Skírnir - 01.01.1830, Qupperneq 65

meginn, svo vi5 sjálft lá, að hv ’” træSi aunan
undir, en þá var kyrð og lotníngarfull rósemi á
öllum. Konúngr og drottning og þeir, sem í
prósessinnni voru, stigu af vögnum sinum í Iiof-
garSi þeim, er nýlega hafSi verið endrbættr og
lagaðr handa brúShjónunum. Um kvöldið var borg-
in upplýst svo dýrSliga meS ljósuin og fögruin
gagnsæríngum, a5 aldrei þóktust menn hafa seS
fegri uppljóman. Fór allt fram vii5 hana eins
og áðr er sagt frá hinni, er ger$ var þann 5.
maji, er festar fóru fram. Hvörr kepptist við ann-
an, aö auglýsa sina inniligu elsku til konúngsins.
Sá fegursti gagnsæríngr var framauá sjónarleika-
húsinu. Hann var svo stór, að liann tók yfir
allt þiliÖ, nema bustina allra efst. þar sást
Skjöldr konúngr, Danr enn mikilláti, FróÖi enn
friðgóÖi, Gormr enn gamli, þyri Danmerkrbót,
kona lians, og Starkaðr enn gamli. þar sáust allir
konúngar af aldinborgarættinni, og hinir helztu
mcnn, scm meö þeim hafa verið, svosein: Tór-
dcnskjöld og fleiri. Margir voru aSrir dýrðligir
gagnsæríngar, er hér yrði oflángt upp að telja.
f>aÖ má meS sanni segja, að engir þegnar
hafa nokkurn tíina tekið hjartanligri þátt í gleði
konúngs síns, enn Danir tóku þátt í gleði Frið-
riks konúngs ens Sjötta og barna hans, á nærst-
liðnu árij en eigi tóku þeir minni þátt í sorg
hans í vetr, og var hvörttveggja að makligleikum.
Drottningin liefir verið heiisulin um lánga tíma,
en mikið liefir sjúkdómr hennar ágerzt í vetr;
eykr það konúngi ögþegnum hans mikillar áhyggju.
þaráofan bættist, að eldri dóttir konúugsins, prius-
(5)