Morgunblaðið - 18.05.2000, Síða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. MAÍ 2000 57
hana að eilífu. Innilegustu samúðar-
kveðjur til þín, elsku afi, mamma,
Gunnar, Sigga, Begga frænka og
fjölskylda, frá okkur Annop og dætr-
um okkar.
Guð blessi ömmu og ykkur öll.
Laila, Glendale, Arizona.
í dag kveðjum við okkar ástkæru
ömmu, Þórbjörgu E.M. Kvaran eða
ömmu Góu eins og við ávallt kölluð-
um hana. Það er óhætt að segja að
maður kom ekki að tómum kofunum
þegar amma Góa var annars vegar,
full af fróðleik, ást og umhyggju var
þessi kona hreint einstök. Lífs-
reynsla og þekking hennar á hinum
ýmsu málefnum hefur reynst okkur
mikill viskubrunnur.
Eftir að fjölskyldan stækkaði og
amma varð langamma fundum við
það enn betur hve hjartahlý og ynd-
isleg hún var. Hún kunni vel við sig í
langömmuhlutverkinu, þetta sáum
við á einlægum áhuga hennar á
bamabömunum. Elsku amma, við
þökkum fyrir að hafa átt þig að. Þú
munt ávallt eiga fastan stað í hjarta
okkar. Guð geymi þig, elsku amma.
Við sendum afa, pabba og Hrafnhildi
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Einnig biðjum við Guð að styrkja
alla þá sem eiga um sárt að binda á
þessari kveðjustund.
Núleggégaugunaftur,
0, Guð, þinn náðarkraftur
mínverivömínótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Blessuð sé minning ömmu.
Jón Þór, Ólafía,
Gunnar Ólafur og íjölskyldur.
Þórbjörg E. Magnúsdóttir (Góa)
andaðist á gamla lokadaginn. Ég
man vel daginn sem hún fæddist.
Það var sunnudag í miðgóu, að
morgni dags. Úti var nýfallinn snjór
sem kristallaðist í sólskininu. Sólar-
geislar fylltu bæinn og allir voru
glaðir. Ég gekk inn að rúminu og sá
þessa litlu veru í faðmi móður minn-
ar. Hún var svo falleg og ég fylltist
einhverri uppljómun sem ég get ekki
lýst. Síðan hef ég elskað þessa systur
mína meira en aðrar þótt mér hafi
þótt afar vænt um þær allar.
Hún var alla tíð yndi mitt og eftir-
læti og aldrei hefur nokkur skuggi
fallið á okkar samband. Ég passaði
þessa yngstu systur mína og það var
eins og það væri enginn aldursmun-
ur á milli okkar þótt níu ár hafi að-
skilið okkur.
Hún var greind og vel gefin og
þótt hún ælist upp við mikið eftirlæti
var eins og það skemmdi hana aldrei.
Hún þurfti snemma að þola veikindi.
Strax á barnsaldri var hún sjúkling-
ur á Ísafjarðarspítala og hún var
aldrei heilsusterk. Hún hafði mjög
sterkan vilja og andlegt þrek.
Sem fullorðin kona umvafði hún
mig gæsku og alltaf þegar ég hef átt
við veikindi að stríða hefur hún stað-
ið við hlið mér.
Hún var lífsglöð og elskaði lífið.
Hún vildi heldur auðga andann en
efnast. Hún ferðaðist til allra heims-
álfa að Ástralíu undanskilinni og
naut hverrar ferðar út í ystu æsar. I
banalegunni var lífslöngunin mikil.
Um það vitna orð hennar þegar hún
sagði að það væri ekki að hennar
ráðum að hún væri að fara frá okkur.
Samt var hún sátt við að deyja.
Ég vil senda þeim sem hafa annast
hana í hennar langa dauðastríði inni-
legt þakklæti fyrir að láta henni líða
eins vel og kostur var. Þai' vil ég
fyrst og fremst þakka fjölskyldu
hennar og heimahlynningu líknar-
deildar Landspítalans.
Lífshlaupi systur minnar er lokið.
Hún er sjötta systir mín sem ég fylgi
til grafar. Ég bið henni blessunar
Guðs á nýjum leiðum og þakka henni
fyrir allt.
Blessi þig blómjörð.
Blessi þig útsær.
Blessi þig heiður himinn.
Elski þigalheimur.
Eilífð þig geymi.
Signi þig sjálfur Guð.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Bergþóra systir.
Látin er Þórbjörg Magnúsdóttir
Kvaran á 78. aldursári. Hún átti fyrir
eiginmann mág minn, sómamanninn
Jón Kvaran símritara. Það er rúm
hálf öld síðan leiðir okkar lágu sam-
an í fjölskyldu. Er því margs að
minnast þegar leiðir skilur.
Þórbjörg var gjörvuleg kona, fríð
sýnum og góðum gáfum gædd. Hún
var lifandi í andanum, hafði vakandi
áhuga á mönnum og málefnum. Hún
vai- ekki hvers manns viðhlæjandi en
vinur vina sinna. Var hún um margt
fróð og heima í mörgu, hafði
ákveðnar skoðanir og lá ekkert á
þeim. Hún fylgdist alltaf vel með og
kunni skil á mörgu í málefnum lands
og þjóðar. í þjóðmálum brást ekki að
jafnan tók hún málstað þeirra sem
minna máttu sín. Það var alltaf gagn
og gaman að hitta hana að máli.
Þórbjörg átti rætur í afskekktri
byggð, Aðalvík vestur, þar sem hún
var fædd og bjó sín fyrstu ár í faðmi
fjölskyldunnar. En skjótt skipuðust
veður í lofti þegar faðir hennar,
Magnús Dósoþeusson, drukknaði.
Eftir stóð ekkjan, merkiskonan Guð-
ný Sveinsdóttir, með dæturnar sjö.
Yngst var Þórbjörg sem var áfram í
Aðalvík með móður sinni og elstu
systur, Þórunni. Leiðin lá síðan til
ísafjarðar þar sem Guðný vann
lengst af við hjúkrun á spítalanum.
Ekki er aðeins móðirin látin heldur
allar systumar nema Bergþóra, sem
enn lifir í hárri elli. Var alla tíð mikil
samstaða og ástríki með þeim systr-
um.
Mjög sterkur þáttur í lífi Þór-
bjargar var hugurinn til bernsku-
slóðanna og lífsins í Aðalvík. Henni
var einkar hugstætt að rifja upp hin-
ar blíðu stundir. Að ræða við hana
um þessi efni gaf glögga innsýn í
hugarheim þess fólks sem upplifði að
heimabyggðin fór í eyði. Þar fór
saman hryggð og tryggð, átthagaást
í sinni fegurstu mynd. Sterkar taug-
ar tengdu Þórbjörgu einnig við ísa-
fjörð þar sem hún var á unglingsár-
unum, móðir hennar bjó og sumar
systranna ævina á enda.
Þá hafði Þórbjörg frá ýmsu að
segja um veruna á bökkum Hrúta-
fjarðarár þar sem þau hjón störfuðu
um langt skeið á Brú hjá Pósti og
síma. Þar bjuggu í stóra húsinu heilu
fjölskyldurnar og margt starfsfólk
við síma- og póstþjónustu. Þar var
opið hús gestum og gangandi á vega-
mótum milli landsfjórðunga, annálað
fyrir gestrisni. Þau hjón tóku líka
virkan þátt í félagslífi fólksins í Bæj-
arhreppi. Voru góðar minningar um
lífið þar og vinátta við marga.
En meginaldur sinn bjuggu þau
hjón í Reykjavík þar sem Jón Kvar-
an var símritari og hún vann einnig
löngum hjá Pósti og síma. Þeim
fæddust börnin tvö, Hrafnhildur og
Gunnar. Hafa þau verið foreldrum
sínum til mikillar gæfu. Hrafnhildur
kom heim frá Kanada þar sem hún
er búsett til að stunda móður sína
síðustu vikurnar í dauðastríðinu af
mikilli umhyggju og ástríki. Með
þeim mæðginum, móður og syninum
Gunnari, var jafnan svo kært sem á
verður kosið. Þórbjörg lét sér mjög
annt um börn sín, maka þeirra,
barnabörn og barnabarnaböm. Allur
þessi hópur var stolt hennar og yndi.
Hún fylgdist með öllu, vakti yfir öllu,
þótt fjölskyldan væri dreifð um lönd
og heimsálfur.
Andlátið bar upp á 11. maí, loka-
daginn, síðasta dag vetrarvertíðar.
Það var áður fyrr mikið um að vera
hjá sjómönnum á þessum degi. Ver-
tíðarhluturinn var gerður upp og að-
komumenn bjuggust til brottfarai'. Á
þessum degi kom hjá Þórbjörgu til
lokauppgjörs og hún bjóst til brott-
farar.
Nú þegar Þórbjörg kveður ríkir
mikil hryggð hjá eiginmanni og fjöl-
skyldu. Að henni er og mikil eftirsjá
hjá öllum sem þekktu. En minningin
um góða konu yljar og græðir sárin.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Já, Góa mín, hönd þín leiddi mig út
og inn og sjáfsagt hefur þú leitt mig
mín fyrstu spor. Nú, þegar við höfum
kvaðst um sinn, reikar hugur minn
um alla okkar liðnu tíma. Þú varst
sólargeislinn hennar mömmu minn-
ar Tóttlu systur þinnar, sem var
elsta systir þín, 19 ára er þú fæddist,
og það varst þú alla tíð þótt tíu árum
seinna eignaðist hún mig. Er þú
varst um níu ára gömul gifti hún sig
og foreldrar mínir byrjuðu síðan bú-
skap á æskuheimili ykkar systranna
sjö á „Bólinu" á Sæbóli í Aðalvík og
þannig fór að þú varðst hjá þeim
þegar mamma þín (Guðný amma)
fluttist í burtu. Pabba þótti ekki síð-
ur vænt um þig. Hann talaði alltaf
um þig sem fósturdóttur sína. Mínar
fyrstu æviminningar eru allar tengd-
ar þér, þú að passa mig og kenna
eins og eldri systir enda varst þú mín
fyrirmynd, ég ætlaði að gera eins og
Góu þetta og hitt, en ég var svo loft-
hrædd að ég gat ekki lært á skíðum
eins og þú t.d. og aldrei komst ég
með tæmar þar sem þú hafðir hæl-
ana í einu né neinu. Lengi vel hélt ég
að þú værir systir mín. Mamma
gerði aldrei upp á milli okkar í ást og
umhyggju, þú varst jafnt númer eitt
og ég einkabarnið þeirra. Þegar ég
var á níunda ári komst þú norður, frá
Reykjavík, til mömmu og gekkst þá
með þitt fyrsta barn. Það var gaman
þann tíma og margt gert, m.a. saum-
uð og prjónuð barnaföt og falleg
peysa á mig. Svo varst þú drifin vest-
ur á ísafjörð til Siggu systur þinnar
til að fæða þar og Hrafnhildur Eik
fæddist 28. júlí 1942 níu dögum eftir
mitt afmæli. „Ég gat ekki farið nær
afmælinu þínu, elskan, hún vildi eiga
sinn afmælisdag ein, sagðir þú. Þessi
litla stúlka með súkkulaðibrúnu aug-
un sín, varð sannkallaður gullmoli í
systrafjölskyldunni, ekki síst hjá
mömmu sem fannst hún verða
amma. Þeim fannst jafnvel sumum
að þær hefðu gengið með Hrafnhildi
og Sigga vitnaði m.a. í þegar hún
gekk með Hrafnhildi. Þá hlóst þú og
sagðir: „A ha ha, ég hélt nú að ég
hefði gengið með hana þótt þið þyk-
ist allar eiga hana.“ Ég komst aldrei
að Hrafnhildi ef mamma var nálægt.
Þegar ég var þrettán ára fór ég í
fyrsta sinn að heiman í skóla á ísa-
firði og var hjá Siggu frænku á Urð-
arvegi 8. Mér leiddist mjög en þá
komst þú um haustið til að eignast
þitt annað barn og með Hrafnhildi
þá fjögurra ára. Við vorum svo í
sama herbergi um veturinn. Gunnar
Ólafur fæddist svo 2. nóv. 1946 og
fékk ég að sinna þessum litla frænda
eins og ég vildi, mér fannst það stór-
kostlegt traust. Þarna kom loks lítið
barn sem tók mark á mér því
mamma mín var ekki nálægt.
Þegar ég fór mína fyrstu ferð til
Reykjavíkur fékk ég það í ferming-
argjöf að fara með Guðnýju ömmu í
heimsókn til þín. Við fórum með
„Súðinni" og vorum tvo sólarhringa.
Það þætti seinfarið í dag. Dvölin
varð lengri en ætlað var því þú
fékkst sumarvinnu á símanum og ég
grét nú ekki að passa Gunna Óla
minn og aka vagninum um allan
Vesturbæinn enda þekki ég allar
götur og slóða þar enn. Eftir þetta
sumar fór ég á hverju sumri til
Reykjavíkur með Súðinni eða Esj-
unni, hringdi dyrabjöllunni hjá Onn
og Góu, stóð þar með tösku og sæng-
urpoka og sagði bara þegar þau opn-
uðu „Ég er komin.“ Áldrei þurfti að
hringja eða skrifa og spyrja hvort ég
mætti koma, það var svo sjálfsagt
hjá ykkur báðum. Það eru líka
ógleymanlegar ánægjuminningar
þegar þið eða bara þú komuð til okk-
ar í sveitina eða ísafjarðar með
börnin á hverju sumri eða senduð
Hrafnhildi til systranna í sveitinni
þegar hún varð veik og þoldi ekki
loftslagið í Reykjavík.
Eftir að þið fluttust að Brú í
Hrútafirði kom ég einu sinni til
Reykjavíkur og þar var engin Góa og
Onn, svo þangað fór ég ekki aftur tíu,
næstu ár, átti ekkert erindi.
Þegai- ég var gift og búin að eign-
ast mitt fyrsta barn var mitt fyrsta
ferðalag að fara með hann þriggja
ára í Brú til ykkar. Þegar við fjöl-
skyldan fórum svo að fara í sumarfrí
á bíl var farið fyrst í Brú og ákveðið
þar hvort fara skyldi norður eða suð-
ur á við.
Elsku Góa, hversu langt sem þú
ferð frá mér verð ég alltaf Dúddý
litla fóstursystir þín.
Hjartans Onn, Hrafnhildur,
Gunnar, Begga og aðrir aðstandend-
ur. Ég þakka fyrir stundirnar sem
ég átti með ykkur og Góu í Aðal-
strætinu um daginn. Við Helgi og
bömin okkar og fjölskylda biðjum al-
góðan guð að vera með ykkur.
Guðný Magna Einarsdóttir.
Þorbjörg Magnúsdóttir Kvaran er
látin eftir langt og erfitt veikinda-
stríð. Við trúum því að nú hafi fengið
bót meina sinna og líði vel.
Góa var ömmusystii' sonar míns
og lét sér einkar annt um velferð
hans og okkar hinna.
Fyrir það viljum við þakka af öllu
hjarta. Við biðjum Góu Guðs bless-
unar í nýjum heimkynnum.
Megi almættið þerra tár syrgj-
enda og sjóður dýrmætra minninga
vekja vonir á ný. Elsku Onn. Við vilj-
um að þú vitir að hjá okkur ertu
aufúsugestur eins og þið hjónin hafið
alltaf verið. Guð geymi þig og fjöl-
skyldu þína alla.
Rósa.
Elsku langamma. Takk fyrir gleð-
ina. Vonandi líður þér vel hjá Guði.
Nú ertu orðin engill sem passar okk-
ur.
Vertu yfir og allt ura kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginniyfirminni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Kær kveðja,
Bjarki Þór.
t
Okkar kæra,
PÁLÍNA SVEINSDÓTTIR
frá Stóru-Mörk,
Hæðargarði 33,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 14. maí, verður jarðsungin frá Lang-
holtskirkju föstudaginn 19. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Styrktarfélag vangefinna.
Sigfús Sveinsson,
Guðrún Sveinsdóttir, Þorsteinn Ketilsson
og systkinabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR VALGEIR JÓHANNESSON,
Sólborg,
Flateyri,
sem lést þriðjudaginn 9. maí, verður jarðsung-
inn frá Flateyrarkirkju laugardaginn 20. maí
kl. 14.00.
Gunnar Kristján Guðmundsson, Elín Jónsdóttir,
Magnús Hringur Guðmundsson, Ebba Jónsdóttir,
Eiríkur Guðbjartur Guðmundsson, Ragna Óladóttir,
Guðjón Guðmundsson, Bjarnheiður ívarsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við fráfall og útför okkar ástkæra
HARALDAR SIGURGEIRSSONAR,
Spítalavegi 15,
Akureyri.
Arnfríður Róbertsdóttir,
Agnes Guðný Haraldsdóttir, Ólafur Bjarki Ragnarsson,
Helga Haraldsdóttir, Alfreð Almarsson,
Sigurgeir Haraldsson, Lára Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
og Jón Sigurgeirsson
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð, hlýhug og
vináttu vegna andláts og útfarar ástkærs eig-
inmanns míns, sonar, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
STEFÁNS HELGASONAR,
Brimhólabraut 38,
Vestmannaeyjum.
Sigríður Bjarnadóttir,
Guðrún Stefánsdóttir,
Guðrún Stefánsdóttir, Arnar Sigurmundsson,
Sigurbjörg Stefánsdóttir, Páll Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
■................................... Ijr-