Skírnir - 01.01.1880, Side 71

ÍÝZKALAND.
71
úr miklum vo?>a, að honum sje langur aldur ætlaSur, hinni rúss-
nesku J)jó8 til farsældar og frama. Ásamt Vilhjálmi keisara hafði
Bismarck sett nafn sitt undir þetta brjef og me8 því viljaS sýna,
aS stjórn ens þýzka keisaradæmis hæri sama "þel til Rússakeisara
og hans þjóSar, sem hrjefiS vottaSi. Hann skrifahi líka undir í
Jpví skyni, a8 birting brjefsins skyldi leggja hömlur á hávaSa b)a8-
anna þýzku og rússnesku og þau óvildarmál, feem þeirra höf8u svo
lengi á milli fari8. þar a8 auki fjekk Alexander anna8 brjef frá
frænda sínum — ti) lians eins stíla8 me8 blí8ustu abkvæSum
Á móti þessu komu beztu þakkir og vinmæli frá Pjetursborg, og
á afmælisdag Vilhjálms keisara (22. marz) hjelt frændi hans dýra
veizlu í <'Vetrarhöllinni» og drakk minni lians me8 mjúku og
fögru or8taki. Hann minntist á brjefin og kva8 þau votta þa8
eina, sem sjer byggi sjálfum í brjósti. «Jeg hefi þá von og
traust,» sag8i hann, «a8 þa8 vináttu samband sem sta8i8 hefir
me8 þjóbum vorum í meira enn hundra8 ára, haldist og cflist
hvorumtveggja til hamingju og beztu heilla.» Eptir þctta áttu
blö8in bágt me8 a8 halda áfram dylgjum sínum og deilum, og þó
ekki sje hægt a8 segja, hvort hvorum um sig hafi snúizt hugur
til sátta og samdráttar, þá mun óbætt a8 fullyr8a þa8 sem vjer
drápum á í inngangsor8um ritsins, a8 þeir Vilhjálmur keisari og
Alexander keisari sjái svo fyrir, a8 ríkjum þeirra lendi ekki
í styrjöld saman, me8an þeir eru bá8ir á lífi.
Vjer komum nú til þingasögunnur e8a þingmálanna, og
stiklum hjer fljótt yfir og drepum a8 eins á höfu8málin. Bismarck
befir opt sýnt, a8 hann er ekki vi8 einn þingflokkinn felldur
fremur enn annan, og þegar hann vi)l koma sínum rá8um fram,
leitar hann þar H8s sem li8 má fá, og lætur sig minnstu skipta
hvaBan þa8 kemur. Svo var me8 hin nýju toll-lög e8a toll-
verndarlög í fyrra (sbr. «Skírni» 1879, 92. bls.), aö miöflokkur-
inn og enir kaþólsku fulltrúar veittu honum fulltingi sitt, svo a8
nýmælin ná8u fram aö ganga. Hjer stó8u hinir svonefndu «þjó8-
ernis- og frelsismenn» á móti ásamt «framfaraflokkinum», og eptir
þann ósigur sögöu þeir sig úr ráÖaneytinu, sem voru úr enum
fyrnefnda flokki — meöal þeirra Falk, ráÖherra kirkju- og
kennslumála, og höfundur «maílaganna», sem svo kallast, og sett