Skírnir - 01.01.1830, Blaðsíða 112
ter gátum um MaSsfðu 45) endti heiti sitt og
bar þaS upp í parlamentinu aÖ Irlaiuls landsstjórn
yrfii aðgreind frá Englands landstjórn, en þa5
fekk svo íllt álit, a8 sumir sögSu að þaS gengi
næst drottinssvikum, og varS hönum ekkert ágcngt
aS þessu sinni. |>a$ merkiligasta og skásta viS
stjórn hertoga Wellíngtons er það, að hann leggr
alla stund á að minka ríkisins útgjöld, og varna
því að skattarnir aukist, enda var liönum annað-
livört að gera; inngjöldin voru ekki farin a5
lirökkva til útgjaldanna, einsog áðr er sagt, en
skattarnir orfnir óvenju miklir, svo ekki var fært
aS bæta á almúgann. Mælt er og aS búið se að
mínka renturnar á nokkrum hluta af ríkisins láni,
og má það miklu muna. En það eru fleiri enn
Enskir, sem það gera; þa8 sama hefir verið gert
í Austrriki og í Bayern, og lítr það svo út, sem
það muni verða almennt. I Englandi liefir nýliga
fundizt steinkolalag niðr í jörðu, og svo mikið,
að nær undir 2 eða 3 heröð, og er það ný ávinn-
íngs uppspretta fyrir England. Verzlanin sýnist
aptr að vera í lifnan.
Frá Fralcldandi er það helzt að segja, að
konúngr sjálfr setti fulltrúasamsætið þ. 2. marzí
mcð ræðu sem hann helt. Minntist hann þar, að
venju, á ríkisins helztu málefni bæ$i innlend
og útlend, en að lokunum vek hann ræðu sinni
til misklíðarinnar, sem upp var komin á milii
lians og lýðsins útaf stjórnarherraskiptunum,
einsog áðr er sagt. „Fránkai'íkis herramenn og
heraðanna fulltrúar!” sagði liann, „eg efast ekki
urn yðar aðstoð til að framkvæma það góða, sem