Morgunblaðið - 14.09.2000, Qupperneq 49

Morgunblaðið - 14.09.2000, Qupperneq 49
MORGUNBLAfilD MINNINGAR FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2000 49 + Baldur Stein- grímsson var fæddur að Sandhól- um í Tjörneshreppi, Suður-Þingeyjar- sýsiu, 21. júní 1904. Hann lést á Land- spítalanum í Foss- vogi að morgni 5. september eftir stutta sjúkrahús- legu. Foreldrar hans voru Steingrímur Árnason, búfræðing- ur, f. 11. febrúar 1868, d. 28. ágúst 1931, og kona hans, Rebekka Aðalbjörg Þorbergsdótt- ir, f. 24. september 1879, d. 31. júlí 1962. Systir Baldurs var Birna Hildi- gerður Steingrímsdóttir, f. 12. júní 1902, d. 30. desember 1990. Birna var gift Sigfúsi Jóelssyni, kennara og skólastjóra, f. 1. febrúar 1907, d. 27. ágúst 1977. Baldur stundaði nám við Gagn- fræðaskólann á Akureyri 1922- 1925 og varð sfðan kennari í Tjör- neshreppi 1925-1927. Um þetta leyti hafði móðir hans veikst af berklum og farið á heilsuhælið að Vífilsstöðum. Fluttist Baldur þá suður og var ráðinn heimiliskenn- ari á Vífilsstöðum og Vífilsstaða- hæli. Gegndi hann því starfl 1927- 1928 og fyrri hluta vetrar 1928-1929. Á Vífilsstöðum starfaði þá sem aðstoðarráðs- kona Margrét Sigfríð- ur Símonardótttir, f. 9. nóvember 1896 á Miklabæ í Skagafírði, d. 15. september 1989. Þau Baldur og Mar- grét kynntust, felldu hugi saman og gengu í hjónaband 19. maí 1929. Synir þeirra eru: 1) Steingrímur, prófessor emeritus, f. 9. febrúar 1930, kona hans er Fríða Valgerður (Vala) Ás- björnsdóttir, heimilisfræðikenn- ari, f. 10. desember 1939, synir þeirra eru: a) Baldur, doktorsnemi í rafmagnsverkfræði, f. 8. október 1973, kona hans er Kyeong Rho, doktorsnemi í rafmagnsverkfræði, f. 20. febrúar 1965. b) Héðinn Steinn, tölvunarfræðingur, f. 11. janúar 1975. c) Gunnar, nemandi, f. 16. nóvember 1979. 2) Höskuld- ur, Iæknir, f. 30. maí 1934, kona hans er Magdalena Jórunn Búa- dóttir, hjúkrunarfræðingur, f. 19. mars 1934, börn þeirra eru: a) Margrét Jóna, lyfjafræðingur, f. 25. apríl 1972, maður hennar er Torfí Hermann Pétursson, lyfja- fræðingur, f. 25. mars 1968, dóttir þeirra er Magdalena Anna, f. 12. febrúar 1996. b) Baldur Búi, tré- smiður, f. 18. apríí 1977. Baldur var gjaldkeri og bókari hjá lögreglusljóranum í Reykjavík 1929-1940, skrifstofustjóri hjá sakadómaranum í Reykjavík 1940-1961 og skrifstofustjóri hjá saksóknara ríkisins frá stofnun þess embættis, 1. júlí 1961 til árs- loka 1974, er hann lét af embætti vegna aldurs. Þá var Baldur stundakennari og eftirlitskennari hjá Námsflokkum Reykjavíkur 1949-1958, var í stjórn Knatt- spyrnufélagsins Vals 1940-1960, í stjórn og framkvæmdastjóm íþróttabandalags Reykjavíkur frá stofnun 1944 til 1947, í stjórn Rfmnafélagsins 1950-1953 og 1957-1960 og í sijórn lff- eyrisþegadeildar SFR frá stofnun hennar27. maí 1976. Baldur og Margrét byggðu heimili á Skeggjagötu 6 í Norður- mýri, rétt austan við Snorrabraut, sem þá bar reyndar nafnið Hring- braut. Fyrir austan byggðina, sem þarna var að rísa, voru þá tún og kýr á beit. Fluttust þau hjón á Skeggjagötu 1938 og áttu þar heima til æviloka. Eftir andlát konu sinnar bjó Baldur áfram á Skeggjagötu 6 og fékk heimilisaðstoð einu sinni í viku. Þá borðaði hann hádegisverð á Droplaugarstöðum og gekk þangað frá heimili sínu bæði sum- ar og vetur. Útför Baldurs verður gerð frá Fossvogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. BALDUR STEINGRÍMSSON „Ég stend í meiri þakkarskuld við hann en við nokkra aðra persónu. Ég sagði honum samt aldrei frá því, og nú er það orðið of seint.“ Þetta sagði Steingrímur, maðurinn minn, við mig, þegar hann kom heim frá föður sínum látnum eftir síðustu vökunótt- ina jfir honum. Eg varð hugsi, en sagði svo: „Það, sem raunverulega skiptii- mann mestu máli, er erfitt að tjá í orðum. En ég er viss um, að umhyggja þín, sem þú sýndir honum, hefur verkað betur en nokkur orð fá gert.“ Synir okkar, þeir Gunnar, Héðinn og Baldur, kölluðu hann afa Baldur. Eg gerði það oft líka, þótt hann væri ekki afi minn heldur tengdapabbi. Baldur afi var ljúfur, hógvær og trúr. Hann vildi ávallt láta sem minnst fyrir sér hafa. Alveg fram á hinsta dag var hann að reyna að hjálpa til, þegar hjúkrunai'konumar voru að lagfæra hjá honum í íúminu. Hann byggði og bjó á Skeggjagötu 6. Daginn eftir verslunarmannahelg- ina fékk hann aðsvif og datt, þegar hann var nýbúinn að fara fram úr rúmi sínu, með þeim afleiðingum, að sinafesta rifnaði í upphandlegg. Hann fór á Landspítalann í Fossvogi, þar sem þetta var lagfært með skurð- aðgerð. Allt virtist ganga vel í fýrstu. En eftir fárra daga dvöl á spítalanum fór eitt og annað að gefa sig. Líkaminn virtist vera búinn að fá nóg. Hann átti ekki afturkvæmt út í lífið að nýju. Baldur afi hafði áður látið það í Ijós, að hann vonaðist tíl, að dvöl sín á stofnun yrði sem styst. En nú sætti hann sig við að fara þangað að spít- aladvölinni lokinni. Eftir fráfall konu sinnar, Margrét- ar Símonai'dóttur, fór hann ævinlega í mat í hádeginu á Droplaugarstaði og tók sér rúman tíma í það. Baldur afi vildi ekki missa af þessum þætti í daglegu lífi sínu, þótt hann færi í mat til drengjanna sinna síðdegis sama dag. Á Droplaugarstöðum las hann blöðin og fylgdist vel með. Það var reyndar í frásögur færandi á svellatímunum í vetur, að gamli maðurinn lét sig hafa það að fara í há- degisverðinn sinn. A broddaskóm með stafi í báðum höndum fikraði hann sig áfram að áfangastaðnum, Droplaugarstöðum. Við þetta tæki- færi birtist mynd af honum í DV - 95 ára víkingur! Síðasta áratuginn skipuðu Drop- laugarstaðir sérstakan sess í lífi hans. Þar hafði hann hitt fjóra ekkjumenn, sem hann hafði þekkt dálítið frá fyrri tíð. Með þessum mönnum tókst sér- stök vinátta, og það að hittast var hápunktur dagsins. Eftir matinn fylgdust þeir félagar að niður að homi Snorrabrautar og Laugavegs, þar sem staldrað var við drjúga stund, áður en leiðir skildi og hver hélt til síns heima. Á Skeggjagötu 6 var allt í röð og reglu svipað því, sem áður var, þegar Margrét, tengdamóðir mín, var þar húsmóðir. Þar fengu bamabömin hans fimm það skjól og þá hlýju, sem eftir var leitað. Flest gátu þau rætt um við afa sinn, svo hógvær og yfirvegaður, sem hann var. Baldur, elsti sonur minn, bjó hjá afa sínum og nafna um tíma. Endurminning frá næstsíðasta degi Baldurs afa á spítalanum er sem greypt í huga mér. Báðir synir hans, Steini og Haddi, eins og hann kallaði þá, voru við fótagaflinn á rúmi hans. Skömmu áður höfðu þeir lokið við að hagræða pabbanum í rúminu. Vegna þess, að gamli maðurinn átti erfitt um mál sökum hósta og orkuleysis, hurfu þeir í djúpar samræður sín á milli. Skyndilega beindi gamli maðurinn sjónum sínum að þeim bræðrum, strákunum sínum. Hann beinlínis stai'ði á þá opnum augum drykklanga stund og tók ekki eftir neinu öðru. Mér datt í hug helgistund. Baldur afi gat komið á óvart. Hann var sá maður, sem mest var sjálfum sér nógur af þeim, sem ég hef þekkt. Síðasta dag ævi sinnar var hann all- órólegur í rúminu. Súrefnisgríman fékk ekki að vera í friði, hann átti þungt um andardrátt og var að reyna að hreyfa sig. En skyndilega heyi'ði ég hann segja: „Mér leiðist,11 og eftir nokkurt hlé endurtók hann þessi orð. Ég gat ekki látið vera að hlæja létt í gegnum tárin, því að endalokin vora þá trúlega ekki langt undan. Gamli maðurinn virtist ákveðinn í að fara fram úr ráminu til að vinna! En ork- una vantaði í líkamann. Þegar litið er yfir farinn veg má segja, að fátt sé svo með öllu illt, að ekki boði nökkuð gott, og að forsjónin hafi komið til móts við óskir hans. Hann fór aldrei á stofnun sem dvalar- gestur. Með Baldri Steingrímssyni er genginn sá maður, sem ég bar einna mesta virðingu íyrir. Hann eyddi aldrei um efni fram. Hann var örlátur á hlýju og Ijúfleika, og ég er þakklát fyrir að hafa átt all- löng kynni af honum. Fríða Vala Ásbjörnsdúttir. að veikindi þau, sem urðu honum of- viða, hafi ekki komið mér algjörlega á óvart, enda var hann 96 ára að aldri. Ég minnist afa míns sem mikils höfðingja og sem sanns mikilmennis, þó að hann hafi hvorki verið langskólagenginn né sérstaldega lík- ur af veraldlegum gæðum. Ég stend í mikilli þakkarskuld við hann vegna þess, að hann tók mig upp á arma sína á tímabili, sem var erfitt í lífi mínu, þegar ég átti í fá önnur hús að venda. Á þeim áram, sem ég bjó hjá honum meira eða minna, varð hann einn af bestu vinum mínum, og ég kynntist hjá honum viðhorfum til lífs- ins, sem ég hef kunnað að meta betur og betur æ síðan, sérstaklega þó á síðustu árum mínum, sem ég hef eytt í Bandaríkjunum. í Bandaríkjunum ríkir sterk efnishyggja, og margir 'eru ákaflega eigingjamir. I viðleitni fólks þar til að eignast dýi’ar bifreiðar og til að geta búið í stóra húsnæði er margt lagt á sig. Sumir hverjir leggj- ast jafnvel svo lágt að troða öðrum um tær eða bregðast trausti fólks í von um persónulegan ávinning. Þess konar viðhorf vora afa mínum fjar- læg, hann mat það mun meira að lifa í sátt við sjálfan sig. Hann tróð aldrei öðrum um tær, og þess vegna eignað- ist hann aldrei neina óvini, að því er égveit. Þrátt fyrir frekar takmörkuð efni, var afi minn höfðingi heim að sækja. Hann passaði sig á því að eyða ekki um efni fram, barst aldrei á, en hann leið heldur ekki skort. Hann gat alltaf boðið gestum upp á einhvers konar hressingu. Hann sýndi gestum, sér- staklega þó bamabömunum, mikinn áhuga og var alltaf tilbúinn til að hlusta á það, sem þau höfðu að segja. Kurteisi hans og þolinmæði var róm- uð. Framkoma hans í garð annarra er meginástæða þess, að ég lít á hann sem mikilmenni, og ég hef orðið var við, að ég er ekki einn um það. I mín- um huga er það aðalsmerki mikil- menna að koma vel fram við aðra, sérstaklega við þá, sem era minni máttar. Afi minn sýndi öllum sömu nærgætni og tillitssemi, ekki síst þeim, sem kunna að hafa verið minni máttar. Menntun var ætíð höfð í hávegum hjá afa mínum, þrátt fyrir að hann hefði sem ungur maður ekki átt kost á langskólagöngu. Sjálfur átti hann stórt bókasafn og var vel að sér í bók- menntum. Bókakaup vora eini mun- Andlát afa míns bar brátt að. Hann lést hinn 5. september sl. á hjarta- deild Landspítalans í Fossvogi eftir stutta baráttu við veikt hjarta. Mér er mikill missir að afa mínum, þó svo .\\Wfr Legsteinar SSTf&t i Lundi 5ÓLSTEINAR við Nýbýlaveg, Kópavogi Simi 564 4566 aðurinn, sem afi hafði leyft sér á ár- um áður. í safni hans var að finna öll meginverk íslensks skáldskapar frá upphafi sem og marga annála og ætt- fræðirit. Ég held, að það hafi haft áhrif á syni hans að alast upp á miklu bókaheimili. Afi minn hafði mjög gott vald á íslensku máli. Góð meðferð á málinu, færni hans í notkun máls- hátta og orðtaka og sérstaklega fal- leg rithönd gerðu það að verkum, að persónuleg bréf hans vora líkust listaverkum. Ég stend í mikilli þakk- arskuld við afa minn fyrir að hafa að- stoðað mig við smíði ritgerða í grunn- og menntaskóla. Mér er sérstaklega minnisstætt vorið 1992, þegar ég dvaldist hjá honum og var að lesa íyr- ir stúdentspróf í MR, en afi minn var þá kominn hátt á níræðisaldur. Við lásum saman íslenskar bókmenntir og komum með ýmsar áhugaverðar túlkanir, sem sumar hverjar nýttust vel í prófinu. Góðar fréttir af námsframvindu bamabarnanna glöddu afa minn meira en flest annað. Því var gaman að geta glatt gamla manninn, ef mér tókst vel upp á prófi. Ég held líka, að það sama hafi gilt á árum áður um góðar fréttir af námsframvindu sona hans. Eftir að ég hóf framhaldsnám í Bandaríkjunum hafði ég ekki tök á að tala eins oft við afa minn og ég hafði gert áður. Engu að síður spurði afi frétta af mér í hvert skipti sem tæki- færi gafst. Ég tel það mjög lýsandi fyrir afa, að hann bað bróður minn að senda mér rafpóst og spyrjast fregna eftir að hann lagðist inn á spítala í hinsta sinn. Ég talaði við afa í síðasta sinn, þegar ég hringdi á spítalann til að færa honum nýjustu fréttir af mér. Það er mjög erfitt að sætta sig við, að ég fái ekki tækifæri til þess að spjalla aftur við einn besta vin minn og einn af þeim fáu, sem alltaf, án einnar ein- ustu undantekningar, hefur borið hag minn fyrir brjósti og alltaf um- vafið mig hlýju og kærleika. Þó er hægt að gleðjast yfir því, að afi náði að lifa löngu og farsælu lífi í sátt við Guð og menn, og ég á margar góðar minningar frá okkar samvistúm. Ég mun aldrei gleyma afa mínum eða stundunum, sem við áttum saman. Guð blessi afa minn. Baldur Steingrímsson. Það var sumar og ég var fjögurra ára. Ég sat í rólu og afi var að ýta mér. Heiðlóukvæði hét ljóðið sem hann kenndi mér þann dag en þau áttu vissulega eftir að verða fleiri. Þetta er fyrsta minningin sem ég á um Baldur afa minn sem nú er fallinn frá. Eftir situr sorg, söknuður og ekki ■ síst þakklæti fyrir allar þær sam- verastundir sem við áttum saman. Þegar ég minnist afa kemur fyrst upp í hugann hversu vandaður og góður maður hann var. Hann var hæglátur og rólegur að eðlisfari og þolinmæði hans og umhyggju í garð okkar barnabamanna vora engin takmörk sett. Þegar ég var lítil þótti mér alltaf jafn gaman að koma á Skeggjagötuna til afa Baldurs og ömmu Margrétar. Afi hafði alltaf nógan tíma og þreyttist aldrei á því að lesa fyrir mig, kenna mér vísur eða bara spjalla um lífið og tilverana. Afi var bókelskur og víðlesinn maður og ósjaldan naut ég aðstoðar hans og leiðsagnar í gegnum mína skólagöngu. Oft leitaði ég ráða hjá afa hvað varðar orðalag, orðtök og málfar við ritgerðarsmíð í mennta- skóla og aldrei kom ég að tómum kof- anum. Afi var mikill gráskari og hann hafði mikinn áhuga á ættfræði og ís- lenskum bókmenntum. Mér er sér- lega minnisstætt að í hvert sinn sem afi fékk veður af því að ég ætti að semja ritgerð um Islendingasögum- ar hófst hann handa við að útbúa ætt- artré og persónulýsingar og svo sát- um við oft langtímum saman og ræddum saman um söguna og krufð- um hana til mergjar, eftir það varij ritgerðin leikur einn. Afi sýndi skólagöngu minni alltaf mikinn áhuga og gladdist þegar vel gekk. Því þótti mér mjög vænt um að hann lifði til að sjá mig útskrifast úr Háskóla íslands nú í vor. Dýrmætast þykir mér þó að fjögurra ára dóttir mín, Magdalena, náði að kynnast langafa sínum eins vel og raun bar vitni. Þau voru miklir vinir og hún var stolt hans og gleði. Þegar Magdalena var yngri las afi oft fyrir hana bai-na- bækur en nú í seinni tíð eftir að sjón hans tók að versna spiluðu þau oft saman minnisspilið og höfðu bæði gaman af. Afi átti því láni að fagna að halda andlegri heilsu fram á síðasta dag og það er okkar gæfa að fá að muna eftir honum þannig. Við afi áttum nokkur samtöl um dauðann og það var hans ósk að fá að kveðja þennan heim án langrar sjúkralegu og það gekk eftir. Hvíldu í friði, elsku afi minn. Margrét Jóna. + Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir og afi, SIGURÐUR EMIL RAGNARSSON, Rauðumýri 6, Akureyri, lést þriðjudaginn 5. september. Útförin hefur farið fram. Þökkum af alúð auðsýnda samúð og vinarhug. Guðrún Siglaugsdóttir, Ragnar Karl Sigurðsson, Bryndís Sigurðardóttir, Hafdís Sigurðardóttir, Steinunn Sigurðardóttir, Elín Rósa Ragnarsdóttir og dóttursonur. , t Elskuleg eiginkona min, móðir okkar, tengda- móðir, amma, dóttir og systir, SÓLRÚN MAGNÚSDÓTTIR, Eyrarholti 3, Hafnarfirði, lést á heimili sínu að kvöldi sunnudagsins 10. september. Jarðsett verður frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði mánudaginn 18. september kl. 13.30. Sindri Grétarsson, Hermann Örn, Harpa Hrönn Grétarsdóttir, Erna Mjöll Grétarsdóttir, Járnbrá Einarsdóttir, Grétar Bjarnason, Elín Björg Ragnarsdóttir, Jón Bjarni, Hannes Jón Marteinsson, Guðlaugur Jón Þórðarson, Magnús Jónas Jóhannesson, Gunnar Jóhannes Magnússon, Stefnir Einar Magnússon, Björg Magnúsdóttir, Freydís Sjöfn Magnúsdóttir, Rósa Björk Magnúsdóttir.
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.