Morgunblaðið - 26.05.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 26. MAÍ 1999 51
væri greinilegt að ég væri af Krók-
sættinni.
Lífið er stundum ósanngjarnt og
það er svo sannarlega ósanngjarnt
að þú skyldir vera tekin svona fljótt
frá okkur. Ég veit að þér líður
miklu betur þar sem þú ert núna og
það er mín eina huggun.
Takk fyrir allt elsku amma, ég
mun aldrei gleyma þér því þú ert
hluti af mér.
Guð geymi þig,
Silja Rán.
Elsku amma mín!
Þú varst alltaf svo góð við mig og
kenndir mér fallegar bænir og vís-
ur. Ég man líka hvað það var gaman
þegar við vorum saman í „strætó“.
Ég trúi að þú sért nú hjá Guði og
að þér líði vel. Amma mín, ég ætla að
fara með bæn sem þú kenndir mér.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig
Guð í faðmi þínum.
Þinn
Ari Freyr.
Elsku besta amma mín!
Ég skil þetta ekki alveg, en samt.
Manstu þegar við tvær einar fórum
í „strætó“, hvað það var gaman, við
spiluðum saman og sprautuðum á
trén, fengum okkur marsís, sem þér
þótti svo góður. En svo bara fórstu.
Hver á að spila við mig núna?
Elsku amma mín, þú ert búin að
vera hjá mér síðan ég fæddist og ég
var hjá þér síðasta daginn þinn,
þess vegna vil ég þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig. Hérna
er ljóð sem passar við okkur í
„strætó“. Bless elsku amma mín.
Berfættir dagar
Þín
Berfættirdagar,
þegar sólin var stærri en nú
og dagurinn lengri.
Silungur í læknum.
brunnklukka í brunninum
og gvuð á himnum.
Vængjuð kvöld,
mjólkurglas,
og sofna
undir hvítri sæng
á mjúkri dýnu,
skítugur á fótunum.
(Pétur Gunnarsson)
Selma Sif.
Elsku amma mín. Núna þegar
þú ert dáin hugsa ég um allar góðu
stundirnar sem við áttum saman og
hvað þú varst alltaf hlýleg og
skemmtileg. Manstu hvað mér
þótti pönnukökurnar þínar góðar
og hvernig ég fékk þig alltaf til
þess að baka þær. Og manstu þeg-
ar við fórum í sund í hvert einasta
skipti sem ég gisti hjá þér og borð-
uðum síðan ís og pulsur eftir á. Já
amma mín, við höfum gert margt
skemmtilegt saman og oftar en
ekki rökræddum við um ýmis mál,
jafnvel ýmsa þjóðarhagsmuni og
pólítík. Ég man líka eftir einu at-
viki sem gerðist á Mallorca, þegar
þú keyptir handa mér köfunar-
græjur og ég fór síðan með þær
með mér daginn eftir í matvöru-
búðina og lét þær óvart hjá vörun-
um okkar við kassann. Síðan ætlaði
afgreiðslustúlkan að rukka okkur
um þær og aumingja þú þurftir að
reyna að útskýra málið fyrir henni
í um hálftíma á hálfgerðri íslenskri
ensku, þú varst ekki aldeilis á því
að borga tvisvar fyrir sama hlut-
inn.
Já amma mín margt skemmtilegt
hefur gerst á þínum bæ, því aldrei
kom maður að kofanum tómum. Til
dæmis á ég margar góðar minning-
ar úr jólaboðunum sem þú hélst og
líka frá þeim tíma sem ég byrjaði að
koma einn í heimsókn. Gamli hund-
urinn minn hann Nabbi var skírður
heima hjá þér og kötturinn þinn
hún Deisí sem klóraði mig allan í
framann og beit mig í nefið lifði
næstum því uppi á svefnherbergis-
skápnum þínum.
Við höfum lent í mörgu saman og
allar mjmdir af jólum, afmælum,
sumarbústaðarferðum og öðrum
mannamótum geyma svo sannar-
lega góðar minningar sem ég ætla
að varðveita með mér alla ævi og
segja bömunum mínum frá. Ég
þakka þér fyrir að vera til og fyrir
allan þann kærleik og væntumþykju
sem þú hefur sýnt mér. Ég sakna
þín og ég hlakka til að hitta þig þeg-
ar að því kemur. Ég samdi þetta
Ijóð handa þér og læt annað fylgja
með.
Þú ert alltaf kát og sæl,
brosandi út að eyrum, elsku amma
mín, ég sakna þín svo sárt.
Þú ert svo hlý og góð, kringum
þig er alltaf hlátur, elsku amma
mín, ég sakna þín svo sárt.
Þú ert náttúrunnar bam, alls
staðar lífið blómstrar, elsku amma
mín, ég sakna þín svo sárt.
En núna ertu farin, á vit svefns-
ins langa, elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Og eftir stendur mikið, þú lagðir
margt af mörkum, elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Þó lítið ég viti núna, hvert ég
skuli snúa, elsku amma mín, ég
sakna þín svo sárt.
Þá mun ég muna orð þín, og
ganga bara áfram, elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Ég hlakka til að sjá þig, þegar að
því kemur, elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Og að lokum vil ég segja,
ég elska þig svo mikið,
elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt,
elsku amma mín,
ég sakna þín svo sárt.
Lítill drengur iófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
- augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma fmnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
- lokar sinni blíðu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku amma, ég vona að þú sért
hamingjusöm og umkringd vinum.
Vertu sæl og Guð geymi þig
Þinn
Heiðar Reyr Ágústsson.
Elsku amma, mig langar að
skrifa þessi fáu orð til að kveðja þig
í hinsta sinn. Ég man hve gaman
var að koma í heimsókn til þín í
Breiðholtið og spjalla við þig um allt
milli himins og jarðar. Þú kunnir
alltaf frá einhverju skemmtilegu að
segja og hafðir mjög ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum. Það
voru miklar ánægjustundir.
Alltaf þegar fjölskyldan kom
saman varst þú í miðpunkti og
geislaðir af kátínu og gleði. í minn-
ingunni eru þó sælustu stundirnar
jólin, stemmningin í kringum hátíð-
ina, lyktin af matnum, hvemig þú
tókst á móti okkur þegar við kom-
um inn, allt átti þetta þátt í að
skapa ógleymanleg kvöld sem ég
mun geyma með mér um aldur og
ævi.
Elsku amma mín, ég mun ávallt
geyma í hjarta mér þær stundir
sem við áttum saman, guð blessi þig
og varðveiti.
Þinn
Óskar Örn.
• Fleiri minningargreinar um
Ragnheiði Guðmundsdóttur bíða
birtingar ogmunu birtast í blaðinu
næstu daga.
+ Guðfinna Ei-
ríksdóttir fædd-
ist í Reykjavík 16.
nóvember 1914.
Hún andaðist á
Sjúkrahúsi Akra-
ness mánudaginn
17. maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigríður
Björnsdóttir, hús-
freyja og kennari, f.
5. júní 1891, d. 31.
maí 1975 og Eiríkur
Valdimar Alberts-
son, dr. theol.,
skólastjóri Hvítár-
bakkaskóla og prestur á Hesti í
Andakílshr., Borg., f. 7. nóv.
1887, d. 11. okt. 1972. Guðfínna
var elst systkinanna. Eftirlif-
andi eru Ásta, Friðrik og Ragn-
ar Heiðar. Látin eru Jón, Stef-
anía, Björn, Guðbjörg og Al-
bert. Guðfinna var gift Guð-
mundi Ólafssyni, sjómanni, f. 4.
maí 1911, d. 12. ágúst 1993.
Foreldrar hans voru María Sæ-
mundsdóttir, húsfreyja á Hvít-
árvöllum og Ólafúr Davfðsson,
bóndi á Hvítárvöllum. Dætur
Guðfinnu eru: 1) Sigríður
Brynjólfsdóttir, f. 9. júm' 1936.
Elsku amma mín, söknuður minn
er sár. Sárt er til þess að vita að eigi
mun ég líta augu þín aftur, heyra
þinn hlýja róm né hlýða á sögur þín-
ar. Það sem gerir sorg mína bæri-
legri er sú hugsun að vita af þér á
stað þar sem þér mun líða vel.
Kannski líkist sá staður Borgarfirð-
inum þar sem þú ólst upp á Hesti,
þar sem Ijöll með hvíta kolla og ið-
andi ár með spriklandi löxum blasa
við þér. Þar mun þér líða vel hjá hon-
um afa og foreldrum þínum.
Ég veit að síðustu vikurnar hafa
verið þér erfiðar og þakklátur er ég
fyrir að hafa dvalið hjá þér þínar
síðustu stundir. I mínum huga verð-
ur minning mín um þig ætíð ósnort-
in. Þú varst yndisleg manneskja
sem veittir mér og hinum barna-
bömunum þínum ómælda ánægju í
gegnum árin. Alltaf tókuð þið afi
okkur opnum örmum á heimili ykk-
ar í Borgarnesi. Var það ætíð mesta
tilhlökkunarefni hvers vors að fara
upp í Borgarnes til ykkar þegar
prófum lyki.
Þú varst vel að þér, vel lesin og
fróð um allt milli himins og jarðar og
miðlaðir til mín miklum fróðleik,
jafnt sögulegum og um lífið og tilver-
una. Ég minnist daganna uppi í
Borgamesi þar sem við sátum
tímunum saman við eldhúsborðið og
spjölluðum um lífið og tilveruna eða
jafnvel spiluðum á spil. Á kvöldin
sagðir þú mér sögur, jafnt ævintýri
sem minningar frá uppvaxtarárum
þínum. Sögur sem ég vona að ein-
hvern daginn muni ég geta sagt mín-
um börnum. Alltaf var það jafn erfitt
að fara frá ykkur afa þó maður vissi
að fljótlega kæmi maður aftur. Og
aldrei yfirgaf maður ykkur án þess
að vera með tárin í augunum. Síðasta
dvöl mín hjá þér í húsinu áður en þú
fórst á dvalarheimilið var þegar ég
undirbjó mig fyrir stúdentsprófin
mín. Sú samvera okkar er mér afar
minnisstæð. Þó varð manni ljóst að
þú áttir orðið erfitt með að vera ein í
húsinu enda sjónin orðin slæm. En
ætíð var létt yfir þér og eftir að þú
fórst á dvalarheimilið var ætíð gleði-
legt að heimsækja þig og er mér
minnisstætt hve mikla ánægju þú
hafðir af því þegar við Elín heimsótt-
um þig í fyrrasumar.
Elsku amma, minningar mínar um
þig, samverustundir okkar og þann
fróðleik sem þú færðir mér mun ég
varðveita sem mín mestu verðmæti.
Nú veit ég að þér líður vel. Þú ert
komin á fallegri stað, komin innan
um þá ástvini sem þú hefur þurft að
sjá á eftir í gegnum tíðina. Elsku
amma mín, þér vil ég þakka fyrir allt
sem þú hefur gefið mér í veganesti
fyrir lífið, þakka þér fyrir allar
stundimar sem við áttum saman,
þakka þér fyrir þann fróðleik og þá
sýn á lífið sem þú gafst mér. Þakka
Sonur hennar er
Guðmundur Jón
Halldórsson, kvænt-
ur Kolfinnu Ottós-
dóttur og eiga þau
þijú böm, Jóhönnu
Erlu, sambýlismað-
ur hennar er Davíð
Jónsson, sonur Erlu
er Guðmundur Jón,
Halldór og Sigríði
Heiðu. 2) María
Guðmundsdóttur, f.
15. sept. 1944 gjft
Guðmundi G. Vig-
fússyni og eiga þau
þijú böm, Vigfús
sem er kvæntur Lára Guð-
mundsdóttur og eiga þau tvö
böm, Ólöfu Maríu og Guðmund
Gauk, Guðfinnu Jóhönnu, sam-
býlismaður Lúðvík Bergvins-
son, sonur Guðfinnu er Theodór
Gaukur, Krislján Guðmunds-
son, sambýliskona Elín Anna
Helgadóttir. 3) Ágústa Guð-
mundsdóttir, f. 13. mars 1951,
gift Pétri Þorvaldssyni og eiga
þau tvær dætur, Þómnni Sig-
ríði og Karen Eygló.
Utför Guðfinnu verður gerð
frá Borgarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
þér fyrir að hafa verið amma mín.
Guð blessi minningu þína.
Ef jeg á eitthvað önugt heima
og eitthvað, sem jeg þarf að gleyma,
þá kem ég hingað hvert eitt sinn,
að heyra fagra saunginn þinn.
Og jeg tek vor með ástarómi
og yl úr þínum hlýja rómi,
ef illur stormur úti hvín
og andar köldu á blómin mín.
Og þegar öllu er um mig lokað
og ekkert getur hliðum þokað,
þá á jeg víðan unaðs heim,
sem opnast fyrir rómi þeim.
(Þorsteinn Erlingsson)
Kristján Guðmundsson.
Nú þegar ég kveð þig amma mín,
langar mig að þakka þér fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman.
Ég var víst ekki hár í loftinu er þú
sast fyrst með mig á hnjánum og við
horfðum á bílana út um gluggann í
stofunni. Eða þegar við sátum úti í
kofa og þú sagðir mér sögur. Hvað
þú sagðir alltaf skemmtilegar sögur,
sögur sem enginn kunni nema þú.
Ég man hvað ég hlakkaði alltaf til
að fara uppeftir, hvað þú varst falleg
og góð og aldrei skiptir þú skapi.
Mér er minnisstætt hvað þið afi tók-
uð vel á móti gestum en sjálfsagt
hafa fá borð verið hlaðin eins miklu
góðgæti og gamla eldhúsborðið. Það
var alltaf eins og fötin minnkuðu á
manni þegar maður var uppfrá. En
árin hafa liðið og minningarnar eru
orðnar margar og þó margt hafi
breyst var eitt sem aldrei breyttist,
því alltaf var gott að koma í Borgar-
nes.
Guð blessi minningu þína elsku
amma mín.
Vigfús.
Minningarnar um ömmu eru bæði
margar og góðar. Það sem einna
helst einkenndi hana var vel gerður
persónuleiki. Amma hallmælti aldrei
nokkurri manneskju og aldrei sá ég
hana skipta skapi. Það var því alltaf
tilhlökkunarefni að fara upp í Borg-
ames að heimsækja ömmu og afa í
sumar- og páskafríum. Á ég margar
góðar minningar um þær stundir.
Amma kunni fjöldann allan af
sögum sem lifa skemmtilega í minn-
ingunni. Sú saga sem er mér einna
eftirminnilegust er sagan um Grá-
mann í Garðshorni. Einnig eru mér
minnisstæð öll misgáfulegu og
neyðarlegu uppátæki mín sem hún
varð oft vitni að. Það voru ófáar
stundirnar sem við áttum saman við
eldhúsborðið. Það var hægt að segja
ömmu allt sem manni lá á hjarta því
traustari og fordómalausari mann-
eskja verður vart fundin. Góð-
mennska ömmu beindist þó ekki
eingöngu að mannfólkinu því það er
mér minnisstætt hvað henni var^_
umhugað um alla flækingskettina
sem leituðu í garðinn til hennar eft-
ir fæði.
Það sem er mér nú efst í huga er
þakklæti fyrir að eiga hana sem
ömmu. Minningin um ömmu og
minningarnar um samverustundir
okkar munu standa skýrar í huga
mér um aldur og ævi.
Ég kem bæði fagnandi og frjáls,
ég er ferðbúin indæla vor.
Eg vil fljúga yfir fjöll, yfir háls,
ég vil finna mín æskunnar spor.
(S.B.) ^
Guð veri með þér.
Guðfinna.
Elsku Guðfinna.
Nú ertu farin frá okkur. Það er
ekki langt síðan að Kiddi sagði mér
að amma sín væri komin á spítala.
Það var daginn sem ég tók fyrsta
prófið mitt. Ég er ekki enn búin í
prófum en nú ertu dáin og ég náði
aldrei að koma til að kveðja þig.
Ég man þegar ég heimsótti þig í
fyrsta skipti. Ég var með svo ógnar-
stóran hnút í maganum. Hvemig
skyldi amma hans Kidda taka mér? Á
planinu fyrir utan dvalarheimilið fór
ég eitthvað að kveinka mér við Kidda,
að ég væri nú bara alveg að fara yfir-
um, en Kiddi hlustaði nú ekki á það
því hann vissi að það var óþarfi. Og
það fann ég strax og við komum inn í
herbergið þitt og ég heilsaði þér
fyrst. Þú varst einfaldlega yndisleg
kona, svo róleg, hlý og góð.
Við höfðum ekki tækifæri til að
hittast svo oft en samt finnst mér ég
þekkja þig ótrúlega vel. Bæði í gegn-
um okkar stuttu kynni og svo í gegn-
um minningamar hans Kidda. Fyrir
mér var Borgames aldrei annað en
stoppistaður áður en lengra var
haldið norður, en ekki lengur. Þegar
ég fór fyrst með Kidda upp í Borgar-
nes þá fann ég að ég var komin á
mjög sérstakan stað. Hann keyrði
um göturnar og rifjaði upp allar
minningarnar sínar um þær stundir
þegar hann dvaldi hjá ömmu og afa í
Borgamesi. Og þær vom ófáar
minningamar. Það var eins og hann
væri í öðrum heimi. Og þannig var
það alltaf þegar við komum upp í
Borgames og þannig verður það
alltaf. Og þó þetta séu ekki mínar
minningar þá eiga þær núna stóran
stað í hjarta mínu.
Elsku Guðfinna, ég sakna þín en
ég veit líka að nú ertu á stað þar sem
þér líður vel. Takk fyrir samveru-
stundimar. Blessuð sé minning þín. ^
Elín Anna.
Nú þegar við kveðjum Guðfinnu
Eiríksdóttur eða ömmu í Borgamesi
eins og við fjölskyldan köllum hana,
koma margar minningar upp í hug-
ann og allar eru þær góðar. Eg
kynntist þér vorið 1987 þegar ég og
Vigfús dóttursonur þinn rugluðum
saman reytum. Ekki leið á löngu áð-
ur en hann bauð mér í bíltúr upp í
Borgames að heimsækja ömmu sína
og afa. Þar tókuð þið mér opnum
örmum og fann ég strax hvað til ykk-
ar var gott að koma. Ég fann líka
hvað þið umgengust Vigfús með mik-
illi hlýju og væntumþykju og hvað ^
þið vorað stór partur af hans lífi.
Heimsóknimar á Egilsgötuna áttu
eftir að reynast margar og ánægju-
legar. Alltaf beið manns fullt borð af
kræsingum og sátum við, spjölluðum
og hlógum oft á tíðum langt fram á
kvöld. Flestar voru þó heimsóknirn-
ar árin sem við vorum á Bifröst og
var þá farið minnst einu sinni í viku
niður í Borgames. Ólöf María dóttir
okkar var mjög hænd að þér og mér
er það minnisstætt þegar hún á
tímabili hljóp alltaf inn og fann sama
rauða og bláa boltann og kallaði:
Amma koma í boltaleik. Vart var
hægt að sjá hvor ykkar skemmti sér
betur við að rúlla boltanum á milli,
sitjandi á gólfinu í ótrúlegum róleg-
heitum eins og tíminn væri eitthvað
sem ekki væri til.
Elsku Guðfinna, ég þakka það að
hafa fengið að kynnast þér og minn-
ing þín liftr hjá mér og minni fjöl-
skyldu.
Lára.
GUÐFINNA
EIRÍKSDÓTTIR