Skírnir - 01.01.1830, Side 116

116
kannslce Túnls. Er |<etta næsta merkiligt, f>ví
líkast er að herfarir þessar leiÖi til Jiees, aÖ fría
ailar évrópéiskar fjóöir, frá aö gjalda raem'ngja-
bælum þessum skatt, sem þeir hafa svo lengi
gert sfcr til mínkunar.
Ekki lítr þaö svo út, aÖ Bólívar ætli sér a<S
taka konúngstign í Kólumbíu. Hann kallaÖi sam-
an alþíng í vetr, og sagöi þar af sér embætti
sinu, og sagÖist meÖ öliu undan aö taka viÖ því
aptr, þó landsmeun vildi, Kóiumbíu velferö væri
komin undir því, aÖ einhvörr aunar góör og vin-
sæll maör væri vaiinn i sinn stað. Er mælt, aö
hann ætli aÖ fara til Evrópu aÖ ári, og lifa þar
í náöum. >
þann 19. marzí sagöi Svíakonúngr upp ríkis-
deginum, og hafði hann þá varað lengr enn eitt
ár yfir þann í lögunum tiltekna tíma. I ræðu
þeirri, sem konúngrinn hélt, sagði hann, aö fyrir
20 árum liefðu innbúar Svíarikis verið 2,400,000,
nú væru þeir nærri því 3,000,000. Landið hefði þá
verið í 53 miilíóna skuld, nú væri búið að borga
44 milliónir af þeim. Utgjöldin hefði minkað og
ekattarnir, en bánkans silfrsjóðr hefði aukizt.
I Danmörk hafa dáið tveir merkismenn, siðan
aðalfréttirnar voru ritaðar. Biskupinn yfir Sjá-
lauds stipti Dr. Friðrik Munter, prýddr meö
stórkrossi Ðannebrogsorðunnar. Hanu andaðist á
föstudaginn lánga. Ilann var einhvörr lærðasti
maðr íDanmÖrku. Hann var jarðsettr í kapellunni
í Sti Pétrs kyrkju fimtudaginn næstan eptir páska ;
fyigði iíki hans fjöldi embættismanna andligrar og
veraidligrar stéttar.. þarámeðal voru prinsarnir
Kristján, Friðrik ogFerdinand, og nokkrir af ráð-
herrunum, ogbar það ijóst vitni um þá virðíngu og
elskn, sem hann hafði notið hjá öllum. Vor
nafnfrægi landi prófessor og leyndarskjaiavöröur
Finnr Magnússon hélt snjalla ræðu í hans minn-
íugu að kvöidi þess dags, sem hann var graíinn,
á fundi ens norræna fornfræðafélags. Sá annar
merkismaörinu sem audaðr er, er prófessor ítah-