Skírnir - 01.01.1830, Side 71

71
í haust e5 rar tók hann gulusótt, þá er hann
leiddi til bana, snemma í vetr.
IlvaS velmegun Danskra áhrærir, J)á má
{ia5 með sauni segja, að lienni fer alltaf fram
þegar á allt er litið. Vísindin blómgvast, jar<5-
yrkjunni fer fram, liandyðnir fjölga og betrast,
verzlanin eflist og útbreiSist; fjárhagr ríkisins er
bygðr á góðum grundvelli; fólkstalan eykst. j»eg-
ar þetta fylgist að, þá er allt á góðum vegi; en
liið fornkveðna getr aldrei orðið að ósanuindum:
„Fátœka hajfó þér jafnan hjá yðr.”
Að lyktum þykir oss allvel lilýða, að geta
veðráttufarsins í álfu vorri á nærstlidnu tíðinda-
ári. Vorið og sumarið var hvervetna óvenjuliga
votviðrasamt; þaraf leiddi vatnavexti hina miklu,
er víða gerðu skaða. Er þeirra getið á undan í
Praussens sögu og Egyptalands sögu, þvíað þar
urðu þeir mestir og skaðsainastir, en þeir urðu
þó víöar, bæði á Spáni og í Portúgal, í Fránka-
ríki og í Niðrlöndunum, einnig Skotlandi og víð-
ar, þó 8kemdirnar yrðu þar eigi svo stórkostligar.
Jvaraðauki var sumarið kalt, einkum í hiniira norð-
lægari löndum. Uppskerau varð áumstaðar í með-
allagi, sumstaðar íninni, en á í'áin stöðuin meiri;
en bæði korntegundir og aðrir jarðar- ávextir
voru töluvert skeindir á mörgmn stöðum, og
svo var það í Daumörku. Ilaustið var einkum
kalt og votviðrasamt, Og lögðu vetrarveðr að í
október máiiuði í hinum norðlægari löndum. Varð
mestr hluti jarðepla úti í þýzkalamli, og þaÖan
norðr eptir, og var það mikill skaði. Kom það
til af því, að menn geyma jafnan jarðepli sín,