Morgunblaðið - 06.06.2000, Side 57

Morgunblaðið - 06.06.2000, Side 57
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ÞRIÐJUDAGUR 6. JIJNÍ 2000 5 7 trygga og merka vinkonu í gegnum lífið. Guð blessi minningu hennar. Elsku Lovísa, Dóra Björk, Guðjón Orn og Einar, innilegar samúðar- kveðjur. Sigríður ísafold. Elsku Dóra, ekki ætluðum við að skrifa lofræðu um þig hér, því það væri þér ekki að skapi. Við tengdumst vinaböndum í gegnum störf okkar við Foldaskóla. Þú stilltir okkur alltaf upp með að við værum „háskólamenntaðir“ kennar- ar en þú gangavörðui-. Við svöruðum þessu með því að þú „nálgaðist" okk- ur óðum og kölluðum þig samkenn- ara og þá var þér skemmt. Um- hyggja þín fyrir okkur vai’ mikil, þú mundir ávallt eftir afmælisdögum okkar og þá komstu færandi hendi. Ófá voru símtölin sem við áttum við þig um lífið, tilveruna og bamabörn- in sem þú varst svo stolt af. Þú varst dálítið sérlunduð Dóra mín og stundum spurðir þú hvernig við gætum umborið þig og við svör- uðum um hæl að það væri út af því að við værum jafn ruglaðar og þú. Þannig voru okkar samskipti alltaf á léttu nótunum þó undir niðri blund- aði alvaran þegar veikindi þín voru ljós. Þegar við spurðum þig hvernig þér liði þá var alltaf sama svarið: „Það er ekkert að mér“ og ekki orð um það meir. Við vissum samt að þetta stríð tók á þig og þú barðist áfram með „gæs- ina“ (get, ætla, skal) að leiðarljósi og stefndir að því að njóta sumarsins og sóla þig í garðinum með okkur. En nú sólar þú þig án okkar en við ekki án þín því svo glatt losnum við ekki við þig hefðir þú sagt. Þúsund þakkir fyrir alla umhyggjuna sem þú veittir okkur og fjölskyldum okkar. Ef einhver lagði sig fram í starfi varst það þú. Þú spurðir ekki hvað ber mér að gera þér heldur hvað þarf að gera. Sendum öllum ættingjum og vinum Dóru innilegustu samúðarkveðjur. Hafdís og Svanhildur. Nú á vordögum útskrifum við í Foldaskóla fjörmikið æskufólk sem heldur út á lífsins braut. I farteskinu hefur það reynslu, nám og endur- minningar úr gnmnskólanum sínum. Dóra Guðjónsdóttir gegnir þar mikil- vægu hlutverki. Um árabil gegndi Dóra skyldustörfum í nánum sam- skiptum við unglinga - fólk á miklu breytingaskeiði. Það er ekki heiglum hent og Dóra stóðst það verkefni með prýði. Nú örfáum dögum fyrir andlát sitt bar hún fram þá von sína að mega enn einu sinni kveðja nem- endur á útskriftarhátíð skólans. Af því varð því miður ekki en hún var með okkur í anda og hennar minnst með söknuði. Dóra var litrík og eftirminnileg manneskja. Hún setti svip á skóla- starf Foldaskóla. Trúmennska henn- ar og samviskusemi nýttist vel í annasömum störfum á stórum vinnu- stað. Utan þess að aðstoða ungling- ana okkar afgreiddi Dóra mjólkin-- vörur til nemenda og sá um óskilamuni. Þar mátti engu skeika og nákvæmni með ólíkindum. Þar var og skilað góðu búi. Dóra hafði sínar ákveðnu skoðanir á uppeldi æskunnai’ og kristölluðust þar gjörla viðhorf fyrri tíma og eldri kynslóða. Áttum við Dóra margar góðar samræður um þær aðferðir sem best dygðu - auðvitað vorum við ekki ætíð sammála en ávallt náðum við samkomulagi um leiðir - enda markmið hin sömu. Dóra vai’ fjölfróð og á góðum stundum var gaman að ræða mann- lífið í Reykjavík þar sem hún starfaði mestan sinn aldur við fjölbreytt störf, skrifstofustörf, símsvörun og akstur leigubíla. Fjölskyldan vai- Dóru dýrmætust eign. Hún vakti yfir hverju spori barnabarna sinna og deildi gleði sinni yfir velgengni þeirra í stóru sem smáu með samstarfsmönnum sínum. Ljóst er að missir fjölskyld- unnar er mikill en barnabörnin munu eiga í hjarta sér minningu um góða, hlýja og ástkæra ömmu. Mun sú mynd lýsa þeim leið frá sorginni yfir í hlýjar endurminningar. Fjölskyldu og ástvinum eru sendar dýpstu samúðarkveðjur. Megi minn- ingin um Dóni Guðjónsdóttur lifa. Ragnar Gíslason, skólastjóri. í dag kveðjum við kæran starfsfé- laga, Dóru gangavörð. Það var engin lognmolla þar sem hún fór hér um skólann og hún var heldur ekki allra. En Dóra hafði góða stjórn á því sem hún tók sér fyrir hendur, hvort sem það var í gangavörslu, mjólkursölu eða öðru. Hún hélt uppi góðum aga á börnunum. Dóra sinnti ákveðnum verkum hér í skólanum í kring um fasta viðburði. Þau störf vann hún vel því ef hún tók eitthvað að sér þá gat maður treyst því. í vetur háði hún hetjulega baráttu við sjúkdóminn sem dró hana að lokum til dauða. Hennar var strax saknað síðastliðið haust og ósjaldan kom upp sú staða hjá okkur þar sem við sögðum: „Æ! Hún Dóra sá alltaf um þetta.“ Með þessum orðum viljum við þakka Dóru fyrir samfylgdina og kveðjum hana með trega á afmælisdegi henn- ar. Við biðjum Guð að gefa fjölskyldu hennar styrk á sorgartímum. Kennarar yngsta stigs Foldaskóla. Dóra Guðjónsdóttir sem hér er kvödd var mikil sómakona sem ávann sér vináttu þeirra sem henni voru samferða. Hún lést þann 24. maí sl.eftir erfið veikindi sem hún glímdi við eftir að hún greindist með illvígan sjúkdóm fyrir um ári. Kynni okkar Dóru hófust þegar hún og við hjónin byggðum okkar fyrstu íbúð við Kóngsbakka í Breiðholti. Dóra var með allra fyrstu íbúum sem fluttu í Bi-eiðholt frá upphafi. Á þeim tíma vann hún á símavöktum hjá Hreyfli. Þaðan var hún í sambandi við okkur sem unnum við steypu í Kóngsbakkanum í gegnum talstöð, sem kom sér vel því þá voru þráð- lausir símar ekki til. Hún sá um allt sem þurfti til að hlutimir gengju upp. Þegai’ Dóra flutti svo í Kóngs- bakka 2 með dóttur sinni á öðru ári, Lovísu Guðbjörgu Sigurjónsdóttur, varð mikill samgangur á milli heimil- is hennar og okkar, enda dóttirin á sama aldri og okkar börn. Vinskapur þeirra mæðgna við okkar fjölskyldu og fjölskyldur barna okkar hefur verið okkur mikils virði. Dóra unni dóttur sinni mjög, en með henni mátti segja að hún héldi heimili alla tíð og nú síðast ásamt tveimur börn- um Lovísu. Lovísa endurgalt móður sinni umhyggjuna ríkulega í hennar erfiðu veikindum, hún var vakin og sofin yfir henni þar til yfir lauk. Barnabörnin sem voru augasteinar ömmu sinnar hafa nú misst mikið og sjá á eftir góðri ömmu. Dóra var mikill vinur vina sinna og bað þeim oft blessunar Guðs. Það er okkur ógleymanlegt þegar við sáum Dóru fara út á götu og gera krossmörk yf- ir bíl sem dóttir hennar var að hefja akstur á, biðja henni og farþegum hennar blessunar Guðs og verndar. Sama gerum við nú, biðjum góðan Guð að blessa minningu Dóru og hafðu þökk fyrir allt. Fjölskyldu hennar sendum við samúðarkveðju okkar. Grétar og Dóra. Dóra Guðjónsdóttir lést hinn 24.maí sl. eftir harða baráttu við þann sjúkdóm, sem engin járn bíta. Hún mætti örlögum sínum af sama kjarki og einbeitni og einkenndi allt hennar líf. Hún ólst upp við heldur óblíð kjör meðal vandalausra og átti fáa að. Slík bernska setur mark sitt á hvern mann og kennir einstaklingnum að hann verður að treysta á sjálfan sig fyrst og fremst. Þetta framkallar kjark og einbeitingu í daglegu lífi allt til enda. Þannig var því farið með Dóru Guðjónsdóttur. Dugnaður þessarar konu var með eindæmum. Hún lét erfiðar aðstæður aldrei buga sig heldur braust áfram frá fátækt sinni til góðra bjargálna. Vinnusemi, ábyrgðartilfinning og trygglyndi við vini sína fylgdu henni alla tíð. Dóra kom sem unglingur á heimili foreldra minna. Heilsa hennar bar þá merki erfiðra kjara uppvaxtarins. Ef til vill skammtaði þetta henni síðar skemmri aldur en við vinir hennar hefðum kosið, þótt hún braggaðist mikið á næstu árum. Hún var í vist hjá móður minni, eins og það var kallað þá, fyrstu árin en fór síðan að vinna á ýmsum stöðum þótt hún hefði heimili sitt hjá okkur nokkur ár eftir þetta. Hún var síðar í heimili hjá móðurbróður mínum, Gunnari Skaptason tannlækni og Ullu konu hans og gætti yngsta sonarins, Bjöms Skapta síðar arldtekts. Björn tók miklu ástfóstri við þessa fóstru sína og þessi æskubönd hans við Dóru slitnuðu heldur aldrei síðan. Dóra Guðjónsdóttir varð ein úr þess- um fósturfjölskyldum sínum. Þær áttu hana og hún átti þær. Dóra var jafnan þar, sem eitthvað tilstand var á þessum bæjum, af- mæli, veizlur, giftingar, útfarir. Ávallt komin til að rétta hjálparhönd og gera okkar veg beinni. Það vora ófá handtökin hennar Dóru í gegnum áratugina á þessum heimilum. Henni var alstaðar fagnað og ávallt var hún velkomin. Við fylgdumst með því hvernig hún kom sér sjálf upp góðu heimili í eigin húsnæði, fyrst í blokk hjá Byggingasamvinnufélagi atvinnubfl- stjóra, sem reisti margar byggingai’ undir merkjum BSAB og forystu Óskars heitins Jónssonar, þess sómamanns. Síðar bjó hún í stór- glæsilegri villu, sem hún reisti sér í Logafold 77 ásamt sambýlismanni sínum til 26 ára, honum Einari Bjarnasyni leigubflstjóra. Þegar hún byrjaði á þeirri framkvæmd fyrir um 20 árum hafði ég nú á orði hvort nú væri ekki í of mikið ráðist. Ég minnt- ist ekki á það meira eftir nokkur vel valin orð frá henni. Hún var svo harðákveðin í þessu að það hlaut að takast eins og annað, sem þessi kjarnakona tók sér fyrir hendur. Enginn hamar var of hár og engir erfiðleikar of miklir fyrir þann sem hefur þann kjark og þá bjartsýni. Dóra og hennar fólk áttu góð ár í þessu mikla og góða húsi, sem þau Einar létu Kjartan Sveinsson teikna fyrir sig. Ég leit á það sem sérstakan heiður íyrir mig, að vera falið að gera séruppdrætti að húsinu hennar Dóru. Hafði ég gaman af því og ekki spillti samstarfið við Kjartan, sem er með hressari og gleggri mönnum. Dóra stundaði fjölbreytt störf á lífsleiðinni. Hún vann lengi við síma- vörslu hjá Sveini Egilssyni og á skiptiborði Hreyfíls. Af Hreyfli þekkti hún allan bæinn ef svo mátti segja. Inn á milli vann hún í mötu- neyti Alþingis og þekkti þá flesta þingmenn. Hún var líka ófeimin að tala við alla þá breiðu kalla, sem gátu hugsanlega hjálpað til þegar hún þurfti að tala fyrir sínum húsbygg- ingamálum. I þá daga var nú erfiðara að fá lán en nú er orðið. Þá stóðu menn síður en svo jafnir frammi fyrir skömmtunarstjórunum. Dóru varð yfirleitt vel ágengt á flughálum fjár- málasvellunum. Allt tókst sem hún ætlaði sér og í skilum stóð hún Dóra Guðjónsdóttir, það mátti bóka. Mörg önnur störf stundaði hún í ígripum sem aukarinnu til að afla tekna fyrir byggingunum, ók leigubfl í Reykjavík á löngum nóttum og á margt fleira lagði hún gjörva hönd sem ekki verður rakið hér. Hún var svo skólavörður í Foldaskóla frá stofnun hans allt þar til heilsan brást. Ollum störfum sínum sinnti Dóra af þeirri elju og samvizkusemi, sem henni var í blóð borin. Dóra átti eina dóttur barna, Lov- ísu. Hennar börn eru tvö, þau Dóra Björk og Guðjón Örn. Þessi mann- vænlegu böm voru sannkallaðir augasteinar ömmu sinnar. Velferð þeirra var henni ofar öllu í þessu lífi og því næsta líka, því Dóra var trúuð kona, sem vissi sig eiga góða heim- komu. Lovísa dóttir hennar reyndist henni frábæriega vel í veikindunum. Umvafði hana kærleika og vék ekki frá hlið hennar í helstríðinu. Dóra var meðalkona á vöxt, frem- ur ljós á hár, grönn og kvik í hreyf- ingum. Henni var létt um brosið og gat hlegið dátt. Hún átti gott með að umgangast fólk og sérílagi unglinga. Hún kunni á þeim lagið og gat oft beint þeim á betri brautir. Skaplaus var hún ekki, gat verið ákveðin og stundum ef til vill í fastara lagi fyrir. Reglusöm, vinnusöm og iðin við hvaðeina, sem hún tók sér fyrir hendur. Við kveðjum Dóru okkar með söknuði. Þakklæti til hennar er okk- ur efst i huga fyrir gengin ævispor. Okkur finnst ef til vill ranglátt, að henni vai’ ekki úthlutaður meiri tími til þess að njóta erfiðislauna sinna. En sá vill sem ræður aldri manna og dauðans óvissum tíma. Við, sem eftir lifum, getum ekkert annað en þakkað fyrir það sem okkur gafst, meðan það gafst. Lfldega skiptir magnið minna máli en gæðin í lífinu sjálfu. Það sem skiptir máli er hvað þú ert, hver þú ert og hvað gerðirðu við stundirnar, sem þér voru gefnar. Eitt er víst, þær ganga fljótar til þurrðar en þig grunar í dag. „Stundin deyr og dvínar brott, sem dropi í straumaniðinn. Öll vor sæla er annaðhvort, óséð eða liðin.“ Steinunn kona mín var skólasystij^ Dóru á húsmæðraskólanum Blönduósi. 1956-7. Þær áttu líka sama afmælisdag, 6. júní, sem að þessu sinni er útfarardagur Dóru. Milli þeirra stóð heil vinátta og trún- aðarsamband alla tíð. Mjög traust vináttubönd voru milli Dóru og Sonju Guðlaugsdóttur, annarrar bekkjarsystur og herbergisfélaga Dóru á Blönduósi. Reyndist Sonja Dóru einstök vinkona alla ævi. Þess- ar gömlu bekkjarsystur frá Blöndu- ósi stóðu þétt með Dóru í helstríði hennar og voru við dánarbeðinn þeg- ar klukkan glumdi. Hildur Biarna- ^ dóttir arkitekt, kona Björns Skapta, sýndi Dóru einnig mikla alúð í veik- indunum og vitjaði hennar oftlega. Margir fleiri vinir hennar komu til hennar áður en yfir lauk. Eru ekki allir veraldlegir hlutir hljómandi málmur eða hvellandi bjalla hjá slíkum fjársjóðum kærleik- ans? Hefur ekki sá „snortið andlit Drottins sjálfs“, sem verður í ómætti sínum og kjarkleysi vitni að slíkri tryggð og elsku milli manna þegar öll heimsins sund hafa lokast? Við ævi- lok er áunninn kærleikur vina þinna það eina sem þú átt og það eina sem þig skiptir hugsanlega einhverju máli. Hvað gerðir þú í dag til að safna í þann sjóð? ^ _ Við, sem þekktum Dóru Guðjóns^* dóttur, munum ávallt minnast henn- ar með hlýhug. Þar fór hetja hvers- dagslífsins, sem gaf ávallt meira en hún þáði. Slíkra er Guðsríld. Halldór Jónsson verkfr. t Elskulegur bróðir minn, JOHN HENRY JOSEFSEN, lést í Stavanger í Noregi sunnudaglnn 4. júní. Ingrid Hlíðberg. Í Móðursystir okkar, SOFFÍA JÓHANNESDÓTTIR kennari, verður kvödd frá Fossvogskapellu miðviku- daginn 7. júní kl. 15.00. Fyrir hönd annarra vandamanna, Jórunn Óskarsdóttir, Sigurður Kr. Óskarsson. + Útför elskulegs föður- og móðurbróður okkar, DAVÍÐS ÁSMUNDSSONAR, Laufásvegi 18, fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 6. júní nk. kl. 13.30. Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknar- stofnanir. Fyrir hönd ættingja og vina, Sigrún Þuríður Runólfsdóttir, Jón Reynir Magnússon. + Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÁRNIBJÖRNSSON húsasmiður, Grandavegi 47, verður jarðsunginn frá daginn 7. júní kl. 13.30. Neskirkju miðviku- Guðrún Hallgrímsdóttir, Stefán Árnason, Sigurrós Kristjánsdóttir, Sigurlaug Árnadóttir, Ingvar Isebarn, Rósa Árnadóttir,

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.