Skírnir - 01.01.1830, Blaðsíða 3

— 3 —
roru Enskir, fví Canníng var þá dauSr, og var5
orð peirra a5 sönnu. Hinum bandamönnum þókti
vel orSiS, og lýstu því yfir. Frakkar gerSu betr;
fieir sendu her mikinn til Móreu, til aS frelsa
landiö frá yfirgángi Ibrahims Jarls *) hins illa, og
varS Grikkjum það aS góSu liSf. Nú er aS segja
frá soldáni er hann fregnaSi ófarir skipaliSs síns
í Navarin. Hann brást reiSr viS, og let boSorS
og auglýsing út frá ser gánga, aS hann ætlaSi
aS hefna þessa á hinum vantrúuSu (kristnu). Var
hann þúngorSr um allar kristnar þjóSir, en mest
um Gerzka (Rússa), og mátti svo kalla aS hann segSi
þeim þá stríS á hendr. Nikulds Russakeisari lét
ekki lengi frýa sér hugar, því hann þóktist hafa nóg
efni til stríSs fyrir laungu, og sagSi hann Tyrkj-
um stríS á hendr af sinni hálfu. VarS þjóSin
því feginn, því hana hafSi lengi lángaS til aS
hjálpa trúarbræSrum sínum í Grikklandi. Muu
og nokkur nágrannakritr hafa veriS á milli Rússa
ok Tyrkja aS fornu. StríSinu laust á, og end-
aSi þaS í sumar. Eptir aS vér höfum nú séS
hvörsu frelsisstn'Si Grikkja hefir orSiS framgengt,
enda aS tilstuSlau þeirra, er mest höfSu horn í
síSu þess seinna, og hvörsu þaS hefir leidt til
Iiins markverSa stríSs á milli Rússa ok Tyrkja,
viljum vér nú víkja sögunni til þess siSastnefnda,
og þarnæst til annara markverSra txSiuda, er orS-
iS hafa síSan í fyrra.
*) Pashar eru næstum jivi þaií sama hjá Tyrkjum,
sem Jarlar voru hjá Norömönnum í fyrndirmi. Höf-
undrinn vill því heldr hrúka oröiií Jarl enn Pasha,
Jví þaö lætr betr 1 islenzkum' eyrurn.
(1*)