hluti við hana. I
flestum heimsóknum mínum til
þeirra hjóna minnist ég þess að þau
væru að sýsla við matargerð. Þar lá
mikill áhugi þeirra beggja og voru
þau af gamla skólanum á þvi sviði.
Á Bárugötunni þar sem þau bjuggu
lengst af var oft margt um mann-
inn. Barnahópurinn stór sem þau
ólu upp af myndarskap og fjöl-
skylduböndin sterk. Er börnin
hleyptu heimdraganum nutu þau
greiðvikni foreldra sinna áfram svo
af bar. Einnig sóttu barnabörnin
mikið til ömmu og afa og sýndu
þeim mikla umhyggju. Þau voru
vinamörg og höfðingjar heim að
sækja.
Á síðustu árum tók að halla und-
an fæti hjá Helgu, heilsan fór að
bila og þurfti hún ófáar ferðirnar að
fara til Reykjavíkur og leggjast inn
á spítala. Úndir þeim kringumstæð-
um fann maður best hvernig mann-
eskju hún hafði að
geyma. Hún tókst á við
veikindi sín af miklu
æðruleysi og dugnaði,
sagði stundum að ekki
væri þörf að kvarta því
hugsað væri svo vel um
sig. Gerði hún lítið úr
sínum veikindum, kaus
heldur spjall á léttari
nótum. Gat ég stund-
um liðsinnt henni og er
þakklát fyrir það. Vil
ég þakka Helgu sam-
fylgdina og það sem
hún var mér og börn-
um mínum.
Ég votta Matta og börnum
þeirra, svo og öðrum aðstandend-
um, mínu dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Þín mildhlý minning lifír,
svo margt að þakka ber.
Þá bjart og blítt var yfir,
er brosið kom frá þér.
Þú sólargeisla sendir
og samúð, vinarþel.
Með Mýrri vinar hendi
mér hjálpaðir svo vel.
Með hjartans þökkum hlýjum
nú hrærð við kveðjum þig.
Á lífsins leiðum nýjum
sért leidd á gæfustig
af meistaranum mesta,
sem mannkyn leysti hrjáð.
Þín brúðargjöfm besta
sé blessun Guðs og náð.
(Guðríður S. Þóroddsdóttir.)
Agga H. Hauksdóttir.
Þegar ég ákvað að fara í Stýri-
mannaskólann á Dalvík sumarið
1985 talaði afi minn, hann Óli
Bjarnason, við Matthías Jakobsson,
frænda sinn á Dalvík, og sagði hon-
um að ég yrði þar næsta vetur.
Matti bauðst til að hýsa strákinn ef
hann vildi. Ég lét til leiðast og
mætti í Bárugötuna um haustið og
þá sá ég Helgu í fyrsta skiptið. En
svo skringilega vildi til að ég var
bæði skyldur Helgu og Matta og
stundum grínaðist Helga með að ég
væri vel ættaður. Hún tók svo vel á
móti mér að mér fannst ég vera
kominn heim. Ég hef aldrei kynnst
meiri gestrisni. Helga ræsti mig á
morgnana og þá var klárt kaffi og
smurt brauð og öll þjónusta var
eins og á fínu hóteli. Á daginn sát-
um við Helga oft og ræddum málin
og hlógum saman þegar ég var að
segja henni frá því sem gerðist í
skólanum, og fjörinu sem ég lenti í
um helgar á Akureyri.
Oft kom fyrir að ég lenti í vand-
ræðum með að þýða ensku og þá
bjargaði Helga því. Einnig vafðist
stafsetning á íslensku ekkert fyrir
henni þótt hún væri ekki langskóla-
gengin.
Þennan vetur náði-ég mér í kon-
una sem ég er giftur í dag. Helga
var svo hrifín af henni að hún sagði
oft í gríni við mig: „Vertu góður við
hana, því ég held að engin önnur
vilji þig.“ Eftir að við eignuðumst
strákana okkar hafa þeir alltaf
fengið jólapakka frá ömmu og afa á
Dalvík. Einnig var yfirleitt pakki til
mín sem innihélt þá eitthvert grín.
Síðasta haust fór ég með bilaðan
bát til Dalvíkur og þá gisti ég hjá
Helgu og Matta. Þá var haldin
veisla því týndi sonurinn var kom-
inn heim.
Það eru allar minningar um
Helgu eins; hlátur og gleði. Helga
var búin að eiga við heilsuleysi að
stríða undanfarin ár og þegar ég
var að spyrja hana, þá var alltaf það
sama; að hún hafi verið slæm um
daginn, en nú væri allt að lagast.
Elsku Matti, börn ykkar beggja
og fjölskyldur. Þið hafið misst mik-
ið. Ég votta ykkur innilega samúð.
Alfreð Garðarsson, Grímsey.
Ég kynntist Helgu fyrir 14 árum
en þá fluttist ég til íslands. Helga
var ákaflega hlý, glaðlynd og hjálp-
söm kona. Þótt við skildum ekki
hvor aðra í byrjun tókst okkur þó
alltaf með einhverjum ráðum að
gera okkur skiljanlegar. Hún var
ein þeirra sem hjálpaði mér mikið
við að læra íslensku og að vinna þau
störf sem hér tíðkuðust við heimilis-
hald. Hún kenndi mér að prjóna,
baka og útbúa ýmsa íslenska rétti.
Einnig sagði hún mér sögur af því
hvernig Islendingar lifðu hér í
gamla daga og var óþreytandi að
kynna mér íslenska menningu. Allt
var þetta mér svo framandi og
hennar hjálp því ómetanleg.
Hjá Helgu voru gömlu íslensku
siðirnir í heiðri hafðir, hjá henni sá
ég fyrst hvernig á að baka laufa-
brauð og flatkökur, húsið hennar
ilmaði alltaf af bakstri. Henni féll
aldrei verk úr hendi en samt gaf
hún sér alltaf tíma til að hjálpa öðr-
um og til mín kom hún alltaf fær-
andi hendi með eitthvert heimatil-
búið góðgæti.
Þakklæti er mér efst í huga til
Helgu nú þegar ég kveð hana hinstu
kveðju, þakklæti til hennar og
þeirra hjóna beggja sem komu mér
í foreldra stað á Dalvík þar sem hús
þeirra var mér og minni fjölskyldu
alltaf opið.
Ég kveð Helgu með sárum sökn-
uði og þakka henni allt það sem hún
gerði fyrir mig. Minningin lifir um
ástkæra vinkonu.
Elsku Matti, börn, barnabörn og
aðrir ástvinir, ég votta ykkur mína
innilegustu samúð.
Ég bið Helgu blessunar Guðs.
Þú ljós sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn aftur andans fógru dyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyrr.
(M. Joch.)
Sandra.
HELGA REGÍNA
EIÐSDÓTTIR
IÐUNN
GEIRDAL
+ Iðunn Eyfríður Steinólfs-
dóttir Geirdal fæddist í
Grímsey 18. desember 1916.
Hún lést á Landspítalanum 22.
mars síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Hjallakirkju í
Kópavogi 30. mars.
Þegar ég frétti að Iðunn frænka
mín og vinkona værí látin fannst mér
erfitt að trúa því. Ég vissi að vísu að
hún gekk ekki heil til skógar en hún
bar sig alltaf svo vel. Þegar hún var
spurð hverníg henni liði, eyddi hún
því og talaði um hve allir væru góðir
við sig og hvernig hjúkrunarfólkið
stjanaði við sig. Hún var alltaf svo
hress og kát. Síðast þegar ég heim-
sótti hana sagði hún að læknarnir
væru að banna sér að fara að dansa
en hún sagðist nú ekki hlusta á það,
hún færi örugglega í næstu viku. Sú
vika kom víst ekki í þessum heimi en
ég er viss um að hún dansar hvar
sem hún er.
Iðunn var fóðursystir min og ég
þekkti hana frá bamæsku. Ég man
þegar hún og fjölskylda hennar
heimsóttu okkur í sveitina eða við
systurnar komum með foreldrum
okkar í kaupstaðarferð til Reykja-
víkur og komum við hjá henni. Ég
man hvað hún var alltaf vel klædd og
glæsileg kona svo af bar. Eitt sinn
spurði ég vinkonu mína hvað hún
héldi að þessi kona væri gömul, en
þá höfðum við hitt Iðunni í bænum.
Hún hélt svona 35 ára en þá var Ið-
unn fimmtug. Þá hét ég því að verða
eins ungleg og hún á þessum aldri.
Seinna hittist þannig á að við Ið-
unn bjuggum í sama fjölbýlishúsi um
tíma og þá kynntist ég henni mjög
vel og urðum við góðar vinkonur þó
aldursmunurinn væri nokkur. Ég
hafði þá misst báða foreldra mína og
fannst gott að hafa Iðunni til að leita
til. Hún sagði mér líka ýmsar sögur
af fóður mínum og fólkinu þein-a í
Grímsey sem ég ekki þekkti vegna
þess hve ung ég var þegar hann dó.
Við Iðunn áttum margt sameigin-
legt og skemmtum okkur oft kon-
unglega við ýmislegt sprell. Mér
fannst við alltaf jafngamlar þó hún
væri meira en 30 árum eldri en ég.
Elsku Iðunn mín. Mig langaði
bara að senda þér nokkur kveðjuorð
þangað sem þú ert núna. Ég mun
alltaf muna þig hressa og káta.
Innileg samúðarkveðja til afkom-
enda og vina.
Steinunn Geirdal.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN MAGNÚSSON
húsasmíðameistari,
Lindargötu 61,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn
30. mars.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á FAAS, Félag Aizheimerssjúklinga.
Þökkum öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinarhug. Sérstakar
þakkir til starfsfólks dagvistunar á Lindargötu, á deild 4-L á Landakots-
spítala og 5. hæð á Skjóli.
Guð blessi ykkur öll.
Steinvör Fjóla Guðlaugsdóttir,
Sigríður Svava Kristinsdóttir, Sigfús Þormar,
Pálína Kristinsdóttir,
Magnea Ingibjörg Kristinsdóttir, Haukur Hauksson,
Magnús Kristinsson, Edda Erlendsdóttir,
Guðrún Kristinsdóttir, Bragi Pálmason,
Hafdís Erla Kristinsdóttir,
Reynir Elfar Kristinsson, Gunnur Stella Kristleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJÖRGVIN HÓLM,
lést laugardaginn 3. apríl.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 14. apríl kl. 15.00.
Guðbjörg Hólm, Ragnar Sigurðsson,
Helena Hólm, Stefán Rögnvaldsson,
Björgvin Þór Hólm, Isabel Lilja Pétursdóttir,
Einar Óðinn Hólm,
Linda Dögg Hólm, Bjartmar Sigurðsson
og barnabörn.
+
Móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
GUÐRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Garðvangi, Garði,
áður til heimilis á
Suðurgötu 23,
lést miðvikudaginn 7. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
María Sigurðardóttir,
Jón Rósmann Ólafsson.
+
Faðir okkar og tengdafaðir,
GUÐJÓN ÞÓRARINSSON,
Skjóli, Kleppsvegi 64,
áður Mávahlíð 31,
lést föstudaginn 26. mars.
Jarðarförin hefur farið fram.
Þökkum veitta samúð.
Haukur Guðjónsson, Áslaug Hulda Magnúsdóttir,
Sigurjón Guðjónsson, Kristgerður Kristinsdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir, afi og langafi,
JÓHANN MATTHÍAS JÓHANNSSON
frá Bálkastöðum,
verður jarðsunginn frá Meistaðarkirkju laugar-
daginn 10. apríl kl. 14.00.
Guðrún Magnúsdóttir,
Guðrún Jóhannsdóttir,
Hafsteinn Jóhannsson,
Bergsveinn Jóhannsson,
Hörður Jóhannsson,
Erna Jóhannsdóttir,
Inga Jóna Snorradóttir,
Ragna Ólafsdóttir,
Svana Kristinsdóttir,
Guðmundur Ringsted,
Ragnheiður Jóhannsdóttir, Guðmann Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.