Morgunblaðið - 14.09.2000, Side 47

Morgunblaðið - 14.09.2000, Side 47
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2000 47 I Er þreytan var að ná yíírtökunum f| var hellt á könnuna, gott þungarokk ' sett á hæsta styrk, kveikt í og haldið áfram. Blaðinu varð að koma út, hvað sem tautaði og raulaði. Arni reykti óskaplega og drakk meira kaffi en nokkur sem ég hef kynnst. Og hann naut þess í botn! Oft þegar honum var boðinn matarbiti afþakkaði hann með þeim orðum að hann væri búinn að fá sér kaffi og Winston. Þessi lífsmáti hefur eflaust I ekki hjálpað upp á þegar sótti á 1 brattann eftir að hann lagðist fár- * veikur á sjúkrahús í nóvember. Eng- an óraði þá fyrir því að þar færi upp- hafið að endalokunum. Um það leyti sem samvinnu okkar á Skagablaðinu var að ljúka kynntist Arni töffaranum í lífi sínu, HrafnhOdi Jónsdóttur. Hún var með harða skel eins og hann; leðurklædd og virkaði hrjúf á yfirborðinu. Og ég viðurkenni fúslega að mér leist ekkert á hana í I fyrstu. Ég komst þó fijótt að því að | rétt eins og í Árna bjó í henni blíð sál sl og ástríkt hjarta. Reynslan sýndi enda að þau voru eins og sniðin hvort að öðru. Ég hitti þau allt of sjaldan í seinni tíð en endurfundir vora alltaf jafn ljúfir. Þá var eins og tíminn stæði í stað. Það er sárara en táram tekur að hugsa til þess að eftir stendur nú litli snáðinn, Karl Alex, einn með mömmu og stóru hálfsystur, Evu. I Elsku Hrafnhildur, við Steina og I bömin biðjum þess að algóður guð I styrki ykkur á þessari sorgarstundu, sem og mömmu Steinu, stóra systk- inahópinn og allan frændgarðinn hans Arna sem eftir stendur hnípinn. Far í friði, vinur sæll. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Ég kíki í kaffi við tækifæri! Sigurður Sverrisson. Það var ævintýri líkast hvemig I vinkona okkar kynntist Árna og frá 1 fyrsta degi var eins og þau væra gerð hvort fyrir annað. Það leið ekki lang- ur tími þar til við fengum að kynnast þessum manni frá Akranesi og strax varð okkur ljóst að Hrabba fór ekki með neinar ýkjur, hann var allt það sem hún sagði. Og hvernig var Ái-ni? Eins og góðra vina er siður grennsluðumst við fyrir um hver þessi maður væri og í hvert skipti sem við hittum ein- 1 hvem frá Akranesi eða einhvern sem | þekkti til þar spurðum við þvort við- komandi þekkti þennan Árna sem vinkona okkar var alveg fallin fyrir. Það var alveg sama hver var spurður, svörin vora öll á sama veg. Hann Árni. Jú, jú, allir þekktu hann og allt- af af góðu. Greinilegt að hann var hvers manns hugljúfi. Hann var ekki hár i loftinu eða mikill um sig. En þeim mun meiri persónuleiki, léttur á fæti og enn létt- I ari í lund. Ekki þó þannig að hann I væri skaplaus og ef honum mislíkaði eitthvað þá gat brúnin orðið þung. Hann sagði skemmtilega frá, átti auðvelt með að fá mann til að brosa og líta á björtu hliðarnar í lííinu og þær vora alltaf ánægjulegar heim- sóknirnai' á Akranes og síðar í Mos- fellsbæinn. Þær vora ófáar heimsóknirnar sem við fórum til Árna og Hröbbu Iþegar þau bjuggu á Akranesi og allt- af tilhlökkun þegar til stóð að fara. Það kom aldrei neitt annað til greina af þeirra hálfu en að við gistum og allt það besta veitt í mat og drykk. Þá var Árni í essinu sínu, stjanaði við okkur á allan hátt og ekkert var of mikið mál til að framkvæma það. Að sjálfsögðu var þungarokk í hávegum haft og mátti vart á milli sjá hvor var yngri Raggi eða Árni þegar sú tónlist hljómaði, þrátt fyrir talsverðan al- Idursmun. Síðan var setið og spjallað fram á nótt og ekki brást það að þeg- ar við vöknuðum var Árni vaknaður, búinn að hella á kaffi og til þjónustu reiðubúinn. Þannig munum við Árna best, alltaf tilbúinn að aðstoða með bros á vör. Það var mikið reiðarslag þegar Árni veiktist í nóvember síðastliðinn og honum vart hugað líf. Aðeins hálft ár liðið frá brúðkaupi Árna og Hröbbu, yndislegur dagur sem um alla tíð mun geymast í minningunni. Svo ósanngjarnt og sárt þegar hann veiktist og allir sem til þekktu og fleiri tii lögðust á bæn um að vel færi. En allt kom fyrir ekki, Árni kvaddi þennan heim 7. september síðastlið- inn eftir tíu mánaða veikindastríð og ólýsanlega erfiðan tíma fyrir ástvini. Og Kalli litli, pabbadrengurinn og augasteinninn hans Árna, orðinn föð- urlaus aðeins sex ára gamall. Ámi sagði einhvern tíma við okkur eftir að Kalli fæddist að hann hefði ákveðið að gefa honum allan þann tíma sem hann gæti og það er óhætt að segja að hann hafi fullkomlega staðið við það. Það var unun að horfa hvað hann var natinn og þolinmóður við Kalla. Það era erfiðir tímar framundan hjá litlum dreng sem er að byrja sína skólagöngu í haust og lífið nú þegar búið að leggja á hann þessa erfiðu raun. Við kveðjum kæran vin með sáram söknuði og sendum samúðarkveðjur til þeirra sem eiga um sárt að binda. Inga og Ragnar. „Dáinn, horfinn!" - Harmafregn! Hvílíkt orð mig dynur yfir! En égveit, að látinn lifir. Það er huggun harmi gegn. Hvað væri annars guðleg gjöf, geimur heims og lífíð þjóða? Hvað væri sigur sonarins góða? Illur draumur, opin gröf. Sístvil ég tala um svefn við þig. Þreyttum anda er þægt að blunda og þannig bíða sælli funda - það kemur ekki mál við mig. Flýt þér, vinur, í fegra heim. Kijúptu að fótum friðarboðans og fljúgðu á vængjum morgunroðans meira að starfa guðs um geim. (J.H.) Addi er farinn. Hans minnumst við sem yndislegs drengs sem alla vildi gleðja og öllum hjálpa. Það var alltaf bjart yfir Adda og létt lund hans skapaði margar ánægjustundimar í umgengni við hann. Við trúum að það hljóti að vera áríðandi verk að vinna sem hann hefur verið kallaður til á besta aldri. Eftir situr sorg og tóm, en minn- ingin um góðan dreng lifir og yljar okkur. Guð blessi minningu þína, kæri vinur, og takk fyi-ir samleiðina. Helga Dóra og Hilmar. Enn og aftur eram við minnt á fall- valtleika lísins. Maður á besta aldri veikist skyndilega og eftir margi-a mánaða harðvítuga og hetjulega bar- áttu verður hann að lúta í lægra haldi fyrir þeim sem sigrar okkur öll að lokum. Maður spyr sig um tilgang- inn, þegar fólki í einni svipan og án nokkurs aðdraganda er kippt í burt frá fjölskyldu og vinum og sorgin og óvissan tekur völdin. Lífsýnin verður önnur og hversdagslegt amstur verð- ur hjómið eitt þegar náinn og trygg- ur vinur þarf skyndilega að berjast við illvígan sjúkdóm og aðeins er hægt að standa álengdar í bæn og von. En eins og svo oft áður er fátt um svör, en einhver hlýtur tilgangur- inn samt að vera. Kynni okkar Árna hófust fyrir al- vöra þegar hann gerðist Ijósmyndari hjá Bæjarblaðinu á Akranesi. Eins og flestir Skagamenn vissi maður hver Ami var, greinilega vinsæll og vinamargur. Nokkrum áram síðar kom ástæðan í ljós. Þama var á ferð- inni mikið tryggðartröll og sannur vinur vina sinna. Ámi var mikill áhugamaður um ljósmyndun, sem hann hafði sem aukastarf á þeim ár- um sem hann starfaði sem vélvirki hjá Þorgeir og Ellert hf. Hann sýndi strax að hann var bæði áhugasamur og vandvirkur ljósmyndari og var alltaf boðinn og búinn til aðstoðar þegar á þurfti að halda. Síðar þegar hann og Sigurður Sverrisson stofn- uðu Skagablaðið, sýndi hann enn og aftur hversu traustur hann var. Blað- ið átti hug hans allan og fómfúsari mann var ekki hægt að hugsa sér og hafði hann fulla atvinnu af blaðaúgáf- unni á þeim áram. Þegar blaðið hætti starfsemi hóf hann störf að nýju hjá Þorgeir & Ellert hf. en flutti síðar í Mosfellsbæinn og hóf störf hjá Stálsmiðjunni og vann þar síðustu árin. Þær era margar ljúfar minningar- ar um Áma sem nú leita á hugann. Margar vora ánægjustundirnai- að Suðurgötu 16 forðum daga þegar málin vora rædd af fullum þunga yfir kaffibolla og oftar en ekki vora blaða- og útgáfumál ofarlega á baugi. Ef einhverja aðstoð þurfti var nóg að hringja í Árna og hann var mættur og málunum var bjargað á svip- stundu. Það sem einkenndi Árna öðru fremur var frábær kímnigáfa. Hann hafði einstakt lag á því að sjá spaugilegu hliðamar á mannlífinu og var hann fljótur að koma öllum í gott skap í kring um sig með nokkram vel völdum og hnitmiðuðum setningum. Það var mikil gleði í lífi Áma þegar hann kynntist eftirlifandi eiginkonu sinni, Hrafnhildi Jónsdóttur, og einn- ig þegar augasteinninn hans, Karl Alex, fæddist. Stoltari faðir hefur ekki sést ennþá. Karl Alex var hon- um allt. Þeir voru óaðskiljanlegir þau sex ár sem þeir nutu saman og var Árni óþreytandi að sinna honum og vera með honum öllum stundum. Eftir að Árni og Hrafnhildur hófu búskap varð ég áfram mikill vinur fjölskyldunnar og sýndu þau mikla tryggð og vináttu. Áttum við öll margar ógleymanlegar stundir sam- an bæði hér á Akranesi og í Mosfells- bæ. Nú að leiðarlokum vil ég, kæri vin- ur, þakka þér allt það sem þú gafst mér og allar ánægjustundirnar sem við áttum saman. Minningin um þig mun lifa með mér um ókomna tíð. Hafðu þökk fyrir allt. Elsku Hrafnhildur, Kalli og Eva Hrönn, megi guð vera með ykkur og veita ykkur styrk á þessum erfiðu tímum. Sigþór Eirjksson. Það er skarð fyrir skildi í hópnum okkar. Árni Áma er fallinn frá langt fyrir aldur fram og eftir stendur hnípinn og sorgmæddur hópur skóla- félaganna andspænis napurri og óumbreytanlegri staðreynd. Þessi hópur sem hóf sameiginlega skólagöngu um sjö ára aldur, þekkt- ist þá þegar nokkuð mikið. Leikir í kringum húsin á Akranesi, í fjöranni, á litlu bryggjunni og svo mög önnur tiltæki höfðu meitlað vinabönd margra sem enn era bundin hnútum sem aldrei rakna. Þessi bönd hnýttust þó enn frekar þegar áranum fjölgaði og við minn- umst Árna strax í uppvextinum sem þessa ljúfa og káta einstaklings sem alltaf sá björtu hliðarnar á lífinu, og skipti þar engu máli þó að um árabil væri hann heftur af spelku sem í dag þætti ekki létt að lifa með. Ekkert gat stöðvað þennan strák eða kveðið niður í honum lífsgleðina og kátín- una. Þau okkar sem nutu þess að koma á heimili foreldra hans undrar þetta ekki í dag þegar hugurinn reikar til- baka. Þannig var upplagið og umönn- unin. Þegar við hentumst þangað inn svöng og þreytt var alltaf tekið á móti okkur af ljúfmennsku, og hjá hæg- látri móðurinni var alltaf stutt í hlát- urinn. Heimilið var mannmargt en allir fengu sína aðhlynningu og enginn fór þaðan án þess að una glaður við sitt. Á leiðinni í gamla Bamaskólann og í frímínútunum var margt spjallað og spekúlerað. Mikið var farið í leiki og alltaf var Ámi á fullri ferð, jafnvel með spelkuna á fullum krafti í fót- bolta. Með árunum og Gagnfræðaskól- anum þóttumst við orðin fullorðin og viðbrigðin voru mikil. Leikirnir tóku á sig aðra mynd, ný áhugamál tóku við og gelgjuskeiðið var um margt flókið. Fullorðinsveröldin sem hafði verið fjarlæg, birtist nú í töluvert annarri mynd en við höfðum reiknað með og því var oft tekist á, þegar sið- venjur kynslóðanna skullu saman í margbreytileik sínum. Bítlarnir og Rolling Stones hlutu að koma fram á þessum tíma því jai'ðvegurinn var tilbúinn og á ver- öldinni skall eitt mesta breytinga- skeið síðari tíma með síðu hári og ýmsum þeim hrellingum sem foreld- arnir fylgdust með, skelfingu lostnir. Að sjálfsögðu gekk Ámi í gegnum þetta eins og við hin og gleypti Ston- es í sig af svo miklum ákafa að ekki var alltaf svefnsamt á Suðurgötunni. Það er alveg sama hvar við berum niður í minningunni allsstaðar er myndin af Áma Áma, mynd af heil- steyptum ungum dreng og unglingi, sterk og skær, ljúf og létt. Fyrir þetta eram við afar þakklát og það er þægilegt að ylja sér við að viðhorf þessa unga drengs og ungl- ings til lífsins hafði áhrif á okkur hin til góðs. I honum sást einfaldlega að eigi maður sér draum og staðfestu til að láta drauminn rætast, þá gerist það svo oft. Á þessum tímapunkti skiptist hóp- urinn þar sem nokkrir fóru í lang- skólanám, aðrir í iðnnám og enn aðrir beint að vinna. Ami tók sína stefnu í námi og starfi og við tók vinnan og lífið sjálft, í öllum sínum margbreytileik. Ámi var samviskusamur og iðinn og átti ákaflega gott með að lynda við sína samstarfsmenn. Ami festi ekki ráð sitt fyrr en hann var alveg viss í sinni sök og var það honum vissulega mikið gæfuspor þegar til þess kom. 49 árgangurinn sendir öllum að- standendum innilegar samúðar- kveðjur, sérstaklega þó eftirlifandi eiginkonu og syni. Allt á að mætast á efsta stað, allt að samhjjómnum stefiiir. Hvem þann, sem vann um æfi þar að, eilífa lífsbókin nefnir. Elsku Árni okkar, hafðu heila þökk fyrir þá miklu lífsins litadýrð sem þú varpaðir til okkai- í svo ríkum mæli með návist þinni. Guð blessi góðan dreng. Kveðja, Skólasystkinin í ’49- árganginum - Akranesi. Okkur langar að minnast Árna með fáeinum orðum. Að fá ekki tæki- færi til að hitta hann aftur er óbæri- legt á þessari stundu. Minningar um liðna atburði fljúga í gegnum hugann og í þessum minningarbrotum er Árni alltaf brosandi, oftast á fleygi- ferð við að færa öðram kaffi eða eitt- hvað annað sem óskað var eftir. Heimili Árna var oft eins og braut- arstöð og ekki að ástæðulausu, já- kvætt og yndislegt viðmót Árna var þannig að fólk laðaðist að honum. Að eiga slíkan dreng að þegar aðstoðar var þörf var ómetanlegt og allt sem hann gerði var gert með mikilli ánægu. Atriði eins og að fylgjast með Árna aðstoða og tala um foreldra sína og síðar móður sína eftir að faðir hans lést, var á þann hátt að það snart við- kvæma strengi í hjarta. Slík var væntumþykjan og hlýjan í þeirra gai’ð. Nærvera við Árna gerði þá sem hennar nutu að betri manneskjum, þetta era stór orð en sönn. Eins og gengur verða samvera- stundirnar færri þegar flutt er í ann- að sveitarfélag, en alltaf var jafn ynd- islegt og gott að hitta Árna. Arni bjó einn í mörg ár, en fyrir nokkram áram kynntist hann Hrafn- hildi. Fyrir sex áram eignuðust þau soninn Karl Alex. Við sem þekktum Árna vitum að missir þeirra er meiri en nokkur orð fá lýst. Við kveðjum Ái'na með söknuð í hjarta og sendum Hrafnhildi, Karli Alex, Evu Hrönn, Steinunni og systkinum hans innileg- ar samúðarkveðjur. Hafðu þökk fyrir allt, elsku Árni minn. Minning um einstakan mann mun lifa áfram. Guðrún Agnes Þorsteins- dóttir, Magnús Ingvason. SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR + Sigríður Jóns- dóttir fæddist 15. maí 1927. Hún lést 21. júlí siðastliðinn og fór útför hennar fram í kyrrþey. Röng mynd birtist með þessari grein laugardaginn 9. september síðastlið- inn. Hlutaðeigendur eru beðnir velvirð- ingar á mistökunum. Kveðja frá Húsmæðrafélagi Reykjavíkur Nú höfum við kvatt eina af okkar ágætustu félagskosnum í Hús- mæðrafélagi Reykjavíkur, en Sig- ríður starfaði þar í yfir 30 ár. Móðir hennar Vilhelmína var einn af frum- kvöðlum félagsins, og starfaði þar meðan heilsan leyfði. Sigríður gegndi margvíslegum trúnaðarstörfum í félaginu og lengst af var hún gjaldkeri fé- lagsins. Auk þess átti hún sæti í fjölmörgum nefndum á vegum fé- lagsins. Hún sat í stjórn Bandalags kvenna um árabil og starfaði einn- ig sem gjaldkeri KRFÍ. Sigríður var vinur vina sinna og með af- brigðum hjálpsöm, og fús til að leysa öll verk- efni setn henni vora fal- in. Á 55 ára afmæli fé- lagsins vár hún gerð að heiðursfélaga Húsmæðrafélagsins. Við kveðjum hana með broti úr ljóði eftir Davíð Stefánsson. Hver fugl skal þreyta flugið móti sól að fótskör Guðs að lambsins dýrðarstól og setjast loks á silfurbláa tjörn og syngja fyrir lítil englaböm. Við félagskonur vottum manni hennar, Guðjóni H. Pálssyni, og fjöl- skyldu hennar innlega samúð. VALTÝR GÍSLASON + Valtýr Gíslason fæddist að Rip, Hegranesi í Skaga- firði 23. desember 1921. Hann lést á Landspítalanum í Fossvogi 30. ágúst síðastliðinn og fór útför hans fram frá Fossvogskirkju 8. september. Elsku hjartans afi. Með þessu fáu orð- um langar mig að minnast þín, elsku afi minn. Ég vil þakka þér ánægjuleg- ar stundir sem við áttum saman, ég man svo vel þegar ég var rétt farin að tala og þú kenndir mér uppáhalds ljóðið þitt, Lækinn eftir Gísla Ólafsson. Einnig eru mér sérlega minn- isstæðar stundirnar er við áttum saman í bústaðnum fyrir norð- an og við spiluðum heillengi, þá aðallega Olsen Olsen. Ég á eftir að sakna þess að hafa þig ekki um jólin því þau byrj- uðu ekki fyrr en þú og amma komuð á að- fangadag, jólin munu aldrei verða eins án þín. Þú hefur alltaf ver- ið einstaklega hlýr og yndislegur afi og ég veit að þú verður alltaf hjá mér og gætir mín. Eva Benediktsdóttir. v"*

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.