Skírnir - 01.01.1830, Síða 41

vlnnumennina. Heldu þar margir ræSur. Einn
lallaSi og sagíi: „|)fer sem húngrið og þér sem
þjrstiS! farið þángaS sem nokkuS er aS eta og
ilrekka, hvar sem þaS er, og hjáipiS ySr sjálfir;
Náttúrunnar lög rettlæta J>aS.” j>eir fundu vaga
á einu stræti fullan meS brauS, og var hann
tæmdr á augabragSi. j»eir fóru inn til brauS-
gjörSarmanna, og heimtuSu brauS, hripsaSi þa8
hvörr af öSrum, sem hann náSi. Sumir báSu
beininga fyrir hvörs manns dyrum. Fór þessu
fram til [>ess vefsmiSja - egendrnir lofuSu, aS
borga sama kaup sem veriS hefSi. ViS þaS sef-
aSist óróinn, og hefir eigi brydt á hönum síSan;
en þaS þykir mönnum tvísýnt, hvört egendrnir
muni geta endt 'loforS sitt til lengSar. Margir
vtfsmiSja-egendr hafa gert uppboS á búi sinu,
og gengiS snauSir frá. þetta voru aS sönnu
óttaligar óspektir, en neySin rak eptir, og rett-
lætti þær aS nokkru leiti.
Líkt er því variS meS utanlandsverzlan Enskra.
Hún er aS sönnu mikil enn, og meiri enn allra
annara þjóSa, en bæSi meginlandsbúar, og líka
Ameríkumenn, keppast nú viS Enska, og draga
æ meiri og meiri hluta verzlunarinnar til sín;
þykir þeim þaS tilhiýSiligra og betra, sem von
er, aS flytja vörur sínar sjálfir á milli landa,
enn þiggja þaS af Enskum, og fæSa þá og launa
í staSinn. ViS þetta rírnar kaupverzlan Enskra,
enda komast margir kaupmenn aS þrotum, og
mega fá skuldaheimtumönnum allt sitt, en gánga
snauSir frá öllu saman.
Itíkisskuldirnar í Englandi eru nu sagSar