Skírnir - 01.01.1833, Blaðsíða 57

komings á þessu ári, er [mnn 13ta marz síztl.
vóru liðin 25 ár frá [>ví cr hanu liófst til ríkis,
eptir fóður sinn Kristjáu 7da, mundi [>að og liafa
orðið sýniligt í verkinu, einkum í höfuðborgiuni, ef
konúngr liefði ei Játið mælast til [>ess við staðar-
húa, að öll vegsemd í [>ví skyni inætti hjálíða, og
varð [>ví eigi af hátíðinni, en annarstaðar í ríkinu
var helgihald mikið og hátíðisbragr, kyrkjugánga
og [>akkargjörð, og var sjaldan gleðiligra tilefni.
Af brauðaveitíngum og frama, er urðu á [>essu
tímahili, má her geta, að landi vor, yfirauditeur
Olafr Stephensen varð býfógeti í Ebeltoft á
Jótlandi, landfógeti Ulstrúp og landsyíirrettar
Secretairc StepliensQn Kancellíráð, og sýsluruenn-
irnir OlafrFinsen, PíMelsted og Kainmerassessór
Tvede urðu Kammeráð að nafubótum; en í árs-
lokiu varð Kammerherra Moltke, fyrrum stiptamt-
inaðr á Islandi, fulltrúi Datia konúngs í Stokkhólmi.
Marga merkismenn sina misti Danmörk ogsvo
á [>essu timabili, en her getr aö eins nokkurra;
má fyrstan telja prófessor Rasmus Rask, er and-
aðist 16da nóvember næstl. af brjóstveiki, eigi fullt
4(5 ára garnall; misti Island og einkum [>ess bók-
jnentir í honum einlægau vin og aðstoðara, er
lielt lieiðri [>ess á lopt iunanlands og utau með
trúlyndi og góðvilja, var haun og fyrsti stiptunar-
maðr felags vors, og jafnan þess velgjörari. Vinr
lians, Sjálands biskup Erasrnus Muller, skrifaði
æfisögu hans, og svo snilliliga, að eigi mun unt
að gjöra [>að betr. IJtför lians var en vegligasta,
fylgdu líki hans þvínær allir háskólaus prófessor-
ar og mörg stórinenni, en stúdentar báru líkið