Morgunblaðið - 18.05.2000, Side 34

34 FIMMTUDAGUR 18. MAÍ 2000
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Golli
Söngsveitin Fflharmónía og Seikórinn sameinuð á sviðinu ásamt Sinfóníuhljómsveit íslands, Bergþóri Pálssyni og Ólöfu Kolbrúnu Harðardóttur.
Þorkell Sigurbjörnsson hlýðir á Immanúel á æfingu í Háskólabiói.
Sviðsfyllir
af fólki
*
Sinfóníuhljómsveit Islands, Söngsveitin
Fílharmónía, Selkórinn og einsöngvarar
frumflytja tónverkið Immanúel eftir
Þorkel Sigurbjörnsson á tónleikum í
Háskólabíói í kvöld. Orri Páll Ormarsson
kom að máli við tónskáldið og félaga úr
kórunum en sjaldan hafa fleiri menn
flutt verk eftir íslenskt tónskáld.
Bernharður Wilkinson, aðstoðarhljómsveitarstjóri Sinfómunnar og kór-
stjóri Söngsveitarinnar, mun stjórna flutningnum í kvöld.
HVAÐ er hér á seyði?
hugsar blaðamaður
hvumsa. Hann er stadd-
ur við innganginn í að-
alsal Háskólabíós og gegn honum
streymir endalaus mannafli. Sex-
tíu, sjötíu, örugglega hundrað
menn, af öllum stærðum og gerð-
um. Þetta er sameinuð fylking
Söngsveitarinnar Fílharmóníu og
Selkórsins að koma af æfingu á
tónverki Þorkels Sigurbjörnsson-
ar, Immanúel, sem frumflutt verð-
ur í kvöld.
„Blessaður," heyrist skyndilega
kallað. Þar er komin Lilja Arna-
dóttir, talsmaður Söngsveitarinn-
ar, en hana ætlaði blaðamaður ein-
mitt að hitta, og með henni Páll
Gunnlaugsson frá Selkórnum.
Lilja sér bersýnilega að blaðamað-
ur furðar sig á mergðinni. „Finnst
þér þetta ekki myndarlegur hóp-
ur?“ spyr hún og stolts gætir í
röddinni. „Ætli við séum ekki sex-
tíu í Söngsveitinni og hvað eruð
þið mörg í Selkórnum, Páll?
Fjörutíu?"
„Það stendur heima.“
Fá dæmi eru um að svo fjöl-
mennur hópur hafi komið saman
til að flytja verk eftir íslenskt tón-
skáld en auk kóranna taka þátt í
flutningnum einsöngvararnir
Bergþór Pálsson og Ólöf Kolbrún
Harðardóttir og Sinfóníuhljóm-
sveit íslands. Tilefnið er líka ærið.
Þessir tónleikar
eru viðburður
„Kveikjan að þessu öllu saman
er fjörutíu ára afmæli Söngsveitar-
innar um þessar mundir en á tón-
leikunum minnumst við einnig
þúsund ára kristni í landinu," seg-
ir Lilja en verkefnið er styrkt af
Kristnihátíðarnefnd og Reykjavík
- menningarborg Evrópu 2000.
„Án þessara aðila og Sinfón-
íuhljómsveitar íslands hefði þetta
ekki verið hægt,“ segir Lilja.
Hún ber einnig lof á Selkórinn,
hann sé vænn liðstyrkur.
„Hvaða vitleysa, við erum bara
að fylla upp í. Þetta er fyrst og
fremst ykkar verkefni. Ykkar
veisla,“ segir Páll.
Þykir Lilju hann mæla hér af
hógværð. Selkórinn eigi drjúgan
þátt í verkefninu.
„Það er mikill heiður fyrir okkur
í Selkórnum að taka þátt í þessu,“
heldur Páll áfram. „Svona lagað
gerist ekki á hverjum degi. Þessir
tónleikar eru viðburður."
Bæði staðfesta þau að samstarf-
ið hafi gengið með ágætum en það
sé alls ekki sjálfgefið að kórar falli
svo vel hvor að öðrum.
Páll vekur líka athygli á því að
það sé alltaf gaman fyrir kór að
syngja með stórri hljómsveit. Og
ekki spillir stjórnandinn fyrir. „A
þrjátíu ára afmæli Selkórsins fyrir
tveimur árum sungum við með
Sinfóníunni undir stjórn Bern-
harðs Wilkinson. Hann þekkir því
kosti okkar og galla. Það er alltaf
jafn gaman að vinna með Benna.
Hann er einstakur maður,“ segir
Páll.
Fyrir Lilju eru það engar frétt-
ir. Bernharður hefur undanfarin
ár verið kórstjóri Söngsveitarinn-
ar.
Immanúel á sér tæplega tveggja
ára aðdraganda en þetta er í
fyrsta sinn sem kórinn pantar tón-
verk. Lilja fagnar aðkomu Þorkels
- hann hafi frá upphafi verið efst-
ur á óskalistanum. „Frábært tón-
skáld.“
Æfingar hófust fyrir áramót og
Lilja og Páll eru á einu máli um að
verkið geri töluverðar kröfur til
flytjenda, „bæði okkar sem erum í
þessu í frístundum og atvinnu-
fólksins".
Hringdi í biskup
Þorkell Sigurbjörnsson kveðst
hafa brugðist óskaplega glaður við
þegar Söngsveitin bað hann að
semja stórt tónverk í tilefni af af-
mæli kórsins. „Þetta hefur verið
mér heiður.“
Þar sem haldið er upp á þúsund
ára afmæli kristni í landinu fannst
Söngsveitinni upplagt að biðja
Þorkel að hafa verkið af trúarleg-
um toga. Brást hann vel við þvi.
„Eg sem verkið við trúarlega
texta. Biblíutexta sem Karl bróðir
minn [Sigurbjörnsson biskup]
hjálpaði mér við að raða niður, auk
þess að segja nokkrar hendingar
frá eigin brjósti. Síðan komu líka
nokkrar athugasemdir frá kórnum,
þannig að það komu margir menn
að þessu verki.“
Segir tónskáldið krafta biskups
hafa verið auðsótta en þeir bræður
hafa ekki í annan tíma unnið sam-
an með þessum hætti. „Það er allt-
af auðvelt að lyfta símanum og
höfða til frændsemi manna,“ segir
hann hlæjandi.
Þorkell hefur „kíkt öðru hvoru
inn á æfingar" og líst nú, þegar
hillir undir frumflutning, ljómandi
vel á gang mála. „Fólkið hefur
unnið mjög vel og sýnt þessu mik-
inn áhuga, þannig að ég er
bjartsýnn á að það _ leysi þetta
prýðisvel af hendi. Eg dáist að
þessu fólki.“
Þorkell hefur fengist við sitt-
hvað þessu líkt í gegnum tíðina en
aldrei af þessari stærðargráðu.
„Ætli sé ekki óhætt að segja að
þetta sé umfangsmesta tónverk
sem ég hef samið.“
Raunar hafa fá íslensk tónskáld
færst svona mikið í fang um dag-
ana. „Menn hafa auðvitað samið
kantötur. Það byrjaði með Alþing-
ishátíðarkantötu Páls ísólfssonar
sem var stórvirki á þeim tíma.
Tjaldað var öllu sem til var til að
hrinda henni í framkvæmd. Svo
eru auðvitað til tröllaukin verk eft-
ir Jón Leifs sem ekki hafa verið
flutt, Edduóratóríurnar. Þá má
nefna kantötuna Friður á jörðu
eftir Björgvin Guðmundsson og
Völuspá eftir Jón Þórarinsson sem
er stórt verk fyrir kór og hljóm-
sveit. En hitt er rétt, að það hefur
ekki verið gert mikið af þessu á
undanförnum árum.“
Verk eftir Panufnik
og afmælisrit kórsins
Á tónleikunum í Háskólabíói í
kvöld, sem hefjast kl. 20, verður
jafnframt flutt hljómsveitarverkið
Sinfonia Sacra eftir pólska tón-
skáldið Andrzej Panufnik sem
samið var í tilefni af kristnitökuaf-
mæli í Póllandi.
Þá má geta þess að í dag kemur
út afmælisrit Söngsveitarinnar
Fílharmóníu þar sem stiklað er á
stóru í sögu kórsins og birt yfirlit
um öll þau verk sem hann hefur
flutt frá upphafi.