Morgunblaðið - 26.11.2000, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 26. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
LILJA ELÍSABET
AUÐUNS-
DÓTTIR TORP
+ Lilja Elísabet
Auðunsdóttir
Torp var fædd
Steinnesi á Akranesi
24. júlí 1933. Hún lést
á líknardeild Land-
spftalans í Kópavogi
16. nóvember. Hún
var dóttir hjónanna
Ragnheiðar Sigurð-
ardóttur, f. 8.12.
1909, d. 26.1. 1998,
og Auðuns Sigurðs-
sonar, f.. 22.9. 1904,
d. 4.4. 1971. Hún var
ein þriggja barna
þeirra. Systkini Lilju
eru: Sigurður Auðunsson, f. 11.12.
1929, d. 5.4. 1986, giftur Ingunni
Vígmundsdóttur, f. 20.2. 1928, og
eiga þau þrjú börn. Ólafía Auð-
unsdóttir, f. 17.11.1937, gift Birgi
Baldurssyni, þau skildu, eiga þau
tvo syni.
Lilja kvæntist 10.7. 1954 Páli
Torp, f. 23.8. 1927. Þeirra börn
eru: Elfsabet Auður Torp, f. 29.3.
1971, sambýlismaður hennar er
Erling Rúnar Huldarsson, f. 26.7.
1970, og eiga þau tvær dætur, ír-
isi Ósk, f. 5.8. 1993,
og Lilju Dögg, f.
21.7. 1999. Kris^ján
Eðvald Torp, f. 9.5.
1972, eiginkona
hans er Daenthai
Phalee, f. 25.12.
1979, og eiga þau
eina dóttur, Elfsa-
betu Praowphilai, f.
1.1.2000.
Fyrstu uppvaxtar-
ár ævi sinnar bjó
Lilja á Akranesi en
flutti síðar til
Reykjavíkur með
foreldrum sfnum.
Lilja lauk námi frá Húsmæðra-
skólanum í Hveragerði 1950 og
frá Fósturskóla Islands 1960.
Einnig sótti hún ýmis námskeið
varðandi andleg málefni og vann
mikið að þeim hin sfðustu ár. Lilja
starfaði sem fóstra og síðar for-
stöðumaður á leikskólum Dagvist-
ar bama.
Útfór Lilju fer fram á morgun,
mánudaginn 27. nóv. frá Fella- og
Hólakirkju og hefst athöfnin kl.
13.30.
Það er margs að minnast þegar
mín kæra vinkona Lilja E. A. Torp
kveður.
Fyrst man ég eftir þessari stór-
glæsilegu konu heima hjá afa sínum
og ömmu á Laugavegi 24 b, en þar
bjó vinkona mín sem var yngsta dótt-
ir þessara heiðurshjóna. Þegar ég
kynntist þessu fólki vann afinn sem
verkamaður á grjótmulningsvélinni
við Tungu á Suðurlandsbraut. A
kvöldin gerði hann m.a. við skó barna
sinna og amma hennar stóð í stafni
með allan bamahópinn en systkinm
voru 10 alls. Einhver þeirra voru gift
þegar ég kynnist þeim, t.d. móðir
Lilju sem var gift vinsælum lögreglu-
manni, Auðuni, og móðir hennar var
ein af þessum afburðamömmum sem
saumaði, prjónaði, heklaði, sinnti
heimili sínu - bömin vora þrjú - og sá
um veislur og veislufong síðar á æv-
inni.
Það var mikið hlegið, spilað og
spjallað á Laugavegi 24 b og margir
litu inn í þá daga enda Laugavegur-
inn í þjóðbraut.
Síðar - miklu síðar hitti ég Lilju
aftur á Laugaveginum en nú í bakaríi
sem var á Laugavegi 5. Hún var þá
nýútskrifuð úr Fóstmskóla Sumar-
gjafar, enn föngulegri, glæsilegri og
jafn hláturmild og forðum. Hún var
einnig búin að gifta sig Páli Torp
stýrimanni. Ég falaðist eftir henni til
starfa í leikskólanum Tjarnarborg.
Heppnin var með mér, bömunum og
öðm starfsfólki, hún hóf störf og stóð
traust og einlæg í starfi í gamla hús-
inu sem þá stóð til að rífa - þetta var
fyrir tíma húsvemdunar.
Lilja var sérlega bamgóð, lagði sig
+
Elskulegur faðir minn og afi okkar,
ÁRNI KRISTJÁNSSON
(Arne),
Vindási,
Reykjavegi 52A,
Mosfellsbæ,
lést á Landspítalanum Fossvogi miðvikudaginn
22. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Rósa Árnadóttir,
Ingimar Þór Þorsteinsson,
Árni Jökull Þorsteinsson,
vinir og vandamenn.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓSKAR ARNAR LÁRUSSON,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtudaginn
23. nóvember.
Þórhalla Guðnadóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ELÍN ÞORVARÐARDÓTTIR,
Þangbakka 8,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtudaginn 23. nóvember.
Hrafnhildur Hauksdóttir,
Ragnar Hauksson, Anna Skúladóttir,
Björn Hauksson, Þórhildur Jónsdóttir
og barnabörn.
fram í starfi sínu og hlaut aðdáun og
þakklæti fyrir. Hún var óþijótandi
uppspretta með leiki, gönguferðir,
fræðslu, föndur alls konar sem bömin
unnu með henni og skemmtu sér við.
Það er mörgum leikskólakennur-
um minnisstætt hversu gott var alltaf
að leita til Lilju með alls konar leiðir
til fjáröflunar og kynningar á stétt-
inni og störfum hennar. Hún lá ekki á
ekki á liði sínu þar frekar en við upp-
eldi bamanna og umönnun. Gleði
hennar og hugmyndaríki réði þar
ferðinni. Við nutum að vera saman og
koma hugmyndum okkar á framfæri
svo sem foreldrafundum, útgáfu
söngtexta til foreldra, heimsóknir í
fyrirtæki til fræðslu bamanna og
margt fleira.
En svo kom Páll stýrimaður sem
reyndar var orðinn skipstjóri og réð
Lilju sem bryta á eitt Sambandsskip-
anna. Ég hafði ekkert að bjóða sem
yfirbauð slíkt. Ég minnist þess hvað
við skemmtum okkur þegar verðandi
skipsfélagar hennar komu í heimsókn
í Tjamarborg og sögðu við hana:
„Það er tvennt sem þú þarft að at-
huga áður en þú hefur störf. Þú þarft
að geta spælt tvö egg svo þau líti út
eins og eitt (samningar hljóðuðu upp
á eitt egg, sögðu þeir) og svo getur þú
alls ekki fengið herbergi með útsýni
til suðurs. Þetta var alveg ókunnugur
heimur, allt annar en sá sem við starf-
systur hennar höfðum verið með
henni í - en hún sigldi um höfin til ótal
landa í 2 - 3 ár a.m.k. En Lilja kom
sem betur fer aftur til starfa með
bömum Reykjavíkur, bæði með
einkarekstur og sem forstöðumaður/
leikskólastjóri í tveimur „borgum".
Lilja var sístarfandi, hún nam
fræði um tarotspil, sálarrannsóknir
o.f.l. Þar lágu starfssvið okkar ekki
saman - en sjálfri sér lík var hún fyrr
en varir farin að kenna þessi áhuga-
mál sín. En þessi mál gerðu styrk
hennar meiri og sýndi óbifanlegan
dugnað hennar.
En sólargeislarnir sem skinu
skærast hjá þeim hjónum Lilju og
Páli vom bömin þeirra. Þau em El-
ísabet Auður og Kristján Eðvald. Það
hefur verið sérstök gleði að fylgjast
með ánægjulegu sambandi foreldr-
anna við þau og litlu bamabörnin.
Börnin hafa líka sýnt dugnað í störf-
um og námi og hafa enn fremur þá
tryggð sem er svo rík í þessari fjöl-
skyldu.
Ég sendi Páli, bömum þeirra og
öllum í fjölskyldunni mínai- dýpstu
samúðarkveðjur.
Elín Torfadóttir
Tíminn er afstæður og stundum
þykir manni örfáar mínútur lengi að
líða en áraraðir fljúga áfram án þess
að hægt sé að festa á þeim hendur.
Vinátta okkar Lilju Torp náði yfir
42 ár eða frá því að við hittumst fyrst í
sumarleyfi á Egilsstöðum um versl-
unarmannahelgina 1958. Það sumar-
leyfi og það ferðalag var ævintýri hið
mesta, en ekki verður sú saga rakin
hér.
Þetta haust var ég búin að fá skóla-
vist í Fóstraskólanum, en Lilja
stefndi á húsmæðrakennaranám. Páll
maður Lilju hafði tekið sér frí frá
sjónum þetta sumar og höfðu þau
ferðast vítt og breitt um landið, en ég
var á vikuflakki með þremur vinkon-
um mínum þegar fundum okkar bar
saman.
Okkur varð strax vel til vina og það
tók mig ekki langan tíma að telja
Lilju hughvarf og fá hana til að
breyta áætlunum sínum um nám og
úr varð að við fómm báðar í Fóstm-
skólann um haustið.
Lilja sagði oft að þetta væri sitt
mesta gæfuspor, næst því að giftast
Palla og seinna eignast sín tvö yndis-
legu böm, Elísabetu og Kristján.
Þessu er ég, ásamt öllum þeim fjölda
barna er Lilja annaðist, sem og öðr-
um er til þekktu á löngum starfsferli,
sammála. Hún hafði til að bera alveg
sérstaka innsýn í tilfinningar og líðan
ekki bara skjólstæðinga sinna, bam-
anna, fjölskyldu sinnar, heldur og all-
ra vina og jafnvel ókunnugra sem á
vegi hennar urðu.
Lilja hafði sérgáfu og sá og skynj-
aði margt sem öðmm var hulið. Sem
barn sá hún eitt og annað, atburði og
fólk, en er hún sagði frá þessu var
hún afgreidd með því að þetta væri
mgl og ímyndun. Margar þessar
æsku- og síðari tíma upplifanir stytti
Lílja sér stundir við að skrifa niður í
veikindum sínum þessi sl. tvö ár og
em þær með ólíkindum, en svo trú-
verðugar að ég, sem tel mig efasemd-
arkonu, trúi því öllu fastlega.
Lijju stóð ég aldrei að ósannsögli
ekki einu sinni „hvítri lygi“ sem við
grípum flest til einhvemtíma á æv-
inni til að firra okkur vandræðum.
Hún var ákaflega heiðarleg og heil-
steypt manneskja, fór gjarnan sínar
eigin leiðir, fylgdi ekki fjöldanum, elti
ekki tískustrauma, en hafði sinn eigin
stíl enda var hún listræn og sá fegurð
í fjölbreyttustu hlutum. Kom hún
mér oft á óvart og kenndi mér eins og
svo margt annað að líta hina ýmsu
hluti í öðra ljósi heldur en ég hafði
leitt hugann að áður. Margir, þ.á m.
+
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA ELÍN GUÐBRANDSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1a,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju í Kópa-
vogi mánudaginn 27. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð í Kópavogi.
Garðar Sigurðsson,
Helgí Eyjólfsson, Sveindís Sveinsdóttir,
Dagur Garðars, Guðrún Sigurðardóttir,
Guðrún Garðars, Guðmundur Einarsson,
Margrét Garðars Molk, Rúnar Molk,
Guðbrandur Garðars, Helga Kristinsdóttir,
Sigurður Garðars, Sigrún Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og systir,
ERNA ARADÓTTIR,
til heimilis
í Skaftahlíð 6, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju miðvikudaginn 29. nóvember kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent
á Krabbameinsfélagið.
Hafdís Hafsteinsdóttir, Hjörtur Sigurðsson,
Helga Hafsteinsdóttir, Eli Harari,
Vilborg Hafsteinsdóttir, Þráinn Hauksson,
Davíð Hafsteinsson, Hanna Dóra Hermannsdóttir,
Ester Hafsteinsdóttir, Sigurgeir B. Kristgeirsson,
Haukur Hafsteinsson, Þórdís Thorlacius,
barnabörn og systkini hinnar látnu.
bekkjarsystur okkar, töldu víst oft,
að það væri ég sem hjálpaði Lilju,
m.a. í skóla, en það var öðm nær. Við
lásum oft saman og Lilja var afar
næm og greind, en hún var lesblind,
sem við áttuðum okkur ekki á fyrr en
seint og síðar meir. Hún gat ekki með
nokkm móti gert greinarmun á ein-
földum og tvöföldum samhljóðum. Öll
ypsilon vom á sínum stað, greinir
vafðist ekki fyrir henni en svo skrifaði
hún „þetta“ með einu t eða jafnvel d
og „ekki“ með g o.s.frv., þannig að
stílar og ritgerðir urðu oft að hálf-
gerðu rúnaletri. Að þessu hlógum við
oft seinna meir.
Nei, það var Lilja sem var læri-
meistari minn en ekki öfugt. Hún
kenndi mér um lífið, umburðarlyndi,
trúna á hið góða, vináttuna og ekki
síst ástina - ekki með orðum heldur
með framkomu sinni og atferli sínu
öllu.
Dulrænir hæfileikar yfirgáfu hana
að hennar sögn frá unglingsámm og
fram yfir fertugt, en þá fór hún að
finna fyrir þeim aftur. Hún tók sig þá
til og í stað þess að bola þeim burt,
hóf hún að leggja rækt við þá. Fór í
Sálarrannsóknarskólann og lauk
honum, sótti ótal námskeið og las allt
sem hún náði í um andleg efni.
Einnig lagði hún stund á „Art
Therapy“ (listmeðferð) og með
undraverðum hætti notaði hún þessa
meðferð á sjálfa sig í gegnum sín
löngu og erfiðu veikindi og vann sig í
gegnum ferlið sem fylgir því að vera
dauðvona og vita það. Tjáði sig með
litum í gegnum afneitun, vonir og
reiði þar til sáttinni við hið óumflýjan-
lega var náð.
Að skrifa þessar línur er mér ákaf-
lega erfitt verk. Sumar minningar um
þá sem mann þykir vænt um og falla
frá em svo persónubundnar að það er
ekki hægt að koma þeim á blað. Bláu
augun hennar Lilju minnar, brosið og
bjart yfirbragð geymist aðeins í
minningunni og þaðan get ég dregið
það fram í einrúmi. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Palla, Elísabetu, Kristjáni, Lóu og
öðmm ættingjum sendum við Jón
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Ragnheiður G. Haraldsdóttir
(RúrO.
Mig langar með fáum orðum að
minnast vinkonu minnar Lilju Torp
sem lést 16.11.2000. Allt frá því að ég
man eftir mér var Lilja hluti af mínu
lífi. Ekki vom haldin bamaafmæli,
fermingar eða aðrar samkomur í
minni fjölskyldu, án þess að hennar
nyti við. Alltaf vomm við meira en
velkomin í hús þeirra hjóna í Vestur-
bergi 193. Það var pláss fyrir alla í
hjarta Lilju, höfðu margir þar við-
dvöl, enda var hjarta hennar ekki
eins og hjá okkur flestum.
Hún var umkringd gleði, ljósi og
kærleika sem hún lét skína á alla í
kringum sig.
Kæra Lilja, ég kveð þig að sinni
með þessum fátæklegu orðum, þakka
þér fyrir samfylgdina og bið til Guðs
að þú megir finna frið á þeim stað
sem þú ert á núna.
Elsku Palli, Elísabet og Kristján,
það er nú oft þannig að maður þarf að
missa til að vita hvað maður hefur átt,
ég veit að svo er ekki hjá ykkur.
Ég bið og veit að Guð gefur ykkur
styrk tU að komast í gegnum ykkar
missi og söknuð.
Kritsinn Sigurðsson,
Glostrup, Danmörku.
Hún Lilja okkar hefur kvatt og
haldið á vit ljóssins og birtunnar.
Þessi duglega og kraftmikla kona er
fallin frá eftir erfiða og langa sjúk-
dómslegu. Hún sem átti svo margt að
gefa. Það er gæfa hvers og eins að
eiga samleið með góðu samferðafólki,
ég tala nú ekki um þegar um kvenfé-
lag er að ræða. Við fengum svo sann-
arlega að kynnast því í kvenfélaginu
Fjallkonumar þar sem Lilja var ein
af okkur, nánast frá stofnun þess fyr-
ir 27 ámm. Hún unni félaginu sínu og
starfaði þar í stjórn tU margra ára og
í hinum ýmsu nefndum. Það væri of
langt mál að telja öll þau námskeið og
allt það sem hún kenndi okkur í þeim
efnum. Við búum allar að því um
ókomna tíð. Heimili hennar og Palla
stóð okkur alltaf opið og var ófáum
kvöldum eytt þar við föndur af ýmsu