Morgunblaðið - 10.08.2000, Qupperneq 44

44 FIMMTUDAGUR 10. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur unnusti minn, faðir okkar, sonur
og bróðir,
KARL FRÍMANN ÓLAFSSON,
Stígahlíð 4,
Reykjavík,
lést af slysförum mánudaginn 7. ágúst.
Inga Lára Reimarsdóttir,
Sandra Ósk og Anton Freyr,
Ólafur Lúther Kristjánsson,
Sesselja Margrét Karlsdóttir, Ríkharður Björnsson,
Kolbrún Kristín Ólafsdóttir,
Erna Ólína Óiafsdóttir,
Kristján Björn Ólafsson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGER MARIE NIELSEN,
dvalarheimilinu Hlévangi,
áður til heimilis
á Vallargötu 31 a, Keflavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurnesja miðviku-
daginn 9. ágúst.
Guðmundur Helgason,
Kristinn Helgason, Jófríður Björnsdóttir,
Elvína Helgadóttir Dolcé,
Vigdís Helgadóttir Arnone,
Jóhann Helgason, Guðrún Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur sonur minn og bróðir okkar,
GUNNAR VIÐAR ÁRNASON,
Lindarsmára 3,
Kópavogi,
lést af slysförum þriðjudaginn 8. ágúst.
Kristrún Halldórsdóttir,
Ari Ervin Sigurðsson,
Rúnar Örn Eiríksson
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg móðir mín,
EBBA HÓLMFRÍÐUR EBENERZERDÓTTIR,
Kleppsvegi 64,
Reykjavík,
lést á Skjóli aðfaranótt mánudagsins 31. júlí sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Starfsfólkinu á Skjóli, 5. hæð, þakka ég inni-
lega fyrir hlýja og góða umönnun móður minnar.
Magni E. Guðmundsson.
+
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi,
langafi og bróðir,
SIGURGEIR ÓLAFSSON VÍDÓ,
Boðaslóð 26,
Vestmannaeyjum,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 2. ágúst.
Útför hans fer fram frá Landakirkju laugar-
daginn 12. ágúst nk. kl. 11.00.
Erla Eiríksdóttir,
Ólöf Jóna Sigurgeirsdóttir,
Ruth Halla Sigurgeirsdóttir, Ólafur Axelsson,
Eiríkur H. Sigurgeirsson, Sigriður Dagbjartsdóttir,
Guðfinna G. Sigurgeirsdóttir, Sigmundur Þ. Grétarsson,
Sæfinna Á. Sigurgeirsdóttir, Þorbjörn Númason,
Emma H. Sigurgeirsdóttir, Ólafur E. Lárusson,
Þór Sigurgeirsson,
barnabörn, barnabamabörn
og systkini hins látna.
KRISTÍN
SIGURÐARDÓTTIR
+ Kristín Sig'urðar-
dóttir fæddist á
Akureyri 14. apríl
1913. Hún lést á
Hj úkrunarheimilinu
Hlíð, Akureyri 23.
júlí síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sigurður
Bjarnason, útgerðar-
maður og kaupmað-
ur, f. 29. október
1876, d. 9. júlí 1939
og Anna Jósefsdótt-
ir, húsmóðir, f. 6.
mars 1885, d. 25.
febrúar 1950. Bræð-
ur Kristínar: Kjartan Fossberg, f.
1. júní 1908, d. 30. desember 1985,
Jósef Hartmann, f. 15. apríl 1910
og Leó Fossberg, f. 6. júlí 1911.
Hálfsystir samfeðra: Hulda, f. 14.
febrúar 1905, d. 4. júlí 1998.
Kristín stundaði nám við Barna-
skóla Islands á Akureyri. Um tví-
tug^t fór hún til náms til Sora í
Danmörku. Hún var stundakenn-
ari við Húsmæðraskólann á Akur-
eyri 1945 - 1950. Um tíma vann
hún hjá Kaupfélagi verkamanna á
Akureyri. 1956 hóf hún störf á
skrifstofu KEA og vann þar til
ársloka 1983.
Utför Kristínar fór fram í kyrr-
þey hinn 2. ágúst sl. að ósk hinnar
látnu.
Föðursystir okkar Kristín Sig-
urðardóttir er látin. Stína eins og
hún var kölluð af fjölskyldunni bjó á
Akureyri en við systur í Reykjavík.
Samgangur var því oft minni en við
hefðum óskað.
Minningamar tengjast norður-
ferðum okkar og Reykjavíkurferð-
um Stínu. Við minnumst glæsilegr-
ar og hlýlegrar konu sem lét sér
annt um ástvini sína.
Stína ólst upp á Akureyri í skjóli
foreldra og bræðra á myndarheimili
að Túngötu 1. Á unglingsárum Stínu
kom inn á heimilið frænka Sigurðar,
María, f. 1925. Ung fór Stína til
Danmerkur ásamt góðri vinkonu
sinni Maríu Hallgrímsdóttur. Þar
fóru þær í „grautarskóla" eins og
Stína sagði oft í gamansemi sinni,
en nú er talað um hússtjórnarskóla.
Þar voru þær við nám í eitt ár. Stína
bjó í foreldrahúsum þegar faðir
hennar lést. Eftir það héldu þær
mæðgur heimili saman. Þær voru
mjög samrýndar og talaði Stína allt-
af um móður sína af mikilli hlýju og
virðingu þegar hún minntist henn-
ar. Þær voru glæsiiegar mæðgurnar
svo eftir þeim var tekið ekki síst
þegar þær fóru í bæinn, enda tíðk-
aðist þá að fara í sína bestu kápu og
setja upp hatt.
I apríl 1944 urðu þær mæðgur
fyrir því áfalli að Túngata 1 brann. I
húsinu bjó auk þeirra Leó og fjöl-
skylda hans. Þær mæðgur fluttu þá
heim til foreldra okkar, Jósefs og
Sveinbjargar, sem á þessum tíma
bjuggu á Akureyri. Leó gekk í það
af mikilli röggsemi að fjölskylda
hans og þær mæðgur byggðu saman
hús að Oddeyrargötu
5. Þrátt fyrir að fjöl-
skyldurnar misstu all-
ar sínar eigur í brun-
anum og fólk bjarg-
aðist fáklætt út létu
íbúar ekki hugfallast.
Þetta hafði einfaldlega
gerst og því varð ekki
breytt.
Um tíma dvaldi
Stína í Reykjavík við
tannsmíðanám. Ekki
undi hún hag sínum í
höfuðborginni. Hætti
námi og fór aftur til
Akureyrar. Þar átti
hún heima og þar lágu rætur henn-
ar. Hún var Akureyringur af lífi og
sál.
Þegar Húsmæðraskóli Akureyrar
tók til starfa haustið 1945 var Stína
ráðin að skólanum sem stundakenn-
ari og kenndi hún hannyrðir í fimm
ár við góðan orðstír. Eiga margar
námsmeyjar góðar minningar frá
þeim tíma er Stína kenndi þeim.
Margir lögðu leið sína til Stínu til að
fá ráðleggingar og aðstoð við hann-
yrðir og tók hún þeim ætíð vel. Stína
lærði að leika á píanó og hafði hún
yndi af að leika á hljóðfærið.
Lengstan hluta starfsferils síns
vann Stína við launaútreikninga á
skrifstofu KEA eða allt þar til hún
lét af störfum vegna aldurs. Þar
vann hún starf sitt af mikilli sam-
visjcusemi og natni.
í fjöldamörg ár kom Stína einu
sinni á ári til Reykjavíkur og dvaldi
þá á heimili foreldra okkar. Alltaf
var Stína létt og kát og stutt í hlát-
urinn og kímnina. Hún var góð vin-
kona og gaf sér tíma til að hlusta.
Hún hafði líka frá fjölmörgu
skemmtilegu að segja. Fyrstu kynni
okkar af frændfólkinu fyrir norðan
voru oft í gegnum frásagnir Stínu.
Hún lét sér annt um fjölskylduna og
tók þátt í gleði hennar og sorgum.
Stína var mikil hannyrðakona og
var alltaf með eitthvað á milli hand-
anna. Þegar hún kom suður var eng-
in breyting þar á - handavinnan var
með í för. Alltaf var farið í bæinn og
litið í hannyrðaverslanir í leit að út-
saumsmunstrum og garni. Oft var
komið við í hljóðfæraverslunum og
píanónótur keyptar. Þegar við fór-
um norður til Stínu beið okkar
drekkhlaðið kaffiborð. Því það var
ekki bara handavinnan sem lék í
höndum hennar, baksturinn gerði
það líka.
Frændsystkin okkar fyrir norðan
mættu alltaf hlýju frá Stínu. í kjall-
aranum á Oddeyragötunni bjó oft
frændfólk sem á góðar minningar
þaðan. Á hæðinni hjá Stínu leigði í
tæp fjörutíu ár Ólafur Árnason, f.
1904. Lengi vel héldum við að Ólaf-
ur væri ungur maður. Þannig talaði
Stína um hann og oft rétti hann
henni hjálparhönd.
Á Oddeyrargötunni bjó Stína eins
lengi og heilsan leyfði. í ársbyrjun
1998 flutti hún á Hjúkrunarheimilið
Hlíð þar sem hún naut góðrar um-
önnunar starfsfólksins. Bræðra-
SOLSTWNAR
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Sími 564 4566
H
H
H
H
H
H
h
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Sr
IIIIIIIIIIITTIT
Erfisdrykkjur
P E R L A N
Sími 562 0200
irirm iiiniii
tfisdrykkjur í Veislusalnum
Sóltúni 3, Akógeshúsinu,
fyrir allt að300 manns.
EINNIG I.F.TTIJR HÁDEGISMATUR
ERTU A EF
MEÐKAFFI OG TERTU A EFTIR - SAMA VERÐ
VEISLAN
. Sk°ai&
Lr.':al rétta
h>6 °kk"°
6 tetinul
Glœsilegar veitingar frá Veislunni
AusturstiSnd 12 »170Sehiomomes »Simi:561 2031 »Fmc:5il 2008
www.veislan.is
börn Stínu og fjölskyldur þeirra
voru dugleg að heimsækja hana og
stytta henni stundirnar eftir að
heilsu hennar hrakaði.
Nú er Stína lögð af stað í ferðina
sem við öll förum og við trúum því
að á leiðarenda verði vel tekið á
móti henni.
Hvíl þú í friði elsku frænka og
hafðu þökk fyrir allt.
Anna Guðrún
Jósefsdóttir,
Sesselja Ingibjörg
Jósefsdóttir.
Reykjavík - Akureyri - Seyðis-
fjörður.
Þegar ég var að slíta barnsskón-
um austur á Nesi í Norðfirði á
þriðja og fjórða áratug tuttugustu
aldarinnar stóðu þessir staðir mér
fyrir hugskotssjónum sem hámark
heimsmenningarinnar, þar sem
framtakssamir karlar og fræknar
konur réðu ríkjum og settu svip
sinn á samfélagið. Ósk mín að líta
þessa staði og hina „aristokratisku“
íbúa þeirra rættist að lokum og þá
nákvæmlega í ofangreindri röð.
Akureyri kynntist ég í gegnum
tengsl mín við Kristínu Sigurðar-
dóttur sem nú er nýlátin. Jósef
bróðir Kristínar kvæntist Svein-
björgu systur minni í júní 1941. Mér
er í fersku minni fyrstu kynni mín af
þeim mæðgum frú Önnu Jósefsdótt-
ur og Kristínu. Þær voru í heimsókn
í Reykjavík og bjuggu á Hótel Borg.
Að gista á Hótel Borg jók að sjálf-
sögðu ekki lítið á aðdáun mína á
þessum glæsilegu konum í fallegu
kápunum sínum með fjaðrahatta og
fágaða framkomu. Jóhannes á Borg
var bróðir frú Önnu og tók áreiðan-
lega vel á móti systur sinni og syst-
urdóttur.
Síðar kom ég á myndarlegt heim-
ili þeirra mæðgna í fallega húsinu í
Túngötu 1 á Akureyri. Þar ólst
Rristín upp sem ekta „heimasæta"
að mér fannst. Hún lærði allt það
sem eina húsmóður má prýða, hann-
yrðir, húshald og að leika á hljóð-
færi. Hún virtist bara bíða riddar-
ans á hvíta hestinum. En hann fór
fram hjá, verst fyrir hann.
Það var mikið áfall þegar þetta
fallega hús í Túngötunni brann til
kaldra kola í apríl 1944 og íbúar
þess stóðu á götunni í náttfatnaði
einum klæða. Þá reynir á þrek,
styrk og dugnað þeirra sem í slíku
lenda. Það hefur áreiðanlega ekki
verið létt fyrir frú Önnu og Stínu að
sjá á eftir allri sinni fallegu handa-
vinnu og persónulegum munum,
sem aldrei verða bættir. Systir mín
hefur sagt mér að þær hafi borið sig
ótrúlega vel, en hjá Jósef og Svein-
björgu bjuggu þær á meðan Odd-
eyrargata 5 var byggð. Heimili
Stínu og móður hennar á Oddeyrar-
götunni var einnig fallegt heimili þó
að allt hið gamla og virðulega væri
horfið. Þar var alltaf vel tekið á móti
manni í heimsóknum til Akureyrar,
bæði meðan þær voru þar báðar og
eins þegar Stína var orðin ein eftir.
Best og mest kynntist ég Stínu,
þegar hún í heimsóknum til Reykja-
víkur bjó á heimili bróður síns og
mágkonu, sem þá voru flutt til
Reykjavíkur. Stína var bráð-
skemmtileg kona, sagði líflega frá
og hló góðlátlega. Ég dáðist alltaf að
hversu vel hún stóð sig „heimasæt-
an“ þegar hún þurfti að fara út á
hinn harða vinnumarkað rétt eins
og við hinar, sem höfðum þó gengið í
„Kontórskóla" til að læra á ritvél og
færa tölur í rétta dálka. Hún kenndi
hannyrðir í nokkur ár og fór létt
með það samkvæmt áreiðanlegum
heimildum. Sennilega er vandasam-
ara að stinga nálinni á réttan stað
en koma tölunum fyrir, þær geta jú
verið hér og þar og lenda sjálfsagt
ekki alltaf á réttum stöðum. Aðal-
starf Stínu varð síðar skrifstofu-
starf hjá KEA þar sem hún var m.a.
launagjaldkeri og veit ég að plús-
arnir og mínusarnir þvældust ekk-
ert fyrir henni. Stína var vel greind,
ákaflega samviskusöm, vandvirk og
traust. Henni þótti vænt um bræður
sína og bræðrabörn og sýndi það oft
á margvíslegan máta. Þau munu því
sakna hennar nú þegar hún er öll.
Ég þakka Stínu góð kynni og bið
henni Guðs blessunar.
Ingibjörg Jónsdúttir.